มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 1045

ไอ้หัวเกรียนเห็นฉีเติ่งเสียนทำท่าจะคุยกับเถ้าแก่กวนอย่างกะตือรือร้น ก็ยิ้มเย็น "อย่ามาทำเนียนตีสนิท!"

กวนเจี๋ยตะลึง มองฉีเติ่งเสียน รู้สึกว่าหน้าไม่คุ้น เห็นได้ชัดว่าเป็นคนที่เขาไม่เคยเจอมาก่อน

เขาถามด้วยสีหน้าเย็นชา "แกเองเหรอที่เป็นคนซ้อมลูกน้องของฉัน?!"

ฉีเติ่งเสียนเองก็ตะลึง เงินห้าร้อยล้านไม่ได้ทำให้ไอ้หมอนี่จำอะไรได้บ้างเลย? แต่ไม่นานเขาก็เรียกสติคืนมาได้ ตอนนี้เขาคือฉีเติ่งเสียน ไม่ใช่ "หลี่ปั้นเสียน" แล้ว!

พอดีเลย อาจจะได้อีกสักรอบ

"เมื่อกี้ทำตัวกร่างไว้ไม่น้อยนี่ มาตอนนี้รู้สึกกลัวขึ้นมาบ้างแล้วหรือไง พอเจอเถ้าแก่ของฉันก็คิดจะทำเนียนตีสนิทด้วย?"

"เด็กเหลือขออย่างแกคิดจะมาตีสนิทกับเถ้าแก่ของฉัน? ไม่เจียมกะลาหัว"

"รีบคลานมาอยู่ใต้หว่างขาฉันซะดีๆ วันนี้ฉันจะให้แกได้ลิ้มรสชาติของความตาย!"

ไอ้หัวเกรียนนึกว่าฉีเติ่งเสียนคิดจะมาตีสนิทกับกวนเจี๋ย ดังนั้นจึงมีท่าทีเย่อหยิ่ง ขาสองข้างกางออกจากกัน

ฉีเติ่งเสียนก้มเอวลงไป

ทุกคนพากันหัวเราะ ห้องทั้งห้องเต็มไปด้วยบรรยากาศของความสนุก

พวกเขาคิดว่าฉีเติ่งเสียนกลัวมาก กำลังจะมุดหัวเข้าไปในขากางเกงของไอ้หัวเกรียนแล้ว

แต่ฉีเติ่งเสียนกลับยื่นมือออกไปอย่างรวดเร็ว คว้าเข้าที่เป้าของไอ้หัวเกรียนไว้แน่น ก่อนจะกระชากเข้าหาตัวอย่างแรง

"อ๊ากกก!!!"

ไอ้หัวเกรียนส่งเสียงร้องแหลมสูงเหมือนหมูโดนเชือด เขางอตัวลง สองขาหนีบเข้าหากัน

ฉีเติ่งเสียนพูดพลางหัวเราะ "แกกล้าลงมือกับผู้หญิง คนอย่างแกไม่สมควรเป็นผู้ชาย"

ไอ้หัวเกรียนร้องโหยหวน "อ๊ากกก......ปล่อยนะเว้ย......มือแก......โอ๊ย......จะขาดอยู่แล้ว!"

กวนเจี๋ยตะลึง เขาพาลูกน้องมาด้วยตั้งหลายคน ไอ้เด็กนี่ยังกล้าลงมือกับไอ้หัวเกรียนต่อหน้าเขาอีกเหรอ? ไม่เห็นเขาอยู่ในสายตาเลยใช่ไหม!

ฉีเติ่งเสียนปล่อยมือออก ไอ้หัวเกรียนก็เข่าทรุดลงไปกองกับพื้น สองขาหนีบเข้าหากันแน่น ตัวงอจนแนบพื้น สองมือกุมเป้าตัวเองเอาไว้ เจ็บจนลงไปกลิ้งอยู่ที่พื้น กลิ้งชนเก้าอี้มั่วไปหมด

"เถ้าแก่กวน อย่าเข้ามายุ่งจะดีกว่านะ ผมเป็นเพื่อนคุณชายหวงเชียวนะ" ฉีเติ่งเสียนพูดพลางยิ้มอ่อน

"คุณชายหวง คุณชายหวงไหน?" กวนเจี๋ยถามด้วยสีหน้าเย็นชา

"หวงฉีปินไง!" ฉีเติ่งเสียนพูดแล้วก็หัวเราะ

กวนเจี๋ยยิ้มเย็น "เมื่อกี้ฉันเพิ่งกินเหล้ากับคุณชายหวงมา คิดจะเอาคุณชายหวงมาขู่ฉันหรือไง? เรื่องของฉันกับคุณชายหวงเคลียร์กันไปนานแล้ว"

