มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 1031

สรุปบท บทที่ 1031 ลากคนลงน้ำ: มังกรผู้ทรงพลัง

สรุปตอน บทที่ 1031 ลากคนลงน้ำ – จากเรื่อง มังกรผู้ทรงพลัง โดย จาง หลงหู

ตอน บทที่ 1031 ลากคนลงน้ำ ของนิยายนิยายโรแมนติกในเมืองเรื่องดัง มังกรผู้ทรงพลัง โดยนักเขียน จาง หลงหู เต็มไปด้วยจุดเปลี่ยนสำคัญในเรื่องราว ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยปม ตัวละครตัดสินใจครั้งสำคัญ หรือฉากที่ชวนให้ลุ้นระทึก เหมาะอย่างยิ่งสำหรับผู้อ่านที่ติดตามเนื้อหาอย่างต่อเนื่อง

อวี้เสี่ยวหลงปากพูดว่า “มา” แต่พลังงานและเลือดภายในของเธอแทบจะควบคุมไม่ได้แล้ว และทันใดนั้นก็ลุกขึ้นทำให้สีหน้าของเธอแดงอีกครั้ง

ปีศาจราตรีอดไม่ได้ที่จะส่ายหัวและพูดว่า “นายพลอวี้ คุณได้รับบาดเจ็บภายในแล้ว หมัดทั้งสามเมื่อกี้นี้อาจทำให้ถุงน้ำดีของคุณได้รับการบาดเจ็บ สู้ต่อไประวังอาจเสียชีวิตจากถุงน้ำดีแตกได้”

อวี้เสี่ยวหลงฝืนใจยิ้ม นั่งขัดสมาธิแล้วพูดกับหงเซิงซือว่า “ฉันหยุดคุณไม่ได้!”

หงเซิงซือพยักหน้าเล็กน้อยแล้วพูดว่า “คุณไม่จำเป็นต้องหยุดฉัน”

อวี้เสี่ยวหลงพูด “คุณกำลังจะตาย ก่อนจากไปคุณต้องการที่จะลากใครสักคนลงน้ำ ทำไมฉันจะไม่หยุดคุณล่ะ? ทางระดับสูงยอมแต่ฉันไม่เต็มใจที่จะยอม!”

หงเซิงซือพูด “ฉันไม่ได้มาที่นี่เพื่อลากใครสักคนลงน้ำไปด้วย ถ้าตระกูลเหลยรู้จักเจียมตัว และคนที่นามสกุลฉีสามารถทนได้ ทุกคนก็จะอยู่อย่างสงบสุข”

การแสดงออกของอวี้เสี่ยวหลงเย็นชา เธอเริ่มไม่พอใจการตัดสินใจของบางส่วนมากขึ้นเรื่อยๆ ยอมกันไปยอมกันมา ซึ่งน่ารำคาญ!

หากท้ายที่สุดแล้วในสายตาทุกคนเหลือแค่ผลประโยชน์ แล้วมันจะแตกต่างจากกลุ่มคนตระกูลจ้าวอย่างไร?

“คุณพูดถูก คุณไม่สามารถลากคนลงน้ำได้ เพราะหากคุณมีความสามารถนี้จริงๆ คุณอาจถูกฉีปู้อวี่ต่อยจนตายทันทีที่คุณเดินออกจากหงฮวาถิงแล้ว” อวี้เสี่ยวหลงกล่าวอย่างใจเย็น

“ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า.…..” หงเซิงซือแค่หัวเราะ ไม่ได้ตอบกลับประโยคนี้

เขามองไปที่ปีศาจราตรีและถามว่า “เป็นไงล่ะ คุณได้เห็นทักษะของฉันแล้ว อยากเป็นลูกศิษย์ไหม?ฉันจะสอนศิลปะการต่อสู้ที่แท้จริงของฉันทั้งหมดให้กับคุณ เพื่อที่คุณจะได้ประสบความสำเร็จที่สูงขึ้นในอนาคต”

