กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ นิยาย บท 549

มีรอยยิ้มที่มุมปากน่าหลานหลิงลั่ว

แน่นอนว่าผู้หญิงที่เขาชอบจะต้องยอดเยี่ยม

"เพียงแต่ยิ่งเป็นผู้หญิงที่โดดเด่นมากเท่าไหร่ก็ยิ่งเกี้ยวพาราสีได้ยากเท่านั้น หากเจ้าต้องการจะแต่งงานกับนาง เกรงว่าเจ้าจะต้องพยายามเป็นอย่างมาก" ผู้นำแห่งหุบเขาน่าหลานกล่าว

รอยยิ้มของน่าหลานหลิงลั่วจางลงเล็กน้อย และกำมือทั้งสองข้างไว้แน่น "หลิงลั่วรู้ขอรับ หลิงลั่วจะพยายามตามเกี้ยวนางให้ได้"

"ไม่ใช่แค่พยายาม แต่ต้องทำให้ได้ หุบเขาตันหุยพวกเราต้องการนักกลั่นยาที่มีพรสวรรค์เช่นนาง"

ในเวลานี้ ไม่เพียงแต่ผู้นำแห่งหุบเขาน่าหลานเท่านั้นที่พึงพอใจ แต่ยังรวมถึงเหล่าผู้อาวุโสทั้งหลายของหุบเขาตันหุยด้วย ทุกคนต่างพากันให้ความสนใจกู้ชูหน่วน

จอมมารปรบมือและยิ้ม "พี่หญิงช่างเก่งกาจยิ่งนัก ข้ารู้อยู่ว่าท่านจะต้องกลั่นยาได้สำเร็จอย่างแน่นอน"

นัยน์ตาของเยี่ยจิ่งหานและเหวินเส่าอี๋ดูซับซ้อน หัวใจของพวกเขาก็เต้นแรง และไม่รู้ว่ากำลังคิดอะไรอยู่ แต่เมื่อมองไปที่แววตาของกู้ชูหน่วนก็เปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง

สีชิ่น ไป๋จิ่น และเผ่าหยกไม่แปลกใจ พวกเขาเพียงแค่รอที่จะเข้าไปแทรกอย่างเงียบ ๆ และรอดูให้ฮวาฉี่หลัวเปิดกล่องเล็ก ๆ สองสามกล่องที่เหลือของกู้ชูหน่วน

"แม่นางกู้ ทำไมเจ้าถึงไม่พูดอะไรเลย เจ้าขายยาจื่อหยางเม็ดนี้ให้ข้าได้หรือไหม ข้าต้องการมันจริง ๆ "

กู้ชูหน่วนโบกมือ "เรื่องการประมูลไว้ค่อยพูดคุยกันตอนเย็นเถอะ อีกอย่างที่นี่หุบเขาตันหุย แม้ว่าพวกท่านจะอยากซื้อ ก็คงต้องหาไปคุยกับผู้นำของหุบเขาตันหุย"

ผู้นำแห่งหุบเขาน่าหลานตกตะลึง

เพิ่งจะชื่นชมนางอยู่หยก ๆ นางก็โยนมาให้เขาเสียแล้ว?

ไม่ว่าจะขายให้ใคร สุดท้ายก็ต้องทำให้ผู้คนขุ่นเคือง คงต้องรอให้การชุมนุมแบ่งปันยาอายุวัฒนะสิ้นสุดลง แล้วค่อยทำการประมูล

หญิงผู้นี้ช่างใจดำยิ่งนัก

และเขาก็ไม่สามารถโย้แย้งได้

หุบเขาตันหุยได้กำหนดไว้แล้วว่ายาอายุวัฒนะที่กลั่นได้จะต้องเป็นของหุบเขาตันหุย

หากสมุนไพรที่ใช้เป็นของพวกเขาเอง ยาที่กลั่นออกมาได้ก็จะตกเป็นของพวกเขา

ยาจื่อหยางเม็ดนั้นของกู้ชูหน่วน นอกจากเตาหลอมแล้ว สมุนไพรทั้งหมดล้วนแต่เป็นของนางเอง เขามีสิทธิ์อะไรที่จะนำไปประมูล

"รบกวนท่านเปิดกล่องที่สองเถิด" กู้ชูหน่วนกล่าว

ฮวาฉี่หลัวถูมือของตัวเอง และกล่าวด้วยรอยยิ้มว่า "ได้ ข้าเต็มใจ"

หลังจากพูดจบ นางก็หยิบกล่องขึ้นมาในทันที นางไม่สนใจว่าจะมีสายตากี่คู่ที่จับจ้องมาที่นาง จากนั้นนางก็เปิดกล่องออก

หลังจากที่เปิดกล่องออกแล้วก็ไม่มีกลิ่นหอมหรือพลังวิญญาณใด ๆ มีเพียงเสียงคนตะโกนขึ้นมาว่า

"โอ้สวรรค์ ที่แท้ก็เป็นยาปลุกจิต นี่เป็นยาอายุวัฒนะชั้นสูงระดับสาม มีเพียงไม่กี่เม็ดในใต้หล้า ครั้งก่อนที่ยาปลุกจิตปรากฏ ทั่วทั้งใต้หล้าก็โกลาหล ตระกูลผู้สูงศักดิ์หลายตระกูลต้องตายอย่างน่าอนาถเพราะยาเม็ดนี้"

"ก็จริง ในตอนนั้นเดิมทีพวกเราต้องการจะซื้อยาเม็ดนี้ แต่ราคาประมูลสูงมากเกินไป และพวกเราก็ไม่สามารถจ่ายได้"

"และพวกเราก็ตามหาผู้ที่กลั่นยาเม็ดนี้ แต่น่าเสียดายที่ไม่เป็นผล"

ดูเหมือนผู้ที่กลั่นยาเม็ดนี้จะหายสาบสูญไป ไม่ว่าจะตามหาอย่างไรก็หาไม่เจอ ราวกับว่าไม่มีที่มา

ฮวาฉี่หลัวเงยหน้าขึ้นอย่างภาคภูมิใจ และเพลิดเพลินกับคำชมจากผู้อื่น

พวกเขาเพียงแค่พูดจาเรื่อยเปื่อย เดิมทียาปลุกจิตได้รับการกลั่นออกมาโดยกู้ชูหน่วน

เดิมทีกู้ชูหน่วนไม่ได้ต้องการจะกลั่นยาปลุกจิต แต่เป็นยาวิเศษระดับหก

แต่ไม่สำเร็จ ดังนั้นกู้ชูหน่วนจึงโยนมันทิ้งไป

ผู้คนเหล่านี้แย่งชิงกัน แม้แต่ยาปลุกจิตที่กู้ชูหน่วนไม่ต้องการ จุ๊ ๆ ๆ ช่างไร้เดียงสา

เจ้าสำนักไร้กังวลกล่าวด้วยความประหลาดใจ "น่าแปลก กล่องเมื่อครู่เป็นยาจื่อหยางไม่ใช่หรือ ทำไมกล่องนี้ถึงเป็นยาปลุกจิต？"

ทันทีที่คำพูดเหล่านี้ออกมา ทุกคนก็ประหลาดใจและพากันตบต้นขา

"ใช่ ๆ ไม่ใช่ว่าเตาหลอมเดียวกันจะได้ยาชนิดเดียวกันหรือ？เหตุใดในเตาของนางถึงมียาอายุวัฒนะสองเม็ด และล้วนเป็นยาระดับสาม？"

"นางคงไม่ได้ทำปลอม ๆ ใช่หรือไม่？"