มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 1022

ไวน์แดงรสชาติดีก็ยืนยันได้ว่าขายดี

ขายดีก็ยืนยันได้ว่ามูลค่าของคฤหาสน์สูง

หลี่อวิ๋นหว่านรู้ว่าแคปกำลังใช้โอกาสนี้หาเรื่องคุย ดังนั้นเธอจึงไม่ร่วมเจรจาด้วย การต่อสู้ทางวาจาระหว่างบอสระดับสูงแบบนี้ต้องมีศิลปะมาก

แต่ฉีเติ่งเสียนกลับส่ายหน้าและพูดว่า “ในความคิดของผม ชีวิตนั้นประเมินค่าไม่ได้ ข้อตกลงแบบนี้ผมไม่อยากทำ”

โทคาเรฟสกีชะงักไปก่อนจะพูดว่า “หรือคุณฉีคิดว่าเงินจำนวนนี้มันน้อยเกินไป ฮ่าฮ่า คฤหาสน์พอตเตอร์ไม่ใช่เล็กๆ ถ้าคุณไม่เต็มใจจะดูแลต่อ คุณจะขายให้คนอื่นก็ได้”

แคปเองก็พูดด้วยรอยยิ้มจางๆ ว่า “คุณโทคาเรฟสกีพูดถูก คฤหาสน์พอตเตอร์มีมูลค่าสูงมาก คุณอย่าดูถูกมันสิ”

ฉีเติ่งเสียนพูดนิ่งๆ ว่า “ถ้าผมทำข้อตกลงแบบนี้กับคุณ แล้วผมจะต่างอะไรกับพวกคนที่ผมดูถูก”

“เอาแบบนี้ดีกว่า ผมจะไปคุยกับกูซินสกี้และวิโนกราดอฟ ให้พวกเขายกหนี้ที่คุณติดไว้ให้เป็นโมฆะ!”

“แล้วก็เหมือนเดิม ผมจะให้คุณแคปมอบคฤหาสน์พอตเตอร์แห่งนี้ให้คุณดังเดิม!”

“ความจริงใจเท่านี้พอหรือเปล่า!”

โทคาเรฟสกีพูดอย่างเอาจริงเอาจังด้วยสีหน้าเย็นชา

ความจริงจังที่ถูกใส่เข้ามาในน้ำเสียงอย่างกะทันหัน เหมือนกำลังบอกฉีเติ่งเสียนว่ามูลค่าของสิ่งนี้มันไม่ได้น้อยเลยและมันก็ถึงขีดจำกัดของเขาแล้ว

หลี่อวิ๋นหว่านตกใจมากเมื่อได้ยินสิ่งนี้ แค่อิเลียน่าจินวาคนเดียวมีค่าพอที่ทำให้โทคาเรฟสกีจ่ายราคาสูงขนาดนี้เชียวเหรอ คฤหาสน์พอตเตอร์กับหนี้ที่ฉีเติ่งเสียนติดสมาชิกคณาธิปไตยทั้งสอง...

ขนาดหัวใจของเธอยังเริ่มสั่นสะเทือนอย่างบ้าคลั่ง

ความคิดชั่วร้ายบอกเธอว่า “ได้สิ!”

แม้ว่าเธอจะรู้ว่าอิเลียน่าจินวาคงมีจุดจบที่ไม่ดีแน่ๆ หากตกไปอยู่ในเงื้อมมือของโทคาเรฟสกี

แต่ฉีเติ่งเสียนกลับค่อยๆ ส่ายหน้าและพูดว่า “ผมว่าคุณน่าจะเข้าใจเจตนาของผมผิดนะ สิ่งที่ผมจะสื่อก็คือไม่ว่าคุณจะเสนอราคาของข้อตกลงนี้เท่าไรก็ตาม ยังไงผมก็ไม่ทำ!”

ทันทีที่คำพูดเหล่านี้ถูกเปล่งออกมา โทคาเรฟสกีก็ตะลึงจนพูดไม่ออก แคปเองก็เช่นกัน

หลังจากนั้นไม่นานโทคาเรฟสกีก็จ้องหน้าฉีเติ่งเสียนก่อนจะค่อยๆ หัวเราะออกมา ตอนแรกเสียงก็ยังเบาๆ แต่พอผ่านไปเรื่อยๆ เสียงหัวเราะก็ดังขึ้น

แคปที่อยู่ข้างๆ ก็หัวเราะออกมาเช่นกัน ราวกับว่าได้เห็นหรือได้ยินเรื่องที่ตลกสุดๆ

แต่ฉีเติ่งเสียนไม่ยิ้มและสีหน้าก็เย็นชามาก

“ฮ่าฮ่าฮ่า คุณฉี คุณกำลังล้อเล่นอยู่เหรอ”

“คุณเป็นคนทรยศประเทศชาติ แล้วก่อนหน้านี้ก็เป็นผู้ก่อการร้ายที่ฆ่าคนเป็นผักเป็นปลา!”

“ตอนนี้ผมขอแลกคนที่อยู่ในมือคุณด้วยเงินพันล้านดอลลาร์ แต่คุณกลับไม่เห็นด้วยงั้นเนี่ยนะ”

“ฮ่าฮ่าฮ่า...นี่เป็นเรื่องตลกที่สุดที่ผมได้ยินมาในปีนี้เลย คุณจะแสร้งทำตัวสูงส่งไปทำไม”

“ถ้าคุณสูงส่งขนาดนั้นจริงๆ ทำไมคุณถึงไปร่วมมือกับกูซินสกี้และวิโนกราดอฟล่ะ ถ้าคุณสูงส่งจริงๆ ทำไมคุณต้องยืมมือของนายพลหน่ายซิ่นเพื่อกวาดล้างกวางหยาง!”

โทคาเรฟสกีชี้หน้าฉีเติ่งเสียนและหัวเราะอย่างหยิ่งทะนง “คุณคงไม่คิดว่าพอตัวเองได้ขึ้นเป็นพระอัครสังฆราชของเขตใต้แล้วตัวตนของคุณจะสูงส่งขึ้นจริงๆ ใช่ไหม คนอย่างคุณไม่ได้ขึ้นสวรรค์หรอก พระเจ้าไม่มีทางให้อภัยคุณ คุณต้องลงนรกไปกับพวกเราเท่านั้น!”

เห็นได้ชัดว่าโทคาเรฟสกีไม่เชื่อว่าฉีเติ่งเสียนจะเป็นคนที่มีศีลธรรมและมีขีดจำกัด เขาคิดว่าพฤติกรรมที่ฉีเติ่งเสียนปฏิเสธเขานั้นไร้สาระและไม่ประสาเอาเสียมากๆ