มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 1000

ทั้งสองไม่ได้ร้องเรียนเกี่ยวกับความไม่ไว้วางใจของหัวหน้าใหญ่

บางทีพวกเขาอาจรู้ว่าตัวเองไม่ได้อยู่ในประเภทคนที่น่าเชื่อถือ

ฉีเติ่งเสียนคิดว่าแบบนี้มันก็ดี มีพวกเขาคอยปกป้องหยางกวนกวนและหวงชงตอนที่อยู่ในเซียงซาน เขาก็สามารถโล่งใจได้

ผีพยาบาทนั้นพอเชื่อถือได้ ท้ายที่สุดตราบใดที่เขาได้รับโอกาสให้เหนือกว่าคนอื่นเขาจะไม่ปล่อยมันไปง่ายๆ ถ้ามีคนมาสร้างปัญหาเขาจะเป็นคนแรกที่เข้าไปจัดการอย่างแน่นอน

ปีศาจราตรีผู้ชายที่ดูขี้โม้มากกว่ามากกว่าความสามารถของตัวเอง แต่ไม่สามารถกล่าวได้ว่าเป็นคนไม่ดี เขามีประสิทธิภาพการต่อสู้ที่แท้จริง

“ดูเหมือนว่าพ่อของฉันเป็นห่วงไยเธอมากนะ!”ฉีเติ่งเสียอดไม่ได้ที่จะมองไปที่หยางกวนกวนและพูดด้วยรอยยิ้ม

ปีศาจราตรีอดไม่ได้ที่จะมองเขาด้วยสายตาอย่างคนงี่เง่าและแอบส่ายหัวเบาๆ

หยางกวนกวนหัวเราะและพูดว่า : “งั้นเราก็มาแต่งงานกันเถอะ!”

ฉีเติ่งเสียนกระแอมและกล่าวว่า : “แน่นอน นั่นไม่ใช่ปัญหา แต่ตอนนี้เพื่อนของฉันยังอยู่ในฐานะผู้ก่อการร้ายอยู่ เราต้องรอให้พ้นผิดจากข้อกล่าวหานี้ก่อน!”

ในเวลานี้อะไรหยุดได้ก็ควรหยุดก่อน ไม่สามารถคุยโวโอ้อวดได้! คุณไม่รู้หรือว่าผู้หญิงถ้าคุยโอ้อวดไปแล้วพวกเธออาจจะลอยได้?

อย่างไรก็ตามที่ฉีเติ่งเสียนตามาจัดทำการทีหลังมันทําให้ปีศาจราตรีรู้สึกว่าไม่เป็นไร เรื่องแบบนี้ต้องตกลงกันก่อน ไม่ว่าจะต้องการหรือไม่ก็ตาม มันต้องตกลงโดยเร็วที่สุดและเด็ดขาด

“ใช่แล้ว ทักษะศิลปะการต่อสู้ของเขาสูงมาก ถ้าความฉลาดทางอารมณ์ของเขาสูงไปอีกด้วย คนอื่นจะมีชีวิตอยู่ได้อย่างไร?” ปีศาจราตรีคิดและอดไม่ได้ที่จะมองโลกในแง่ดี

หยางกวนกวนรู้สึกพอใจกับการตอบแสดงออกของฉีเติ่งเสียน

ผีพยาบาทกลับจ้องมองฉีเติ่งเสียนจากบนลงล่าง หลังจากนั้นไม่นานเขาก็ตบริมฝีปากและพูดว่า: “รองหัวหน้าใหญ่ ออร่าของนายน่ากลัวไปหน่อยไหม?”

ปีศาจราตรีถามด้วยความประหลาดใจว่า : “ยังไงนะ?”

ผีพยาบาทกล่าวว่า: “พลังของหัวหน้าใหญ่นั้นยากที่จะหาสิ่งใดหรือคนใดมาเทียบได้ มันทําให้ผู้คนรู้สึกว่าเขาเป็นเหมือนพระโพธิสัตว์ที่ยิ่งใหญ่ในโลกซึ่งทําให้ผู้คนรู้สึกกลัว”

“แม้ว่ารองหัวหน้าใหญ่จะมีพลังและดุร้าย แต่ก็เป็นเพียงในแง่ของวิธีการและไม่มีอะไรต้องกลัวในพลังออร่านั้น”

“แต่ตอนนี้ รองหัวหน้าใหญ่ได้มีพลังออร่าเหมือนกับหัวหน้าใหญ่แล้ว ทําให้ผู้คนรู้สึกหวาดกลัวอย่างไร้ที่ติ”

ปีศาจราตรีอยู่ในใจเย็นชาของเขา ในใจก็คิดว่าเขาคงจะต้องถูกแขวนคอและทุบตีโดยลูกชายของชายคนนี้ไปตลอดชีวิต!

“นี่คืออารมณ์ของคนเข้มแข็งที่ทําลายความว่างเปล่า หยั่งเห็นพระเจ้า?”ผีพยาบาทถามอย่างครุ่นคิด

“อืม” ฉีเติ่งเสียนพยักหน้าและตอบกลับ

ผีพยาบาทเคยเป็นพระภิกษุและเขายังฝึกฝนวิธีการของศาสนาพุทธนิกายเซน ศาสนาเหล่านี้ส่วนใหญ่เก่งในการให้คําทํานายหรือความหวังแก่ผู้คนและสามารถสัมผัสได้ถึงจิตวิญญาณของอีกฝ่าย

ปีศาจราตรีพูดด้วยใบหน้าที่ทรุดโทรมว่า : “ฉันเพิ่งถูกหัวหน้าใหญ่แขวนคอมาหนึ่งวัน ฉันพยายามอย่างเต็มที่เพื่อฝึกฝนทักษะของฉัน ในที่สุดฉันก็เชี่ยวชาญความลึกลับของกำลังภายใน ที่แท้... เขาหยั่งเห็นพระเจ้าแล้ว !”

