มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 1051

สรุปบท บทที่ 1051 ลัทธิแดร็กคูล่า: มังกรผู้ทรงพลัง

สรุปตอน บทที่ 1051 ลัทธิแดร็กคูล่า – จากเรื่อง มังกรผู้ทรงพลัง โดย จาง หลงหู

ตอน บทที่ 1051 ลัทธิแดร็กคูล่า ของนิยายนิยายโรแมนติกในเมืองเรื่องดัง มังกรผู้ทรงพลัง โดยนักเขียน จาง หลงหู เต็มไปด้วยจุดเปลี่ยนสำคัญในเรื่องราว ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยปม ตัวละครตัดสินใจครั้งสำคัญ หรือฉากที่ชวนให้ลุ้นระทึก เหมาะอย่างยิ่งสำหรับผู้อ่านที่ติดตามเนื้อหาอย่างต่อเนื่อง

ชายหนุ่มอีกสองคนที่มองเห็นฉีเติ่งเสียนใช้ไม้เท้าเคาะบนศีรษะจนระเบิด ก็อดไม่ได้ที่จะตัวสั่นเทา หวาดกลัวมาก

ฉีเติ่งเสียนยกไม้เท้าขึ้นสูง และพูด“สรรเสริญสมเด็จพระสันตะปาปา!”

เลือดและสมองก็หยดลงมาจากไม้เท้า…

สองคนที่มองเห็นว่าเขาป่าเถื่อน ก็อดไม่ได้ที่จะวิ่งหนี แม่ง พระอัครสังฆราชที่ไหนกัน เขาชั่วร้ายยิ่งกว่าพวกเราอีก…

ฉีเติ่งเสียนพูดด้วยความโกรธ“อย่าคิดเพ้อเจ้อที่จะหนี ทุกคนต้องตายด้วยคำสาปพิฆาต อวาดาเคดาวราของฉัน!”

เขายกไม้เท้าขึ้น และโยนออกไป

ใช้พลังความเร็วทั้งหมดของเขา ถึงแม้จะไม่เร็วเท่ากระสุนปืน แต่ก็น่าหวาดกลัวกลัวมาก

หลังจากที่ไม้เท้าลอยออกไป ก็โจมตีแผ่นหลังของชายหนุ่ม ชายหนุ่มคนนี้ร้องอย่างน่าเวทนา เหมือนจะมีกลิ่นอายสีดำออกมาจากร่างและยากที่จะมองเห็นด้วยตาเปล่า

ฉีเติ่งเสียนใช้ท่านกนางแอ่นโฉบวารีพุ่งเข้าไป เขาเอื้อมมือออกไปหยิบไม้เท้าที่กำลังจะร่วงลงพื้น ทำให้มันกลายเป็นค้อน จับไว้ในมือ เคาะลงบนแผ่นหลังของชายหนุ่มคนนี้

“คำสาปพิฆาต!”

ฉีเติ่งเสียนก็พูดขึ้นมา

การเคาะนี้ ทำให้ขาข้างทั้งสองข้างของชายหนุ่มไร้เรี่ยวแรง คุกเข่าลงบนพื้น

แต่การต่อต้านของหมอนี่เหมือนกับแข็งแกร่งมาก ไม่สามารถเคาะศีรษะให้ระเบิดได้

แต่ไม้เท้านี้มีความสามารถพิเศษในการควบคุมพวกเขา หลังจากที่ถูกเคาะ ก็ทำให้พวกเขาสูญเสียการต่อต้าน

“คำสาปพิฆาต!คำสาปพิฒาต!อวาดาเคดาวรา…”

ฉีเติ่งเสียนโกรธมาก ไม่ร่ายมนตร์ก็ช่างเถอะ ยังไม่มีอานุภาพเพิ่มขึ้น?ต้องเคาะสามครั้งถึงจะเคาะจนระเบิด เกินไปแล้วเถอะ!

ผู้ชายคนนี้ก็เพราะว่าถูกระเบิดหัวจึงล้มลงไป…

สุดท้ายชายหนุ่มหน้าขาวที่สวมนาฬิกาข้อมือปาเต็กฟิลิปป์ก็หวาดกลัวขึ้นมาอย่างบ้าคลั่ง หันกลับไปมอง เห็นฉีเติ่งเสียนถือไม้เท้าในมือและหัวเราะกับเขา

ด้านข้าง มีศพที่ถูกเคาะศีรษะจนระเบิด ค่อยๆตกลงไป

รอยยิ้มนั้น เป็นพระอัครสังฆราชที่ไหนล่ะ เห็นได้ชัดว่าเขาเป็นตัวแทนของซาตานเถอะ!…

“ปัง!”

ชั่วพริบตาเดียวที่เขาหันหน้ากลับมา ก็ไม่ได้ตั้งใจมองด้านหน้า ก็ชนเข้ากับหน้าอกของใครคนหนึ่ง การชนครั้งนี้ ไม่ได้ชนคนออกไป แต่ตัวเองกลับลงบนพื้น

ด้านหน้า ไม่รู้ว่าชายร่างกำยำในชุดสูทปรากฏตัวตั้งแต่เมื่อไหร่ สีหน้าเต็มไปด้วยความโหดเหี้ยม มือซ้ายถือคัมภีร์ศักดิ์สิทธิ์ มือขวาถือดาบไม้กางเขนสีเงิน มองตัวเองด้วยสายตาเย็นชา

“ผู้นำกลุ่มอัศวินศักดิ์สิทธิ์ ร็อบเบนโอลิลาฟ…”ชายหน้าขาวนั่งลงบนพื้น สีหน้าแย่มาก

ร็อบเบนยิ้มและพูดเสียงเย็นชา“สาวกของลัทธิแดร็กคูล่า อยากจะฆ่าพระอัครสังฆราชเขตใต้ของพวกเรา?นี่คือประวัติความเป็นมาของศาสนาอันศักดิ์สิทธิ์ของเรา เป็นพระอัครสังฆราชที่แข็งแกร่งที่สุด!”

