กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ นิยาย บท 665

“นายท่าน ดะ...ได้ไข่มุกมังกรลูกที่จะ...เจ็ดมาแล้วเจ้าค่ะ”

เสี่ยวลู่วิ่งมาอย่างรีบร้อนและตื่นเต้นจนพูดไม่เป็นศัพท์

นางเป็นสตรีที่งดงามมากๆ คนหนึ่ง ปกตินางเป็นคนสุขุมหนักแน่น ไม่ว่าจะเจอปัญหาใหญ่แค่ไหนก็ยังมั่นคงดุจขุนเขา ทว่าคราวนี้นางกลับควบคุมตัวเองไม่อยู่ หัวใจกระเพื่อมขึ้นลงไม่หยุด ใบหน้าเต็มไปด้วยความตื่นเต้นและไม่อยากจะเชื่อสิ่งที่เห็น

ทุกคนตกตะลึง

เจอไข่มุกมังกรลูกที่เจ็ดแล้วงั้นหรือ

จะเป็นไปได้อย่างไร...

รองหัวหน้าเผ่าซือคงจะยอมมอบไข่มุกมังกรลูกที่เจ็ดให้ง่ายๆ ได้อย่างไร

สวีหู่กล่าวว่า “เมื่อครู่ว่าอย่างไรนะ เจ้าคงไม่ได้จับไข้หรอกนะ”

“เจ้านะสิจับไข้ นายท่าน ได้ไข่มุกมังกรลูกที่เจ็ดมาแล้ว เผ่าหยกของพวกเรามีทางรอดแล้ว”

“ได้มาแล้ว?”

กู้ชูหน่วนรู้สึกเหมือนฝันและไม่อยากเชื่อ

“เจ้าค่ะ ตอนนี้อยู่ที่ผู้อาวุโสเจ็ด ท่านผู้อาวุโสเจ็ด...”

“ไอหยา...กะโหลกของข้าแทบจะแตกอยู่แล้ว แม่สาวน้อยเสี่ยวลู่ เจ้าดูเรียบร้อยขนาดนั้น แต่เหตุใดจึงวิ่งเร็วขนาดนี้”

ผู้อาวุโสเจ็ดกระหืดกระหอบตามมา ในมือถือกล่องใบหนึ่งเอาไว้ราวกับถือสมบัติล้ำค่า สีหน้าของเขาดูตื่นเต้นยิ่งกว่าเสี่ยวลู่ เขามองกู้ชูหน่วนด้วยน้ำตาที่ไหลอาบแก้ม สุดท้ายก็ทรุดตัวคุกเข่าเสียงดังปึ่ก พูดอะไรไม่ออกแม้แต่คำเดียว

ผู้อาวุโสหกเห็นดังนั้นจึงก้าวเข้ามาข้างหน้าสองสามก้าว เอ่ยอย่างร้อนรนว่า “เสี่ยวลู่พูดจริงรึผู้เฒ่าเจ็ด ได้ไข่มุกมังกรลูกที่เจ็ดมาแล้วจริงหรือ”

ผู้อาวุโสเจ็ดไม่กล้าพยักหน้า เขาเปิดกล่องด้วยมืออันสั่นสะท้าน ทันใดนั้นไข่มุกมังกรที่พวกเขาตามหามานานแสนนานจึงเผยออกมาให้เห็น

ชั่วขณะนั้นทุกคนพากันล้อมเข้ามา แต่ละคนเบิกตากว้างและขยี้ตาตัวเองอย่างไม่อยากเชื่อ

ได้ไข่มุกมังกรลูกที่เจ็ดมาแล้ว...

ในที่สุดก็ได้มาแล้วงั้นหรือ

พวกเขาออกค้นหามานานนับพันปี ในที่สุดก็รวบรวมไข่มุกมังกรได้ครบทั้งเจ็ดลูก

คำสาปโลหิตของเผ่าหยกจะถูกแก้ พวกเขาจะไม่ต้องแบกรับความทรมานจากคำสาปโลหิตอีกต่อไป

กู้ชูหน่วนคิดจะหยิบไข่มุกมังกรมาตรวจสอบว่าเป็นของจริงหรือไม่ ทว่าผู้อาวุโสหกชิงตัดหน้าและหยิบขึ้นตรวจดูอย่างละเอียดอยู่เป็นนาน จากนั้นจึงเอ่ยด้วยเสียงที่สั่นเทา “อาหน่วน มันคือไข่มุกมังกร เป็นไข่มุกมังกรของแท้ สวรรค์ทรงโปรด...ในที่สุดก็หาไข่มุกมังกรลูกที่เจ็ดพบแล้วจริงๆ รึ”

กู้ชูหน่วนไม่ได้เข้าไปดูไข่มุกมังกร นางเข้าไปพยุงผู้อาวุโสเจ็ดขึ้นมาและถามอย่างกังวลว่า “ท่านหาไข่มุกมังกรลูกที่เจ็ดพบได้อย่างไร แล้วเยี่ยจิ่งหานกับซือม่อเฟยล่ะ”

“เจี้ยงเสวี่ยเป็นคนมอบไข่มุกมังกรให้ข้า เจี้ยงเสวี่ยบอกว่าเยี่ยจิ่งหานชิงมาจากรองหัวหน้าเผ่าซือคง ส่วนเรื่องที่ว่าตอนนี้พวกเขาเป็นอย่างไรข้าไม่รู้เลย ทันทีที่เห็นไข่มุกมังกร ข้าก็รีบวิ่งมาทันทีโดยไม่คิดจะหยุดพัก”

ผู้อาวุโสเจ็ดยังคงจ้องมองไปที่ไข่มุกมังกร ทุกคนต่างระมัดระวังตัวเต็มที่เพราะกลัวว่าอยู่ๆ จะมีใครปรากฏตัวขึ้นและชิงไข่มุกมังกรไป

กู้ชูหน่วนรับรู้ถึงความผิดปกติได้จากประโยคสั้นๆ นั้น

ไข่มุกมังกรเป็นสิ่งที่สำคัญขนาดนี้ เหตุใดเยี่ยจิ่งหานจึงไม่นำมามอบให้นางด้วยตัวเอง แต่กลับสั่งให้เจี้ยงเสวี่ยเป็นคนนำมาให้?

ต้องมีบางอย่างเกิดขึ้นกับเยี่ยจิ่งหานแน่ๆ

รองหัวหน้าเผ่าซือคงไม่มีทางมอบไข่มุกมังกรให้อย่างง่ายดายเช่นนี้

เมื่อคิดได้ดังนั้น กู้ชูหน่วนจึงเอ่ยอย่างเคร่งขรึมว่า “ผู้อาวุโสหก ผู้อาวุโสเจ็ด รบกวนพวกท่านปกป้องไข่มุกมังกรกลับไปที่เผ่าหยกด้วย แล้วข้าจะตามไปในภายหลัง”

“ท่านบ้าไปแล้วรึแม่หนู เวลานี้แล้วยังจะไปไหนอีก? นี่คือไข่มุกมังกรนะ ไข่มุกมังกรที่เผ่าหยกตามหาและเฝ้ารอมานับพันปี จะมีอะไรสำคัญยิ่งไปกว่าไข่มุกมังกรอีก ชาวเผ่าหยกทุกคนกำลังรอให้เจ้าไปสกัดไข่มุกมังกรทั้งเจ็ดอยู่”

“มีบางอย่างเกิดขึ้นกับเยี่ยจิ่งหาน ข้าต้องไปหาเขา”