กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ นิยาย บท 754

"อัก......"

"ตูม......"

ร่างสองร่างหล่นลงมากลางอากาศ และแยกน่าหลานหลิงลั่วกับเหวินเส่าอี๋ออกจากพอดี

หนึ่งในนั้นคือผู้อาวุโสสูงสุดซ่งหยวน เขาหายใจรวยริน และแทบมองไม่เห็นเงาใด ๆ และลมหายใจภายในร่างกายของเขาก็เกือบจะหมดลง

ไม่รู้ว่าเหวินเส่าอี๋ไปเอาความแข็งแกร่งมาจากไหน เขาหลุดพ้นจากการควบคุมตัว และรีบวิ่งไปที่หาซ่งหยวน

เขาต้องการช่วยพยุงซ่งหยวนให้ลุกขึ้น แต่เมื่อสัมผัสร่างกายของเขาก็กลายเป็นโปร่งแสง

"ท่านปู่ซ่ง......"

ซ่งหยวนยื่นมือไปเช็ดเลือดที่มุมปาก เขาดิ้นรนสองสามครั้ง และพยายามจะลุกขึ้น แต่ไร้เรี่ยวแรงจึงล้มลง

เขามองไปที่รองหัวหน้าเผ่าซือคงที่ได้รับบาดเจ็บสาหัสเช่นเดียวกันด้วยความผิดหวัง และกล่าวอย่างไม่พอใจ

"อีกกระบวนท่าเดียว อีกเพียงกระบวนท่าเดียว ข้าก็จะสามารถฆ่าเขาได้แล้ว"

เพียงแต่ร่างกายของเขาไม่สามารถทนได้อีกต่อไป

สวรรค์ช่างไม่ยุติธรรม

ทำไมถึงปล่อยให้คนชั่วช้าเช่นนี้ ยังมีชีวิตอยู่ในโลกนี้ได้

"ท่านปู่ซ่ง ท่านบอกข้ามาเถิดว่าข้าจะช่วยท่านได้อย่างไร？"

เหวินเส่าอี๋ทำอะไรไม่ถูก เหมือนกับตอนที่เขาอยู่ที่เหวไร้ที่สิ้นสุด

เมื่อได้ยินคำพูดของเหวินเส่าอี๋ นัยน์ตาของซ่งหยวนก็อ่อนโยนลง เขาอยากจะยื่นมือไปสัมผัสเหวินเส่าอี๋ แต่สิ่งที่เขาสัมผัสกลับเป็นความว่างเปล่า

คำพูดของซ่งหยวนดูขมขื่น แต่ไม่สำคัญว่าเขาจะพูดอะไร

"ปู่ชรามากแล้ว มีชีวิตอยู่มากว่าร้อยปี ควรจะจากไปตั้งนานแล้ว แต่สามารถมีชีวิตมาจนถึงตอนนี้ได้ก็ถือว่าสวรรค์เมตตามากแล้ว เจ้าเส่าอี๋เอ๊ย เจ้าอย่าเสียใจไปเลย เจ้าก็รู้ว่าตั้งแต่เด็กจนโต สิ่งที่ปู่กลัวมากที่สุดคือการเห็นเจ้าต้องเสียใจ"

"ไม่สำคัญว่าจะเป็นบุตรชายแท้ ๆ ของหัวหน้าเผ่าหรือไม่ สิ่งที่สำคัญคือเจ้าเป็นเจ้า เป็นเจ้าที่จิตใจดีมีเมตตา"

"จำเอาไว้ว่าไม่จำเป็นต้องเป็นหัวหน้าเผ่าก็ได้ แต่อย่าให้ใครมารังแก หากใครกล้ารังแกเจ้า เจ้าก็จงตอบโต้เขาอย่างโหดเหี้ยม"

"ท่านปู่ซ่ง ท่านอย่าพูดอีกเลย ท่านบอกข้ามาก่อนว่าข้าจะช่วยท่านได้อย่างไร？"

"ช่วยไม่ได้หรอก เกรงว่าปู่จะอยู่กับเจ้าไม่ได้อีกต่อไปแล้ว เจ้าอย่าเสียใจไปเลย แม้ว่าดวงวิญญาณของปู่จะสลายไป แต่ปู่ก็ยังอยู่กับเจ้าเสมอ"

"กระดูกสะบักของเจ้าสามารถเชื่อมได้ ปู่เชื่อว่าคนดี ๆ เช่นเจ้า สวรรค์จะไม่ปฏิบัติต่อเจ้าอย่างโหดร้าย"

"ท่านปู่ซง......"

