มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 1048

สรุปบท บทที่ 1048 จำฝังใจ: มังกรผู้ทรงพลัง

อ่านสรุป บทที่ 1048 จำฝังใจ จาก มังกรผู้ทรงพลัง โดย จาง หลงหู

บทที่ บทที่ 1048 จำฝังใจ คืออีกหนึ่งตอนเด่นในนิยายนิยายโรแมนติกในเมือง มังกรผู้ทรงพลัง ที่นักอ่านห้ามพลาด การดำเนินเรื่องในตอนนี้จะทำให้คุณเข้าใจตัวละครมากขึ้น พร้อมกับพลิกสถานการณ์ที่ไม่มีใครคาดคิด เขียนโดย จาง หลงหู อย่างเฉียบคมและลึกซึ้ง

กวนเจี๋ยรู้สึกอึดอัดในใจไม่หาย เพิ่งโดนคนเอาเงินไปห้าร้อยล้าน ผ่านไปไม่นานต้องเสียสองร้อยล้านอีกแล้ว

แล้วคนที่ทำให้เขาต้องเสียเงินดันเป็นคนเดิม

ถ้าเขารู้ว่าฉีเติ่งเสียนกับหลี่ปั้นเสียนคือคนคนเดียวกัน เขาคงโกรธจนเส้นเลือดในสมองระเบิดตายแน่......

"คุณนายซุน เรื่องวันนี้ต้องขอโทษจริงๆนะครับ แต่ผมรับประกันได้ว่านี่เป็นอุบัติเหตุ! จะไม่มีครั้งต่อไปอีก" หวงฉีปินขอโทษซุนอิ่งซูไม่หยุด

ทำไงได้ล่ะ อีกฝ่ายเป็นถึงผู้บริหารซ่านซิง มาเซียงซานทั้งทียังต้องมาเจอเรื่องแบบนี้อีก ก็ต้องขอโทษอีกฝ่ายให้ถึงที่สุด

ซุนอิ่งซูโบกมืออย่างไม่คิดมาก ก่อนจะพูด "คุณชายหวงจัดการให้กวนเจี๋ยจ่ายเงินชดเชยมาให้ฉันก็พอค่ะ แล้วฉันจะถือว่าเรื่องนี้หายกัน"

"ได้ครับ ถ้าไม่มีเรื่องอะไรแล้ว ผมคงต้องขอตัวก่อน หวังว่าเรื่องในวันนี้จะไม่กวนใจคุณมากจนเกินไปนะครับ" ฉีหวงปินพูด

พูดจบหวงฉีปินก็ขยิบตาให้ฉีเติ่งเสียนไม่หยุด ไม่รู้ว่าหมายความว่าอะไร

ฉีเติ่งเสียนมองแล้วก็ไม่เข้าใจ

อาปินออกไปแล้ว ไม่รู้ว่าจะไปร่วมงานเลี้ยงอะไรอีกไหม แต่ฉีเติ่งเสียนไม่ได้สนใจ

"ผมไปส่งคุณแล้วกัน ดันมาเจอเรื่องอะไรแบบนี้ซะได้ คิดว่าคุณคงไม่มีอารมณ์จะอยู่ต่อแล้วล่ะ" ฉีเติ่งเสียนพูด

"อืม รบกวนด้วย" ซุนอิ่งซูพยักหน้ารับ ไม่มีอารมณ์จะอยู่ต่อแล้วจริงๆ แล้วก็ไม่มีแรงจะมาเถียงกับคนอีคิวต่ำแบบนี้ต่อแล้วด้วย

ฉีเติ่งเสียนไปส่งซุนอิ่งซูถึงโรงแรมก็ประมาณห้าทุ่มกว่าได้แล้ว

ซุนอิ่งซูบอกว่าหลังของเธอเจ็บเล็กน้อย ให้ฉีเติ่งเสียนช่วยดูให้หน่อย

คุณนายซุนเปลี่ยนมาใส่ชุดนอน ปกปิดมิดชิด ยกเว้นแผ่นหลังที่เปิดให้ฉีเติ่งเสียนดู

"ภรรยาของแกฉันจะดูแลให้เอง"

คำพูดไอดอลของฉีเติ่งเสียนแวบขึ้นมาในหัวเขา รู้สึกอยากคุยกับเหล่าชุยที่ตายไปหลายปีแล้วขึ้นมาเลย

ถึงแม้เขาจะเข้าใจคำว่า "ภรรยา" ดี แต่มันก็ไม่สำคัญ ยังไงนี่ก็คือคำพูดสุดคลาสสิกของไอดอล

หลังของซุนอิ่งซูบวมแดงเล็กน้อย ร่างกายเธอบอบบางและอ่อนแอมาก หลังจากโดนโจมตีแบบนี้ก็ต้องได้รับผลกระทบง่ายเป็นธรรมดา

ฉีเติ่งเสียนใช้กำลังภายในรักษาให้เธอ ไม่นานรอยช้ำบวมแดงก็หายไป แต่มาปรากฏอยู่บนร่างกายเขาแทน

"ฟู่ ขอบคุณนะ!" ซุนอิ่งซูดึงชุดนอนขึ้น ถอนหายใจ รู้สึกดีขึ้นไม่น้อย

ฉีเติ่งเสียนนั่งไขว่ห้างท่าทางเคร่งขรึมเหมือน ก่อนจะพูดพลางยิ้ม "ไม่เป็นไร"

"นายกลับไปได้แล้วล่ะ ดึกมากแล้ว รีบพักผ่อนนะ!" ซุนอิ่งซูพูด

การที่ไม่ได้พบหน้ากับคุณนายซุนหลายวันก็เป็นการบอกใบ้พอแล้ว แต่การกระทำไร้หัวคิดของฉีเติ่งเสียนทำให้ผู้คนหมดความสนใจกันไปหมด แล้วตอนนี้ก็เตรียมที่จะไล่แขกออกแล้ว

แต่ฉีเติ่งเสียนยังคงนั่งเก๊กต่ออีกครู่หนึ่ง สักหนึ่งนาทีแล้วค่อยลุก!

