กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ นิยาย บท 91

ทุกคนหันไปมองเขาอย่างพร้อมเพรียง ไม่รู้ว่าเขาไปโดนลมบ้าหมูที่ไหนมา

แม่เล้าเป็นคนแรกที่ตอบสนองและรีบไกล่เกลี่ย “คุณชายเซี่ยวเจ้าขา ที่หอมีสาวงามมาใหม่มากมาย ข้าจะให้พวกนางมาอยู่เป็นเพื่อนท่านนะเจ้าคะ”

“ไม่ต้อง ท่านบอกให้พวกผู้ชายเหล่านี้ไสหัวไปก็พอ อย่าเข้ามาใกล้นางอีก”

เซี่ยวอวี่เซวียนพูดพลางขับไล่คนเหล่านั้น

กู้ชูหน่วนขมวดคิ้ว “เสี่ยวเซวียนเซวียน เจ้าจะทำให้เหล่าคนงามของข้าตกใจนะ”

“ไปให้พ้น”

หนุ่มรูปงามทุกคนมองกู้ชูหน่วนอย่างน้อยเนื้อต่ำใจ บางคนก็ถึงกับน้ำตาหยดแหมะ

กู้ชูหน่วนมอบเงินให้แต่ละคนอีกหนึ่งหมื่นตำลึงอย่างใจป้ำ พูดปลอบว่า “เอาน่า ไว้พี่หญิงจะมาหาพวกเจ้าใหม่นะ”

เป็นอีกครั้งที่ทุกคนได้เงินหนึ่งหมื่นตำลึง

หนุ่มรูปงามเหล่านั้นต่างดีใจจนหน้าบาน แทบอดไม่ไหวที่จะกอดต้นข้าของกู้ชูหน่วนแน่นๆ แต่พวกเขารู้ว่านางกับคุณชายเซี่ยวมีความสัมพันธ์ที่ไม่ธรรมดา ดังนั้นจึงทำได้เพียงจากไปอย่างไม่เต็มใจ

เหล่าหญิงสาวในหอพากันอิจฉาตาร้อน

ในอดีตคนที่ทำเงินได้คือพวกนาง ทว่าตอนนี้พวกเขาแค่ปรนนิบัตินิดหน่อยก็ได้เงินคนละหนึ่งหมื่นตำลึง พวกนางทำงานหนักมาตั้งหลายปียังได้เงินไม่ถึงสองหมื่นตำลึงด้วยซ้ำ

กู้ชูหน่วนเอียงคอมองเซี่ยวอวี่เซวียนด้วยใบหน้าที่เหมือนจะยิ้ม “แบบนี้เจ้าพอใจแล้วสินะ”

เซี่ยวอวี่เซวียนทำเสียงฮึอย่างเย็นชา

กู้ชูหน่วนยกกาสุราขึ้นมาและกระดกเข้าปาก จากนั้นจึงถอนหายใจอย่างช่วยไม่ได้ “ไม่รู้เหมือนกันว่าใครบอกว่าอยากฉลองให้ข้า มีสุราแต่ไร้หนุ่มรูปงาม จืดชืดชะมัด”

“เจ้าตาบอดรึไง พวกข้าสองคนรูปงามสู้คณิกาหนุ่มในหอไร้กังวลไม่ได้รึ”

กู้ชูหน่วนพยักหน้าหงึกหงัก “ท่านพี่เฉินเฟย ท่านดีดฉินเป็นหรือไม่”

“ก็พอได้”