มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 100

หลังจากที่โลงหล่นลงมา มีคนสองคนกระโดดลงจากเฮลิคอปเตอร์ คนหนึ่งอายุสามสิบเศษและอีกคนอายุสี่สิบเศษ

หวงเหวินหลั่งเดินตรงไปพูดอย่างเย็นชา: “คุณเหอนี่หมายว่าอย่างไร คุณมาสร้างปัญหาในวันเกิดลูกสาวของผมทำไม?!"

ฉีเติ่งเสียนเงยหน้าขึ้นมองและเห็นชายในวัยสี่สิบที่เต็มไปด้วยพละพลังและความแข็งแกร่ง

ชายในวัยสามสิบมีรูปร่างเพรียว ขมับจุดไท่หยางปูดโปนเล็กน้อย มีรูปลักษณ์พอมองไปรอบๆก็ดูทรงพลังคล้ายกับเสือโคร่ง

“คนนี้น่าจะมาจากตระกูลเหอ ในเมืองเซียงซาน...ฉันได้ยินมาว่าตระกูลเหอ และตระกูลหวงมีเรื่องบาดหมางกันมานานแล้ว!”

“ความสัมพันธ์ระหว่างตระกูลเหอ และตระกูลหวง ในตอนแรกนั้นดีมาก แต่เมื่อได้ยินว่าตระกูลเหอ ไม่ได้เดินตามเส้นทางที่ควรจะเป็นอย่างถูกต้อง หัวหน้าของตระกูลหวงก็เลิกคบตัดขาดและขับไล่พวกเขาออกไป คาดไม่ถึงตระกูลเหอกลับร่ำรวยขึ้นหลังจากอยู่ที่เซียงซาน จนกลายเป็นผู้มีอำนาจ!”

“เมื่อตอนหวงเหวินเทา หัวหน้าตระกูลหวงขับไล่ตระกูลเหอออกไป เขาได้มอบโลงศพให้กับตระกูลเหอ ให้เหตุผลว่าเพราะพวกเขาไม่ได้เดินตามเส้นทางที่ควรจะเดินอย่างถูกต้อง จำเป็นต้องเตรียมจัดงานศพไว้ล่วงหน้า....”

“ตระกูลเหอ กลับมาเพื่อแก้แค้นหรือเปล่า?”

ทุกคนกำลังพูดถึงเรื่องนี้ และเรื่องราวทั้งหมดก็ค่อยๆกระจายชัดเจนขึ้น

เหล่าบรรดาแขกที่มางานไม่มีใครกล้าพูดเสียงดัง และพวกเขาไม่คาดคิดว่าจะมีคนกล้ามาสร้างปัญหาที่งานเลี้ยงที่หวงเหวินหลั่งเป็นคนจัด!

หวงเหวินเทาพี่ชายคนโตของหวงเหวินหลั่งเดินออกมา เขาอายุเกินหกสิบปี บนศีรษะมีผมขาวอยู่เกินครึ่ง แต่เขาก็ยังดูทรงพลังไม่เหมือนคนในวัยเดียวกันเลย

เหอติ้งคุนยืนอยู่ข้างโลงศพ ยื่นมือออกไปสัมผัสโลงศพช้าๆ ก่อนจะเยาะเย้ย: “ตระกูลเหอของเราถูกตระกูลหวงไล่ออกจากเมืองตงไห่ และในตอนนั้นหัวหน้าหวงก็มอบโลงศพให้กับตระกูลเหอของเรา!”

“วันนี้ ฉัน เหอติ้งคุน ได้รับคำสั่งจากพ่อของฉันให้มาคืนโลงศพนี้ให้กับตระกูล หวง!”

ทุกคนอ้าปากค้างเมื่อได้ยิน พวกเขาไม่คาดคิดว่าตระกูลเหอ จะกล้านำโลงศพมาร่วมงานวันเกิดของหวงฉิงเกอ!

ใบหน้าของหวงฉิงเกอปั้นยาก นี่ควรจะเป็นวันที่มีความสุข แต่กลับมีคนมาทำลายมัน!

