มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 1059

จี้ข่ายทำตัวดีมาก จนฉีเติ่งเสียนหาไม่มีเหตุผลที่จะฆ่าเขา ทำได้เพียงยิ้มอย่าช่วยไม่ได้

จี้ข่ายก็ไม่อยากคุยกับราชาปีศาจที่สวมชุดนักบวชสีแดงอีกต่อไป เมื่อทักทายซุนหยิงซูง่ายๆแล้ว หันหลังเดินจากไปทันที ให้ความรู้สึกเหมือนกำลังวิ่งหนี

สีหน้าของหลี่เสวียนเจินมืดลงเล็กน้อย การกระทำของจี้ข่าย เท่ากับว่าทำให้เธออับอายต่อหน้าซุนหยิงซูโดยตรง

เธอพยายามคิดทุกวิถีทางเพื่อทำให้ซุนหยิงซูอับอาย แต่กลับไม่สำเร็จสักวิธี กลับกันทำให้ซุนหยิงซูได้หน้าไปเต็มๆ ขายหน้ามาก

"จี้ข่ายนี่มันเกิดอะไรขึ้น?ทำไมฉันรู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ......"ซุนหยิงซูอดไม่ได้ที่จะถาม

"อ๋อ......เป็นแบบนี้ ฉันเคยลักพาตัวเขา ไถ่เงินจากตระกูลจี้สองพันล้านดอลลาร์"ฉีเติ่งเสียนกล่าวอย่างนิ่งๆ

ซุนหยิงซูฟังแล้ว แววตาาจ้องมองอย่างรุนแรง แทบจะหล่นออกมา กล่าว"อะไรนะ?สองพันล้านดอลลาร์?คุณล้อเล่นอะไรกัน! "

สองพันล้านดอลลาร์ไม่ใช่เงินน้อยๆนะ......

แน่นอน หกพันล้านดอลลาร์มากกว่า

ฉีเติ่งเสียนยิ้มกล่าว"อย่างมากเขาแค่กลัวว่าฉัจหาวิธีทางกำจัดเขา แล้วหาเงินจากเขา ดังนั้นต่อหน้าฉันถึงได้ทำตัวเหมือนเด็กเชื่อฟังแบบนี้ กลัวว่าฉันจะคว้าโอกาสได้"

ซุนหยิงซูกลืนไม่เข้าคายไม่ออก กล่าว"คุณนี่กล้าหาญจริงๆ แม้แต่คุณชายตระกูลจี้ คุณยังกล้าลักพาตัว! "

ฉีเติ่งเสียนกล่าวอย่างไม่ใส่ใจ"คุณชายของตระกูลรอธไชล์ดต่างก็ถูกฉันระเบิดต่อยหัวหมาไปแล้ว คุณชายของตระกูลจี้นับเป็นอะไร?"

ครั้งนี้เขาไม่ได้ใส่ร้ายพ่อตัวเอง แต่กลับใช้มันเพื่อโอ้อวดแทน

ซุนหยิงซูฟังแล้วหมดคำจะพูด ชีวิตที่โคตรเจ๋งของฉีเติ่งเสียน ไม่ต้องเข้าใจมากก็ได้......

ขณะนี้หลี่เสวียนเจินกำลังคุยกับเพื่อนไม่กี่คน ลวดนำพาพวกเขาให้เข้าใจเกี่ยวกับภูมิหลังของฉีเติ่งเสียน หลังจากที่ฟังแล้ว อดไม่ได้ที่จะตกใจอย่างมาก

เธอไม่เชื่อศาสนาศักดิ์สิทธิ์ จึงไม่ได้ติดตามข่าวด้านนี้ ขณะนี้ได้ยินจากเพื่อนคนหนึ่งบอกว่าฉีเติ่งเสียนเป็นอัครสังฆราชแห่งเขตหนานหยางของศาสนาศักดิ์สิทธิ์ รู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย

เนื่องจาก คนหวากั๋วคนหนึ่งที่สามารถเป็นถึงอัครสังฆราชของศาสนาศักดิ์สิทธิ์ได้ เป็นข่าวลือที่น่ากลัวจริงๆ

พระอัครสังฆราช แต่ก็เป็นรองจากพระสันตะปาปาเท่านั้น ศาสนาศักดิ์สิทธิ์ทั้งหมด มีพระอัครสังฆราชเพียงสี่คนเท่านั้น

"ออกมาคุยกันหน่อยมั้ย?"หลีเสวียนเจินไม่ได้สนใจที่จะแสดงการกระทำแบบนี้ต่อหน้าซุนหยิงซู พูดกับฉีเติ่งเสียนโดยตรง

ฉีเติ่งเสียนพูดในใจ"ไดรฟ์ของเพื่อนคนนี้ยังให้เลขาหางเป็นคนล้างเลย ฉันไม่มีทรัพยากรให้คุณแล้ว"

แต่เขาก็พยักหน้า เดินไปอีกด้านกับหลี่เสวียนเจิน

ซุนหยิงซูคิ้วกระตุก ถ้าเป็นแต่ก่อน เมื่อเธอเห็นสถานการณ์แบบนี้ ต้องเต็มไปด้วยความสงสัยแน่นอน เนื่องจาก โลกใบนี้ที่เธอให้เธอเชื่อใจได้ ดูเหมือนจะไม่มี

แต่ครั้งนี้ ฉีเติ่งเสียนถูกหลี่เสวียนเจินเชิญไปคุยกันลำพัง เธอกลับไว้ใจมาก เพราะว่า เธอรู้ว่าไม่ว่าหลี่เสวียนเจินจะเสนอเงื่อยนไขดีแค่ไหน ฉีเติ่งเสียนก็ไม่มีทางหลักหลังเธอได้

"ฉีเติ่งเสียนบอกว่ามนุษย์ควรมีเพื่อนที่จริงใจ แต่ฉันสำหรับเขา......นับว่าเป็นเพื่อนหรือว่าเป็นอะไร?"

ซุนหยิงซูมีความคิดแปลกๆในใจ เธอตื่ขึ้นด้วยคำพูดคำเดียวของฉีเติ่งเสียน"ไม่มีเพื่อนสักคน" ถูกกระตุ้นอย่างลึกซึ้ง นิสัยก็เปลี่ยนไปไม่น้อย

เธออยากเป็นเพื่อนกับคนที่มีความภักดีและมีเสน่าห์ แต่......ก็อยากมีผู้ชายแบบนี้สักคน

หากฉีเติ่งเสียนรู้ว่าซุนหยิงซูคิดอะไร ต้องตำหนิเธอด้วยความโกรธแน่--เห้อ ผู้หญิง เธอแค่ต้องการร่างของฉัน!

เมื่อหลี่เสวียนเจินและฉีเติ่งเสียนเดินมาถึงอีกฝ่ากของเรือ หยิบแชมเปญสองแก้วจากบริกร ยื่นให้เขาหนึ่งแก้ว ยิ้มกล่าว"พระอัครสังฆราชฉี เมื่อครู่เสียมารยาทแล้ว!​ "

ฉีเติ่งเสียนกล่าวอย่างสงบ"ตอนนี้คุณก็เสียมายาท"