กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ นิยาย บท 670

ก็เท่านั้นเอง

ต่อให้ผู้หญิงคนนี้จะโหดร้ายกับเขาแค่ไหน เขาก็ไม่อยากเห็นนางตายอยู่ดี

เหวินเส่าอี๋ถอนหายใจอย่างแผ่วเบาและเดินตามผู้อาวุโสสูงสุดทั้งสองไปตลอดทาง เขาอยากรู้ว่ากู้ชูหน่วนจะใช้วิธีไหนเพื่อหลบหนีออกไป

ที่นี่เป็นพื้นที่ราบสูงและกู้ชูหน่วนยังคงมุ่งตรงไปบนยอดเขา ดวงตาที่อบอุ่นของเหวินเส่าอี๋เหลือบมองเสี่ยวจิ่วเอ๋อร์ที่อยู่บนข้อมือของนางอย่างฉับพลันและเหมือนจะเดาได้ว่านางคิดจะทำอะไร

แล้วก็เป็นอย่างที่คิด กู้ชูหน่วนหยุดบิดขี้เกียจ นางมองสำรวจขอบหน้าผาพลางเอ่ยอย่างทอดถอนใจ “วิวทิวทัศน์ที่นี่งดงามเหลือเกิน คงจะดีกว่านี้ไม่มีกลิ่นคาวเลือดเหล่านั้น”

“ข้าให้เวลาเจ้าอีกครึ่งก้านธูป ถ้ายังไม่มอบไข่มุกมังกรกับกุญแจให้พวกข้า ข้าจะควักลูกตาของเจ้าก่อน แล้วค่อยปล่อยให้เจ้าชื่นชมความงามของที่นี่ไปชั่วนิรันดร์”

“ก็ได้ สาวน้อยคนนี้จะเชื่อฟังเจ้า”

กู้ชูหน่วนสาวเท้ามุ่งหน้าต่อไปพลางฮัมเพลงไปตลอดทาง

ขณะที่ทุกคนกำลังเผลอ กู้ชูหน่วนก็ถีบตัวกระโดดลงไปจากหน้าผาทันที

เหวินเส่าอี๋ส่ายหน้า

การกระโดดลงไปในหน้าผาลึกถือเป็นความคิดที่ดี แต่น่าเสียดายที่นางประเมินความสามารถของผู้อาวุโสสูงสุดเสวี่ยเย่ต่ำเกินไป

มีแสงสีเขียววาบขึ้นมา ฝ่ามือของผู้อาวุโสสูงสุดเสวี่ยเย่ดูเหมือนจะมีชีวิต ทันใดนั้นเถาวัลย์หวายสีเขียวยาวหลายสิบเมตรก็งอกขึ้นมา

เถาวัลย์ที่ดูเหมือนงูเขียวคดเคี้ยวพุ่งลงไปอย่างรวดเร็วและห่อหุ้มร่างกายของกู้ชูหน่วนซึ่งกำลังตกลงไปเอาไว้ จากนั้นจึงดึงนางกลับขึ้นมาบนหน้าผาก่อนจะหายกลับไปในฝ่ามือของผู้อาวุโสสูงสุดเสวี่ยเย่อีกครั้ง

ทุกอย่างเกิดขึ้นอย่างรวดเร็วจนคนสมองช้าอาจไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเกิดอะไรขึ้น

กู้ชูหน่วนตกตะลึงแต่กลับแสร้งทำเป็นตกใจกลัว นางตบหน้าอกของตัวเองไม่หยุดพลางเอ่ยเสียงสั่นว่า “อันตรายเหลือเกิน ถ้าช้ากว่านี้นิดข้าคงตกลงไปร่างแหลกเป็นแน่ ขอบคุณผู้อาวุโสจริงๆ ที่ช่วยชีวิตข้า”

ผู้อาวุโสสูงสุดทั้งสองชะงัก

พวกเขาไม่คิดว่านางจะหน้าด้านหน้าทนขนาดนี้ เห็นกันอยู่ว่านางจงใจกระโดดลงไปจากหน้าผา

กู้ชูหน่วนเปลี่ยนไปเอ่ยอย่างจริงจังว่า “ผู้อาวุโสทั้งสองคงไม่คิดว่าข้าจะตั้งใจกระโดดลงไปหรอกนะ ในหัวของข้าไม่ได้มีแต่น้ำ ถ้ากระโดดลงไปจากหน้าผาสูงขนาดนี้ ข้าจะรอดได้อย่างไร”

"....."