“ตระกูลเหอไม่ได้เดินตามเส้นทางที่ถูกต้องและถูกฉันไล่ออกไป มันก็เป็นเรื่องปกติ” หวงเหวินเทาพูดเบา ๆ

“พี่ใหญ่ จะพูดเยอะกับพวกเขาไปทำไม ให้คนมาเอาตัวพวกเขาออกไป!” หวงเหวินหลั่งพูดด้วยใบหน้าถมึงทึง เขาต้องการฆ่าใครสักคนที่มาสร้างปัญหาในงานเลี้ยงวันเกิดของลูกสาวของเขา

เหอติ้งคุนหัวเราะเยาะและพูดว่า “โอ้? ตระกูลหวงกำลังจะใช้อำนาจของพวกเขาเพื่อกลั่นแกล้งผู้อื่น โดยใช้คนหมู่มากรังแกคนหมู่น้อยเหรอ? แต่จะลองดูก็ได้นะ!”

ฉีเติ่งเสียนอดไม่ได้ที่จะส่ายหัวเล็กน้อยก่อนจะบ่นว่า: “คนที่อวดดีโดยปกติแล้วจะมีชีวิตรอดในคุกได้ไม่เกินสามชั่วโมงเท่านั้น!”

แขกทุกคนในงานเงียบกริบ มีเพียงเขาเท่านั้นที่พูด และคนนั้นก็ได้ยินชัดเจนเช่นกัน

ทุกคนรอบตัวกำลังมองเขาเหมือนเป็นคนโง่ ไอ้โง่คนนี้พูดอะไร? กล้าดียังไงมาบอกว่าตระกูลเหอกำลังอวดดี? แล้วบอกว่าเขาอยู่ในคุกไม่รอดเกินสามชั่วโมงเหรอ?

เหอติ้งคุนมองด้วยสายตาเย็นชาแล้วหันหลังกลับ

ชายอายุสามสิบกว่าๆที่อยู่ด้านข้าง มีสีหน้าเย็นชา เหอติ้งคุนกล่าวว่า: “ไม่มีประโยชน์ที่จะต้องไปยุ่งกับมดตัวเล็กแบบนี้ วันนี้เรามาเพื่อตระกูลหวง”

“อืม...” ชายหนุ่มพยักหน้าเล็กน้อย

หวงเหวินเทาสนใจเหตุการณ์เล็กๆ น้อยๆ นี้ และพูดอย่างใจเย็น: “ตระกูลเหอ ต้องการให้ของขวัญ แต่ตระกูลหวงของเราอาจไม่ยอมรับของขวัญนั้นได้”

เหอติ้งคุนหัวเราะพูดขึ้นมาว่า: "ถ้าคุณไม่อยากรับ ก็ต้องรับ! โลงศพนี้หัวหน้าหวงได้มอบให้กับตระกูลเหอของเรา วันนี้เราเอามาคืนให้คุณ!”

ชายที่อยู่ถัดจากเหอติ้งคุนยังกล่าวอีกว่า: “คุณหวง,ผมเฉินสยงเฟย ชายหนุ่มผู้ถือหางเสือเรือของสาขาเซี่ยงซานหลงเหมินมากับคุณเหอ เพื่อมามอบของขวัญแก่คุณ โปรดรับมันไว้ด้วย!”

ทันทีที่เขาพูดจบ การแสดงออกของทุกคนในตอนนี้ก็เปลี่ยนไปทันที

เซียงซานเป็นเมืองใหญ่ระดับนานาชาติและไม่อยู่รวมในเมืองใด ๆ ดังนั้นจึงตั้งตนเป็นอิสระ

เฉินสยงเฟยผู้นี้คือหางเสือเรือหนุ่มของเซี่ยงซานหลงเหมิน ตัวตนของเขาน่ากลัว? !

