มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 100

หลังจากที่โลงหล่นลงมา มีคนสองคนกระโดดลงจากเฮลิคอปเตอร์ คนหนึ่งอายุสามสิบเศษและอีกคนอายุสี่สิบเศษ

หวงเหวินหลั่งเดินตรงไปพูดอย่างเย็นชา: “คุณเหอนี่หมายว่าอย่างไร คุณมาสร้างปัญหาในวันเกิดลูกสาวของผมทำไม?!"

ฉีเติ่งเสียนเงยหน้าขึ้นมองและเห็นชายในวัยสี่สิบที่เต็มไปด้วยพละพลังและความแข็งแกร่ง

ชายในวัยสามสิบมีรูปร่างเพรียว ขมับจุดไท่หยางปูดโปนเล็กน้อย มีรูปลักษณ์พอมองไปรอบๆก็ดูทรงพลังคล้ายกับเสือโคร่ง

“คนนี้น่าจะมาจากตระกูลเหอ ในเมืองเซียงซาน...ฉันได้ยินมาว่าตระกูลเหอ และตระกูลหวงมีเรื่องบาดหมางกันมานานแล้ว!”

“ความสัมพันธ์ระหว่างตระกูลเหอ และตระกูลหวง ในตอนแรกนั้นดีมาก แต่เมื่อได้ยินว่าตระกูลเหอ ไม่ได้เดินตามเส้นทางที่ควรจะเป็นอย่างถูกต้อง หัวหน้าของตระกูลหวงก็เลิกคบตัดขาดและขับไล่พวกเขาออกไป คาดไม่ถึงตระกูลเหอกลับร่ำรวยขึ้นหลังจากอยู่ที่เซียงซาน จนกลายเป็นผู้มีอำนาจ!”

“เมื่อตอนหวงเหวินเทา หัวหน้าตระกูลหวงขับไล่ตระกูลเหอออกไป เขาได้มอบโลงศพให้กับตระกูลเหอ ให้เหตุผลว่าเพราะพวกเขาไม่ได้เดินตามเส้นทางที่ควรจะเดินอย่างถูกต้อง จำเป็นต้องเตรียมจัดงานศพไว้ล่วงหน้า....”

“ตระกูลเหอ กลับมาเพื่อแก้แค้นหรือเปล่า?”

ทุกคนกำลังพูดถึงเรื่องนี้ และเรื่องราวทั้งหมดก็ค่อยๆกระจายชัดเจนขึ้น

เหล่าบรรดาแขกที่มางานไม่มีใครกล้าพูดเสียงดัง และพวกเขาไม่คาดคิดว่าจะมีคนกล้ามาสร้างปัญหาที่งานเลี้ยงที่หวงเหวินหลั่งเป็นคนจัด!

หวงเหวินเทาพี่ชายคนโตของหวงเหวินหลั่งเดินออกมา เขาอายุเกินหกสิบปี บนศีรษะมีผมขาวอยู่เกินครึ่ง แต่เขาก็ยังดูทรงพลังไม่เหมือนคนในวัยเดียวกันเลย

เหอติ้งคุนยืนอยู่ข้างโลงศพ ยื่นมือออกไปสัมผัสโลงศพช้าๆ ก่อนจะเยาะเย้ย: “ตระกูลเหอของเราถูกตระกูลหวงไล่ออกจากเมืองตงไห่ และในตอนนั้นหัวหน้าหวงก็มอบโลงศพให้กับตระกูลเหอของเรา!”

“วันนี้ ฉัน เหอติ้งคุน ได้รับคำสั่งจากพ่อของฉันให้มาคืนโลงศพนี้ให้กับตระกูล หวง!”

ทุกคนอ้าปากค้างเมื่อได้ยิน พวกเขาไม่คาดคิดว่าตระกูลเหอ จะกล้านำโลงศพมาร่วมงานวันเกิดของหวงฉิงเกอ!

ใบหน้าของหวงฉิงเกอปั้นยาก นี่ควรจะเป็นวันที่มีความสุข แต่กลับมีคนมาทำลายมัน!

“ตระกูลเหอไม่ได้เดินตามเส้นทางที่ถูกต้องและถูกฉันไล่ออกไป มันก็เป็นเรื่องปกติ” หวงเหวินเทาพูดเบา ๆ

“พี่ใหญ่ จะพูดเยอะกับพวกเขาไปทำไม ให้คนมาเอาตัวพวกเขาออกไป!” หวงเหวินหลั่งพูดด้วยใบหน้าถมึงทึง เขาต้องการฆ่าใครสักคนที่มาสร้างปัญหาในงานเลี้ยงวันเกิดของลูกสาวของเขา

เหอติ้งคุนหัวเราะเยาะและพูดว่า “โอ้? ตระกูลหวงกำลังจะใช้อำนาจของพวกเขาเพื่อกลั่นแกล้งผู้อื่น โดยใช้คนหมู่มากรังแกคนหมู่น้อยเหรอ? แต่จะลองดูก็ได้นะ!”

ฉีเติ่งเสียนอดไม่ได้ที่จะส่ายหัวเล็กน้อยก่อนจะบ่นว่า: “คนที่อวดดีโดยปกติแล้วจะมีชีวิตรอดในคุกได้ไม่เกินสามชั่วโมงเท่านั้น!”

แขกทุกคนในงานเงียบกริบ มีเพียงเขาเท่านั้นที่พูด และคนนั้นก็ได้ยินชัดเจนเช่นกัน

ทุกคนรอบตัวกำลังมองเขาเหมือนเป็นคนโง่ ไอ้โง่คนนี้พูดอะไร? กล้าดียังไงมาบอกว่าตระกูลเหอกำลังอวดดี? แล้วบอกว่าเขาอยู่ในคุกไม่รอดเกินสามชั่วโมงเหรอ?

เหอติ้งคุนมองด้วยสายตาเย็นชาแล้วหันหลังกลับ

ชายอายุสามสิบกว่าๆที่อยู่ด้านข้าง มีสีหน้าเย็นชา เหอติ้งคุนกล่าวว่า: “ไม่มีประโยชน์ที่จะต้องไปยุ่งกับมดตัวเล็กแบบนี้ วันนี้เรามาเพื่อตระกูลหวง”

“อืม...” ชายหนุ่มพยักหน้าเล็กน้อย

หวงเหวินเทาสนใจเหตุการณ์เล็กๆ น้อยๆ นี้ และพูดอย่างใจเย็น: “ตระกูลเหอ ต้องการให้ของขวัญ แต่ตระกูลหวงของเราอาจไม่ยอมรับของขวัญนั้นได้”

เหอติ้งคุนหัวเราะพูดขึ้นมาว่า: "ถ้าคุณไม่อยากรับ ก็ต้องรับ! โลงศพนี้หัวหน้าหวงได้มอบให้กับตระกูลเหอของเรา วันนี้เราเอามาคืนให้คุณ!”

ชายที่อยู่ถัดจากเหอติ้งคุนยังกล่าวอีกว่า: “คุณหวง,ผมเฉินสยงเฟย ชายหนุ่มผู้ถือหางเสือเรือของสาขาเซี่ยงซานหลงเหมินมากับคุณเหอ เพื่อมามอบของขวัญแก่คุณ โปรดรับมันไว้ด้วย!”

ทันทีที่เขาพูดจบ การแสดงออกของทุกคนในตอนนี้ก็เปลี่ยนไปทันที

เซียงซานเป็นเมืองใหญ่ระดับนานาชาติและไม่อยู่รวมในเมืองใด ๆ ดังนั้นจึงตั้งตนเป็นอิสระ