กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ นิยาย บท 831

"มู่หน่วน หากเจ้าไม่ทำให้จวนมู่พังทลาย เจ้าจะไม่สบายใช่หรือไม่？"

เสียงคำรามอย่างรุนแรงของผู้นำตระกูลมู่ ทำให้กู้ชูหน่วนรู้ตัวอีกทีก็ตอนที่ตอบโต้กลับไปแล้ว

นางเงยหน้าขึ้น

นางก็เห็นความยุ่งเหยิงของจวนมู่ และบ้านก็แทบจะถล่มลงมา

คนรับใช้ในจวน รวมทั้งผู้นำตระกูลมู่และผู้นำคนอื่น ๆ ก็ถูกระเบิดจนฝุ่นเกาะไปทั่วทั้งตัวและผม

และนางเองก็ดูแย่

นางไม่ต้องการใช้คำใดมาอธิบายความยากลำบากของนาง

มู่ซินกล่าวอย่างโกรธเคือง "อาหน่วน ข้าไม่สนใจว่าเจ้าต้องการจะปรุงยาอะไร นับแต่นี้ต่อไปเจ้าต้องหยุด ในจวนมู่ของเราไม่มีใครสามารถกลั่นยาได้"

กู้ชูหน่วนเกาผมยุ่ง ๆ และตอบว่า "ค่าใช้จ่ายในการสร้างจวนมู่ขึ้นมาใหม่ ข้าจะรับผิดชอบเอง"

ผู้นำรองกล่าวอย่างไม่ใส่ใจ "เจ้าจะรับผิดชอบเอง？เจ้ามีเงินมากขนาดนั้นเลยหรือ？"

"ตระกูลซั่งกวนเพิ่งตกลงว่าจะมอบเงินให้ ถึงตอนนั้นแล้วค่อยหักเงินออกไป"

"ดูเจ้าสิ เจ้ายังอยากจะถอนหมั้นกับซั่งกวนหมิงหลางอีก เจ้ารู้หรือไม่ว่าซั่งกวนหมิงหลางเป็นผู้มีความสามารถระดับสาม ผู้มีความสามารถระดับสามเลยนะ หากแต่งงานกับเขา จวนมู่ของเรา......"

"ก็แค่ระดับสาม จะนับว่าเป็นผู้มีความสามารถอะไร" กู้ชูหน่วนพูดขัดจังหวะเขาอย่างเย็นชา

"ก็แค่ระดับสาม？น้ำเสียงของเจ้าช่างหนักแน่นเสียจริง อย่าคิดว่าตอนนี้เจ้ามีวรยุทธ์ระดับเก้าแล้ว เจ้าจะกำแหงเช่นนี้ได้ เจ้ารู้หรือไม่ว่าบางคนบำเพ็ญเพียรมาตลอดชีวิตก็ยังไม่สามารถบรรลุระดับสามได้"

"รู้สิ ท่านก็เป็นเช่นนั้น"

"เจ้า......"

"เอ๊ะ ฟ้าสางแล้ว ข้าต้องไปสำนักศึกษาก่อน ขอตัว"

"ท่านพ่อ ท่านดูมู่หน่วนสิ หากท่านไม่อบรมนาง พวกเราย่อมไม่ยอม"

ผู้นำตระกูลมู่ถอนหายใจ เขามองไปยังทิศทางที่กู้ชูหน่วนจากไป และไม่พูดอะไรอยู่นาน

มู่ซินกล่าวอย่างเขินละอายใจ "ข้า......ข้าจะหาเวลาไปเกลี้ยกล่อมนาง ข้าขอโทษที่ทำให้พวกท่านต้องเดือดร้อน"

"พี่ใหญ่ ท่านอย่าหาว่าข้าโหดเหี้ยมเลย หากมู่หน่วนยังกำเริบเสิบสานเช่นนี้อีก ต่อให้ท่านพ่อจะไม่ไล่พวกท่านออกไป พวกเราก็คงต้องไล่ท่านออกไป หรือไม่พวกเราก็จะตัดความสัมพันธ์กับพวกท่าน เพื่อที่จะหลีกเลี่ยงไม่ให้เกิดความยุ่งยากเข้าสักหนึ่ง"

ข่าวที่จวนมู่ระเบิดเจ็ดครั้งในคืนเดียวได้แพร่กระจายไปทั่วทั้งเมืองหลวงอย่างรวดเร็ว

ทุกคนต่างพากันหัวเราะเยาะกู้ชูหน่วนลับหลัง เศษสวะก็คือเศษสวะ ยังคิดที่จะกลั่นยาอีก

มู่หน่วนไม่ได้ถูกนางระเบิด และนางก็ไม่ได้ระเบิดตัวเอง

ที่สำนักศึกษา นอกจากหนิงเทียนโย่วและอีกไม่กี่คนแล้ว ทุกคนล้วนแต่จ้องมองไปที่กู้ชูหน่วนอย่างดูถูกเหยียดหยาม

สามวัน......

