กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ นิยาย บท 754

"อัก......"

"ตูม......"

ร่างสองร่างหล่นลงมากลางอากาศ และแยกน่าหลานหลิงลั่วกับเหวินเส่าอี๋ออกจากพอดี

หนึ่งในนั้นคือผู้อาวุโสสูงสุดซ่งหยวน เขาหายใจรวยริน และแทบมองไม่เห็นเงาใด ๆ และลมหายใจภายในร่างกายของเขาก็เกือบจะหมดลง

ไม่รู้ว่าเหวินเส่าอี๋ไปเอาความแข็งแกร่งมาจากไหน เขาหลุดพ้นจากการควบคุมตัว และรีบวิ่งไปที่หาซ่งหยวน

เขาต้องการช่วยพยุงซ่งหยวนให้ลุกขึ้น แต่เมื่อสัมผัสร่างกายของเขาก็กลายเป็นโปร่งแสง

"ท่านปู่ซ่ง......"

ซ่งหยวนยื่นมือไปเช็ดเลือดที่มุมปาก เขาดิ้นรนสองสามครั้ง และพยายามจะลุกขึ้น แต่ไร้เรี่ยวแรงจึงล้มลง

เขามองไปที่รองหัวหน้าเผ่าซือคงที่ได้รับบาดเจ็บสาหัสเช่นเดียวกันด้วยความผิดหวัง และกล่าวอย่างไม่พอใจ

"อีกกระบวนท่าเดียว อีกเพียงกระบวนท่าเดียว ข้าก็จะสามารถฆ่าเขาได้แล้ว"

เพียงแต่ร่างกายของเขาไม่สามารถทนได้อีกต่อไป

สวรรค์ช่างไม่ยุติธรรม

ทำไมถึงปล่อยให้คนชั่วช้าเช่นนี้ ยังมีชีวิตอยู่ในโลกนี้ได้

"ท่านปู่ซ่ง ท่านบอกข้ามาเถิดว่าข้าจะช่วยท่านได้อย่างไร？"

เหวินเส่าอี๋ทำอะไรไม่ถูก เหมือนกับตอนที่เขาอยู่ที่เหวไร้ที่สิ้นสุด

เมื่อได้ยินคำพูดของเหวินเส่าอี๋ นัยน์ตาของซ่งหยวนก็อ่อนโยนลง เขาอยากจะยื่นมือไปสัมผัสเหวินเส่าอี๋ แต่สิ่งที่เขาสัมผัสกลับเป็นความว่างเปล่า

คำพูดของซ่งหยวนดูขมขื่น แต่ไม่สำคัญว่าเขาจะพูดอะไร

"ปู่ชรามากแล้ว มีชีวิตอยู่มากว่าร้อยปี ควรจะจากไปตั้งนานแล้ว แต่สามารถมีชีวิตมาจนถึงตอนนี้ได้ก็ถือว่าสวรรค์เมตตามากแล้ว เจ้าเส่าอี๋เอ๊ย เจ้าอย่าเสียใจไปเลย เจ้าก็รู้ว่าตั้งแต่เด็กจนโต สิ่งที่ปู่กลัวมากที่สุดคือการเห็นเจ้าต้องเสียใจ"

"ไม่สำคัญว่าจะเป็นบุตรชายแท้ ๆ ของหัวหน้าเผ่าหรือไม่ สิ่งที่สำคัญคือเจ้าเป็นเจ้า เป็นเจ้าที่จิตใจดีมีเมตตา"

"จำเอาไว้ว่าไม่จำเป็นต้องเป็นหัวหน้าเผ่าก็ได้ แต่อย่าให้ใครมารังแก หากใครกล้ารังแกเจ้า เจ้าก็จงตอบโต้เขาอย่างโหดเหี้ยม"

"ท่านปู่ซ่ง ท่านอย่าพูดอีกเลย ท่านบอกข้ามาก่อนว่าข้าจะช่วยท่านได้อย่างไร？"