"วันนี้ผมไม่ดีเอง ไม่ได้ปกป้องคุณให้ดี ขอโทษจริงๆ!" ฉีเติ่งเสียนพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน

"มันเป็นอุบัติเหตุ" ซุนอิ่งซูส่ายหน้าปฏิเสธ ไม่ได้รู้สึกขุ่นเคืองอะไร

เห็นได้ชัดว่าการกระทำไร้สมองของฉีเติ่งเสียนทำให้ซุนอิ่งซูไม่พอใจ แต่การเยียวยาขั้นสุดท้ายเหมือนจะได้ผล อย่างน้อยก็ไม่ได้ทำให้เธอขุ่นเคืองใจอะไร

"คิดไม่ถึงเลยว่าจะเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น ดูเหมือนการรักษาความปลอดภัยในหัวกั๋วจะไม่ได้ดีเหมือนที่จินตนาการไว้เลยนะ?!" ซุนอิ่งซูถอนหายใจ

"เรื่องไม่คาดฝันน่ะ......แต่จะว่าไปแล้ว ที่เกิดเรื่องพวกนี้ขึ้นไม่ใช่เพราะคุณหรอกเหรอ?" ฉีเติ่งเสียนพูด

ขาสองข้างของซุนอิ่งซูหนีบเข้าหากันแน่น แก้มแดงระเรื่อ รู้สึกเขินอายจนทำตัวไม่ถูก แถมยังมีความรู้สึกแปลกๆบางอย่าง

ความรู้สึกแบบนี้ทำให้เธอรู้สึกไม่สบายตัวเอาซะเลย

"เดี๋ยว" ซุนอิ่งซูบังคับให้ฉีเติ่งเสียนเงยหน้าขึ้นมา พลางสูดลมหายใจเข้าลึก

"หืม?" ฉีเติ่งเสียนชะงัก เขาแทบจะอดกลั้นไม่ไหวอยู่แล้ว

"ฉันรู้สึกไม่สบายท้อง ช่วยต้มน้ำร้อนให้สักแก้วสิ" ซุนอิ่งซูว่า

ฉีเติ่งเสียนรู้สึกเหมือนโดนสายฟ้าฟาดเข้าที่หัว บังเอิญขนาดนี้เลย?

สุดท้ายก็เดินคอตกไปต้มน้ำ ซุนอิ่งซูเห็นแล้วก็กระตุกยิ้มเย็น พลางพูดช้าๆ "ผู้หญิงจะดื่มน้ำเย็นไม่ได้ โดยเฉพาะผู้หญิงอายุสามสิบที่มีสามีแล้ว ต้องดื่มน้ำอุ่นเท่านั้น!"

ในตอนนี้เอง ฉีเติ่งเสียนก็เหมือนจะเชื่อมโยงเรื่องน้ำเย็นกับบางอย่างได้ จากนั้นก็รู้สึกเหมือนโดนฟ้าผ่าหนักกว่าเดิม

"นึกว่าระดับความฉลาดทางอารมณ์ของผมสูงถึงขีดสุดแล้วซะอีก แต่ตอนนี้ดูเหมือนจะไม่ถึงไหนเลยสักนิด!"

ซุนอิ่งซูรับแก้วจากฉีเติ่งเสียน ก่อนจะยกดื่มอย่างพอใจ "หลี่เสวียนเจินจะจัดงานเลี้ยง นายไปเป็นเพื่อนฉันด้วยแล้วกัน ผู้หญิงคนนี้พยายามทำให้ฉันขายหน้าหลายครั้งแล้ว นายไปช่วยฉันหน่อยแล้วกัน"

ฉีเติ่งเสียนพยักหน้า ก่อนจะถาม "แล้วเมื่อไหร่จะกลับมาดื่มน้ำเย็นได้ล่ะ? ผมลี้ยงเอง ผมรู้จักร้านเด็ดอยู่ร้านหนึ่ง"

ซุนอิ่งซูแทบจะกลั้นขำไม่อยู่ ก่อนจะส่ายหน้าพลางพูด "ฉันจะรู้ได้ยังไงล่ะ......"

เธอลุกขึ้น ยื่นแขนไปคล้องคอฉีเติ่งเสียน กดจูบลงที่แก้มเขาหนึ่งที ก่อนจะกระซิบบอก "รีบพักผ่อนเถอะ!"

ใช่ กำลังบอกไล่กันอยู่ชัดๆ

ก่อนจากกันก็แทงไปอีกหนึ่งดอกแล้วกัน จะได้ไม่ลีลาอีก

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: มังกรผู้ทรงพลัง