เหวินเส่าอี๋เหมือนจะยิ้ม “ท่านจงใจหรือพลาดพลั้ง ตัวท่านเองย่อมรู้ดี”

“เหวินเส่าอี๋ก็พูดเป็นเล่น แม้แต่มดปลวกยังรักชีวิต มีหรือที่คนจะไม่รักตัวกลัวตาย ถ้าเลือกได้ใครบ้างจะไม่อยากมีชีวิต”

“เอาละ ข้าไม่ได้มีความอดทนขนาดนั้น” ผู้อาวุโสสูงสุดอั้นเฮยขัดจังหวะอย่างเย็นชา

“ข้ามภูเขาลูกนี้ไปก็ถึงแล้ว ไปกันเถอะ” กู้ชูหน่วนชี้ไปข้างหน้า ภายในใจยังคิดหาทางหนีตลอดเวลา

ตาเฒ่าสองคนนี้ คนหนึ่งควบคุมฝน คนหนึ่งควบคุมเถาวัลย์หวาย

ไม่ว่าจะใช้วิธีไหนก็ดูเหมือนจะหนีไปได้ไม่ไกลนัก

ถ้าใช้พิษล่ะ?

ความแข็งแกร่งของชั้นสูงสุดระดับหก... นางไม่ได้พกพิษที่ร้ายแรงขนาดจะจัดการพวกเขาติดตัวมาด้วย

กู้ชูหน่วนเริ่มกังวลขึ้นมาเล็กน้อยเมื่อเวลาค่อยๆ ผ่านไป

นางมองเกลียวหมอกที่บดบังอยู่ตรงหน้าและรู้สึกถึงการหมุนเวียนของก๊าซชีวภาพที่นั่น ทันใดนั้นกู้ชูหน่วนก็เกิดความคิดที่เฉียบแหลมขึ้นมาและชี้นิ้วไปทางนั้น “ข้าซ่อนไข่มุกมังกรกับกุญแจไว้ที่นั่น”

ทุกคนต่างเงยหน้ามอง ที่นั่นมีกลิ่นอายของปีศาจพวยพุ่งขึ้นมา อากาศเต็มไปด้วยก๊าซหนองน้ำ เป็นสถานที่ที่อันตรายเป็นอย่างยิ่ง

เหตุใดเมืองเล็กๆ เช่นนี้จึงมีกลิ่นอายของปีศาจหนาแน่นขนาดนั้น

“ถ้าพวกเจ้ากลัวนัก จะไม่เข้าไปก็ได้ ข้าไม่มีปัญหา” กู้ชูหน่วนยักไหล่อย่างไม่ยี่หระ

“เจ้าซ่อนของไว้ที่นั่นจริงรึ แล้วเจ้าเข้าไปได้อย่างไร”

“ข้าไม่ได้เข้าไป แต่ผู้อาวุโสหกแห่งเผ่าหยกบอกว่าที่ที่อันตรายที่สุดคือที่ที่ปลอดภัยที่สุด ภูมิประเทศแห่งนี้เต็มไปด้วยก๊าซชีวภาพ และพวกเจ้าจะหาที่นี่ไม่พบ ดังนั้นเราจึงนำไข่มุกมังกรมาซ่อนไว้ที่นี่เป็นการชั่วคราว หลังจากล่อพวกเจ้าออกไปแล้วจึงจะกลับมานำกลับไป เผื่อเอาไว้”

ผู้อาวุโสหก?