"ช่วยไม่ได้หรอก เกรงว่าปู่จะอยู่กับเจ้าไม่ได้อีกต่อไปแล้ว เจ้าอย่าเสียใจไปเลย แม้ว่าดวงวิญญาณของปู่จะสลายไป แต่ปู่ก็ยังอยู่กับเจ้าเสมอ"

"กระดูกสะบักของเจ้าสามารถเชื่อมได้ ปู่เชื่อว่าคนดี ๆ เช่นเจ้า สวรรค์จะไม่ปฏิบัติต่อเจ้าอย่างโหดร้าย"

"ท่านปู่ซง......"

"อย่าร้องไห้เลย เจ้าเส่าอี๋ที่น่าสงสารของปู่ เป็นปู่เองที่ไร้ความสามารถ และไม่สามารถฝ่าวงล้อมออกไปแทนเจ้าได้ ปู่ไม่เต็มใจ ไม่เต็มใจจริง ๆ......"

"หากปู่ตายไปแล้ว เจ้าก็คงโดดเดี่ยวและยากลำบาก แต่จะทำอย่างไรได้ จะทำอย่างไรได้อีก อัก......"

ไม่รู้ว่าเขาตื่นตระหนกมากเกินไปหรือเปล่า หรือพลังวิญญาณของเขาใกล้จะหมดลง ซ่งหยวนกระอักเลือดออกมา ร่างกายของเขาสว่างวาบ และหายไปอย่างไร้ร่องรอย

"ท่านปู่ซ่งหยวน......"

เหวินเส่าอี๋พยายามจะคว้าเขาไว้ แต่ก็ไม่สามารถคว้าอะไรได้เลย เขาจึงทำได้เพียงคุกเข่าลง

ผู้อาวุโสสูงสุดทั้งสี่ตายอย่างน่าเวทนาที่เผ่าหยก และสาวกหลายพันคนถูกกู้ชูหน่วนและคนอื่น ๆ ฆ่าตาย

สาวกหลายพันคนถูกซือคงและน่าหลานฆ่าตายที่เผ่าเพลิงฟ้า แต่ละเรื่องราวยังคงตราตรึงอยู่ในหัวของเขาอย่างชัดเจน

และคนเหล่านี้ก็ทำเพื่อปกป้องเขา

เขาแบกรับหนี้ชีวิตไว้มากเกินไปจริง ๆ

เมื่อก่อนเขาคิดว่าขอเพียงเขาปฏิบัติต่อผู้อื่นด้วยความจริงใจและมีน้ำใจ เขาก็จะสามารถทำคุณทดแทนแค้นได้ และทำให้โลกนี้น่าอยู่มากยิ่งขึ้น

แต่ตอนนี้เมื่อมองไปรอบ ๆ

เขาคิดผิด

ผิดพลาดครั้งใหญ่

โลกนี้ช่างโหดร้าย

ขอเพียงตัวเองแข็งแกร่งมากพอ จึงจะไม่ถูกรังแก

ขอเพียงตัวเองแข็งแกร่งมากพอ จึงจะสามารถปกป้องคนที่ตัวเองอยากปกป้องได้

ไม่ว่าจะจิตใจดีมากแค่ไหน ก็ไม่สามารถลบล้างความแค้นที่มีได้

ในตอนนี้กระดูกสะบักของเขาถูกถอดออก......

และเผ่าเพลิงฟ้ากำลังเผชิญหน้ากับช่วงเวลาที่คับขันที่สุดในรอบหนึ่งพันปี

เขาไม่สามารถที่จะเปลี่ยนให้ตัวเองเป็นฝ่ายชนะได้

ทำได้เพียง......พังพินาศไปด้วยกันกับพวกเขา......

นัยน์ตาของเหวินเส่าอี๋เยือกเย็นมาก

รองหัวหน้าเผ่าซือคงไม่เคยเห็นนัยน์ตาเช่นนี้ของเขามาก่อน