เมื่อปีศาจราตรีได้ยินก็รู้สึกสนใจ แต่เขาก็ได้ฟังบทสนทนาทั้งหมดของอวี้เสี่ยวหลงและหงเซิงซือแล้ว

ในขณะนี้อดไม่ได้ที่จะรู้สึกตื่นเต้นในใจและพูดว่า “ไอ้แก่ คุณมาที่เซียงซานเพื่อลากรองหัวหน้าใหญ่ลงไปในน้ำเหรอ? ยังทำให้นายพลอวี้บาดเจ็บ…… ฉันคิดว่าสิบชีวิตของคุณก็อาจจะไม่เพียงพอ ฉันไม่เรียนศิลปะการต่อสู้จากคุณดีกว่า”

หงเซิงซืออดไม่ได้ที่จะตกใจเล็กน้อย

หงเซิงซือยิ้มและกล่าวว่า “ดูเหมือนว่าชื่อเสียงของพ่อลูกฉีจะหยั่งรากลึกอยู่ในใจของผู้คน! ฮ่าฮ่าฮ่า แบบนี้สิน่าสนใจ……”

หลังจากพูดจบ หงเซิงซือก็หันหลังกลับจากไป

เขาถูกชะตาปีศาจราตรีเป็นเพียงเพราะโอกาสบวกโชคชะตา ปีศาจราตรีไม่เต็มใจเขาก็ไม่บังคับอะไรมาก

หลังจากที่หงเซิงซือจากไปปีศาจราตรีก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก แล้วอวี้เสี่ยวหลงก็กล่าวว่า “เขาไม่กล้าฆ่าฉัน ยังไงซะฉันก็เป็นพลโทของกองทัพมังกรทมิฬเมืองหัวกั๋ว หากเขาแตะต้องฉัน สมาคมหงทั้งหมดจะรับผิดชอบแทนเขา”

มีคนจำนวนมากที่ต้องการฆ่าอวี้เสี่ยวหลง แต่พวกเขาทำได้แค่ใช้วิธีที่มืดเท่านั้นและต้องไม่ยอมให้ใครจับหลักฐานได้

“นายพลอวี้คุณได้รับบาดเจ็บสาหัส ไปหารองหัวหน้าใหญ่กับฉันก่อนดีกว่า!” ปีศาจราตรีเอื้อมมือออกไปช่วยอวี้เสี่ยวหลงลุกขึ้น

อวี้เสี่ยวหลงพยักหน้าเล็กน้อยและพูดว่า “ก็ดี ไม่ได้เจอชายคนนี้มานานแล้ว ตอนนี้เขาเป็นอัครสังฆราชแห่งเขตทางใต้ของศาสนาศักดิ์สิทธิ์แล้ว ฉันต้องคุยกับเขาดีๆ”

ปีศาจราตรีกล่าวว่า “อย่าพูดถึงเรื่องของพระอัครสังฆราชเลยฉันเพิ่งลบรอยสักออกไป”

อวี้เสี่ยวหลงมองเขาด้วยเครื่องหมายคำถามบนใบหน้า ไม่ค่อยเข้าใจคำพูดนี้หมายถึงอะไร

ปีศาจราตรีไอและพูดว่า “รองหัวหน้าใหญ่ใช้เงินไปหกพันล้านดอลลาร์เพื่อซื้อพระอัครสังฆราช เขาเจ็บใจแทบตาย ใครที่กล้าพูดถึงเรื่องนี้แทงใจเขามาก”

อวี้เสี่ยวหลงพูดอย่างใจเย็น “ตอนนั้นเขายังสามารถหาเงินได้ถึงห้าหมื่นล้านดอลลาร์ด้วยซ้ำ ยังขาดกับแค่หกพันล้านนี้?ล้อเล่นนะ!”

