มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 1027

จี้ข่ายเดินตาปรือออกมาจากห้องนอน เมื่อเห็นว่ามีนักบวชชุดแดงนั่งอยู่ในห้องรับแขกก็ตกตะลึง

เขาแทบจะถลาเข้าไปกอดเข่าแล้วคร่ำครวญกับนักบวชคนนั้นว่า "พระบิดา ลูกกำลังตกอยู่ภวังค์อันมืดมิด แทบจะไม่รู้สึกถึงการมีอยู่ของจิตวิญญาณของพระองค์แล้ว......หลังจากโดนสิ่งชั่วร้ายรุกราน ลูกก็ป่วยหนักมาตลอด......"

"ลูกมีบาป......พระผู้เป็นเจ้าโปรดยกโทษบาปนี้ให้ลูกด้วย!"

"พระบิดาผู้มีเมตตาต่อสรรพสิ่ง โปรดช่วยขจัดความกลัวในจิตใจของลูกดวยเถิด......"

ฉีเติ่งเสียนตะลึง ดูแล้วเรื่องที่เกิดขึ้นคงจะส่งผลกระทบต่อจิตใจของจี้ข่ายไม่น้อย ตาลายจนถึงขั้นมาสวดภาวนากับเขาเลยงั้นเหรอ?!

ผู้อาวุโสจี้กับทุกคนที่อยู่ตรงนี้เองก็ตะลึงไม่แพ้กัน

"พระผู้เป็นเจ้าโปรดช่วยลูกด้วย ช่วยพาลูกกลับสู่ชีวิตปกติที ลูกฝันร้ายทุกวันเลย......" จี้ข่ายพูดอย่างเสียใจ

ฉีเติ่งเสียนกระแอมหนึ่งครั้ง ยกคทาขึ้น ก่อนจะพูดช้าๆ "โอ้ ลูกที่น่าสงสารของพ่อ ที่ลูกฝันร้ายเพราะยังติดหนี้พระบิดาอยู่ยังไงล่ะ"

"อะไรนะ?!"

จี้ข่ายได้ฟังก็ชะงัก ก่อนจะค่อยๆเงยหน้ามอง

เขากะพริบตาหนักๆ เห็นใบหน้าของฉีเติ่งเสียนชัดเต็มสองตา ตกใจจนแทบจะหงายท้องลงไปกองกับพื้น

"ถ้าไม่รีบชำระหนี้ พระผู้เป็นเจ้าจะส่งพ่อมาลงโทษลูกนะ!" ฉีเติ่งเสียนตอบอย่างจริงจัง

จี้ข่ายพลันเรียกสติกลับคืนมา สีหน้าเต็มไปด้วยความหวาดกลัว พูดเสียงสั่นเทา "กะ กะ แก......แกนี่เอง......ฉีเติ่งเสียน แกมันไอ้หมาบ้าก่อการร้ายไม่กลัวตาย!"

ผู้อาวุโสจี้หน้าเปลี่ยนสี ก่อนจะพูดปรามเสียงต่ำ "จี้ข่าย พูดแบบนั้นกับพระอัครสังฆราชฉีได้ยังไง?"

"พระอัครสังฆราชฉี?"

"ชุดนักบวชสีแดง!"

"คทาพระอัครสังฆราช?!"

จี้ข่ายฟังที่ผู้อาวุโสจี้พูดแล้วก็มองประเมินชุดนักบวชและคทาของฉีเติ่งเสียนอย่างตกตะลึง

ช่วงนี้เขาไม่ได้สนใจข่าวคราวอะไรมากนักเพราะต้องรักษาตัว แต่ตอนนี้ พอได้เห็นฉีเติ่งเสียนกลายเป็นพระอัครสังฆราชก็ทำให้เขารู้สึกมึนงงไปหมด

แถมเมื่อกี้เขายังนึกว่าฉีเติ่งเสียนเป็นนักบวชที่ผู้อาวุโสจี้เชิญมาปลอบโยนจิตใจให้ตนเอง เขาก็เลยวิ่งเข้าไปอ้อนวอนอย่างไม่คิดชีวิต......

ฉีเติ่งเสียนยังคงสีหน้าเคร่งขรึม "คุณชายข่ายลืมไปแล้วหรือว่าพพนันอะไรกับพ่อไว้ตั้งแต่แรก? พระผู้เป็นเจ้านี่แหละที่เป็นพยานให้กับการพนันของเรา!"

"พวกคุณพนันอะไรกันไว้?" ผู้อาวุโสจี้ถามอย่างสงสัย

จี้ข่ายโกรธจนหน้าแดง หลังจากรู้สึกเสียใจอยู่พักหนึ่ง ในที่สุดก็ยอมพูด "เขาบอกว่าถ้ากลับเซียงซานแล้วจะมาเยี่ยมตระกูลจี้ ผมบอกว่าเขาขี้ขลาดเกินไปคงไม่กล้ามา ก็เลยเดิมพันกันเอาไว้......"

ผู้อาวุโสจี้ได้ฟังก็นิ่งไป

พนันกับคนสิ้นคิดแบบนี้เนี่ยนะ?

"ตอนนี้พ่อก็มาแล้ว แถมยังมาพร้อมกับบารมีอันศักดิ์สิทธิ์ของพระผู้เป็นเจ้าด้วย! คุณชายข่าย ถึงเวลาที่ต้องชดใช้หนี้ให้กับพระผู้เป็นเจ้าแล้ว มิฉะนั้น พ่อจะเป็นตัวแทนของพระผู้เป็นเจ้าลงโทษคุณชายเอง!" ฉีเติ่งเสียนเอาหลักการยุติธรรมออกมาพูด พลางชูคทาในมือขึ้นสูง "คำสาปพิฆาตน่ะ รู้จักหรือเปล่า?!"

ผู้อาวุโสจี้ถอนหายใจยาว ก่อนจะพูดกับจี้ข่าย "ยอมรับความพ่ายแพ้ซะ ทำตามที่สัญญากับเขาไป"

จี้ข่ายกัดฟันกรอด หยิบเช็คออกมา ก่อนจะเขียนเงินสดหนึ่งร้อยล้านลงไปแ้ลวยื่นให้ฉีเติ่งเสียน

"หือ? ดอลลาร์สิ!" ฉีเติ่งเสียนพูดด้วยสีหน้าเคร่งขรึม

"หา? ล้อเล่นอะไรอยู่! ที่ตกลงกันไว้ตอนแรกคือสกุลเงินหัวกั๋วไม่ใช่หรือไง มีสิทธิอะไรมาเปลี่ยนเป็นดอลลาร์?!" จี้ข่ายพูดอย่างโมโห

"พระผู้เป็นเจ้าเป็นคนตะวันตก แน่นอนว่าต้องใช้สกุลเงินของตะวันตกสิ" ฉีเติ่งเสียนเอาคทาเคาะโต๊ะเบาๆ พลางพูดอย่างจริงจัง