ใบหน้าของหวงเหวินเทาจมลงและเขากล่าวว่า: “ไม่ได้คาดคิดว่าจะมาจากหลงเหมิน คุณเป็นหางเสือเรือของเซี่ยงซานหลงเหมิน เพราะฉะนั้นก็เอาเรือเข้ามาสิ!”

“คุณหวงมอบโลงศพนี้ให้กับตระกูลเหอ ตอนนี้ตระกูลเหอ ต้องการคืนโลงศพให้กับคุณหวง ผมมาเพื่อช่วยตระกูลเหอมาส่งมอบของขวัญ หากตระกูลหวง ยืนกรานที่จะปฏิเสธที่จะรับของขวัญ ถ้าอย่างนั้นก็หาคนมาเอาชนะผมให้ได้สิ!”

“ถ้าคุณสามารถเอาชนะผมได้ พวกเราจะเอาโลงศพนี้กลับไปเซียงซาน”

“ถ้าไม่มีใครสามารถทำได้ ทางเลือกเดียวคือขอให้ตระกูลหวง ยอมรับมันไปเท่านั้น!”

เมื่อเฉินสยงเฟยพูด เขาดูหยิ่งผยอง จองหอง ไม่ได้ให้ความสำคัญกับหวงเหวินหลั่งนายกรัฐมนตรีของเมืองและหวงเหวินเทามหาเศราฐีผู้มั่งคั่งเลย

หวงเหวินเทาพยักหน้าและกล่าวว่า: “ไปเชิญอวี๋ก้งเฟิ่งมา!”

ตระกูลหวง ใช้เวลาไม่นานในการเชิญก้งเฟิ่งมา ก้งเฟิ่งคนนี้เป็นผู้เชี่ยวชาญอายุห้าสิบปีกว่า เขาได้รับเชิญจากหวงเหวินเทาให้เป็นผู้ช่วยเหลือตระกูลหวง แก้ไขวิกฤติการณ์ที่จำเป็นและแก้ไขได้ด้วยพละกำลัง

หวงฉีปินยิ้มอย่างสบาย ๆ และพูดว่า: “คุณอวี๋ก้งเฟิ่งเป็นเป็นผู้เชี่ยวชาญของตระกูลเรา คราวนี้ตระกูลเหอไม่ฉลาด มาสร้างปัญหาในงานวันเกิดน้องสาวของฉัน พวกเขาคงไม่สามารถหลบหนีได้โดยไม่ได้รับบาดเจ็บกลับไป ถึงเวลานั้นปล่อยให้พวกเขานั่งในโลงศพนั้น พายเป็นเรือกลับไปที่เซียงซาน!”

“แบบนั้นก็ไม่แน่” ฉีเติ่งเสียนมองไปที่เฉินสยงเฟยก่อนจะพูดอย่างจริงจัง

“ฮ่าฮ่า ปรมาจารย์ฉี ตระกูลของเราอวี๋สยงเฟิ่งเคยเป็นผู้เชี่ยวชาญด้านการทหารในช่วงปีแรก ๆ เขามีพละพลังมาก! เพียงแค่ดูว่าเขาเอาชนะผู้ถือหางเสือเรือหนุ่มที่ได้รับเชิญมาจากตระกูลเหอได้อย่างไง!” หวงฉีปินกล่าวด้วยรอยยิ้ม

เฉียวชิวเมิ่งเห็นว่านายน้อยของตระกูลหวงเหวินหลั่ง ได้เริ่มพูดคุยกับฉีเติ่งเสียน เธอรู้สึกประหลาดใจอีกครั้ง

นี่คือฉีเติ่งเสียนเป็นไปได้อย่างไร........

หวงชิงเกอมาขอเขาเต้นรำและหวงฉีปินก็ริเริ่มพูดคุยกับเขา! โลกมีการเปลี่ยนแปลงอะไร?

