มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 1046

เมื่อฉีเติ่งเสียนได้เห็นท่าทางของกวนเจี๋ย กระบวนท่าแบบนี้ ทำให้อดที่จะรู้สึกคุ้นเคยขึ้นมาไม่ได้

หลังจากที่ได้สติกลับมา ก็โกรธจนจมูกแทบเอียง มารดามันเถอะ นี่ไม่ใช่เลียนแบบเขาอยู่อย่างนั้นหรอ?

แบบนี้ควรจะเรียกเก็บค่าลิขสิทธิ์เพิ่มเติมจากมันดีไหม？

เมื่อกวนเจี๋ยเห็นสายตาของฉีเติ่งเสียน ก็อดที่จะพูดอย่างเย่อหยิ่งไม่ได้ว่า“ทำไม ไม่ใช่ว่าจะโทรหาคุณชายหวงหรอกหรอ? จำเบอร์ไม่ได้ใช่ไหม ให้ฉันบอกให้ไหมล่ะ？”

ลูกน้องกลุ่มนี้ที่เขาพามาก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะขึ้นมา ไม่รู้หรอว่าช่วงนี้คุณชายหวงมีค่อนข้างซี้กับประธานกวน？ถึงกล้าที่จะอ้างชื่อคุณชายหวงออกมา！

ฉีเติ่งเสียนจึงกดโทรหาหวงฉีปินโดยตรง“อาปิน เกิดร่างหย่ายแล้ว！”

“อะไรวะ？” หวงฉีปินได้ยิน ก็อดที่จะชะงักไม่ได้

“เกิดเรื่องใหญ่แล้ว ฉันโดนล้อม！” ฉีเติ่งเสียนพูด

“นึกว่าเรื่องใหญ่อะไรกัน ฉันกำลังสนุกอยู่ ไม่อยากสนใจนาย อีกอย่าง วันนี้นายเบี้ยวนัดฉัน！” หวงฉีปินพูดด้วยความหงุดหงิด

“นายรีบมา ถ้ายังไม่มา ฉันจะฆ่าให้หมดเลย ถึงตอนนั้นนายกหวงก็จะถูกวิพากษ์วิจารณ์ว่าขาดความปลอดภัยในสถานที่สาธารณะ！”

หวงฉีปินได้ฟัง ก็ไม่รอพูดพ่ำทำเพลง ไอ้หมอนี่แต่ก่อนมันเป็นผู้ก่อการร้ายที่ฆ่าคนไม่กระพริบตามาก่อน จึงรีบตอบว่า“ได้ จะรีบไปเดี๋ยวนี้......”

“คนสวย รบกวนช่วยเอามือออกจากขากางเกงผมด้วย อย่าสอดเข้ามาอีก ผมไม่ได้เป็นคนแบบนั้นอย่างที่คุณคิด......”

“อ้าว......อะไรกัน การ์ดห้องผมหล่นออกมาได้ไงเนี่ย？คุณช่วยผมเก็บไว้ก่อนละกัน เดี๋ยวผมกลับมาเอา”

ฉีเติ่งเสียนได้ยินที่หวงฉีปินพูด อดที่จะตะลึงไม่ได้ ท่าทางเอาการเอางานจะเจ้าเลน์ได้แบบนี้ สมแล้วที่เป็นวัยรุ่นอาปิน ชำนาญซะจริง

“วันรุ่นอาปิน สมแล้วที่เป็นอาจารย์คนแรกในรุ่นฉัน”

ฉีเติ่งเสียนคิดอย่างเงียบๆ จากนั้นจึงหย่อนโทรศัพย์เข้าไปในกระเป๋ากางเกง

กวนเจี๋ยแสยะยิ้ม“หืม？โทรเสร็จแล้วหรอ？แล้วคนจะโผล่มาเมื่อไหร่”

“อย่ารีบสิ” ฉีเติ่งเสียนหัวเราะ“นายรีบไปเตรียมเงินก่อนจะเป็นทางที่ดี ไม่งั้นแล้ว ไม่มีจ่าย ฉันกลัวนายจะต้องนอนถนน！”

กวนเจี๋ยได้ส่งสายตาให้หับลูกน้องหนึ่งคน เขาก็รับรู้ได้ในทันที จากนั้นจึงไปยืนอยู่ด้่นหลังฉีเคิ่งเสียน หยิบกริชออกมา แล้วแทงเข้าไปทางเอวด้านหลังของฉีเติ่งเสียน！

ขณะที่กรีชกำลังจะปักเข้าไปในร่างของฉีเติ่งเสียน เขากลับเอียงตัวหลบไปด้านข้าง ราวกับมีตาหลังก็ไม่ปาน

ในขณะที่หลบกริช ฉีเติ่งเสียนก็รวบตัวเขา จากนั้นยื่นมือกดเข้าไปที่หัวของหมาลอบกัดผู้นี้แล้วกดลงไปที่พื้น！

“ตูม”

ชายคนนั้นล้มลงกับพื้นอย่างแรง ฉีเติ่งเสียนย่อตัวลงมา มือจับเข้าที่กริช จากนั้นแทงเข้าไปที่ฝ่ามือของเขา！