"อย่าร้องไห้เลย เจ้าเส่าอี๋ที่น่าสงสารของปู่ เป็นปู่เองที่ไร้ความสามารถ และไม่สามารถฝ่าวงล้อมออกไปแทนเจ้าได้ ปู่ไม่เต็มใจ ไม่เต็มใจจริง ๆ......"

"หากปู่ตายไปแล้ว เจ้าก็คงโดดเดี่ยวและยากลำบาก แต่จะทำอย่างไรได้ จะทำอย่างไรได้อีก อัก......"

ไม่รู้ว่าเขาตื่นตระหนกมากเกินไปหรือเปล่า หรือพลังวิญญาณของเขาใกล้จะหมดลง ซ่งหยวนกระอักเลือดออกมา ร่างกายของเขาสว่างวาบ และหายไปอย่างไร้ร่องรอย

"ท่านปู่ซ่งหยวน......"

เหวินเส่าอี๋พยายามจะคว้าเขาไว้ แต่ก็ไม่สามารถคว้าอะไรได้เลย เขาจึงทำได้เพียงคุกเข่าลง

ผู้อาวุโสสูงสุดทั้งสี่ตายอย่างน่าเวทนาที่เผ่าหยก และสาวกหลายพันคนถูกกู้ชูหน่วนและคนอื่น ๆ ฆ่าตาย

สาวกหลายพันคนถูกซือคงและน่าหลานฆ่าตายที่เผ่าเพลิงฟ้า แต่ละเรื่องราวยังคงตราตรึงอยู่ในหัวของเขาอย่างชัดเจน

และคนเหล่านี้ก็ทำเพื่อปกป้องเขา

เขาแบกรับหนี้ชีวิตไว้มากเกินไปจริง ๆ

เมื่อก่อนเขาคิดว่าขอเพียงเขาปฏิบัติต่อผู้อื่นด้วยความจริงใจและมีน้ำใจ เขาก็จะสามารถทำคุณทดแทนแค้นได้ และทำให้โลกนี้น่าอยู่มากยิ่งขึ้น

แต่ตอนนี้เมื่อมองไปรอบ ๆ

เขาคิดผิด

ผิดพลาดครั้งใหญ่

โลกนี้ช่างโหดร้าย

ขอเพียงตัวเองแข็งแกร่งมากพอ จึงจะไม่ถูกรังแก

ขอเพียงตัวเองแข็งแกร่งมากพอ จึงจะสามารถปกป้องคนที่ตัวเองอยากปกป้องได้

ไม่ว่าจะจิตใจดีมากแค่ไหน ก็ไม่สามารถลบล้างความแค้นที่มีได้

ในตอนนี้กระดูกสะบักของเขาถูกถอดออก......

และเผ่าเพลิงฟ้ากำลังเผชิญหน้ากับช่วงเวลาที่คับขันที่สุดในรอบหนึ่งพันปี

เขาไม่สามารถที่จะเปลี่ยนให้ตัวเองเป็นฝ่ายชนะได้

ทำได้เพียง......พังพินาศไปด้วยกันกับพวกเขา......

นัยน์ตาของเหวินเส่าอี๋เยือกเย็นมาก

รองหัวหน้าเผ่าซือคงไม่เคยเห็นนัยน์ตาเช่นนี้ของเขามาก่อน

แม้แต่นัยน์ตาก็ยังเยือกเย็นมากขนาดนี้？

เหวินเส่าอี๋ดีใจมาก เขาตะโกนขึ้นไปบนฟ้า "ยกเลิกแผนการ"

