มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 1053

ดูเหมือนว่าสถานการณ์ระหว่างคริสตจักรกับคนนอกรีตนั้นซับซ้อนกว่าที่ฉีเติ่งเสียนจินตนาการไว้มาก

แต่มันไม่สำคัญ ตราบใดที่คนนอกรีตยังเป็นคนมั่งมีไม่ต้องพูดถึงคนจนสองสามคนที่มาต่อสู้ฆ่าแก่งแย่งชิงดี มันก็คงจะน่าเบื่อไม่น้อย

หลังจากเจอกับการลอบสังหารพวกนอกรีต ก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้นอีกในคืนนั้น

วันรุ่งขึ้น เขาพาหยางกวนกวนไปฝึกซ้อมตามปกติ หวงชงก็มาหลังจากได้ยินข่าว

ความก้าวหน้าของกังฟูของหวงชงนั้นไม่เร็วพอ เพราะความสามารถไม่ใช่สิ่งที่ทุกคนสามารถซื้อขายได้

“วางแผนที่จะตั้งถิ่นฐานที่นี่ในเซียงซานหรือเปล่า?”ฉีเติ่งเสียนเหลือบมองหวงชงแล้วถาม

“อืม” หวงชงพยักหน้าเล็กน้อยก่อนจะตอบรับ

ฉีเติ่งเสียนพูดอย่างสบายๆ: “ก็ดี แต่แน่ใจจริงๆ เหรอว่าจะรับมือได้”

หวงชงถอนหายใจและพูดว่า: “มันเป็นความผิดของผมทั้งหมด ผมไม่สามารถปกป้องเธอได้ เธอเจ็บปวด กลายเป็นคนอ่อนแอที่สุด ผมควรปกป้องเธอ”

ฉีเติ่งเสียนยิ้มตบหัวเล็กๆนั่น โดยรู้สึกว่าบทละครน้ำเน่านี่ก็ไม่ได้แย่ เพราะไม่ใช่ทุกคนที่จะรับได้

ยิ่งกว่านั้นมันไม่ง่ายเลยที่จะหลุดพ้นจากความเจ็บปวดแบบนี้ เมื่อใดที่ความทรงจำกลับมาความเจ็บปวดเหล่านั้นจะทรมานคนทั้งสองซ้ำแล้วซ้ำเล่าอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้

การมีความมุ่งมั่นร่วมเผชิญความเจ็บปวดไม่ใช่เรื่องง่าย

“ฉันจะสนับสนุนนาย หนานเชี่ยนยากจน ทำอะไรมากไม่ได้ อาจจะทนทุกข์ทรมาน นายใจดีที่จะยอมรับเธอโดยไม่คำนึงถึงอดีต” หยางกวนกวนพูดออกไป

“ขอบคุณที่สนับสนุนผม ก่อนหน้านี้ผมก็สับสนว่าเลือกถูกหรือผิด” หวงชงยิ้มอย่างขมขื่นและส่ายหัว

ฉีเติ่งเสียนพูดอย่างใจเย็น: “ตอนนี้เมื่อนายตัดสินใจแล้ว ต้องทำตัวดีๆ เด็กหยิงหยิงนั้นไร้เดียงสา เวลาผ่านไป อย่าได้เปลี่ยนความคิดนั้นไป”

หวงชงพยักหน้าเงียบ ๆ ไม่มีใครสามารถช่วยเขาในเรื่องนี้ได้ เขาทำได้เพียงปรับตัว

ฉีเติ่งเสียนหยุดพูดคุยกับเขาเรื่องนี้และเริ่มสอนบทเรียนอย่างจริงจัง

“กังฟูของนายยังคงอยู่ที่หมิงจิน แต่ไม่ได้หมายความว่าจะไม่ประสบความสำเร็จ มีคนที่เคยเรียนมวยตอนอายุยี่สิบ แต่ตอนนี้พวกเขายังกลายเป็นปรมาจารย์ผู้ยิ่งใหญ่ที่บันทึกไว้ในประวัติศาสตร์ด้วย”

“สิ่งที่นายขาดไม่ใช่ความขยัน แต่เป็นความเข้าใจ”

“กังฟูเป็นสิ่งมีชีวิต ไม่ใช่วิธีการท่องจำอยู่ทุกวันหรืออาศัยโชคลาภ....”

“นายต้องสัมผัสและควบคุมรูขุมขนอย่างระมัดระวัง ทำให้มันทำงานในลักษณะที่สะดวกสบาย เมื่อรูขุมขนถูกปิดกั้น ร่างกายจะสร้างความร้อน เหงื่อจะไม่สามารถระบายออกได้ เพียงเปลี่ยนพลังงานนี้ให้เป็นการใช้งานของนายเองเท่านั้นที่จะทำให้นายบรรลุพลังมืด นี่คือความลับในการปรับชี่ในศิลปะการต่อสู้ ไม่ว่านายจะสามารถปิดลมหายใจนี้ได้หรือไม่ แต่มันเป็นหลักได้ว่านายจะสามารถพัฒนาพลังมืดได้”