“กำลังภายใน”ในศิลปะการต่อสู้ไม่ใช่จินตานของความเป็นอมตะ หรือกำลังภายในของสัตว์ประหลาด แต่หมายถึงจุดศูนย์ถ่วงของร่างกาย ศูนย์กลางของตันเถียนและการเคลื่อนไหวทั้งหมดมาจากจุดนี้

การฝึกศิลปะการต่อสู้คือวิธีใช้และควบคุมร่างกายของคุณ ตานจิ้งคือพลังที่ควบแน่นพลังลมปราณและเลือดแล้วระเบิดออกมา สิ่งที่คุณฝึกคือกำลังภายในได้ ในอาณาจักรนี้จุดศูนย์ถ่วงที่แท้จริงก็เหมือนปรอท มันง่ายที่จะลงมือทําทุกประเภท

เหตุผลที่ฉีเติ่งเสียนกล่าวถึงพรสวรรค์ที่สูงของหยางกวนกวน ไม่เพียงแต่สะท้อนให้เห็นในความเข้าใจของเธอเกี่ยวกับการชกมวยเท่านั้น แต่ยังรวมถึงความรู้สึกและการควบคุมจุดตันเถียนของเธอเองด้วย

มีคําทั่วไปสําหรับผู้ฝึกออกกําลังกายที่เรียกว่า “การกระชับแกนกลาง” โดยทั่วไปแล้วจุดแกนกลางนี้อยู่ในช่องท้องซึ่งเป็นจุดศูนย์ถ่วงของร่างกายมนุษย์ ในการฝึกศิลปะการต่อสู้คือการฝึกจุดศูนย์ถ่วงนี้ให้เล็กลงเรื่อย ๆ ก่อตัวเป็นลูกบอลและในที่สุดก็กลายเป็นสิ่งที่เรียกว่ากำลังภายใน

“ดูเหมือนว่าจะเป็นเรื่องจริง”ปีศาจราตรีกลับเข้านอนทันที

“สุดยอดจริงๆ.…..”

“ตอนที่ฉันเข้าคุกมาครั้งแรก วิชากังฟูเขาไม่แข็งแกร่งขนาดนี้”

“เขาได้เรียนรู้วิชาหมัดแดงทั้งหมดที่ฉันฝึก…..”

หมัดแดงและหงฉวนไม่ใช่มวยเดียวกัน แต่การออกเสียงเหมือนกันและหลังมีชื่อเสียงมากกว่า ปีศาจกลางคืนเป็นทายาทของหมัดแดงแท้ๆ ทักษะพื้นฐานของฉีเติ่งเสียนนั้นแข็งแกร่งมากจนเกี่ยวข้องกับทักษะพื้นฐานของหมัดแดงที่เขาสอนอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้

ทักษะพื้นฐานของหมัดแดงมีลักษณะพิเศษเฉพาะมาก แบ่งออกเป็นสิบแผ่นของนุ่มและแข็งและการฝึกหลักของกล้ามเนื้อและกระดูก

ทันทีที่รุ่งสาง ปีศาจราตรีก็ลุกขึ้นและแทบรอไม่ไหวที่จะเปิดม่านมองดู

เขาก็เห็นฉีเติ่งเสียนยืนขึ้นและหันหน้าไปทางทิศตะวันออก

ในขณะนี้ ในที่สุดเขาก็รู้สึกถึงออร่าลึกลับที่ผีพยาบาทพูดไว้

บนท้องฟ้ามีเมฆดำและฝนก็ตกลงเบาบนร่างของฉีเติ่งเสียน ทันทีที่เม็ดฝนตกลงมาโดนตัวเขามันกลับกระเด็นออกไปที่อื่น ร่างกายของเขาเหมือนใบบัว

ปีศาจราตรีรู้สึกว่าการหายใจและชีพจรของฉีเติ่งเสียนดูเหมือนจะตรงกับความถี่ของปริมาณน้ําฝนอย่างสมบูรณ์แบบ

“ทันทีที่นายเข้าใจการดำรงชีวิตอยู่ นายจะเห็นกังฟูทั้งภายในและภายนอก... นี่คือทฤษฎีทางจิตของหวังหยางหมิงซึ่งเขาได้รวมเข้ากับศิลปะการต่อสู้กังฟูด้วยเหรอ?”ปีศาจราตรีเปิดหน้าต่างและกระโดดลงมา และเดินมาหาฉีเติ่งเสียนจากด้านหลัง

ยิ่งเขาอยู่ใกล้มากเท่าไหร่ ความรู้สึกนี้ก็ยิ่งแข็งแกร่งขึ้นเท่านั้น ความรู้สึกนี้ลึกลับมาก ถ้าเขาไม่ได้อยู่ในจุดสูงสุดของการชกมวยของตัวเอง ฉันเกรงว่าเขาคงไม่รู้สึกถึงความลึกลับที่ลึกซึ้ง