มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 1105

นักบวชลัทธิเต๋าเฒ่าขี้เกียจที่จะสนใจฉีเติ่งเสียนแล้ว หลักจากได้เงินมา ก็ตบตูด เตรียมตัวจากไป

“นี่ อาจาร์ ผมถามคำถามอยู่นะ ทำไมถึงไม่ตอบผมแล้วล่ะ？” ฉีเติ่งเสียนพูดด้วยความไม่สบอารมณ์ พลางวิ่งตามตูดของนักบวชลัทธิเต๋าเฒ่าเพื่อถามคำถาม

แต่นักบวชลัทธิเต๋าเฒ่ากลับยิ่งเดินยิ่งเร็วขึ้น ไม่อยากที่จะหยุดเลยสักนิด ครั้งนี้ที่เขามาที่เซียงซาน ก็เพื่อส่งมอบตราประทับจิตรจุลนาคาให้กับฉีเติ่งเสียนเพียงเท่านั้น และก็นำเงินที่ได้มาใช้สะหน่อย

ฉีเติ่งเสียนมองนักบวชลัทธิเต๋าเฒ่าที่จากไปอย่างรีบร้อนนั้น ก็อดไม่ได้ที่จะส่ายหัว “เห้อ ไม่ใช่คนบ้านเดียวกัน ไม่เข้าประตูปานเดียวกัน อ้าปากออกมาก็มีแต่เรื่องเงิน......ห้าล้านดอลของฉัน！”

ว่าไป ห้าล้านดอลแลกกับตราประทับจิตรจุลนาคา สำหรับฉีเติ่งเสียนแล้ว ก็ไม่ถือว่าขาดทุน อย่างน้อยก็สามารถเป็นเครื่องมือที่เขาใช้เสแสร้งในงานชุมนุมศาสนาได้

ถึงตอนนั้นแล้วไม่ว่าไอ้หน้าไหนที่ต้องการได้ผลประโยชน์จากตระกูลจ้าว แล้วหลับตามาหาเรื่องเขาล่ะก็ เขาก็จะมอบตราประทับจิตรจุลนาคาเข้าไปที่หน้ามัน

“อาจารย์ของฉันคงจะไม่เอาของปลอมมาหลอกกันหรอก อย่างน้อย ก็ถึงขนาดที่มาถึงที่นี่เมื่อส่งมอบ” ฉีเติ่งเสียนชั่งน้ำหนักตราประทับจิตรจุลนาคา ใบหน้าได้ปรากฏรอยยิ้มออกมา

ตราประทับจิตรจุลนาคาทำมาจากทองแดง จิตรจุลรวมเข้ากับนาคา จึงกลายเป็นเต่าดำ ลือกันว่าร่างกายที่แท้จริงของเทพเจ้าเจินอู่ต้าตี้นั้นก็คือเต่าดำ

ฉีเติ่งเสียนพิจรณาตราประทับจิตรจุลนาคาอย่างละเอียด จิตรจุลอยู่ด้านล่าง ตามด้วยนาคาที่พันรอบตัวบน มีกลิ่นอายเหมือนไท่เก็ก......

ยิ่งเขาพิจรณามากเท่าไหร่ ก็ยิ่งรู้สึกว่าตราประทับจิตรจุลนาคามีกลิ่นอายที่พิเศษที่มีเสน่ห์อันน่าดื่มด่ำ

“จิตรจุลนาคาเต่าดำ น้ำไฟรวมกัน......ตราประทับทองแดงอันนี้ แฝงไปด้วยแก่นสารของลัทธิเต๋า สูตรลับในการปรุงโอสถ！ไม่รู้ว่าออกมาจากยอดฝีมือคนไหนกัน？” ฉีเติ่งเสียนคิดในใจ จากนั้นจึงนำตราประทับไปพิจรณาใต้แสงแดดอย่างละเอียดอีกรอบ

ดูไปดูมา ฉีเติ่งเสียนรู้สึกได้ถึงการขับเคลื่อนของชี่ของไต จู่ๆโชคก็หล่นทับ มือทั้งสองข้างทำเป็นดั่งตราประทับ มือซ้ายดั่งจิตรจุล มือขวาดั่งนาคา จากนั้นต่างพันกันไปมา

