มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 1057

เมื่อรถมาถึงท่าเรือชายทะเลก็มีเรือยอชต์ลำใหญ่จอดนิ่งอยู่บนฝั่ง โดยมีเจ้าหน้าที่เฝ้าดูแลพื้นที่ตรวจสอบคำเชิญของแขกที่มาร่วมงาน

หลังจากที่ฉีเติ่งเสียนลงจากรถ เขาก็เอื้อมมือออกไปจับมือซุนอิ่งซูให้ลงจากรถ และในขณะเดียวกัน เขาก็ใช้มือปกป้องขอบประตูอย่างระมัดระวัง

หลายคนกำลังทำสิ่งนี้ให้กับซุนอิ่งซู

แต่เมื่อฉีเติ่งเสียนทำแบบนี้ ทำให้เธอในใจรู้สึกหวานขึ้นมา

หลังจากลงจากรถแล้ว ซุนอิ่งซูก็ถือโอกาสจับแขนของฉีเติ่งเสียนและกล่าวว่า: “ท่านอัครสังฆราช มีผู้คนมากมายที่พยายามอย่างเต็มที่เพื่อกำจัดฉัน ในวันนี้สาวน้อยนั้นไม่ได้ เชิญใครมามากนัก ทั้งหมดขึ้นอยู่ที่คุณ!”

เมื่อเธอพูดกระทบเติ่งเสียนเบาๆ

ฉีเติ่งเสียนพยักหน้า นางซุนได้พูดคุยถึงประเด็นนี้แล้ว แม้ว่าเธอจะไม่เชิญเขาให้ดื่มเครื่องดื่มเย็น ๆ แต่เขาก็ยังต้องช่วยเธอแน่นอน!

“นั่นคือคุณนายซุนจากกลุ่มธุรกิจซ่างซิง? เฮ้... เธอไม่ใช่ไม่ชอบเข้าใกล้ผู้ชายเหรอ? นั่นใครอยู่ข้างๆ เธอกัน?”

“ไม่ใช่ว่านางซุนไม่ชอบเข้าใกล้ผู้ชาย แต่เพราะตระกูลชุย มักจะใช้เรื่องนี้วิพากษ์วิจารณ์เธอ เหมือนเป็นการบอกให้เธออยู่ห่างจากผู้ชาย”

“ชายที่อยู่ข้างๆ เธอคืออัครสังฆราชแห่งเขตทางใต้ของโบสถ์ศักดิ์สิทธิ์ สวมเสื้อคลุมสีแดง!”

“โอ้ ไม่น่าแปลกใจเลยที่นางซุนจะกล้าพาผู้ชายไปงานเลี้ยง นี่ไม่ใช่เรื่องไร้เหตุผล”

บางคนรู้สึกประหลาดใจเมื่อเห็น ซุนอิ่งซูกับฉีเติ่งเสียนปรากฏตัว หลังจากการแลกเปลี่ยนพวกเขาก็ได้เรียนรู้เกี่ยวกับภูมิหลังของฉีเติ่งเสียน

ฉีเติ่งเสียนรู้สึกภาคภูมิใจ ในกลางวัน เขาพาเลขาหยางไปที่เดินเล่นดึงดูดสายตาให้คนอิจฉามากมาย ในตอนเย็นมางานเลี้ยงกับคุณนายซุน ทำให้เขากลายเป็นจุดสนใจจากทุกคน

ฉันนี่เหมือนกับสายลม อย่างไรอย่างนั้นเลยพี่ชาย

เมื่อพวกเขาไปถึงท่าเรือ ซุนอิ่งซูก็หยิบคำเชิญออกมาและมอบให้เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัย

หลังจากดูแล้ว เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยก็ยื่นมือออก หยุดทั้งสองคนแล้วพูดอย่างเย็นชา: “มาดาม คำเชิญของคุณไม่ถูกต้อง!”

นางซุนหัวเราะเสียงเย็น: “หลี่เสวียนเจินมีความสามารถแค่นี้จริงเหรอ? กำลังพยายามขัดขวางฉันด้วยวิธีแบบนี้ เพื่อทำให้ฉันรู้สึกอับอายงั้นเหรอ?”

เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยชี้ไปที่หมายเลขบนคำเชิญแล้วพูดว่า: “คุณผู้หญิง คำเชิญนี้ส่งไปยังตระกูลชุย คุณหลี่จำกัดคนในตระกูลนั้นแค่สามคน คนสองคนจากตระกูลชุยมาถึงแล้ว หากนับคุณคือสาม เพื่อนชายที่คุณพามาก็ไม่สามารถขึ้นไปได้”

ใบหน้าของซุนอิ่งซูไม่แยแสและเธอพูดว่า: “ฮ่าฮ่า หลี่เสวียนเจินไม่ได้บอกฉันตอนเธอส่งคำเชิญ แต่ตอนนี้เธอก็ดันตั้งกฎ โดยบอกว่ามีเพียงสามคนเท่านั้นที่สามารถเข้าร่วมได้?”

เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยกางมือของเขา คืนคำเชิญไปยังซุนอิ่งซู และพูดว่า: “กฎก็คือกฎ คุณผู้หญิง คุณขึ้นไปคนเดียวเท่านั้น ผู้ชายคนนี้ โปรดอยู่บนฝั่งรอจะดีกว่า”

แขกบางคนที่ยังไม่ได้ขึ้นเรือก็อดไม่ได้ที่จะมองดูความตื่นเต้นและเริ่มกระซิบซาบกัน

พวกเขาได้ยินมานานแล้วว่าความสัมพันธ์ระหว่างเจ้าหญิงหลี่เสวียนเจินและ ซุนอิ่งซูที่ไม่ถูกกันนั้น คราวนี้หลี่เสวียนเจินจัดงานเลี้ยงในเซียงซานโดยจะต้องมุ่งเป้าไปที่ซุนอิ่งซูแน่นอน

หากวันนี้ฉีเติ่งเสียนไม่สามารถขึ้นเรือได้ ใบหน้าของซุนอิ่งซูจะถูกทำให้ขายหน้า แน่นอนว่าฉีเติ่งเสียนก็จะขายหน้าได้เช่นกัน

“ไม่ให้ฉันขึ้นไป งั้นก็อย่าจัดงานเลี้ยงนี้เลย!” ฉีเติ่งเสียนเหลือบมองที่ซุนอิ่งซูแล้วพูดด้วยรอยยิ้ม “ผมจะโทรหาคนของอัศวินและบอกว่ามีคนนอกรีตอยู่บนนั้นเรือ?”

ซุนอิ่งซู ตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นส่ายหัวแล้วพูดว่า: “ไม่ ถ้าคุณทำเช่นนี้ เรื่องจะใหญ่เกินไป วันนี้ก็มีคนดังมากมายอย่าใช้อำนาจในทางที่ผิด กลัวว่าคุณจะ สร้างความไม่พอใจแก่สำนักศักดิ์สิทธิ์！”