กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ นิยาย บท 686

“หากว่าอี้เฉินเฟยกับแม่นางไป๋จิ่นรู้ว่าการเสียสละพวกเขาทั้งสองคนแล้วสามารถช่วยผู้คนนับพันนับหมื่นคนในเผ่า พวกเขาก็เต็มใจที่จะกระโดลงไปในเตากลั่นยา ขอให้ท่านหัวหน้าเผ่าเห็นแก่ส่วนรวมเป็นหลักด้วย"

กู้ชูหน่วนถอยหลังก้าวหนึ่งและจับโครงหน้าต่างอย่างไร้เรี่ยวแรงถึงสามารถทนฝืนบังคับร่างกายให้ยืนนิ่งอยู่ได้

“ดังนั้นพวกท่านก็เลยบีบบังคับให้ข้าไปสังหารคนหรือ?”

“ไม่ได้บีบบังคับให้ท่านไปสังหารคนแต่ว่าข้าน้อยไปขอร้องพวกเขาด้วยตนเอง หลังจากนั้น......ข้าน้อยก็จะชดใช้ให้พวกเขาด้วยการปลิดชีพที่หน้าเตาหลอมเอง ขอร้องนายท่านให้เห็นแก่ส่วนรวมเป็นหลักด้วย”

ผู้อาวุโสรองกล่าวอยู่ก็โขกหน้าผากอย่างแรงจน เกิดเลือดตรงหน้าผากของตนออกมาโดยตรง

เขาเป็นชายสูงอายุที่มีหนวดเคราสีขาวและผมอันขาวโพลนผู้หนึ่ง ในขณะที่กู้ชูหน่วนเป็นเพียงแม่นางน้อยในวัยไม่ถึงยี่สิบซึ่งเป็นช่วงอันวัยเยาว์สดใส

ท่านผู้เฒ่าคุกเข่าอ้อนวอนหญิงสาวดูเช่นไรก็ช่างน่าอึดอัดใจเช่นนั้น

แต่ผู้อาวุโสรองดูเสมือนราวกับว่าเป็นฟางเส้นสุดท้ายโดยที่ขอร้องอ้อนวอนไม่หยุด

ผู้อาวุโสสูงโมโหมากจนเป่าหนวดเคราพร้อมกับจ้องมองตาเขม็ง “ผู้เฒ่ารองให้ข้าลุกขึ้นมานะ ไม่ว่าจะหลอมไข่มุกมังกรหรือไม่ท่านหัวหน้าเผ่าตัดสินใจเช่นไรก็ทำเช่นนั้น ไม่อนุญาตให้พวกเจ้าก้าวก่ายท่านหัวหน้าเผ่า"

“ผู้อาวุโสสูงพวกเราทุ่มเทกันสุดชีวิตก็เพื่อคลายคำสาปโลหิต ในตอนนี้ความหวังก็ได้อยู่ตรงหน้าแล้ว เหตุใดถึงสามารถ......”

“ข้าเคยบอกแล้วว่าห้ามไม่ให้พวกเจ้าก้าวก่ายการตัดสินใจของท่านหัวหน้าเผ่า หากว่ายังคงดื้อดึงต่อไปข้าจะไล่เจ้าออกจากเผ่าหยกไปซะ”

“ท่านผู้อาวุโสสูง......”

กู้ชูหน่วนหัวเราะหึๆออกมาและมองดูพวกเขาผู้หนึ่งหน้าตาหมองคล้ำอีกคนหนึ่งหน้าตาขาว

“ข้าก็ยังประโยคเดิมหากพวกท่านกล้าแพร่งพรายเรื่องนี้โดยเฉพาะแพร่งพรายกับท่านพี่อี้เฉินเฟยและไป๋จิ่นอย่าโทษข้าที่แตกหักไม่นับผู้ใด อย่าลืมว่านอกจากข้าที่สามารถหลอมไข่มุกมังกรได้ผู้อื่นนั้นไม่สามารถหลอมรวมได้เลย บีบบังคับพวกเขาให้ตายผู้ใดก็อย่าได้อยู่เป็นสุขได้"

“ท่านหัวหน้าเผ่า เสียสละคนสองคนเพื่อช่วยผู้คนทั้งเผ่าซึ่งพวกเขาตายอย่างภาคภูมิใจนัก”

"ผู้ใดก็ไม่มีสิทธิ์ที่จะพรากชีวิตของพวกเขาไปได้"

กู้ชูหน่วนเตือนอย่างเย็นชาและออกจากประตูไป ทิ้งให้ผู้อาวุโสสูงและผู้อาวุโสรองทั้งวิตกกังวลและเจ็บปวดรวดร้าว

