ใช้เงินหกพันล้านดอลลาร์ของตระกูลหลี่ ฉีเติ่งเสียนคิดว่าตัวเองควรจะกลับเซียงซาน
ในเซียงซานคนต้องการชีวิตเขาก็มีเยอะมาก อย่างน้อย เฉินปาเซี่ยกับเมิ่งเชียนเซิงบอสใหญ่ทั้งสองคน อยากจะจับเขาแล่เนื้อเอาเกลือทาเพราะว่าฆ่าลูกชายของพวกเขาตายแล้ว
แต่ว่า ตอนนี้เขาเป็นพระอัครสังฆราชแห่งเขตทางใต้ของโบสถ์ศักดิ์สิทธิ์ ไม่มีใครกล้าลงมือในเวลานี้
ถ้าสามารถแก้ไขปัญหาได้อย่างรวดเร็วก็ดี แต่ถ้าฆ่าไม่ตาย ผลลัพธ์ที่จะตามมาพวกเขาไม่สามารถรับได้
หลังจากที่ออกมาจากตระกูลหลี่ ฉีเติ่งเสียนก็โทรศัพท์หาหยางกวนกวน ถามว่าเธออยู่ที่ไหน และเตรียมจะไปหาเธอ
หยางกวนกวนยิ้มและพูดตอบ“ฉันรอคุณอยู่ที่บ้าน ยังมีผู้ศรัทธาสองคนพามาให้คุณ!”
ฉีเติ่งเสียนแปลกใจมาก ผู้ศรัทธาอะไร?
หลังจากที่ฉีเติ่งเสียนกลับมาถึงบ้านของหยางกวนกวน ก็มองเห็นปีศาจราตรีกับผีพยาบาททั้งสองคนพวกกำลังบูชารูปปั้นของพระเจ้าผู้ศักดิ์สิทธิ์ในลานบ้าน
“แม่งไม่ใช่นับถือพระพุทธเจ้าเหรอ?”ฉีเติ่งเสียนถีบก้นของผีพยาบาท ก็ฟุบลงบนพื้นทันที
“พระพุทธเจ้า? พระพุทธเจ้าอะไร?ผมเป็นผู้ศรัทธาที่ภักดีต่อศาสนาศักดิ์สิทธิ์ สิ่งเดียวที่ทำให้ผมสั่นสะเทือน คือแสงสว่างของพระเจ้าผู้ศักดิ์สิทธิ์!”ผีพยาบาทลุกขึ้นยืน พูดด้วยสีหน้าที่ศักดิ์สิทธิ์ “เพียงแต่ พระเจ้าตรัสว่าโลกนี้สกปรก สิ่งมีชีวิตทั้งหมดจะต้องถูกฆ่า จึงจะทำให้โลกสะอาด ผมจึงจะกลับไปสู่อ้อมกอดของพระเจ้า”
ปีศาจราตรีไอแห้งสองครั้ง“ รองหัวหน้าใหญ่ ผมไม่ตอแหลแล้ว ถึงเวลาเปิดเผยตัวตนของผมในฐานะผู้ศรัทธาลัทธิศักดิ์สิทธิ์มายี่สิบปีแล้ว!”
พูดประโยคนี้จบ เขาก็เปิด ด้านบนหน้าอก ด้านบนปรากฏรอยสัก เป็นสัญลักษณ์ไม้กางเขนของศาสนาอันศักดิ์สิทธิ์
ฉีเติ่งเสียนได้เห็นรอยสักแล้วก็กลืนไม่เข้าคายไม่ออก นี้ยังสดใหม่อยู่ไหม?เดาว่าคงจะเพิ่งไปสักมาเถอะ
“หลังจากที่ทั้งสองคนเห็นคุณกลายเป็นพระอัครสังฆราชของโบสถ์ศักดิ์สิทธิ์ ก็ประกาศโดยตรงว่าขอพึ่งพาศาสนาอันศักดิ์สิทธิ์!”หยางกวนกวนเดินออกมาจากข้างในบ้าน สวมชุดกีฬาเรียบง่าย ยิ้มพลางพูดอย่างจนปัญญา
หลังจากที่เธอเดินเข้ามา ก็มองเห็นไม้เท้าของฉีเติ่งเสียน ฉับพลันสายตาก็เป็นประกายขึ้นมา ยื่นมือไปแย้งมา
หลังจากที่ได้รับไม้เท้ามา หยางกวนกวนก็ชูขึ้น ส่ายไปมาสองครั้งและพูด“ก็ไม่ได้มีประโยชน์อะไร!”