กริชได้แทงทะลุฝ่ามือ จนหล่นลงไปอยู่ที่พื้น

“อ๊าก！！！”

ชายผู้นี้อดไม่ได้ที่จะร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด พร้อมกับกุมเข้ากับมือที่เลือดท่วมอยู่นั้น เจ็บปวดจนลงไปดิ้นอยู่บนพื้น

ฉีเติ่งเสียนเยอะเย้ย“โถ่ๆ นาย......จะลอบกัดทำไม？”

กวนเจี๋ยหน้ามืดครึ้ม“จัดการมัน！”

จากนั้น ท่อเหล็กท่อนหนึ่งได้ทุบเข้าที่หลังของเขา สิ้นเสียง ท่อเล็กได้งอในทันที ร่างกายของเขาสั่นเล็กน้อย

“เป็นไปตามคาด ผู้หญิงนี่ส่งผลต่อความเร็วที่ฉันใช้ในการชักมีดซะจริง！” หลังจากที่ฉีเติ่งเสียนโดนเข้าเมื่อครู่ ก็ได้หันกลับไป ใช้กระบวนท่า“ภูเขากระทบหน้า” ซัดเข้าไปจนกระดูกหน้าหัก จนกระเด็นออกไปไกลถึงห้าเมตรกว่า

ยังดีขณะที่ท่อนเหล็กฟาดลงมานั้น ฉีเติ่งเสียนได้ใช้“พลังสดับ” โดยอัตโนมัติ เร่งเลือดลมก็เร่งขึ้น จนวิชาระฆังทองคุ้มกายก็ออกมาด้วย ไม่อย่างนั้นแล้ว จะต้องบาดเจ็บแน่นอน

ซุนอิ่งซูได้ยินเสียงดัง ใจอดไม่ได้ที่จะสั่น ในแววตา ปรากฏความปวดร้าววาบผ่าน

“เมื่อกี้ผมแค่ประมาทไปหน่อย ไม่ต้องห่วง......ต่อมา ผมจะเริ่มการแสดงระเบิดของผมแล้ว” ฉีเติ่งเสียนยิ้ม“พวกมันสิบเจ็ดคน หากล้มผมฉีเติ่งเสียนได้ล่ะก็ ผมจะกินแผงลอยนี้โชว์ทันที！”

จากนั้น เขาก็กุมหมัดประกาศบอก......

สามครั้งห้าหารสอง ที่เหลืออีกสิบเจ็ดคน ก็ได้บินออกไปทีละคน โชคดีหน่อยก็แค่กระดูกหัก ส่วนโชคร้ายก็ช้ำในกระอักเลือด

ข้อดีเพียงอย่างเดียวก็คือ พวกเขาในตอนนี้ไม่ได้มีอันตรายแก่ชีวิต มากสุดก็แค่บาดเจ็บสาหัส รักษายากหน่อยก็แค่นั้น

ซุนอิ่งซูมองฉีเติ่งเสียนที่กำจัดคนพวกนี้ได้อย่างสบาย ก็อดที่จะตะลึงไม่ได้ ในขณะเดียวกัน ภายในใจก็ได้ปรากฏความรู้สึกที่ยากจะอธิบายออกมา

“แท้จริงแล้ว ลูกประคำ ตกปลา การเขียนพู่กันจีนล้วนเป็นสิ่งที่ผู้ชายร่างกายไม่แข็งแรงทำกัน อย่างหมอนี่ที่แข็งราวกับเหล็ก จะไปแตะของพวกนั้นได้อย่างไรกัน......” ซุนหยิงชูบีบริมฝีปากของเธอ ใบหน้าได้ปรากฏสีแดงเรื่อพาดผ่าน

แม้แต่ผู้หญิงอย่างเฉินหยูก็ยังถูกผู้ชายแข็งแกร่งอย่างฉีเติ่งเสียนทำให้หลง แล้วซุนอิ่งซูจะเหลืออะไร？

ลูกมือคนสุดท้าย ได้ล้มลงตรงเท้าของกวนเจี๋ย ซึ่งทำให้กวนเจี๋ยอดไม่ได้ที่จะหน้าซีด เมื่อได้สติจึงได้ถอยหลังไปหนึ่งก้าว อยากหนี แต่รู้สึกว่าขาทั้งสองข้างได้ชาจนก้าวไม่ออก

ฉีเติ่งเสียนหันมาพูดกับคุณนายซุนด้วยคำพูดที่เกินความฉลาดทางอารมณ์ของตนว่า“คุณนาย ครั้งก่อนคุณได้ช่วยผมไว้ที่ประเทศมี่ ขอเพียงแค่ผมอยู่ข้างกายคุณ ผมก็จะใช้ทั้งชีวิตเพื่อปกป้องคุณ”

คุณนายซุนรู้สึกราวกับว่าทั้งตัวกำลังถูกผู้ชายแข็งแกร่งผู้นี้อบอุ่นจนแทบจะละลายแล้ว