มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 1058

ฉีเติ่งเสียนเพิ่งเจอชุยอวิ๋นซิ่วเป็นครั้งแรกก็ต่อว่าอย่างไม่ไว้หน้า ทำให้ซุนอิ่งซูรู้สึกพอใจเป็นอย่างมาก

คนตระกูลชุยไม่ชอบเธอ คิดจะไล่ออกไป แต่เธอจะยอมให้คนพวกนี้สมปรารถนาเด็ดขาด

"หลี่เสวียนเจินแทบจะทนรอดูฉันขายหน้าไม่ไหวแล้วสินะ ถึงได้ใช้วิธีนี้" ซุนอิ่งซูพลางยิ้มหยัน

"แต่ก็ได้ผลอยู่นะ ถ้าวันนี้ผมปลอมตัวมาก็คงขึ้นเรือลำนี้ไม่ได้แล้ว!" ฉีเติ่งเสียนพูด

ซุนอิ่งซูขึ้นมาบนเรือกับฉีเติ่งเสียนได้แล้ว ชุยอวิ๋นซิ่วโกรธมาก แต่ก็ทำได้แค่จ้องมองเท่านั้น ทำไงได้ อีกฝ่ายเป็นถึงพระอัครสังฆราชของเขตใต้ จะทำให้เขาขุ่นเคืองใจได้ยังไง?

ประเทศโคกูรยอนับถือศาสนาศักดิ์สิทธิ์กันเป็นส่วนมาก แต่อย่างไรก็ตาม ประเทศมี่ก็มีอิธิพลต่อพวกเขาเป็นอย่างมาก

บนเรือยอร์ชลำนี้คึกคักมาก คนที่มาร่วมงานคือผู้บริหารระดับสูงจากกลุ่มธุรกิจซ่างชิง รวมถึงเหล่าผู้ดีมีชาติตระกูลจากเซียงซานด้วย

ฉีเติ่งเสียนกวาดตามองก็เจอเข้ากับแกะตัวใหญ่ที่เขาเคยเก็บเกี่ยวผลประโยชน์มาได้แล้วถึงสองครั้ง ดวงตาของเขาเป็นประกายทันที

เขาอยากปลอมตัวมาก จะได้เดินไปยั่วตรงหน้าจี้ข่าย แล้วหลอกล่อให้เขาลงมืออีกครั้ง!

"มองสาวสวยคนไหนอยู่? แววตาเปลี่ยนเชียวนะ?" ซุนอิ่งซูถามพลางยิ้ม สีหน้าแสดงออกว่าไม่พอใจเล็กน้อย

"ผมมองสปอนเซอร์ต่างหาก!" ฉีเติ่งเสียนชี้ไปที่จี้ข่าย

ซุนอิ่งซูชะงัก "จี้ข่าย? สปอนเซอร์ของนาย? เขาให้นายลงทุนอะไรให้?"

ฉีเติ่งเสียนยิ้ม ไม่ได้ตอบอะไร ลงทุน? เหมือนจะได้ผลตอบแทนช้าไปหน่อย คุณนายซุนดูถูกสกิลหาเงินของเขามากเกินไปหน่อยแล้ว

ในขณะนี้เอง เจ้าหญิงจางแห่งซ่างซิงผู้โด่งดังก็มองเห็นซุนอิ่งซูพอดี จึงเดินยิ้มอย่างสง่างามเข้ามาหาพร้อมแก้วแชมเปญในมือ

"คุณนายซุน ไม่เจอกันนายเลยนะคะ สบายดีหรือเปล่า?" หลี่เสวียนเจินแสร้งยิ้ม

ฉีเติ่งเสียนมองประเมินเจ้าหญิงจางแห่งซ่างซิงผู้โด่งดัง เธอสวมชุดราคาแพงหูฉี่ เครื่องประดับทุกชิ้นล้วนทำขึ้นอย่างประณีตและถูกคัดเลือกมาอย่างดี ซึ่งเข้ากับเธอมาก หน้าตาและรูปร่างของเธอยอดเยี่ยมมาก แต่ก็ยังน้อยกว่าคุณนายซุนนิดหน่อย

ซุนอิ่งซูพูดเสียงเรียบ "ขอบคุณคุณเสวียนเจินที่เป็นห่วง ฉันใช้ชีวิตในทุกวันได้ราบรื่นดีมาก!"

"มีความสุขดีฉันก็วางใจ! เพราะต่อไปคงไม่ดีเหมือนเดิมแล้วล่ะ" หลี่เสวียนเจินพูด

หญิงสาวสีหน้าเปลี่ยนกะทันหัน เมื่อกี้ยังยิ้มหัวเราะอยู่เลย พริบตาเดียวสีหน้าเธอก็เปลี่ยนไปแล้ว

ซุนอิ่งซูชะงัก ก่อนจะยิ้มเย็น "งั้นเหรอ? งั้นฉันจะรอคุณหนูหลี่มาสร้างปัญหาให้ชีวิตฉันแล้วกันนะ จะตั้งตารอเลยล่ะ!"

