มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 1030

หลังจากที่อวี่เสี่ยวหลงต่อต้านการโจมตีดุเดือดของหงเซินซือได้ มือขวายกขึ้น ท่ามกลางเสียงคำรามพุ่งโจมตีไปที่หัวของหงเซิงซือ!

ด้วยการโจมตีของเธอ แขนที่แต่เดิมอ่อนเเรของเธอ เกร็งขึ้นมาทันที เส้นเอ็นใหญ่บิดตัวเข้าหากัน กล้ามเนื้อทำงานร่วมกัน ความแข็งแกร่งของแขนทั้งหมด ก็แข็งแกร่งอย่างไม่หน้าเชื่อ

มือแส้ของไทเก๊ก มีชื่อเสียงในด้านความดุร้ายมาตลอด เพราะว่า การโจมตีมือแส้ ของเลียนแบบไม่ใช่เเส้นุ่มๆ แต่มันคือแส้เหล็กแบบที่อวี้ชือกงใช้!

หงเซิงซือเผชิญหน้ากับการโจมตีดุเดือดของอวี้เสี่ยวหลง ไม่ได้ตื่นตระหนกเลย เขาแกว่งเอวเล็กน้อย ตานเทียนทั้งหมด ราวกับจะเต็มไปด้วยปรอท ที่เปลี่ยนแปลงได้อย่างอิสระ

ฝ่ามือหนึ่งข้าง ถูกพลิกออกมาจากใต้ซี่ดครงอย่างเงียบๆ โดยไม่ส่งเสียงใดๆ แตะไปที่เอวของอวี้เสี่ยวหลงอย่างเงียบๆ แล้วใช้นิ้วจิ้มเข้าไป!

อวี้เสี่ยวหลงกลับไม่ได้อ่อนแอ แม้ว่าศิลปะการต่อสู้ของหงเซิงซือจะไปถึงจุดศูนย์กลางเหมือนปรอทแล้วก็ตาม ขอบเขตของการต่อยนั้นไร้เสียง แต่การฟังไทเก๊กของเธอก็ยังได้ยินอย่างชัดเจน เมื่อกำลังจะลดแส้ลง ก็ได้แทงศอกไปที่หงเซิงซือ!

ท่าของเธอ ทรงพลังมาก ราวกับการยิงปืนใหญ่ มันทำให็เกิดพลังงานระเบิด ความตั้งใจในการเจาะของมันก็ทรงพลังมาก ทำให้ผู้คนขยับจมูก ดูเหมือนกับทุกคนจะได้กลิ่นดินปืนคลุมเครือ

สิงอี้แบบนี้ ได้ถือเป็นระดับที่สู้มากแล้ว สามารถเขย่าจิตใจผู้คน ส่งผลต่อจิตวิญญาณการรับรู้ของคู่ต่อสู้ได้

จู่ๆมืออีกข้างของอวี้เสี่ยวหลงก็ยื่นออกมาทันที กางออกเบาๆ นิ้วทั้งห้า ราวกับดอกบัวบาน มีความเป็นศิลปะของ"ปลูกบัวทองในกองไฟ"ในน้ำอมฤตของลัทธิเต๋า

คิ้วของหงเซิงซือขยับเบาๆ รู้ว่าตัวเองห้ามให้อวี้เสี่ยวหลงจับดดนไหลของตัวเอง ไม่อย่างนั้น ต้องทุกฝ่ายตรงข้ามหักกระดูกในคราวเดียวแน่!

ไหลาของเขาสั่น แขนของเขาก็หดกลับด้วย เวลาเดียวกัน เท้าขวายกขึ้น วงกลมในอากาศ เตะออกไปที่กระดูกหน้าแข็งของอวี้เสี่ยวหลง

ทักษะของอวี้เสี่ยวหลงไม่เหมือนที่เคยเป็น กระดูกสันหลังทั้งหมดมีความยืดหยุ่นอย่างไม่หน้าเชื่อ โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเธอลงมือ จุดศูนย์ถ่วงของเธออยู่ตรงกลางบริเวณก้กบของเธอ เหมือนกับแมลงปอที่สัมผัสน้ำโดยไม่ทิ้งร่องรอย เบาแต่ก็ชาญฉลาด

เมื่อเผชิญกับการโจมตีที่ไม่อาจหยุดยั้งไดด้วย กระดูกสันหลังส่วนปลายหางราวกับแมลงปอที่ลอยอยู่ในน้ำ ด้วยแรงทั้งหมด ดีดคนทั้งร่างกระเด็นออกไป หลบเลี่ยงท่าไม้ตาย

ที่แท้ ขณะที่อวี้เสี่ยวหลงคลื่นกระดูกสันหลัง คนทั้งร่างก็ได้เด้งกลับหลังเบาๆ

ปีศาจราตรีที่ดูสงครามอยู่ข้างๆ รู้สึกการเตะครั้งนี้ มันละเอียดอ่อนมาก ให้ความรู้สึกความไม่มีตัวตนให้ได้พบร่องรอย

แต่หงเซิงซือไม่ได้ปล่อยอวี้เสี่ยวหลงไป ตามไปใกล้อีกก้าว แล้วอีกก้าว ระเบิดไปที่ส่วนล่างของอวี้เสี่ยวหลง!

