มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 101

คำพูดของฉีเติ่งเสียนทำให้ทุกคนส่ายหัว พวกเขารู้สึกว่าคน ๆ นี้พูดมากเกินไป เห็นได้ชัดว่าเขาดูไม่มีความสามารถ แต่เขาก็ยังบอกว่าอวี๋ก้งเฟิ่งจากตระกูลหวงไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเฉินสยงเฟย ฟังดูมันไร้สาระมาก

หลังจากที่หวงเหวินได้ยินคำพูดของฉีเติ่งเสียนใบหน้าของเขาก็มืดลง แต่เขาไม่ได้พูดอะไรออกมา ให้ความจริงจะกระแทกหน้าฉีเติ่งเสียนเอง

หวงเหวินหลั่งกระแอมออกมาก่อนพูดว่า “ปรมาจารย์ฉี คุณควรรอดูว่าจะเกิดอะไรขึ้น อย่าพึ่งพูดอะไรก่อนเลยครับ”

หวงฉีปินก็ไม่รู้ว่าจะหัวเราะหรือร้องไห้ดี ตอนนี้ฉีเติ่งสียนบอกตัวเองว่าตัวเขาไม่เชื่อแต่เขาไม่คิดจะบอกหวงเหวินหลั่ง

หวงฉิงเกอซึ่งอยู่ข้างๆ สะดุ้งเล็กน้อย จากนั้นค่อย ๆ ดึงมุมเสื้อผ้าของฉีเติ่งเสียนก่อนจะถามว่า “อวี้ก้งเฟิ่งไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเฉินสยงเฟยจริงๆ หรือคะ?”

“เป็นไปแล้ว” ฉีเติ่งเสียนพูดอย่างสงบ ท่าทางไม่กังวล

การเคลื่อนไหวครั้งแรกของอวี้ก้งเฟิ่งคือการหลับตาเพื่อปิดกั้นสายตาของเฉินสยงเฟย

แต่เห็นได้ชัดว่าเฉินสยงเฟยเป็นผู้ชายที่มีประสบการณ์การต่อสู้มาหลายครั้ง เขาไม่หลงกลด้วยเทคนิคเล็ก ๆ น้อย ๆ นี้ และสามารถหลบหลีกมันได้อย่างง่ายดาย

อวี้ก้งเฟิ่งได้เริ่มการเคลื่อนไหวครั้งที่สองของเขาแล้ว โจมตีเฉินสยงเฟยที่ศีรษะด้วย “หมัดตาฟีนิกซ์” เขาโจมจีเฉินสยงเฟยที่หัว นี่คือการแสดงความสามารถที่เขาโด่งดังด้วยการตอกหน้าผากด้วยหมัดตาฟีนิกซ์แล้วพันรอบคอเพื่อเอาวิญญาณให้หลุดออกไป!

นี่คือชุดท่าสังหารต่อเนื่อง ตามมาด้วยการโจมตีที่อันตรายที่สุด!

เฉินสยงเฟยฉายแววเยาะเย้ยในดวงตา เขายกขาขวาขึ้น ก้งเฟิ่งกำลังก้าวมาข้างหน้า จู่ๆก็โดนเตะออกไป!

จังหวะขานี้เกิดขึ้นในช่วงเวลาที่ก้งเฟิ่งกำลังก้าวขึ้นมาเรียกได้ว่า อวี้ก้งเฟิ่งอยู่ในสถานการณ์ที่ยากลำบาก

การแสดงออกของอวี้ก้งเฟิ่งเปลี่ยนไปตามที่คาดไว้ และเขากำลังจะเปลี่ยนการเคลื่อนไหว แต่ขากลับถูกเฉินสยงเฟิ่งเตะอย่างแรงไปแล้ว!

ขาซ้ายของอวี้ก้งเฟิ่งเริ่มช้าไปครึ่งจังหวะ

“เพี๊ยะ!”

หลังเท้าของเฉินสยงเฟิ่งกระแทกเข่าซ้ายของอวี้ก้งเฟิ่งอย่างแรง แรงเตะทำให้ อวี้ก้งเฟิ่งร้องฮึดฮัดด้วยความเจ็บปวด งอขาซ้ายและล้มลงกับพื้นด้วยเข่าเพียงข้างเดียว

อวี้ก้งเฟิ่งก็เป็นผู้มีฝีมือ หลังจากคุกเข่าลงบนพื้น เขาก็ใช้สเตป “คุกเข่าถวายสุรา” เช่นเดียวกับนางสนมที่ปรนิบัติจักรพรรดิในสมัยโบราณ ขดตัวหมุนไปรอบๆและกระแทกเข้าที่บริเวณท้องน้อยของเฉินสยงเฟย!

“มันเป็นแค่กลอุบายเล็กๆ น้อยๆ” เฉินสยงเฟยยิ้มเยาะ เขาขยับก้าว เดินไปประมาณครึ่งเท้า ยื่นมือใหญ่ออก และกระแทกแรงไปที่หลังคอของอวี๋ก้งเฟิ่ง

“ปั๊ก!”

เหมือนกับการตีหนังให้กระเทือนไปร่าง ร่างกายของอวี้ก้งฟิ่งสั่นสะท้านไปทั้งตัวจากนั้นเขาก็ล้มลงกับพื้นทันที

ฉีเติ่งเสียนพูดกับหวงชิงเกอ: “สามกระบวนท่าใช่ไหม?”

ทุกคนมองไปที่อวี้ก้งเฟิ่งที่ล้มลงกับพื้น และใบหน้าของพวกเขาดูตกตะลึงกันทุกคน

เหอติ้งคุนยิ้มด้วยความภาคภูมิใจและพูดว่า: “ดูเหมือนว่าตระกูลหวง จะต้องยอมรับของขวัญนี้! หัวหน้าหวง คุณคิดว่าอย่างไร?”

หวงเหวินเทาขมวดคิ้วอย่างดุดัน จากนั้นหันหน้าไปมองฉีเติ่งเสียนและพูดอย่างเย็นชา: “ถ้าคุณกล้าพูดหยาบคายอีก ฉันจะให้คุณโยนลงจากเรือ!”

ใบหน้าของหวงเหวินหลั่งเต็มไปด้วยความขมขื่น ดังนั้นหวงเหวินเทาจึงสงบลงและพูดด้วยเสียงต่ำ: “ปรมาจารย์ฉี พี่ใหญ่ เป็นคนอารมณ์ไม่ดี อย่าไปยุ่งกับเขาอีกฉันรู้ว่าคุณมีทักษะทางการแพทย์ที่ยอดเยี่ยม แต่ในเรื่องการแข่งขันศิลปะการต่อสู้ควรพูดให้น้อยจะดีกว่า”

หลี่เทียนลั่วเดินออกไป ตรงหน้าหวงเหวินเทาและพูดว่า “คุณหัวหน้าหวง ตระกูลหลี่ของเรายินดีที่จะต่อสู้กับคนไม่ดีเพื่อตระกูลหวง!”

ดวงตาของหวงเหวินเทาสว่างขึ้นศิลปะหมัดมวยของตระกูลหลี่เป็นเทคนิคการชกมวยที่มีชื่อเสียงทั่วทั้งเมืองตงไห่ หลี่เทียนลั่วยินดีที่จะยืนหยัดเพื่อตระกูลหวงในเวลานี้ ถือเป็นความช่วยเหลือที่ทันท่วงที!

“เอาล่ะ หากเป็นเช่นนั้น ตอนนี้มีผู้เชี่ยวชาญจากตระกูลหลี่จะมาช่วยตระกูลหวงของเรา!” หวงเหวินเทาหัวเราะเสียงดัง