หลังจากที่พวกเขาทะเลาะโต้เถียงกัน บรรยากาศของเผ่าหยกก็ค่อนข้างไม่ดีนัก และแม้แต่ผู้คนทั้งหลายก็รู้สึกได้ถึงบรรยากาศที่ผิดปกติ

ผู้อาวุโสไป๋เฉ่าและคนอื่นๆก็ยิ่งอธิบายไม่ถูก

หลังจากออกจากประตูไปแล้วกู้ชูหน่วนก็กวาดตามองไปทางซ้ายและขวารอบหนึ่งแต่ไม่เห็นจอมมารเจ้าเด็กไม่สิ้นกลิ่นน้ำนมผู้นั้นดังนั้นตนจึงได้เดินเข้าไปในเรือนเล็กเลย

เยี่ยจิ่งหานถูกจัดให้อยู่ในเรือนของนางโดยที่ถูกกักบริเวณไว้โดยที่มีภายในสามชั้นและภายนอกสามชั้น

ที่คาดไม่ถึงคือไม่รู้ว่าเหวินเส่าอี้ถูกคลายออกจากเครื่องลงทัณฑ์ตั้งแต่เมื่อใดและถูกกักบริเวณอยู่ข้างๆเรือนเล็กของนางด้วย

เขาถูกตรวนไว้ด้วยโซ่ตรวนน้ำแข็งหมื่นปี ปลายข้างหนึ่งยึดติดขาขวาของเขาและปลายอีกข้างหนึ่งยึดติดอยู่กับหินมังกรทลายในเขตหวงห้ามข้างเรือนเล็ก

ด้านข้างเรือนหลังเล็กเป็นเขตหวงห้ามของนางนับแต่โบราณมามีเพียงหัวหน้าเผ่าเท่านั้นที่สามารถเข้ามาได้และไม่มีผู้ใดรู้ว่าในเขตหวงห้ามมีสิ่งใดกันแน่ รู้เพียงว่าหินมังกรทลายนอกเขตหวงห้ามนั้นไม่สามารถทำลายได้และแรงภายนอกนั้นไม่สามารถสั่นสะเทือนได้เลย

แต่ว่าเช่นไรทุกๆคนก็สามารถคาดเดาได้ว่าเขตหวงห้ามก็น่าจะเป็นเส้นทางลับเส้นหนึ่งเช่นเดียวกัน หากว่ามีศัตรูอันแข็งแกร่งบุกเข้ามาจากนั้นวางหินมังกรทลายลงก็สามารถหลบหนีจากด้านในได้ นี่เป็นเขตหวงห้ามที่ใช้คุ้มกันหัวหน้าเผ่า

ก่อนหน้านี้กู้ชูหน่วนก็คิดเช่นนั้นและยังเข้าไปสำรวจดูโดยรอบ ต่อมาพบว่าด้านในเป็นสถานที่สำหรับฝึกวรยุทธ์ซึ่งไม่มีทางเข้าออกที่เป็นความลับใดอยู่เลย

อาจเป็นไปได้ว่าบรรพบุรุษไม่ต้องการให้คนมารบกวนการฝึกวรยุทธ์ดังนั้นจึงได้จัดหินมังกรทลายเอาไว้

เหวินเส่าอี๋พิงอยู่ตรงมุมอย่างไร้เรี่ยวแรง เลือดบนร่างกายของเขาไหลซึมออกมาจากเสื้อผ้าสีขาวที่ถูกย้อมเป็นสีแดงไม่หยุด

ในร่างกายของเขาเต็มไปด้วยบาดแผลมากมายจนแทบจะไม่มีตำแหน่งใดที่ดีอยู่เลย แม้แต่ใบหน้าอมตะราวผู้ถูกเนรเทศที่สวมหน้ากากนั้นก็เผยหางตาซึ่งถูกกรีดเป็นหลายแผลออกมา

แผลมีดแทงลึกยิ่งนักโดยที่เลือดสดๆยังไหลรินอยู่ และก็ไม่รู้ว่าจะทิ้งรอยแผลเป็นไว้หรือเปล่า

เหตุใดเหวินเส่าอี๋ถึงได้มาอยู่ที่นี่?

เป็นผู้อาวุโสสูงให้คนนำตัวมาที่นี่หรือ?

นี่ถือว่าไว้หน้านางหรือว่ากระทำการเพื่อเอาใจนางหรือ?

กู้ชูหน่วนเดินไปยังตรงหน้าเหวินเส่าอี๋ทีละก้าวๆ

มีชามอยู่ข้างกายเขาชามหนึ่งซึ่งในชามมีข้าวต้มอยู่ครึ่งชาม อยู่ห่างไกลอยู่บ้างก็ยังได้กลิ่นเหม็นที่ลอยออกมาจากชาม