กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ นิยาย บท 681

จอมมารหมุนแขนเสื้อและเอ่ยอย่างเศร้าใจเล็กน้อย “พี่หญิง...หรือท่านจะกลับไปอยู่เป็นเพื่อนเขาก่อน ข้าจะไม่รบกวนพวกท่านแล้ว”

“ไม่เป็นไร... อาม่อ ข้ามีเรื่องสำคัญต้องทำ ช่วงนี้อยู่ในเผ่าหยกเจ้าทำตัวดีๆ นะ อย่าเที่ยวไปสร้างปัญหาที่ไหน เข้าใจหรือไม่”

“ข้าดูเป็นคนชอบสร้างปัญหางั้นหรือ”

“ไม่ใช่อย่างนั้น ข้าแค่กลัวว่าถ้าสาวกของเผ่าหยกพูดจาไม่ให้ความเคารพเจ้า หรือพูดอะไรที่ฟังไม่เข้าหู เจ้าอาจจะทนไม่ไหวแล้วฆ่าพวกเขา”

“อย่ากังวลไปเลย ข้าไม่มีวันสังหารคนของพี่หญิงอย่างมั่วซั่ว อย่างมากก็แค่สั่งสอนบทเรียนสักเล็กน้อยเท่านั้น”

จอมมารเงยหน้าอย่างใสซื่อ ใบหน้าที่งดงามฉาบฉายไปด้วยรอยยิ้มเบิกบาน “ข้ารู้ว่าพี่หญิงต้องรีบหลอมไข่มุกมังกรให้เร็วที่สุดเท่าที่ทำได้ ท่านไปเถิด หลังจากหลอมไข่มุกมังกรแล้ว ท่านค่อยพาข้าไปชมดอกไม้ที่หลังภูเขาก็ได้”

“อื้ม”

กู้ชูหน่วนลูบเส้นผมสีดำของเขาโดยไม่รู้ตัว ราวกับว่าเขาเป็นน้องชายของนางจริงๆ

การแสดงออกที่สนิทสนมเช่นนี้ยิ่งทำให้จอมมารพร้อมจะทำตัวให้เป็นประโยชน์

เขาหลับตาลงเหมือนสุนัขตัวน้อย ปล่อยให้กู้ชูหน่วนลูบผมอย่างพึงพอใจ ปากก็เอ่ยยิ้มๆ ว่า “ข้าชอบให้พี่หญิงลูบหัวข้าแบบนี้”

“พูดมาก”

กู้ชูหน่วนมอบเกาลัดให้เขาหนึ่งลูก จากนั้นจึงเดินไปยังเรือนของเยี่ยจิ่งหาน

เจี้ยงเสวี่ยได้รับบาดเจ็บสาหัส กู้ชูหน่วนให้ยาบำรุงเลือดลมแก่เขาบ้างแล้ว แม้ว่าจะฟื้นฟูเลือดลมและพลังปราณของเขาไม่ได้ในทันที แต่ก็นับว่าช่วยให้เขาฟื้นตัวได้มาก

ส่วนเยี่ยจิ่งหาน อาการบาดเจ็บของเขาอยู่ในภาวะคงที่ชั่วคราวหลังจากได้รับการรักษาจากนาง เพียงแต่ต้องใช้เวลาอย่างน้อยสองสามวันกว่าเขาจะฟื้น

กู้ชูหน่วนมอบหมายให้ผู้อาวุโสไป๋เฉ่าดูแลเยี่ยจิ่งหาน พร้อมกำชับให้เขาใช้ยาและวิธีรักษาที่ดีที่สุด

ผู้อาวุโสไป๋เฉ่าไม่พอใจเป็นอย่างยิ่ง แต่เพราะเป็นคำสั่งของหัวหน้าเผ่า เขาจึงต้องฝืนทำอย่างไม่เต็มใจ

แม้จะจัดการทุกอย่างเรียบร้อยแล้วกู้ชูหน่วนก็ยังไม่วางใจ ดังนั้นนางจึงเรียกเสี่ยวลู่ให้มาหา

“เจ้าติดตามข้ามาหลายปีแล้วใช่หรือไม่เสี่ยวลู่”