“ฉันไม่ต้องการที่จะพูดอะไรกับชายหนุ่มที่เย่อหยิ่งเช่นนาย ในเมื่อนายต้องการตาย ฉันจะสนองนายเอง!” อวี๋ก้งเฟิ่งเดินไปข้างหน้าและพูดด้วยสีหน้าไม่แยแส

“งั้นผมขอเรียนรู้จากคุณ” เฉินสยงเฟยยิ้มเยาะและก้าวไปข้างหน้า เพื่อให้ทั้งสองยืนเผชิญหน้ากัน

หลี่เทียนลั่วมองดูเหตุการณ์นี้หันศีรษะไปพูดกับชายวัยกลางคนที่อยู่ข้างๆ เขา: “อวี๋ก้งเฟิ่งคนนี้คงไม่เหมาะกับผู้ถือหางเสือเรือหนุ่มคนนี้แน่ ดังนั้นคุณอาสามลองดำเนินการช่วยตระกูลหวงให้ผ่านเรื่องราวที่ยากลำบากนี้ ตระกูลหลี่ของเราจะยิ่งดูดีขึ้น! และมันจะง่ายสำหรับผมที่กำลังตามจีบหวงชิงเกอ!”

คุณอาหลี่พยักหน้าเล็กน้อยแล้วพูดด้วยรอยยิ้ม “ไม่มีปัญหา”

หลี่เทียนลั่วหันศีรษะและมองไปที่ฉีเติ่งเสียนด้วยสีหน้าที่น่ากลัว อดไม่ได้ที่จะเยาะเย้ยในใจ ลงจากเรือเมื่อไหร่ เขาขอให้อาสามของเขาฆ่าเด็กคนนี้!

“นายกหวง คุณควรเปลี่ยนไปใช้คนอื่นดีกว่า คนๆ นี้อาจจะไม่เหมาะกับเฉินสยงเฟย” ฉีเติ่งเสียนเข้ามาหาหวงเหวินหลั่งและบอกกล่าว

“ท่านอาจารย์ฉี ทำไมคุณ....” หวงเหวินหลั่งขมวดคิ้ว รู้สึกไม่มีความสุขขึ้นมาเล็กน้อย

การต่อสู้ยังไม่เริ่มต้นด้วยซ้ำฉีเติ่งเสียนกล้าตัดสินได้อย่างไรว่าไม่เหมาะสม?

หวงเหวินเทาที่อยู่ด้านข้างยังพูดอย่างเย็นชา: “เจ้าเด็กโง่ คุณจะรู้ถึงพลังของอวี๋ก้งเฟิ่งได้อย่างไร? เงียบเถอะ แล้วคอยดูต่อไป!”

ตามที่คาดไว้ชายผู้มั่งคั่ง น้ำเสียงและอารมณ์ของคำพูดของเขานั้นดูผิดปกติ และฉีเติ่งเสียนก็ชะงักไปอยู่ครู่หนึ่ง

ในขณะนี้อวี้ก้งเฟิ่งเริ่มลงมือ ร่างกายของเขาราวกับสายฟ้า เขามาตรงหน้าเฉินสยงเฟย ในพริบตาเดียว เขาก็ยกมือขึ้นและปิดตา!

“คุณจะแพ้ในสามกระบวนท่า” ฉีเติ่งเสียนส่ายหัวและเห็นอาการบาดเจ็บที่ซ่อนอยู่บนขาซ้ายของอวี๋ก้งเฟิ่ง

เขาเชื่อว่าผู้เชี่ยวชาญอย่างเฉินสยงเฟยสังเกตเห็นมันได้อย่างแน่นอน

“คุณกำลังพูดถึงเรื่องไร้สาระอะไร? ในฐานะคนจงไห่ คุณพูดออกตัวแทนช่วยชาวต่างถิ่นจากเซียงซานเหรอ?”

“คุณรู้อะไรเกี่ยวกับกังฟู เจ้าคนโง่ อย่าคิดว่าเพียงเพราะคุณโชคดีจากการเล่นไพ่ คุณก็สามารถพูดเรื่องไร้สาระอะไรก็ได้!”

“ก็ใช่ คุณหวงเชิญอวี้ก้งเฟิ่งมาด้วยความยากลำบาก บทบาทอย่างคุณจะโต้แย้งอะไรได้?”