มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 1047

กวนเจี่ยแอบกลืนน้ำลายเต็มปาก ตกใจอย่างมาก โลกนี้จะมีคนที่มีความสามารถขนาดนี้ได้ยังไง!

เขาอยู่ที่เซียงซานมาหลายปี ก็เคยได้ยินชื่อจ้านเฟยบ้าง แต่ว่า ข่าวที่ดังในช่วงนี้คือ: จ้านเฟยเป็นคนโกหกเหมือนอาจารย์หม่า

ดังนั้น สิ่งนี้ทำให้กวนเจี่ยสูญเสียความกลัวในตัวนักรบเหล่านี้

แต่เมื่อครู่ฉีเติ่งเสียนคนเดียวล้มลูกน้องนับยี่สิบคนของเขาได้ ทำให้เขามีความรู้สึกในใจเย็นๆ

"ฉันโทรหาอาปืนที่เกรดตอนมัธยมไม่ค่อนดีเลยแล้ว คุณก็ยังจะให้คนมาลงมือกับฉัน"ฉีเติ่งเสียนอดไม่ได้ที่จะรู้สึกไม่พอใจ ก้าวขึ้นไปคว้าคอเสื้อของกวนเจี่ยไว้ ตบไปที่กกหูสองครั้ง

กวนเจี่ยปล่อยให้ตบจนใบหน้าเจ็บร้อนเจ็บปวด มุมปากมีเลือดไหลออกมา แต่เขากลับกัดฟันกล่าว"ที่เซียงซาน สามารถสู้ได้แล้วยังไง?การตีใช้เป็นข้าวินไม่ได้ด้วยซ้ำ นายลองดูจ้านเฟยที่หนึ่งของผู้มีฝีมือในเซียงซาน ตอนนี้เป็นยังไง! "

"นายกล้าลงมือตีฉัน อย่างนั้นฉันจะไม่สนว่านายจะเก่งแค่ไหน ก็เดินออกเซียงซานไม่ได้"

"ไม่ว่านายจะสู้เก่งแค่หน ก็เอาชนะปืนในมือของคนเลวได้หรือไง?"

ฉีเติ่งเสียนโยนกวนเจี่ยลงพื้น เวลานี้ ในทีสุดเพื่อนวัยเยาว์ของฉีเติ่งเสียนอาปินก็มาถึง

เขาลงจากรถก็เห็นคนนอนราบอยู่ที่พื้นเรียงเต็มพื้น เมื่อมองใกล้ๆ โชคดีที่ยังไม่ตาย สิ่งนี้ทำหเขารู้สึกโล่งใจ

ไม่ต้องคิดก็รู้ว่า ต้องเป็นฝีมือความรุนแรงของฉีเติ่งเสียนแน่ที่ลงมือ

กวนเจี่ยเห็นว่าเป็นฉีปินจริง อดไม่ได้ที่จะตะลึง แล้วตกใจจนหน้าเขียว ฉีเติ่งเสียนไม่ได้โกหกจริงด้วย เขามีความสัมพันธ์ที่ไม่ธรรมดากับหวงฉีปิน

"เกิดเรื่องอะไรขึ้น?"หวงฉีปินเข้ามาก็ถาม เมื่อมองเห็นกวนเจี่ยที่กำลังเหี่ยวเฉาอยู่บนพื้น ก็ขมวดคิ้ว

ฉีเติ่งเสียนยื่นมือไปตบไหล่หวงฉีปิน กล่าว"ผู้ชายคนนี้ไม่ฉลาดพอ ยุ่งกับคนที่ไม่ควรยุ่ง ฉันให้เขาชดใช้ห้าร้อยล้านเท่านั้น เขาไม่ยินยอม แล้วให้คนมากำจัดฉันน่ะสิ! "

หวงฉีปินฟังแล้ว กลืนไม่เข้าคายไม่ออก ครั้งก่อนที่ออนเซ็น ฉีเติ่งเสียนก็แบล็กเมล์กวนเจี่ยไปห้าร้อยล้าน ครั้งนี้ ยังจะเอาห้าร้ายล้านอีก?

ความพยายามในการทำธุรกิจของกวนเจี่ยเทียบได้กับลาในหมู่ผู้ผลิต เงินไม่อาจมาเร็วขนาดนั้นได้!

ยิ่งกว่านั้น กวนเจี่ยมีความฉลาดด้านอารมณ์สูง รู้วิธีทำให้เขาพอใจ ช่วงนี้เขาไม่ได้รบเงินฟรีๆไม่น้อย ดังนั้น สำหรับกวนเจี่ยผู้ชายที่เคยให้เขาสองกกหู ก็ไม่ได้มีความรู้สึกแย่เหมือนรั้งก่อนแล้ว

หวงฉีปินอดไม่ได้ที่จะกล่าวต่อหน้ากวนปิน"เถ่าแก่กวน ทำไมคุณถึงรังแกเพื่อนฉัน ทำแบบนี้ไม่ถูกเลยนะ! "

กวนเจี่ยจะร้องไห้อยู่แล้ว สิ่งนี้จะเรียกว่ารังแกได้ยังไง?ไม่เห็นหรือไงว่าคนที่นอนอยู่ที่พื้นเป็นคนของตัวเอง แต่ผู้ชายคนนี้กลับไม่มีปัญหาเลย! "

ต่อมา หวงฉีปินถอนหายใจกับฉีเติ่งเสียน กล่าว"เหล่าฉี ชั่งมันเถอะ คนที่ควรเมตตาก็ต้องเมตตา! คุณดูสิ เพื่อนของเถ่าแกกวนถูกคุณตีจนตายเป็นหมาเลย เขายังกลัวคุณจนกลายเป็นสภาพนี้ ห้าร้อยล้านมากเกินไปหน่อยแล้ว"

กวนเจี่ยที่อยู่ข้างๆพยักหน้าอย่างต่อเนื่อง รู้สึกสะเทือนใจเล็กน้อย ตามที่คาดไว้ ช่วงนี้ตัวเองไม่ได้ประจบประแจงหวงฉีปินฟรีๆ!

การเสียสละ ต้องมีการผลตอบแทนแน่!

เมื่อฉีเติ่งเสียนฟังแล้ว กลับเยาะเย้ย แล้วชี้ไปที่ซุนหยิงซูกล่าว"คนนี้คือคุณนายซุนของนายทุนซ่านซิง ลูกน้งของเถ่าเเก่กวนลวนลามเธอ ถึงเกิดความขัดแย้งขึ้น ห้าร้อนล้านเป็นเธอที่ขอ ถ้าไม่ให้ผลลัพธ์ ฉันก็ไม่รู้ว่าจะเป็นยังไง"

หวงฉีปินฟังแล้วตะลึง หันไปมองซุนหยิงซู ต่อด้วยตกตะลึง

การตะลึงครั้งนี้คือเห็นนายหญิงซุนของนายทุนซ่านซิงตัวจริง แต่ สิ่งทียิ่งทำให้เขาตะลึง คือฉีเติ่งเสียนติดต่อกับหญิงม่ายคนนี้โดยไม่เสียงใดๆ จิ๊จิ๊ ดูแล้ว แผงขายช่วงดึกในหว่ากั๋ว ค่อนข้างไม่ยุติธรรมเลย......"

หวงฉีปินกระแอมไอต่อเนื่อง กล่าว"มันคืออุบัติเหตุ อุบัติเหตุ! "