“แม่ทัพใหญ่เซี่ยวตายได้อย่างไร? เจ้าสังหารเขาใช่หรือไม่?” สีหน้าเฉยเมยของกู้ชูหน่วนพร้อมกับน้ำอันสียงเย็นชา ไม่รู้ว่าตั้งแต่เมื่อใดที่ไร้ซึ่งความเกียจคร้านตามแต่ใจตนดังก่อน
กู้ชูอวิ๋นเหล่มองกู้ชูหน่วนและหัวเราะอย่างหนักหน่วง "ข้านั้นต้องการจะสังหารเขาแต่น่าเสียดายที่ท่านผู้เฒ่าผู้นั้นสิ้นใจรวดเร็วเกินไป ในขณะที่ข้าไปถึงเขาก็ได้เสียชีวิตแล้ว"
“เจ้าเร่งไปถึงก่อนข้าหรือว่าเร่งไปถึงหลังข้า?”
"ภายหลัง"
“แล้วที่เจ้าไปหาแม่ทัพใหญ่เซี่ยวก่อนข้านั้นด้วยเรื่องอันใดกัน”
ใบหน้าของกู้ชูหน่วนดูไม่ออกว่านางเชื่อหรือไม่ แต่ว่าสามารถดูออกได้ว่าอารมณ์ของนางในขณะนี้นั้นช่างไม่ดีมากมายนัก......
กู้ชูอวิ๋นหมองลงและเป็นเวลาสักพักที่ไม่ได้เอ่ยปากกล่าวสิ่งใด
“ตอนนี้ความอดทนของข้ามีขีดจำกัด เจ้าอย่าได้ทำในสิ่งที่เจ้าจะเสียใจในภายหลัง” กู้ชูหน่วนหัวเราะเยาะเสียงหนึ่ง
กู้ชูอวิ๋นกัดฟัน "ข้าไปที่จวนท่านแม่ทัพเพื่อต้องการถามเรื่องเกี่ยวกับเผ่าหยก แต่กลับคิดไม่ถึงว่าแม่ทัพใหญ่เซี่ยวจะสังเกตเห็นว่าข้าไม่ใช่ธิดาของพระสนมอวี้ จึงปฏิบัติต่อข้าอย่างโหดร้ายยิ่งนักแล้วยังไล่ข้าออกไปด้วย"
"เพียงเท่านี้?"
“ไม่ว่าเจ้าจะเชื่อหรือไม่ความจริงก็เป็นเช่นนี้”
“แล้ววรยุทธ์ในตัวของเจ้าได้มาได้อย่างไร?”
“ในการชุมนุมล่าขุมทรัพย์มังกรได้พบการผจญภัยเล็กน้อยเข้าจึงได้ร่ำเรียนวรยุทธ์มาบ้าง”
“พบการผจญภัยเล็กน้อยก็สามารถฝึกฝนวรยุทธ์อันล้ำลึกเช่นนี้ได้? กู้ชูอวิ๋นเจ้าคิดว่าตนเองเป็นคนโง่หรือคิดว่าผู้อื่นเป็นคนโง่กัน?”
“ไม่เช่นนั้นเจ้าคิดว่าหล่ะ”
“ข้าไม่อยากรู้ว่าเหตุใดจู่ๆวรยุทธ์ของเจ้าถึงได้เพิ่มพูนทะยานขึ้น ข้าเพียงแค่อยากรู้ว่าอำนาจที่อยู่เบื้องหลังของเจ้าคืออะไร?”
"อำนาจที่อยู่เบื้องหลังของข้า......หึ......คิดว่าข้าเหมือนดังเจ้าที่มีผู้ที่แข็งแกร่งมากมายที่สามารถเป็นที่พึ่งพิงได้? ข้าเป็นเพียงแค่บุตรีคนที่สองของจวนเสนาบดีก็เท่านั้น"
“จวนเสนาบดีอันเล็กก็รู้เรื่องราวของเผ่าหยกหรือ?”
“เรื่องราวของเผ่าหยกนั้นข้าเห็นในจดหมายโลหิต”
กู้ชูหน่วนหัวเราะเยาะ
เยี่ยจิ่งหานและคนอื่นๆหัวเราะด้วยความเย็นชา
เหตุผลนี้ช่างฟังไม่ขึ้นยิ่งนัก
คนทั่วไปไหนเลยจะรู้เรื่องราวของเผ่าหยกได้
ในตัวของกู้ชูอวิ๋นมีความลับมากมายนัก
อย่างไรก็ตาม......
เรื่องที่กู้ชูหน่วนและเยี่ยจิ่งหานต้องการรู้มากที่สุดในขณะนี้คือผู้ใดที่สังหารแม่ทัพใหญ่เซี่ยวและแย่งชิงไข่มุกมังกรไปรวมทั้งพวกเขาเป็นพี่น้องกันหรือไม่
หากว่าพวกเขาเป็นพี่น้องกัน พวกเขาก็ช่างไม่อยากเชื่อจริงๆและไม่สามารถยอมรับได้
กู้ชูหน่วนบีบคางของนางและบังคับให้กู้ชูอวิ๋นมองนางจากนั้นนางก็กล่าวอย่างเย็นชาว่า "ไข่มุกมังกรลูกที่เจ็ดอยู่ที่ใด?"
"ข้าไม่รู้"
“ดีมาก ใบหน้านี้ของเจ้าช่างงดงามนัก สัมผัสแล้วก็ทั้งเรียบเนียบและบอบบาง แต่ข้าเกลียดใบหน้านี้ของเจ้า ดังนั้น......”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์
เป็นนางเอกที่นิสัยแย่ที่สุดตั้งแต่เคยอ่านมา...
คือตัวเองไม่มีเงิน แต่คิดจะเอาทุกอย่างด้วยราคาสูงเสียดฟ้า แล้วก็หาคำพูดให้คนอื่นจ่ายแทน ตัวเองหาประโยชน์จากคนใกล้ตัวแต่กลับเอาใจให้คนอื่นตลอดเนี่ยนะ...
แม่นางกู้เกินเยียวยาแล้วเด้อ 555...
เยี่ยเฟิงเป็นคนดีมาก แต่เขาทนงตัวเกินไป ชีวิตที่ผู้อื่นฝ่าฟันเพื่อแย่งชิงลมหายใจเขาไว้ แต่เขาก็ดิ้นรนกลับไปหาความตายอยู่เรื่อย...
ท่านอาจารย์พูดให้คิดดีมากเลย แต่อาหน่วนจะเข้าใจไหม นางดูมั่นหน้า มั่นใจเกิตเหตุแบบไม่สนสี่สนแปดใดใดเลย...
อยากให้กลับมาอัพเดทไวๆนะคะ ขอบคุณมากค่ะ...
สรุปเรื่องนี้มีตอนจบมั้ยค่ะ...
รอตอนจบอยู่นะคะ ใจบางไม่ไหวแล้วทรมาน...
รออัพเดทอยู่นะคะ...
เมื่อไหร่จะอัพต่อค่ะ...