ในเวลาเพียงสามวัน ตระกูลซั่งกวนได้รวบรวมทุกอย่างตามเงื่อนไขของกู้ชูหน่วนมามอบให้ และถอนหมั้นกับนางอย่างเป็นทางการ

จากนั้นกู้ชูหน่วนก็ส่งคืนของหมั้นให้กับพวกเขา และนับแต่นี้ต่อไปก็ไม่มีการหมั้นใด ๆ กับตระกูลซั่งกวนอีก

สามวันต่อมา การชุมนุมควบคุมสัตว์ร้ายกำลังจะเริ่มขึ้น เมืองหลวงเต็มไปด้วยผู้คนที่เดินไปเดินมา และการจราจรก็หลั่งไหลกันเข้ามา โดยเฉพาะอย่างยิ่งสำนักศึกษาอี้เหอที่ถูกผลักดันขึ้นไปสูงสุดอีกครั้ง

ผู้นำตระกูลของสี่ตระกูลใหญ่นั้นลึกลับมาก

อย่างไรก็ตาม การชุมนุมควบคุมสัตว์ร้ายกำลังจะเริ่มขึ้นแล้ว ผู้นำตระกูลของสี่ตระกูลใหญ่จะต้องปรากฏตัวขึ้น นอกจากนี้ยังเป็นช่วงเวลาที่สำคัญสำนักศึกษาและเหล่าบัณฑิตที่พยายามจะประจบประแจงทั้งสี่ตระกูลใหญ่

เซี่ยวอวี่เซวียนไม่ได้มาที่สำนักศึกษาอี้เหอเป็นเวลาหลายวันแล้ว

กู้ชูหน่วนเดาว่าเขาจะปรากฏตัวในการชุมนุมควบคุมสัตว์ร้ายหรือไม่

ในป่าไผ่ทางทิศตะวันออกเฉียงเหนือของเมืองหลวง

เซี่ยวอวี่เซวียนกำลังนอนอยู่บนริมไม้ไผ่ เขาอุ้มไหสุราไว้ในมือ แล้วค่อย ๆ จิบ สายตาที่พร่ามัวเของเขาจ้องมองไปยังทะเลสาบที่อยู่ไม่ไกลอย่างเหม่อลอย

เขาดูเศร้าสร้อย และรอบตัวเขาเต็มไปด้วยกลิ่นอายของความโศกเศร้า

ราวกับว่าไม่มีอะไรในโลกสามารถเข้าไปในสายตาหรือหัวใจของเขาได้

ไม่ไกลออกไป เยี่ยจิ่งหานสวมหน้ากากผี และเข็นรถเข็นมาด้วยตนเองอย่างช้า ๆ

"แม้ว่าวิญญาณของนางจะกระจัดกระจาย ข้าก็จะตามวิญญาณทั้งหมดของนางกลับมาให้ได้"

"แม้ว่าข้าจะไม่รู้ว่าทำไมอาหน่วนถึงเลือกร่างของนางเป็นที่อาศัย แต่ข้ามั่นใจว่านางสามารถดึงดูดวิญญาณทั้งสองเส้นของอาหน่วนได้ นางก็จะสามารถดึงดูดวิญญาณทั้งหมดของอาหน่วนได้เช่นกัน"

"พรุ่งนี้มีการชุมนุมควบคุมสัตว์ร้าย และการชุมนุมควบคุมสัตว์ร้ายจะจัดขึ้นที่หุบเขาสัตว์เทพ ในหุบเขาสัตว์เทพมีของศักดิ์สิทธิ์อยู่สองอย่าง หนึ่งคือกระจกหงส์โบราณ มันสามารถดึงดูดวิญญาณทุกชนิดที่ล่องลอยอยู่ในใต้หล้าได้ หากพวกเราได้กระจกหงส์มา ก็มีความเป็นไปได้มากว่าจะสามารถรวบรวมวิญญาณทั้งหมดของอาหน่วนได้ในระยะเวลาอันสั้น"

"และอีกชิ้นคือขวานผานกู่ มันสามารถผ่าแยกผืนดินผืนฟ้าออกจากกัน และสามารถทำให้กลับมารวมตัวกันได้อีกครั้ง"

เซี่ยวอวี่เซวียนกล่าวว่า "ท่านบอกเรื่องนี้กับข้าทำไม？"

"เจ้าเป็นบัณฑิตของสำนักศึกษาอี้เหอ พรุ่งนี้เจ้าสามารถเข้าร่วมการชุมนุมควบคุมสัตว์ร้ายได้ เข้าไปในหุบเขาสัตว์เทพ และตามหาของศักดิ์สิทธิ์สองชิ้นนี้"

"แล้วทำไมท่านไม่ไป？"

"ข้าไปไม่ได้" เพราะในใต้หล้าอันกว้างใหญ่นี้ เขายังมีศัตรูที่ต้องจัดการ......

นั่นก็คือเหวินเส่าอี๋

เหวินเส่าอี๋ต้องการกลับไปที่รัฐเยี่ย เขาต้องการทำลายเผ่าหยกและทำลายราชวงศ์ทั้งหมดของรัฐเยี่ย

ตอนนี้พลังของเขาแข็งแกร่งมากเกินไป จึงไม่สามารถปล่อยให้เขากลับไปที่รัฐเยี่ยได้อย่างง่ายดาย

มิเช่นนั้น......

เขานึกไม่ออกเลยว่าจะสามารถรักษาเผ่าหยกไว้ได้หรือไม่

เขาเป็นคนเดียวที่พอจะยับยั้งเหวินเส่าอี๋ได้

เซี่ยวอวี่เซวียนไม่ได้ถามว่าทำไมเขาถึงไปไม่ได้ เพียงแค่ปฏิเสธว่า "ข้าไม่ไป ความเป็นความตายของนางไม่เกี่ยวอะไรกับข้า"

"เจ้าต้องไปอย่างแน่นอน"

เยี่ยจิ่งหานกล่าวอย่างมั่นใจ

จากนั้นเขาก็เข็นรถเข็นจากไป และทิ้งประโยคสุดท้ายไว้อย่างเย็นชา

"ทางเข้าหุบเขาสัตว์เทพ จะเปิดในเช้าวันพรุ่งนี้ หากพลาด......จะต้องรอนานกว่าสิบปี"

และเป็นไปไม่ได้ที่วิญญาณของอาหน่วนจะรอจนถึงสิบปี