มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 1030

หลังจากที่อวี่เสี่ยวหลงต่อต้านการโจมตีดุเดือดของหงเซินซือได้ มือขวายกขึ้น ท่ามกลางเสียงคำรามพุ่งโจมตีไปที่หัวของหงเซิงซือ!

ด้วยการโจมตีของเธอ แขนที่แต่เดิมอ่อนเเรของเธอ เกร็งขึ้นมาทันที เส้นเอ็นใหญ่บิดตัวเข้าหากัน กล้ามเนื้อทำงานร่วมกัน ความแข็งแกร่งของแขนทั้งหมด ก็แข็งแกร่งอย่างไม่หน้าเชื่อ

มือแส้ของไทเก๊ก มีชื่อเสียงในด้านความดุร้ายมาตลอด เพราะว่า การโจมตีมือแส้ ของเลียนแบบไม่ใช่เเส้นุ่มๆ แต่มันคือแส้เหล็กแบบที่อวี้ชือกงใช้!

หงเซิงซือเผชิญหน้ากับการโจมตีดุเดือดของอวี้เสี่ยวหลง ไม่ได้ตื่นตระหนกเลย เขาแกว่งเอวเล็กน้อย ตานเทียนทั้งหมด ราวกับจะเต็มไปด้วยปรอท ที่เปลี่ยนแปลงได้อย่างอิสระ

ฝ่ามือหนึ่งข้าง ถูกพลิกออกมาจากใต้ซี่ดครงอย่างเงียบๆ โดยไม่ส่งเสียงใดๆ แตะไปที่เอวของอวี้เสี่ยวหลงอย่างเงียบๆ แล้วใช้นิ้วจิ้มเข้าไป!

อวี้เสี่ยวหลงกลับไม่ได้อ่อนแอ แม้ว่าศิลปะการต่อสู้ของหงเซิงซือจะไปถึงจุดศูนย์กลางเหมือนปรอทแล้วก็ตาม ขอบเขตของการต่อยนั้นไร้เสียง แต่การฟังไทเก๊กของเธอก็ยังได้ยินอย่างชัดเจน เมื่อกำลังจะลดแส้ลง ก็ได้แทงศอกไปที่หงเซิงซือ!

ท่าของเธอ ทรงพลังมาก ราวกับการยิงปืนใหญ่ มันทำให็เกิดพลังงานระเบิด ความตั้งใจในการเจาะของมันก็ทรงพลังมาก ทำให้ผู้คนขยับจมูก ดูเหมือนกับทุกคนจะได้กลิ่นดินปืนคลุมเครือ

สิงอี้แบบนี้ ได้ถือเป็นระดับที่สู้มากแล้ว สามารถเขย่าจิตใจผู้คน ส่งผลต่อจิตวิญญาณการรับรู้ของคู่ต่อสู้ได้

จู่ๆมืออีกข้างของอวี้เสี่ยวหลงก็ยื่นออกมาทันที กางออกเบาๆ นิ้วทั้งห้า ราวกับดอกบัวบาน มีความเป็นศิลปะของ"ปลูกบัวทองในกองไฟ"ในน้ำอมฤตของลัทธิเต๋า

คิ้วของหงเซิงซือขยับเบาๆ รู้ว่าตัวเองห้ามให้อวี้เสี่ยวหลงจับดดนไหลของตัวเอง ไม่อย่างนั้น ต้องทุกฝ่ายตรงข้ามหักกระดูกในคราวเดียวแน่!

ไหลาของเขาสั่น แขนของเขาก็หดกลับด้วย เวลาเดียวกัน เท้าขวายกขึ้น วงกลมในอากาศ เตะออกไปที่กระดูกหน้าแข็งของอวี้เสี่ยวหลง

ทักษะของอวี้เสี่ยวหลงไม่เหมือนที่เคยเป็น กระดูกสันหลังทั้งหมดมีความยืดหยุ่นอย่างไม่หน้าเชื่อ โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเธอลงมือ จุดศูนย์ถ่วงของเธออยู่ตรงกลางบริเวณก้กบของเธอ เหมือนกับแมลงปอที่สัมผัสน้ำโดยไม่ทิ้งร่องรอย เบาแต่ก็ชาญฉลาด