เมื่อประทับได้ผล เขารู้สึกได้ถึงพลังของชี่ของไตที่แข็งแกร่งขึ้น มือขวาฉกออกมาหนึ่งหมัด ทิศทางขึ้นไปยังบนฟ้า สิ้นเสียงดัง ลมปรานได้ระเบิดออก เมื่อวางหมัดลง เข้าที่พื้น ทรายและหินก็ได้กระเด็นออกไปทันที

“เพียงจินตานได้ถูกกลืนเมื่อใด เมื่อนั้นชะตาย่อมเป็นฉันที่กำหนด！”

“ร่างกายมนุษย์ย่อมมีจิตวิญญาณ เลือดหล่อหลอมรวมกัน จิตวิญญาณ เลือดธาตุทั้งห้าดั่งน้ำ แรกเริ่มของมนุษย์ แรกสุดดำรงอยู่ในรูปของน้ำ”

“เจินชี่ที่แท้จริงซ่อนอยู่ในน้ําไต เจินชี่ที่แท้จริงนี้อยู่ที่จุดเริ่มต้นของทารกในครรภ์ เจินชี่ที่แท้จริงของพ่อแม่ซ่อนอยู่ภายใน และซ่อนอยู่ในไตคู่ของผู้คน”

“ตราประทับจิตรจุลนาคานี้ ปรับแก้ที่เจินชี่ รวมพลังเจิ้งหยางที่อยู่กลางหัวใจ ก็จะสามารถทำน้ำไฟรวมกันได้สำเร็จ ชะตาชีวิตเป็นของฉัน ปลูกบัวทองในกองไฟ！”

ฉีเติ่งเสียนรู้สึกว่าตนเองเริ่มเข้าใจกังฟูไปอีกขั้นแล้ว ครั้น“ปลูกบัวทองในกองไฟ”ได้ปรากฏ เจินชี่และเลือดหลอมรวมกัน พลังที่ถูกส่งออกมานั้น น่ากลัวอย่างถึงที่สุด

ผู้ที่จพปลูกบัวทองในกองไฟได้ ล้วนแต่เป็นเซียนที่บรรลุแล้วเท่านั้น หมัดของฉีเติ่งเสียนหมัดนี้ กลับไม่ใช่หมัดของคนธรรมดาอีกต่อไป เป็นหมัดที่ต้องเป็นเทพเซียนเท่านั้นถึงจะใช้ได้

ขณะที่หมัดยาวไท่จู่“ห้าก้าวยึดภูเขาหัวซาน ก็เป็นหมัดของเทพเซียนเหมือนกัน ว่ากันว่าจ้างค้วงอิงและเฉินตวน“เซียนหลับใหล”ตระหนักได้จากการเล่นหมากรุกที่หัวซาน เฉินตวนยึดตี่ได้เพียงห้าก้าว ตั้งแต่นั้นมา หัวซาน ก็ไม่เก็บภาษีอีก

“กระบวนท่านี้ยังต้องปรับอีกสักหน่อย เนื่องจากเป็นการรวมกันของลัทธิเต๋ากังฟูปรุงโอสถที่คิดเอง หลังจากที่ปรับแล้ว จะสามารถนำหน้าหมัดมวยพิฆาตได้หลายอันเลยทีเดียว” ฉีเติ่งเสียนคิดในใจ

เขาเก็บตราประทับจิตรจุลนาคาลง ภายในใจรู้สึกซาบซึ้งต่อนักบวชลัทธิเต๋าเฒ่าเป็นอย่างมาก ขณะเดียวกัน ก็รู้สึกว่าอาจารย์ท่านนี้ของตนนั้นลึกล้ำเหลือกำหนด

ในเช้าวันที่สองของงานศพเหลยเทียนซื่อ

ฉีเติ่งเสียนเข้าร่วมในชุดต้าหงเผา รอจนนำโรงลงดินเสร็จ เขาจึงหยิบดินมาโปรยหนึ่งกำมือ จากนั้นปากก็ท่องบทสวด เป็นการรำลึกครั้งสุดท้าย

หลังจากรำลึกเสร็จแล้ว คนงานที่สุสานจึงได้ลงมือขยับพลั่ว ไม่นาน โรงไม้ก็ถูกดินปกคลุมเป็นที่เรียบร้อย