ในขณะที่ฉีเติ่งเสียนกำลังให้คำแนะนำหวงชงเกี่ยวกับวิธีการฝึก เขาอธิบายให้เขาฟังอย่างละเอียดถึงที่มาของพลังงานมืด

เช่นเดียวกับหยางกวนกวนเขาไร้กังวลมากกว่า ไม่ต้องพูดเยอะ เธอรู้วิธีฝึกฝน พลังมืดก่อนที่เขาจะเชี่ยวชาญหมิงจิน

“《หวงตี้เน่ยจิง》บอกว่าเหงื่อออกเป็นอันตรายต่อร่างกายมาก สิ่งที่บรรพบุรุษของเราพูดนั้นไม่สมเหตุสมผลนัก ในปัจจุบันนักกีฬาทุกวันนี้แข็งแกร่ง แต่เมื่ออายุมากขึ้นสุขภาพก็มักจะไม่ดี แต่《หวงตี้เน่ยจิง》อธิบายว่ามีหยวนชี่ (ชี่ดั้งเดิม)มากเกินไป ในหมู่นักยกน้ำหนักซึ่งมีไม่กี่คนที่อายุยืนยาว คนที่มีสุขภาพไม่ดีจะมีอาการเหงื่อออก ปล่อยพิษออกมาเวลากลางคืน ยิ่งระบายมาก สุขภาพก็จะยิ่งแย่ลง เหตุผลก็คือ สภาพร่างกายของพวกเขาย่ำแย่ถึงจุดที่ไม่สามารถกักเก็บสารจิงร่างกายมนุษย์ได้อีกต่อไป”

“แล้วตานจิ้งล่ะ?” ดวงตาของหยางกวนกวนสว่างขึ้นและเขาพูดอย่างตื่นเต้น

ฉีเติ่งเสียนกล่าวว่า: “ตานจิ้ง คือการควบคุมชี่กับเลือดของตนเองได้อย่างอิสระ ควบแน่นไว้ในตานจิ้ง จากนั้นจึงจุดชนวน ชี่กับเลือดทันที บรรลุผลที่ทั้งร่างกายสามารถปล่อยพลังระเบิดได้ พลังนี้จะต้องเจาะเข้าไปในกระดูกสันหลังของนาย ก่อนจะดึงออกจากกระดูกสันหลังเพื่อให้เข้าถึงทั่วร่างกายได้อย่างเป็นธรรมชาติ.....”

ขณะที่เขาพูด เขานั่งลงโดยย่อเอวลง หน้าท้องของเขาโค้งงอ จากนั้นเขาก็หายใจออกและต่อยทันที ในขณะที่เขาต่อย หมัดของเขาก็เต็มไปด้วยเลือดและแรงกระแทกหมัดนั้นเกือบจะพัดชายร่างใหญ่หวงชงล้มลง

หลังจากต่อยเสร็จ ฉีเติ่งเสียนก็พูดอย่างสบายๆ: “ขั้นต่อไปคือการดูว่าระดับพลัง ต้องอาศัยการรู้จิตใจและธรรมชาติของตัวเอง ขอบเขตทางกายภาพจะต้องไปถึงแก่นสาร และขอบเขตวิญญาณก็ต้องไปให้สูงสุด ด้วยวิธีนี้เท่านั้นที่จะทำให้ร่างกายรับรู้ทุกสิ่ง มันเป็นเรื่องที่ดีต่อตัวเราเอง”

หลังจากพูดแบบนี้ เขาก็ต่อยหวงชงกลางอากาศ

หมัดหยุดหนึ่งนิ้วที่หน้าอกของหวงชงแต่มีแรงระเบิดออกมา กระแทกหน้าอกของเขา ทำให้เสื้อผ้าของเขาเปียก ทำให้เขาล้มไปข้างหลัง

“ด้วยพลังของวั่ยกัง มันยากที่จะฆ่าคนตรงๆ แต่ถ้าปรมาจารย์ใช้ทักษะของเขาในการโจมตีร่างกาย ทั้งร่างกายจะได้รับผลกระทบ หากวั่ยกังนี้สัมผัสโดนเขา เขาจะได้รับผลกระทบอย่างรุนแรง” ฉีเติ่งเสียนอธิบายอย่างสงบ .

หยางกวนกวน อดไม่ได้ที่จะเม้มริมฝีปาก หลังจากคำอธิบายโดยละเอียดของฉีเติ่งเสียนในที่สุดเธอก็เข้าใจว่าช่องว่างระหว่างเธอกับเขานั้นใหญ่แค่ไหน

นั่นเกือบจะเป็นความแตกต่างระหว่างมนุษย์และเทพเจ้าเลยด้วยซ้ำ

“มีขอบเขตที่สูงกว่าหรือเปล่า?” หวงชงลูบหน้าอกของเขาและอดไม่ได้ที่จะถาม

“อาจจะมี แต่นี่อาจเป็นสถานะสูงสุดที่สำรวจโดยรุ่นก่อน ฉันคิดเสมอว่าการพัฒนาครั้งนี้ควรเป็นเรื่องทางจิตวิญญาณ ไม่ใช่ทางกายภาพ” ฉีเติ่งเสียนส่ายหัว คิดเรื่องอย่างจริงจัง