คำพูดนี้ของเขาไม่ได้โม้เลยสักนิด เมื่อกี้เขาไปดื่มกับหวงฉีปินที่บาร์มาจริงๆ

หลายวันมานี้กวนเจี๋ยรู้สึกไม่สบายใจเรื่องหวงฉีปินมาก จึงส่งของขวัญไปขอโทษหลายอย่าง สุดท้ายหวงฉีปินก็อภัยให้

นอกจากนี้ นักธุรกิจอย่างเถ้าแก่กวนก็มีความฉลาดทางการค้ามาก รู้ว่าต้องทำอะไรยังไง เมื่อมีงานเลี้ยงสังสรรค์ก็จะเชิญหวงฉีปินมาด้วย คนที่เขาจัดให้ดื่มกับหวงฉีปินก็มักจะเป็นตัวท้อปของร้าน

หวงฉีปินเป็นคนที่มีหลักการ เขาไม่ลงมือกับหญิงผู้ดี เขามักจะชอบการซื้อขายสินคาที่ง่าย รวดเร็ว และไม่มีแรงกดดันทางจิตใจ

ดูเหมือนเขากำลังจะใช้ชื่อเธอเพื่อรีดไถเงิน!

พอคิดมาถึงตรงนี้ ซุนอิ่งซูก็รู้สึกหัวเราะไม่ออกร้องไห้ไม่ได้ เดิมทีแค่คิดจะใช้เงินชดเชยนี้มาสั่งสอนฉีเติ่งเสียนเท่านั้นเอง ไม่คิดว่าจะเป็นการเปิดโอกาสให้ทำเงินให้ไอ้หมอนี่

"ประธานกวน อย่าปล่อยไอ้หมอนี่ไปเด็ดขาด แล้วก็ผู้หญิงคนนี้......เธอลงมือก่อน เอาขวดเหล้ามาฟาดหัวพี่เฉิน ไม่งั้นพวกเราก็ไม่ตอบโต้กลับหรอก" ชายอ้วนชุดดำที่นอนราบอยู่ที่พื้นพูดขึ้น พลางชี้นิ้วไปที่ซุนอิ่งซูอย่างอ่อนแรง

สีหน้ากวนเจี๋ยมืดครึ้ม เรื่องในวันนี้เป็นเรื่องใหญ่ไปหมดแล้ว มีคนไม่น้อยมองพวกเขา

กวนเจี๋ยอยู่ในเซียงซานนับได้ว่ามีหน้ามีตาระดับหนึ่ง ถ้าเรื่องในวันนี้เขาจัดการไม่ได้ ต่อไปคนอื่นจะมองเขายังไง?

ในยุทธภพนี้ ผู้คนผ่านมาและจากไป แต่ส่วนใหญ่ก็จะรักษาหน้าตาของตัวเอง

อย่างเช่นจ้านเฟย เมื่อก่อนมีหน้ามีตาใหญ่โต แต่ในงานชุมนุมการต่อสู้ ก็กลัวฉีเติ่งเสียนจนหัวหดจนไม่กล้าลงมือ ชื่อเสียงถูกกวาดล้างไม่เหลือ ตอนนี้ใกล้จะถูกขนานนามให้เป็นปรมาจารย์ลวงโลกอยู่แล้ว

ฉีเติ่งเสียนถอนหายใจ "ช่างเถอะ ฉันโทรหาคุณชายหวงเอง ให้เขามาจัดไกล่เกลี่ยเรื่องนี้ ประธานกวน เตรียมเงินห้าร้อยล้านมาจัดการเรื่องนี้ด้วย ถ้าเกิดเรื่องพิพาทระหว่างประเทศขึ้นมา นายกหวงไม่ปล่อยคุณไปแน่"

พูดจบก็โทรหาหวงฉีปินทันที

กวนเจี๋ยไม่เชื่อว่าฉีเติ่งเสียนและหวงฉีปินจะเป็นเพื่อนสนิทกัน เพราะเพื่อนสนิทของเขาไปรวมตัวอยู่ที่งานเลี้ยงสังสรรค์กันหมดแล้ว

ถ้าฉีเติ่งเสียนเป็นเพื่อนสนิทของหวงฉีปินจริง ก็ต้องไปอยู่ที่งานเลี้ยงสังสรรค์ด้วย จะมากินมื้อดึกอยู่ที่นี่ได้ยังไง?

อีกอย่าง ผู้บริหารซ่านซิงจะไม่มีบอดี้การ์ดข้างตัวเลยสักคนได้ยังไง? ล้อเล่นอะไรอยู่!

กวนเจี๋ยกอดอก พลางพูดอย่างเย็นชา "เอ้า ตากล้องพร้อม ไฟพร้อม......มา เริ่มการแสดงได้!"

หลังพูดจบ เขาก็ผายมือไปทางฉีเติ่งเสียน