"ไอ้แก่นี้ดุเดือดมาก ไม่ว่าจะเป็นหมัดสิงอี้หรือไทเก๊ก หรือสมรรถภาพทางร่างกาย ล้วนแล้วแต่เหนือกว่าอวี้เสี่ยวหลง! "ปีศาจราตรีอดไม่ได้ที่จะตกใจ "แต่ว่า เขาบอกว่าตัวเองอยู่ได้ไม่นาน......เห้อ แม้ว่าอายุจะยืดยาวก็ไม่มีประโยชน์อะไร ทำให้คนนี้ได้รับบาดเจ็บ ทำไมรองหัวหน้าจะไม่บิดหัวหัวของเขาลงหล่ะ! "

อวี้เสี่ยวหลงถอยหลังไปหนึ่งก้าว จุดศูนย์ถ่วงของร่างกายจมลงทันที ลดเอวลงเล็กน้อย จากนั้นขยับมือไปข้างหน้า โดยใช้ท่า"กอดเข่าถอยหลัง"ในไทเก๊ก

แม้ว่าหงเซิงซือจะเตะลงส่วนล่าง แต่เมื่อการเคลื่อยนไหวของเธอเปลี่ยนไปเล็กน้อย ยังคงใช้ประโยชน์ได้

หลังจากกอดขาของหงเซิงซือ อวี้เสี่ยวหลงกางห้านิ้วออก นิ้วมือราวกับรังสีดาบ ให้ความรู้สึกลังเลไม่แน่นอน แตะลงไปที่หน้าท้องส่วนล่างของหงเซิงซือ!

หน้าอกของหงเซิงซือและท้องหดตัวลงกะทันหัน คัดค้าดหลีกเลี่ยงการโจมตีท่า"เข็มใต้ทะเล"ของอวี้เสี่ยวหลง แล้วโค้งหลังอย่างเกินจริง ราวกับสะพานโค้งขนาดใหญ่ แขนทั้งสองข้างเปิดออก กลายเป็น"ท่าสองสับสังหาร" ฟาดไปที่หัวและไหล่ของอวี้เสี่ยวหลงโดยตรง!

กระแสเสียงครั้งนี้ ราวกับหลี่หยวนป้าใช้ค้อนฆ่าศัตรู

แม้ว่าจะเป็นภูเาอยู่ตรงหน้า ล้วนดูเหมือนพวกมันจะถูกทุบแหลกเป็นชิ้นๆ!

สีหน้าของอวี้เสี่ยวหลงเป็นปกติ เสริมเอวและหน้าท้องให้แข็งแกร่งขึ้น และยกตัวขึ้น เมื่อเผชิญหน้ากับหมัดทั้งสองที่โจมตีหัวและใบหน้า แขนสองข้างของเธอเหยียดออก ขยับเบาๆ

แต่ว่า ความแข็งแกร่งของคู่ต่อสู้ยังแข็งแกร่งเกินไป!

ปีศาจราตรีเพียงรู้สึกว่าดวงตาพร่ามัว เห็นหงเซิงซือดึงหมัดของอวี้เสี่ยวหลงออกไป ต่อด้วย ก้าวไปข้างหน้าสามก้าว สามก้าวที่ก้าวออกไปนี้ ทุกก้าวที่ลงดิน ทั้งสวนสาธารณะรู้สึกเหมือนเกิดแผ่นดินไหว!

นอกจากสามก้าวที่ก้าวออกไป ยังมีหมัดอีกสามหมัด!

สามหมัดนี้ ทำให้เขารู้สึกอธิบายไม่ถูก ไม่มีใครเทียบสามหมัดนี้ได้

อวี้เสี่ยวหลงใช้มือเมฆรับหมัดแรก ใบหน้าสวยของเธอก็เปลี่ยนเป็นสีแดง จากนั้นก็ซีด

เมื่อรับหมัดที่สอง เธอใช้กลอุบายใช้"ท่าหลันเซี่ยเหว่ย" สีหน้าเปลี่ยนเป็นสีม่วง

ขณะที่รับหมัดที่สาม เธอดันมันออกไปตรงๆด้วย"ท่าตราประทับ" แต่จุดศูนย์ถ่วงอยู่ที่ก้นกบ ร่างกายได้รับการต่อยอย่างแรงงจากหมัด จุดศูนย์ถ่วงของกระดูก้นกบลดลงเหมือนแมลงปอสัมผัสน้ำ ร่างกายใช้กำลังเด้งกลับถอยหลังทันที

การบินของอวี้เสี่ยวหลงครั้งนี้ ทำให้แผ่นหลังชนเข้ากับต้นไม้โดยตรง ขาขวาของเธอยกขึ้น ยันไปข้างหลัง ใช้แรงถีบกลับดันแรงๆ ร่างก็เด้งออกไปทันที!

ต้นไม้ที่เธอแตะออกไปเมื่อครู่ เสียงดังสะนั่น ต้นไม้หักออกทันที!

"ยังสู้อีกมั้ย?ยังสู้อีกฉันจะไม่ออมมืออีกแล้ว"หงเซิงซือมองดูอวี้เสี่ยวหลง กล่าวอย่างช้าๆ

มีเครื่องหมายสองเส้นปรากฎขึ้นที่ใต้จมูกของอวี้เสี่ยวหลง เป็นเลือดกำเดาที่ไหลออกมา เขายกมือขึ้นเช็ดเบาๆ กล่าว"ที่แท้ ผู้มีมือที่หยั่งเห็นพระเจ้า แม้อายุจะมากแล้ว ก็ยังสามารถแสดงพลังการต่อสู้สูงสุดได้"

หลังจากที่เธอเช็ดเลือดกำเดา อดไม่ได้ที่จะยิ้ม ยืนอย่างมั่นคงแล้วกล่าวว่า"มา! "