หลี่เสวียนเจินไม่พูดอะไร หันไปหาจี้ข่ายทันที "คุณชายข่าย เชิญทางนี้หน่อยค่ะ จะแนะนำให้รู้จักสักหน่อย"

จี้ข่ายหันมา เดินเข้ามาพร้อมกับแก้วเหล้าในมือ

พอเดินเข้ามาใกล้ ก็ได้เห็นฉีเติ่งเสียนชัดๆ สีหน้าจี้ข่ายก็เหมือนเห็นผีทันที

แต่ที่นี่มีคนใหญ่คนโตอยู่เยอะ ถ้าเขาแสดงออกว่ากลัว จะเป็นการทำลายศักดิ์ศรีของตระกูลจี้ได้ ดังนั้นเขาต้องบังคับตัวเองไม่ให้ขาสั่นแล้วเดินเข้าไปหาหลี่เสวียนเจิน

"ท่านนี้คือคุณนายซุนที่ฉันเคยพูดให้ฟังหลายครั้งแล้ว สนใจจะทำความรู้จักหน่อยไหมคะ?" หลี่เสวียนเจินหัวเราะ

"ไม่สนใจ ไม่อยากรู้จัก!" จี้ข่ายส่ายหน้าไม่หยุดทันที

"แม่ง แกะอ้วนตัวใหญ่ตัวนี้เชื่อฟังเกินไปแล้ว แล้วจะจัดการยังไงเนี่ย?!" ฉีเติ่งเสียนไม่พอใจสุดๆ

เขารู้ดีว่าครอบครัวหนึ่งไม่ได้มีขนแกะมากขนาดนั้น แต่ตระกูลจี้มีขนแกะเยอะนี่ จะเก็บไว้เองเยอะขนาดนั้นทำไม? ไม่คิดจะแบ่งบ้านอื่นบ้างเลย?

แต่จะเก็บขนแกะก็ต้องมีเหตุผล อย่างน้อยก็ต้องให้จี้ข่ายแกล้งโม้หน่อยถูกไหม?

แต่วันนี้จี้ข่ายสงบเสงี่ยมเกินไป แถมยังให้ความร่วมมือดีจนน่าประหลาด......

ถ้าจะลงมือตัดขนแกะ ก็จะไม่สมเหตุสมผลมากเกินไป!

ตระกูลจี้อาจจะร้องเรียนกับพระสันตะปาปาผ่านดินแดนที่ดวงอาทิตย์ไม่ตกดินได้ว่าเขาไม่มีเหตุผล หากพระสันตะปาปาตำหนิเขา คงน่าปวดหัวน่าดู

หลี่เสวียนเจินขมวดคิ้วมุ่น มองจี้ข่ายอย่างไม่พอใจ รู้สึกเหมือนกำลังโดนเขาปั่นหัวอยู่

จี้ข่ายรู้ดีว่าตัวเองทำให้เจ้าหญิงจางแห่งซ่างซิงไม่พอใจเข้าแล้ว แต่ในใจก็คิดว่าไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร จริงอยู่ที่เจ้าหญิงจางมีอำนาจและร่ำรวยมาก แต่คงไม่กล้าถึงขนาดมาที่ตระกูลจี้แล้วลักพาตัวเขาอย่างเปิดเผยหรอกใช่ไหม?

ฉีเติ่งเสียนกระแอมหนึ่งครั้ง ก่อนจะพูด "คุณชายข่ายเข้าใจอะไรผิดหรือเปล่า? โครงการของคุณนายซุนไม่แน่ว่าลงทุนไปแล้วอาจไม่ได้ผลตอบแทนมากขนาดนั้น ผมว่าคุณน่าจะลองตรวจสอบดูก่อน......"

จี้ข่ายพูดอย่างรวดเร็ว "ไม่จำเป็น ผมคิดว่าโครงการของคุณนายซุนต้องไม่มีปัญหาอะไรแน่ ยังไงผมก็จะสนับสนุนเต็มที่"

หัวใจของเขาเหมือนมีเลือดหยดติ๋งๆ ไอ้สารเลวนี่อยากจะหาเรื่องเขาจนตัวสั่น จากนั้นก็ลงมีดเก็บขนเขาใช่ไหมล่ะ?

สีหน้าฉีเติ่งเสียนฉายแววผิดหวัง

ซุนอิ่งซูแอบยื่นมือไปหยิกเอวเขาอย่างแรง โมโหจนไม่รู้จะโมโหยังไง ไอ้หมาบ้านี่ จะพูดยังไงดี อยากซวยจนตัวสั่นมากนักหรือไง?