ฉีเติ่งเสียนก็พูดด้วยสีหน้ามืดครึ้ม “ศาสนาไม่ใช่โรงเรียนเวทมนตร์ นี่เป็นเพียงไม้เท้าที่เป็นสัญลักษณ์ของอำนาจพระอัครสังฆราช ไม่ใช่ไม้กายสิทธิ์!”
หยางกวนกวนก็ถอนหายใจ และพูด“หกพันล้านดอลลาร์ ซื้อของเล่นชิ้นนี้?ขาดทุนจริงๆ!”
ฉีเติ่งเสียนก็คิดว่าขาดทุน แต่ไม่มีวิธีอื่น นอกจากศาสนาอันศักดิ์สิทธิ์ยังมีศาสนาอะไรที่สามารถให้อภัยคนจากการเป็นผู้ก่อการร้ายล่ะ?
ผีพยาบาทก็พูดกับฉีเติ่งเสียน “ทำความเคารพพระอัครสังฆราช โปรดล้างบาปผมด้วย ล้างบาปของผม ให้ผมได้ฟังคำสอนของพระเจ้า…”
ปีศาจราตรีก็ไม่ยอมล้าหลัง คุกเข่าลงบนพื้น และพูด“ ผมต้องการสารภาพบาปกับพระเจ้า ผมมีบาป…พระอัครสังฆราช โปรดให้แสงสว่างกับผมด้วย ให้หลังจากที่ผมตาย ได้กลับไปอยู่ในอ้อมกอดของพระเจ้า”
ฉีเติ่งเสียนสายตากระตุก ยกมือขึ้นตบหน้าเขา
“เซียงซานก็มีโบสถ์ ไปหานักบวชเอง!”ฉีเติ่งเสียนพูดอย่างไม่สบอารมณ์
เขากำลังเสียใจกับเงินหกพันล้านดอลลาร์ของตัวเอง หมอนี่ก็เข้ามาก่อความวุ่นวาย ถูกตบยังน้อยไป
ผีพยาบาทกับปีศาจราตรีคิดว่าฉีเติ่งเสียนเป็นพระอัครสังฆราช ไม่ต้องบอกว่าศรัทธาแรงกล้าแค่ไหน ตัวเองก็คิดว่า ต่อไปชีวิตในเรือนจำโยวตูอาจจะดีขึ้น
ทั้งสองคนไม่รู้ ว่าฉีเติ่งเสียนเพื่อเป็นพระอัครสังฆราชใช้เงินดอลลาร์ไปจำนวนมาก และเจ็บปวดใจมาก…
ปีศาจราตรีอยากจะพูดอะไร แต่ถูกผีพยาบาทห้ามไว้ และพูดเสียงต่ำ“ตีคนตายได้แน่นอน!”
ปีศาจราตรีก็ตัวสั่นขึ้นมา ฉับพลันก็พูดไม่ออก
รอจนฉีเติ่งเสียนกับหยางกวนกวนเข้าไปในห้องแล้ว จึงหันไปพูดตำหนิผีพยาบาท“หมายความว่าอะไร?เลียแข้งเลียขาผิดเหรอ?พวกเราเป็นสมาชิกคริสตจักร นายต้องให้คำแนะนำกับฉัน!”
ผีพยาบาทพูดด้วยสีหน้าแปลกใจ“ใครเป็นเพื่อนคริสตจักรกับนาย?”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: มังกรผู้ทรงพลัง
ตั้งแต่ตอนที่ 217 ถ้าไม่อัพให้เต็มตอนก็คงต้องเลิกอ่านถาวรแล้ว...
อัพอีกวันไหนคะรับ...
ตอนละ6/7บรรทัด อัพใหม่ที...
ข้อความหายอีกแล้วครับ 280-284...
คนอัพไม่ดูเลยเหรอครับมันมาไม่กี่บรรทัดเอง...
ขาดตอนเลยครับ เนื้อหาไม่ครบแบบนี้...
ทำไมแต่ละตอนมันสั้นจัง...
253-264 ทำไมสั้นจังครับ...
ถ้าอัพมาแค่4, 5บรรทัดเลิกอัพเถอะ...
242 - 246 ข้อความขึ้นไม่ครบครับ...