มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 1121

โหยวหยางซือไม่ใช่คนที่สามารถใช้เวลาร่วมกับกลุ่มชายชราได้นานนัก เขาอายุเพียงสามสิบปี ซึ่งเป็นช่วงที่เขายังเด็กและยังแข็งแกร่ง

ดังนั้นเขาจึงมักจะออกไปจับจ่ายของฟุ่มเฟือยที่เขาชอบ ไปไนท์คลับเพื่อหาผู้หญิงที่เขาชอบ

ในวันนี้โหยวหยางซือก็ออกไปตามปกติ

เขาคิดที่จะกินบะหมี่สับซูอี้สักชาม ก่อนจะไปเล่นกอล์ฟที่สปอร์ตคลับระดับไฮเอนด์

ของขบเคี้ยวข้างทางอย่าง เครื่องในสัตว์ อาจไม่ปรากฏบนโต๊ะอาหารของคนรวยในสายตาของคนนอก แต่ของอร่อยแบบนั้นหาได้ง่ายได้ตามท้องถนน

ทันทีที่เขาเดินออกจากร้านเล็กๆ พร้อมกับความอิ่มท้อง ชายคนหนึ่งเดินมาหาเขาแล้วถามด้วยรอยยิ้ม: “คุณโหยวหรือเปล่า?”

โหยวหยางซือสะดุ้งอยู่ครู่หนึ่ง และในขณะที่เขากำลังจะพยักหน้า เขาก็พบว่าอีกฝ่ายหยิบกริชออกมาแล้วแทงเขาที่ท้องทันที!

แต่โหยวหยางซือได้รับการฝึกฝนจากสำนักหวังเย่ว์ ทักษะศิลปะการต่อสู้ของเขาก็ไม่ได้อ่อนด้อย เขาสกัดกั้นข้อมือของคู่ต่อสู้ด้วยความเร็วสูง หักมันตรงๆด้วยการพลิกข้อมือ จากนั้นเตะเข้าไปทางด้านหลัง

“ไอ้เลวมาจากไหนวะ อยากฆ่าฉันทำไม?” โหยวหยางซือปัดแขนเสื้อของเขาอย่างสง่างามและพูดด้วยความดูถูกบนใบหน้าของเขา

ทันทีที่พูดจบเขาก็เห็นคนอีกสี่คนอยู่รอบตัวเขา เขาเอื้อมมือไปที่เอวแล้วดึงมีดอันแหลมคมออกมา

โหยวหยางซือเยาะเย้ย เขาสามารถล้มไอ้สารเลวพวกนี้ได้ด้วยมือเพียงข้างเดียว

แต่เมื่อเขากำลังจะลงมือเขาก็มองเห็นผู้คนนับสิบหรืออาจจะหลายร้อยคนหลั่งไหลออกมาตามท้องถนน ทันทีที่คนพวกนี้เห็นเขา พวกเขาก็ดึงมีดพร้าออกมาแล้วรีบพุ่งมาข้างหน้าทันที

“ย๊ากกก!”

ในเหตุการณ์ที่โหยวหยางซือเห็นมีด รูม่านตาของเขาก็หดตัวลง

ทักษะศิลปะการต่อสู้ของเขายังไม่ถึงจุดที่สามารถล้มกองทหารหลายพันคนได้อย่างง่ายดายขนาดนั้น การถูกล้อมรอบด้วยพวกอันธพาลจำนวนมากพร้อมอาวุธในมือ มันอันตรายเกินไป!

เขาหยิบเก้าอี้ข้างๆ ขึ้นมาโดยไม่พูดอะไรสักคำ ทุบอันธพาลที่อยู่ตรงหน้าเขา แล้วรีบวิ่งออกไปทันที

“เตะมันให้ตาย!”

“อย่าให้มันหนีไปได้!”

“พี่น้องทั้งหลาย ลงมือฆ่าให้ฉันเถิด อย่าเมตตา ถ้าเกิดอะไรขึ้นพี่ใหญ่อย่างฉันจะรับผิดชอบเอง!”

พวกอันธพาลคำราม พุ่งขึ้นมาราวกับกระแสน้ำ พวกเขาโบก มีดพร้าในมือ มีดดาบในมือสั่นไหว

ทักษะศิลปะการต่อสู้ของโหยวหยางซือก็ไม่ได้อ่อนด้อย เขาสามารถล้มอันธพาลหกคนที่ขวางทางได้ เมื่อเขากำลังจะแยกตัวออกจากวงล้อม ที่เขาเห็นคนมากกว่าหนึ่งโหลมาจากมุมถนนตรงหน้า เมื่อเห็นแล้วก็ยกเสื้อขึ้นทันที ดึงเอามีดออกมาแล้วรีบวิ่งไปข้างหน้าด้วยดวงตาแดงก่ำ!

“เกิดอะไรขึ้น? ทำไมจู่ๆ ก็มีพวกอันธพาลมากมายพุ่งเป้ามาที่ฉัน?!” หัวใจของ โหยวหยางซือเต้นรัว และเขาก็ตระหนักว่ามีบางอย่างผิดปกติ

ก่อนที่เขาจะมีเวลาคิดมากกว่านี้ อันธพาลหลายสิบคนที่อยู่ข้างหลังเขาก็ไล่ตามเขาอย่างไม่ลดละพร้อมกับมีดพร้าในมือ

โหยวหยางซืออาศัยภูมิประเทศเพื่อหลบหลีกไปทางซ้ายขวาอย่างไม่พอใจ ในใจบ่นว่าท่าทางอันสง่างามของเขาคงได้หายไปแล้ว

พวกอันธพาลจะไม่ได้สุภาพกับเขานัก พวกเขาได้รับคำสั่งตายจากเฉินปาเซี่ย หากพวกเขาพบโหยวหยางซือแล้ว พวกเขาต้องหาวิธีการทำให้เขาตายให้ได้ คนที่ทำได้จะได้รับรางวัลเงินสดแปดล้านและอาจได้เลื่อนตำแหน่งในสมาคมได้!

โหยวหยางซือต่อยหมัดออกไป ในขณะที่เขาล้มอันธพาลทั้งสองที่เข้ามา เขาก็รู้สึกหนาวกระดูกสันหลัง เสื้อผ้าของเขาถูกฉีกเป็นชิ้น ๆ ด้วยมีด ผิวหนังและเนื้อของเขาก็ถูกเปิดออก เลือดก็ไหลออกทะลักออกมาทันที