ชายหน้าขาวก็พูดตะโกนขึ้นมา“ไปตายซะ!”

เวลาที่พูด เขาใช้พลังทั้งหมด ดีดตัวขึ้นมา ชั่วพริบตาเดียวเล็บก็ยาวขึ้นหลายเมตร เรืองแสงในความมืด พุ่งโจมตีเข้าไปที่ทรวงอกของร็อบเบน

“พระเจ้าศักดิ์สิทธิ์ได้พูดว่า ต้องมีแสงสว่าง หลังจากนั้น โลกนี้ก็มีแสงสว่างแล้ว…”ร็อบเบนถอยหลังไปหนึ่งก้าว ค่อยๆพูด ดาบไม้กางเขนที่อยู่ในมือ เหมือนว่าจะนำแสงสีทองอันศักดิ์สิทธิ์มาให้

ไม่รู้ว่านี่คือแสงที่มาจากคาถาของเขา หรือว่าแสงจากดาบที่สะท้อนจากโคมไฟบนถนน

มือขวาของร็อบเบนยกขึ้น ก็มีเสียงปังดังขึ้นมา แขนข้างหนึ่งก็ลอยไปมาบนอากาศ อยู่ในอากาศและตกลงอย่างช้าๆ

เวลาที่พูด เขาก็ยกไม้เท้าที่เต็มไปด้วยรอยเลือดและสมอง พร้อมกับพูด“สรรเสริญพระเจ้า สรรเสริญสมเด็จพระสันตะปาปา อาเมน!”

ร็อบเบนยื่นมือไปไขว้ที่หน้าอกของตัวเอง และพูด“อาเมน”

หลังจากนั้น สายตาของเขาก็ตกลงบนไม้เท้า หางตากระตุกหลายครั้ง ไม้เท้าเป็นสัญลักษณ์ศักดิ์สิทธิ์ของพระอัครสังฆราช ถูกฉีเติ่งเสียนเอามาเคาะศีรษะสุนัข?และยิ่ง ข้างบนมีเลือดและสมอง ก็ไม่เช็ด?แน่ใจว่าไม่ได้ดูหมิ่นอำนาจของพระเจ้าศักดิ์สิทธิ์?

ฉีเติ่งเสียนขยับมือ เลือดบนไม้เท้าก็กระเด็นออกไปทันที เรียบเนียนและสะอาดเหมือนเดิม

ร็อบเบนบีบบังคับอาการ เวลานี้จึงพยักหน้าอย่างพอใจ

“กัปตันเออร์วิน คนเหล่านี้เป็นใคร?”ฉีเติ่งเสียนอดไม่ได้ที่จะพูดถาม

“ฉันชื่อร็อบเบน!”ร็อบเบนพูดเสียงสูง และสบถคำหยาบคาย

ฉีเติ่งเสียนไอแห้งสองครั้ง และพูด“ขอโทษ พลทหารร็อบเบน ฉันจำผิดคนแล้ว!”

ร็อบเบนชะงักไป อะไรคือพลทหารร็อบเบน เขาเป็นหัวหน้า!ผู้นำแห่งอัศวินศักดิ์สิทธิ์!

เพียงแต่ ร็อบเบนก็ขี้เกียจจะเถียงกับหมอนี่ และพูด“คนเหล่านี้เป็นสาวกลัทธิแดร็กคูล่า และ เป็นสาวกสี่คนสิบสองคนที่แข็งแกร่งมาก”

“แข็งแกร่งมาก?”ฉีเติ่งเสียนชะงักไป “นายเข้าใจความหมายของความแข็งแกร่งผิดไปแล้ว?หรือเป็นระบบของตะวันออกและตะวันตกไม่เหมือนกัน?”

“ถ้านายไม่มีจิตวิญญาณของแซมสัน นายจะสามารถระเบิดศีรษะของพวกเขาได้?” ร็อบเบนพูดด้วยความโกรธ !

ฉีเติ่งเสียนยักไหล่ และอยากจะพูดกับร็อบเบน พวกนอกรีตทั้งสี่นี้ค่อนข้างจะแข็งแกร่ง ถ้าอยู่ในประเทศหัวกั๋วที่เต็มไปด้วยศิลปะการต่อสู้ ก็เทียบได้กับปรมาจารย์

โดยเฉพาะการโต้ตอบและการฟื้นฟูร่างกายของพวกเรา ก็ยิ่งแข็งแกร่งมาก

ฉีเติ่งเสียนก็พูดในใจ“นายคิดว่าฉันอยากจะโจมตีทางร่างกายเหรอ ก็เป็นเพราะว่าไม้เท้าของพระสันตะปาปาไม่สามารถเสกคาถาได้เถอะ?”

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: มังกรผู้ทรงพลัง