“เรียนนายท่าน ใช่เจ้าค่ะ”

“แล้วเจ้าจงรักภักดีต่อเผ่าหยกหรือจงรักภักดีต่อข้า”

“เสี่ยวลู่ย่อมมีความจงรักภักดีต่อนายท่านอยู่แล้วสิเจ้าคะ”

“เอาละ ข้าต้องการให้เจ้าคอยปกป้องเยี่ยจิ่งหานอย่างใกล้ชิด อย่าให้มีอะไรเกิดขึ้นกับเขาในเผ่าหยกเด็ดขาด”

“นายท่านกลัวว่าคนในเผ่าจะฉวยโอกาสตอนที่ท่านหลอมไข่มุกมังกรมาสร้างความเดือดร้อนให้เยี่ยจิ่งหานหรือเจ้าคะ”

แม้ว่าทุกคนในเผ่าหยกจะอยากให้เยี่ยจิ่งหานตาย แต่ในเมื่อนายท่านมีคำสั่งลงมาแล้ว ใครจะกล้าทำอะไรเยี่ยจิ่งหาน?

“ข้าไม่อยากคิดถึงคนอื่นในแง่ร้าย แต่ข้าก็ไม่กล้ามองโลกในแง่ดีเกินไป”

เสี่ยวลู่ชะงักไปนิดหนึ่งและโค้งคำนับรับคำสั่ง “นายท่านวางใจได้ ต่อให้ต้องแลกด้วยชีวิต เสี่ยวลู่ก็จะปกป้องท่านหานอ๋องให้ได้”

“อื้ม”

กู้ชูหน่วนจัดการทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว แต่นางยังคงรู้สึกว่างเปล่าและมีลางสังหรณ์ไม่ดี ราวกับว่ากำลังจะมีปัญหาใหญ่เกิดขึ้นกับเผ่าหยก

เมื่อเห็นว่านางขมวดคิ้วอย่างตึงเครียด เสี่ยวลู่จึงเอ่ยยิ้มๆ ว่า “นายท่านกังวลเรื่องไข่มุกมังกรหรือเจ้าคะ เราได้ไข่มุกมังกรทั้งเจ็ดมาแล้ว คำสาปโลหิตจะได้รับการแก้ไข ท่านวางใจเถิดเจ้าค่ะ ส่วนสหายที่ท่านพากลับมาด้วย ข้าน้อยรับรองว่าจะไม่มีใครในเผ่ากล้าทำอะไรพวกเขาเด็ดขาด”

ใช่สิ ได้ไข่มุกมังกรทั้งเจ็ดมาแล้ว นางยังมีอะไรต้องกังวลอีก

หรือกลัวว่าถ้าหวังมากเกินไป ความผิดหวังก็จะมากตามไปด้วย?

ฟู่ว...

นางจะคิดในแง่ลบไปทำไม ไข่มุกมังกรก็ได้มาแล้ว จะคลายคำสาปโลหิตไม่ได้ได้อย่างไร

ห้องกลั่นยาของเผ่าหยกเป็นหนึ่งในสถานที่ศักดิ์สิทธิ์ที่สุดของเผ่าหยก

ปกติที่นี่จะได้รับการปกป้องอย่างแน่นหนา แต่วันนี้ที่นี่แออัดไปด้วยผู้คนและมีคนคอยคุ้มกันอยู่ทุกจุด

ในห้องลับของห้องกลั่นยา เหล่าผู้อาวุโสผู้ทรงคุณธรรมของเผ่าหยกมารวมตัวกันที่นี่ พวกเขาประคองไข่มุกมังกรทั้งเจ็ดไว้อย่างระมัดระวังและยืนรออยู่ข้างๆ อย่างตื่นเต้น

“หัวหน้าเผ่า ไข่มุกมังกรทั้งเจ็ดอยู่ที่นี่แล้ว เพียงแค่ใส่ไข่มุกมังกรทั้งเจ็ดลงไปในเตากลั่นยา ใช้เลือดและปราณแท้ของท่านเร่งปฏิกิริยา เท่านี้ไข่มุกมังกรก็จะหลอมรวมกันได้”