มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 1051

ชายหนุ่มอีกสองคนที่มองเห็นฉีเติ่งเสียนใช้ไม้เท้าเคาะบนศีรษะจนระเบิด ก็อดไม่ได้ที่จะตัวสั่นเทา หวาดกลัวมาก

ฉีเติ่งเสียนยกไม้เท้าขึ้นสูง และพูด“สรรเสริญสมเด็จพระสันตะปาปา!”

เลือดและสมองก็หยดลงมาจากไม้เท้า…

สองคนที่มองเห็นว่าเขาป่าเถื่อน ก็อดไม่ได้ที่จะวิ่งหนี แม่ง พระอัครสังฆราชที่ไหนกัน เขาชั่วร้ายยิ่งกว่าพวกเราอีก…

ฉีเติ่งเสียนพูดด้วยความโกรธ“อย่าคิดเพ้อเจ้อที่จะหนี ทุกคนต้องตายด้วยคำสาปพิฆาต อวาดาเคดาวราของฉัน!”

เขายกไม้เท้าขึ้น และโยนออกไป

ใช้พลังความเร็วทั้งหมดของเขา ถึงแม้จะไม่เร็วเท่ากระสุนปืน แต่ก็น่าหวาดกลัวกลัวมาก

หลังจากที่ไม้เท้าลอยออกไป ก็โจมตีแผ่นหลังของชายหนุ่ม ชายหนุ่มคนนี้ร้องอย่างน่าเวทนา เหมือนจะมีกลิ่นอายสีดำออกมาจากร่างและยากที่จะมองเห็นด้วยตาเปล่า

ฉีเติ่งเสียนใช้ท่านกนางแอ่นโฉบวารีพุ่งเข้าไป เขาเอื้อมมือออกไปหยิบไม้เท้าที่กำลังจะร่วงลงพื้น ทำให้มันกลายเป็นค้อน จับไว้ในมือ เคาะลงบนแผ่นหลังของชายหนุ่มคนนี้

“คำสาปพิฆาต!”

ฉีเติ่งเสียนก็พูดขึ้นมา

การเคาะนี้ ทำให้ขาข้างทั้งสองข้างของชายหนุ่มไร้เรี่ยวแรง คุกเข่าลงบนพื้น

แต่การต่อต้านของหมอนี่เหมือนกับแข็งแกร่งมาก ไม่สามารถเคาะศีรษะให้ระเบิดได้

แต่ไม้เท้านี้มีความสามารถพิเศษในการควบคุมพวกเขา หลังจากที่ถูกเคาะ ก็ทำให้พวกเขาสูญเสียการต่อต้าน

“คำสาปพิฆาต!คำสาปพิฒาต!อวาดาเคดาวรา…”

ฉีเติ่งเสียนโกรธมาก ไม่ร่ายมนตร์ก็ช่างเถอะ ยังไม่มีอานุภาพเพิ่มขึ้น?ต้องเคาะสามครั้งถึงจะเคาะจนระเบิด เกินไปแล้วเถอะ!

ผู้ชายคนนี้ก็เพราะว่าถูกระเบิดหัวจึงล้มลงไป…

สุดท้ายชายหนุ่มหน้าขาวที่สวมนาฬิกาข้อมือปาเต็กฟิลิปป์ก็หวาดกลัวขึ้นมาอย่างบ้าคลั่ง หันกลับไปมอง เห็นฉีเติ่งเสียนถือไม้เท้าในมือและหัวเราะกับเขา

ด้านข้าง มีศพที่ถูกเคาะศีรษะจนระเบิด ค่อยๆตกลงไป

รอยยิ้มนั้น เป็นพระอัครสังฆราชที่ไหนล่ะ เห็นได้ชัดว่าเขาเป็นตัวแทนของซาตานเถอะ!…

“ปัง!”

ชั่วพริบตาเดียวที่เขาหันหน้ากลับมา ก็ไม่ได้ตั้งใจมองด้านหน้า ก็ชนเข้ากับหน้าอกของใครคนหนึ่ง การชนครั้งนี้ ไม่ได้ชนคนออกไป แต่ตัวเองกลับลงบนพื้น

ด้านหน้า ไม่รู้ว่าชายร่างกำยำในชุดสูทปรากฏตัวตั้งแต่เมื่อไหร่ สีหน้าเต็มไปด้วยความโหดเหี้ยม มือซ้ายถือคัมภีร์ศักดิ์สิทธิ์ มือขวาถือดาบไม้กางเขนสีเงิน มองตัวเองด้วยสายตาเย็นชา

“ผู้นำกลุ่มอัศวินศักดิ์สิทธิ์ ร็อบเบนโอลิลาฟ…”ชายหน้าขาวนั่งลงบนพื้น สีหน้าแย่มาก

ร็อบเบนยิ้มและพูดเสียงเย็นชา“สาวกของลัทธิแดร็กคูล่า อยากจะฆ่าพระอัครสังฆราชเขตใต้ของพวกเรา?นี่คือประวัติความเป็นมาของศาสนาอันศักดิ์สิทธิ์ของเรา เป็นพระอัครสังฆราชที่แข็งแกร่งที่สุด!”

ชายหน้าขาวก็พูดตะโกนขึ้นมา“ไปตายซะ!”

เวลาที่พูด เขาใช้พลังทั้งหมด ดีดตัวขึ้นมา ชั่วพริบตาเดียวเล็บก็ยาวขึ้นหลายเมตร เรืองแสงในความมืด พุ่งโจมตีเข้าไปที่ทรวงอกของร็อบเบน

“พระเจ้าศักดิ์สิทธิ์ได้พูดว่า ต้องมีแสงสว่าง หลังจากนั้น โลกนี้ก็มีแสงสว่างแล้ว…”ร็อบเบนถอยหลังไปหนึ่งก้าว ค่อยๆพูด ดาบไม้กางเขนที่อยู่ในมือ เหมือนว่าจะนำแสงสีทองอันศักดิ์สิทธิ์มาให้

ไม่รู้ว่านี่คือแสงที่มาจากคาถาของเขา หรือว่าแสงจากดาบที่สะท้อนจากโคมไฟบนถนน

มือขวาของร็อบเบนยกขึ้น ก็มีเสียงปังดังขึ้นมา แขนข้างหนึ่งก็ลอยไปมาบนอากาศ อยู่ในอากาศและตกลงอย่างช้าๆ