เมื่อเผชิญกับการโจมตีที่ไม่อาจหยุดยั้งไดด้วย กระดูกสันหลังส่วนปลายหางราวกับแมลงปอที่ลอยอยู่ในน้ำ ด้วยแรงทั้งหมด ดีดคนทั้งร่างกระเด็นออกไป หลบเลี่ยงท่าไม้ตาย

ที่แท้ ขณะที่อวี้เสี่ยวหลงคลื่นกระดูกสันหลัง คนทั้งร่างก็ได้เด้งกลับหลังเบาๆ

ปีศาจราตรีที่ดูสงครามอยู่ข้างๆ รู้สึกการเตะครั้งนี้ มันละเอียดอ่อนมาก ให้ความรู้สึกความไม่มีตัวตนให้ได้พบร่องรอย

แต่หงเซิงซือไม่ได้ปล่อยอวี้เสี่ยวหลงไป ตามไปใกล้อีกก้าว แล้วอีกก้าว ระเบิดไปที่ส่วนล่างของอวี้เสี่ยวหลง!

"ไอ้แก่นี้ดุเดือดมาก ไม่ว่าจะเป็นหมัดสิงอี้หรือไทเก๊ก หรือสมรรถภาพทางร่างกาย ล้วนแล้วแต่เหนือกว่าอวี้เสี่ยวหลง! "ปีศาจราตรีอดไม่ได้ที่จะตกใจ "แต่ว่า เขาบอกว่าตัวเองอยู่ได้ไม่นาน......เห้อ แม้ว่าอายุจะยืดยาวก็ไม่มีประโยชน์อะไร ทำให้คนนี้ได้รับบาดเจ็บ ทำไมรองหัวหน้าจะไม่บิดหัวหัวของเขาลงหล่ะ! "

อวี้เสี่ยวหลงถอยหลังไปหนึ่งก้าว จุดศูนย์ถ่วงของร่างกายจมลงทันที ลดเอวลงเล็กน้อย จากนั้นขยับมือไปข้างหน้า โดยใช้ท่า"กอดเข่าถอยหลัง"ในไทเก๊ก

แม้ว่าหงเซิงซือจะเตะลงส่วนล่าง แต่เมื่อการเคลื่อยนไหวของเธอเปลี่ยนไปเล็กน้อย ยังคงใช้ประโยชน์ได้

หลังจากกอดขาของหงเซิงซือ อวี้เสี่ยวหลงกางห้านิ้วออก นิ้วมือราวกับรังสีดาบ ให้ความรู้สึกลังเลไม่แน่นอน แตะลงไปที่หน้าท้องส่วนล่างของหงเซิงซือ!

หน้าอกของหงเซิงซือและท้องหดตัวลงกะทันหัน คัดค้าดหลีกเลี่ยงการโจมตีท่า"เข็มใต้ทะเล"ของอวี้เสี่ยวหลง แล้วโค้งหลังอย่างเกินจริง ราวกับสะพานโค้งขนาดใหญ่ แขนทั้งสองข้างเปิดออก กลายเป็น"ท่าสองสับสังหาร" ฟาดไปที่หัวและไหล่ของอวี้เสี่ยวหลงโดยตรง!

กระแสเสียงครั้งนี้ ราวกับหลี่หยวนป้าใช้ค้อนฆ่าศัตรู

แม้ว่าจะเป็นภูเาอยู่ตรงหน้า ล้วนดูเหมือนพวกมันจะถูกทุบแหลกเป็นชิ้นๆ!

สีหน้าของอวี้เสี่ยวหลงเป็นปกติ เสริมเอวและหน้าท้องให้แข็งแกร่งขึ้น และยกตัวขึ้น เมื่อเผชิญหน้ากับหมัดทั้งสองที่โจมตีหัวและใบหน้า แขนสองข้างของเธอเหยียดออก ขยับเบาๆ

แต่ว่า ความแข็งแกร่งของคู่ต่อสู้ยังแข็งแกร่งเกินไป!