คำว่ายกเลิกแผนการ หมายถึงกลไกหยุดทำงาน และเผ่าเพลิงฟ้าก็จะไม่กลายเป็นเถ้าถ่าน

นัยน์ตาของน่าหลานหลิงลั่วเย็นยะเยือก เขาโบกมือส่งสัญญาณให้ลูกน้องถอยหลังไปก่อน และปล่อยให้รองหัวหน้าเผ่าซือคงต่อสู้กับเขา

กู้ชูหน่วนขมวดคิ้ว

ช่างเป็นการบีบบังคับที่รุนแรง

ทั้งตำหนักสวรรค์ถูกกดดันจนหายใจลำบาก

ท้องฟ้าวิปริตและแทบจะถล่มลงมา

เพียงเพราะคนคนเดียว ทำให้สถานการณ์เปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง

ซ่งอวี้และคนอื่น ๆ ที่ได้รับบาดเจ็บสาหัสถอนหายใจด้วยความโล่งอก และมีความหวังขึ้นมาอีกครั้ง

ในที่สุดหัวหน้าเผ่า......กลับมาเป็นเหมือนเดิมแล้ว......

ท่ามกลางการต่อสู้ เริ่มมีความหวังว่าจะสามารถเอาชนะได้

"นายท่าน พวกเราจะแฝงตัวปะปนเข้าไปร่วมมือกับพวกเขา และฆ่าเหวินเฉิงเทียนเสียก่อนดีหรือไม่？"

กู้ชูหน่วนส่ายหัว

"เขายังไม่ได้สติมากนัก ผู้ที่ธาตุไฟเข้าแทรกจนเข้าสู่ห้วงมารไม่ง่ายที่จะหายกลับมาเป็นปกติ รอดูไปก่อน"

"ขอรับ"

"หัว......หัวหน้าเผ่า ไม่เกี่ยวกับพวกเรา เป็นรองหัวหน้าเผ่า รองหัวหน้าเผ่าสั่งให้พวกเราทำเช่นนี้ เขาบอกให้จับตัวนายน้อยมาข่มขู่ท่าน" สาวกของเผ่าเพลิงฟ้าตื่นกลัวและอยู่ไม่สุข

เขาเป็นยอดฝีมือระดับเจ็ด

ในสายตาของยอดฝีมือระดับเจ็ด พวกเขาเป็นเหมือนเต้าหู้ ขอเพียงแค่เขาขยับเล็กน้อย พวกเขาก็ตายในทันที

เหวินเฉิงเทียนรูปร่างสูงใหญ่ เป็นคนชอบธรรม และตรงไปตรงมา

เขาจ้องมองไปที่รองหัวหน้าเผ่าซือคงและกล่าวว่า "ทำไม ทำไมเจ้าถึงทำเช่นนี้？ทำไมต้องฆ่าสาวกจำนวนมากของเผ่าเพลิงฟ้า และทำให้เกิดการนองเลือดครั้งแล้วครั้งเล่า เผ่าเพลิงฟ้าทำผิดอะไรต่อเจ้า？"

"ฮ่า ๆ ๆ ...... ในเมื่อท่านได้สติแล้ว เช่นนั้นข้าก็ไม่จำเป็นต้องเสแสร้งแล้ว เจ้าถามข้าว่าทำไม ท่านก็รู้ว่าข้าชอบอวิ๋นเอ๋อร์ แต่ท่านก็แยกข้ากับนางออกจากกัน แม้ว่าเมื่อหลายสิบปีก่อนท่านจะแยกพวกเราออกจากกันก็ช่าง แต่หลังจากไม่กี่สิบปีต่อมา เพื่อที่จะทำให้ข้าจงรักภักดีต่อเผ่าเพลิงฟ้ามากยิ่งขึ้น ท่านบีบบังคับจักรพรรดิฉู่และอวิ๋นเอ๋อร์ให้ต้องตาย"

"นั่นไม่ใช่ความปรารถนาของเจ้าหรือ เดิมทีนางไม่ชอบเจ้า และเลือกที่จะละทิ้งความรักระหว่างชายหญิง ในตอนนั้นเจ้าเองก็เลือกที่จะเป็นรองหัวหน้าเผ่าเพลิงฟ้า ส่วนจักรพรรดิฉู่ เขาถูกเจ้าบีบบังคับให้ต้องตาย ไม่ใช่ข้า"