มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 1076

ตอนนี้ความคิดของซุนหยิงซูค่อนข้างสับสน เนื่องจาก การกระทำของฉีติ่งเสียนหลายครั้งทำให้เธอสับสนเล็กน้อย

และฉีเติ่งเสียนก็ยังทำให้ซุนหยิงซูเมินงงบ้าง คุณนายซุนต้องการร่างกายเขาจริงมั้ย ทำไมหลังจากที่เรากินข้าวเย็นด้วยกัน ก็ไม่คืบหน้าอีก?

นั่งทานอะหารบนระเบียงกระจกแบบพาโนรามาขนาดใหญ่ที่มองเห็นทิวทัศน์ ทำให้คนรู้สึกดีไม่น้อย

โดยเฉพาะวันนี้ซุนหยิงซูแต่งตัวสวยขนาดนี้ กระโปรงยาว ให้ร่างกายตัวเองดูมีเสน่ห์และรูปร่างที่ไร้ที่ติ

"หลังจากที่คุณได้กลายเป็นพระอัครสังฆราช ดูเหมือนจะกลายเป็นคนงานยุ่งมาก?"ซุนหยิงซซูยิ้มถาม

"ยุ่งนิดหน่อย แต่ก็ยังดี"ฉีเติ่งเสียนกล่าว

พระสันตะปาปาก็เป็นคนที่มีมโนธรรม เบื้องต้นไม่ได้จัดงานให้เขาเยอะมาก นอกจากภารกิจที่ต้องจัดการจริงๆ ฉีเติ่งเสียนก็ไม่ต้องทำเรื่องอะไรอีกเลย

แต่ว่า สำหรับคำอย่างเขาที่เวลาทำงานชอบเล่นไผ่เป็นปีศาจกำพนัน นี่ก็ถือว่างานยุ่งแล้ว

ซุนหยิงซูหั่นสเต็กอย่างสง่า จากนั้นค่อยๆส่งสเต็กเนื้อนุ่มเข้าปาก เธอกินไปด้วย และคุยเล่นกับฉีเติ่งเสียนไปด้วย ดวงตาคู่นั้น ราวกับสามารถพูดได้

ฉีเติ่งเสียนมักรู้สึกว่า คุณนายซุนในวันนี้ มีการล่อลวงร้ายแรงในทุกๆที่ ราวกับว่าตะขเงินคว้าวิญญาณของเขาไว้

ฉีเติ่งเสียนอดไม่ได้ที่จะรู้สึกหิวมาก หลังจากที่กินสเต็กเนื้อแกะและฟัวกราส์ไปสองชิ้นติดต่อกัน แต่กลับยังไม่สามารถควบคุมการหลั่งน้ำลายได้

"อร๊า ที่แท้ฉันไม่ได้อยากกินของอร่อย! "ทนใดนั้นฉีเติ่งเสียนก็ตื่นขึ้น "แต่ฉันโหยหาจิตวิญญาณที่เป็นเอกลักษณ์และบุคลิกที่น่าสนใจของเธอ! "

คุณนายซุนเป็นประเภทที่งงามและมีวุฒิภาวะ มีเสน่ห์ที่สามารถกระตุ้นฮอร์โมนทุกที่ได้

ฉีเติ่งเสียนรู้สึกว่า เธอในวันนี้มีพลังเต็มเปี่ยมที่สามารถสู้อิเลียน่า จินหวาได้

ซุนหยิงซูก้มหน้าหั่นสเต็ก กล่าวอ่อนโยน"เรื่องขงเรือตระกูลเหลย ฉันไม่ต้องกังวลแล้วใช่มั้ย? ฉันเห็นว่า สมเด็จพระสันตะปะปาไปเยี่ยมอาณาจักรอโคกูรยอ เตรียมกล่าวประเสริฐ"

"ถ้าฉันเดาไม่ผิด คุณเป็นคนเชิญสมเด็จพระสันตะปะปามาใช่มั้ย?"

"สถานีต่อไป ก็คือเซียงซาน?"

ใบหน้าฉีเติ่งเสียนกลับเต็มไปด้วยความจริงจัง กล่าว"อย่าพูดมั่วซั่ว สมเด็จพระสนตะปะปาเดินทางมาเทศน์เท่านั้น ฉันไม่ได้เป็นคนเชิญมานะ! ตระกูลเหลยเป็นผู้ศรัทธาสะด้วยสิ ดังนั้นพระบาทสมเด็จแค่อยากมาดูก็เท่านั้น"

ศซุนหยิงซูอดไม่ได้ที่จะยิ้ม อย่างมากน่าจะเป็นผู้ชายคนนี้ฉีเติ่งเสียน เขาคงสัญญากับสมเด็จพระสันตะปะปาว่าจะได้รับประโยชน์ไม่น้อยเลยสิท่า? ไม่อย่างนั้น

เขาคงไม่เดินทางจากทวีปยุโรปมาที่นีหรอก

เมื่อกินข้าวเสร็จ พระอาทิตย์ตกดินพอดี ดูจากที่นี่ บังเอิญเห็นพระอาทิจย์ค่อยๆจมสู่ทะเล ให้คนรู้สึกถึงความงามของพระอาทิตย์ตกดินราวกับเลือด

ซุนหยิงซูหยิบโทรศัพท์ออกมาถ่ายรูปสองภาพ กล่าว"ขอบคุณที่ชวนมาในวันนี้ คุณสมบัตและระดับการให้บริการของสวนลอยฟ้าแห่งนี้ สมควรที่จะไดรับเกียรตินี้จริงๆ! "

เธอเกาะอยู่บนราว ขยับตัวไปข้างหน้า บั้นท้ายที่ห่อด้วยผ้าเนื้อนุ่ม ราวกับว่าแม้แต่ดวงตาก็ตกลงไปที่มัน สามารถดีดออกไปได้อย่างง่ายดาย

เธอกำลังชื่นชมพระอาทิตย์ตก

พระอัครสังฆราชฉีชื่นชมบั้นท้ายที่อยู่ข้างล่างวพระอาทิตย์

ฉีเติ่งเสียนเทไวน์แดงสองแก้ว ยื่นให้ซุนหยิงซูหนึ่งแก้ว ยืนเคียงข้างเธอ กล่าว"อันที่จริงมันก็แค่กลไกเท่านั้น เป็นการเสียค่าโง่ก็เท่านั้น"

ซุนหยิงซูหันไปมองเขา กล่าว"เสียค่าโง่คุณยังจะมา! "

"แค่เธอมีความสุข เสียค่าโง่นิดหน่อยแล้วยังไง? ชีวิตมีไม่ถึงร้อยปีหรอก มีความสุขสนุกถึงจะถูก"ฉีเติ่งเสียนลวดเอามือไปโอบเอวของซุนหยิงซู ปล่อยให้หญิงม่ายชาวต่างชาติที่สวยงามคนนี้โน้มตัวเข้ามาในอ้อมแขนของเขา

พระอาทิตย์ตกดิน ฟ้าก็มืดแล้ว

ความมืดสามารถปกปิดความอับอายของผู้คนได้เสมอ อีกอย่าง ยังสามารถทำให้บางคนมีกำลังใจอีกด้วย

ดังนั้น ความกล้าของฉีเติ่งเสียนเพิ่มขึ้น วางมือของตัวเองบนทิวทัศน์ที่เพิมชื่นชมเมื่อครู่เป็นเวลานาน