ปีศาจราตรีส่ายหัวแล้วพูดว่า “เงินห้าหมื่นล้านนั้นระดมยืมมาจากต้าเอ่อร์ เขาไม่มีเงินมากขนาดนั้นหรอก เงินหกพันล้านนี้ก็น่าจะยืมมาจากต้าเอ่อร์

หลังจากได้ยินสิ่งนี้อวี้เสี่ยวหลงก็อดไม่ได้ที่จะพยักหน้าเล็กน้อยอย่างครุ่นคิด ดูเหมือนว่าฉีเติ่งเสียนไม่ได้รวยเหมือนอย่างที่เธอคิด!

“มักเกิ้ล!” อวี้เสี่ยวหลงอดไม่ได้ที่จะด่าด้วยความโกรธ

ฉีเติ่งเสียนหัวเราะฮาๆและพูดว่า “ทำไมไม่ทำเป็นสนุกกับของที่ซื้อมาในราคาหกพันล้านล่ะ? มาสิ เชิญเข้ามาข้างใน ดื่มชาสักแก้วแล้วค่อยๆคุยกัน”

ขณะนี้หยางกวนกวนกำลังทำอาหารอยู่ด้านในบ้าน และผีพยาบาทก็กำลังเป็นผู้ช่วย แม้ว่าพระภิกษุบ้าคนนี้สมองจะมีปัญหา แต่อาหารมังสวิรัติของเขาก็อร่อย โดยเฉพาะเต้าหู้ ฉีปู้อวี่กินแล้วยังอยากจะชมเลย

เมื่ออวี้เสี่ยวหลงเข้าไปในบ้าน หยางกวนกวนเห็นแขกมา จึงออกไปชงชาและเสิร์ฟเอง

สิ่งนี้ทำให้ฉีเติ่งเสียนพอใจมาก เลขาหยางค่อนข้างมีความเป็นผู้นำสูง แต่เมื่อแขกมา เขายังคงประพฤติตนอย่างมีรู้กาลเทศะ

“สมแล้วที่เป็นคนที่ฉันฝึกมา!” ฉีเติ่งเสียน แอบชมเขาและยกย่องวิสัยทัศน์ของตัวเอง

ฉีเติ่งเสียนทำความเข้าใจกับอวี้เสี่ยวหลงคร่าวๆเกี่ยวกับหงเซิงซือและรู้ว่าเขาเป็นศัตรูที่น่าเกรงขาม แต่ไม่ได้ใส่ใจมาก อยากมาก็มาได้เลย และเราจะได้เห็นกันว่าใครจะเป็นผู้ชนะ

อวี้เสี่ยวหลงกล่าว “มีคนต้องการใช้โอกาสนี้โจมตีตระกูลเหลย และต้องการจัดการคุณด้วยเช่นกัน”

ฉีเติ่งเสียนพูด “ตระกูลเหลยถ่อมตัวมากพอแล้ว ในช่วงหลายปีที่ผ่านมาไม่เคยมีเรื่องอะไรเลย ทำไมต้องมุ่งเป้าไปที่พวกเขาด้วย“

“ผู้อาวุโสเหลยเคยพูดแสดงความคิดเห็นบางอย่างมาก่อน ซึ่งทำให้คนรู้สึกไม่พอใจ มีผู้สมรู้ร่วมคิดและคนทะเยอทะยานบางคนที่ไม่พอใจกับการปกครองของเขาในเซียงซาน ยิ่งกว่านั้น คราวนี้ปรมาจารย์ฮวงจุ้ยชื่ออู๋กั๋วฮั่วกลับมายังเมืองหลวงแล้วบอกว่าตระกูลเหลยถูกคนเล่นไสยศาสตร์ใส่ ทำให้เป็นข้อวิพากษ์วิจารณ์ของมวลชนไม่น้อย

“มีคนอยากให้ตระกูลเหลยทำการเลือก”

อวี้เสี่ยวหลงกล่าวอย่างจริงจังกับฉีเติ่งเสียน

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: มังกรผู้ทรงพลัง