มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 1122

ฉีเติ่งเสียนรู้ข่าวที่โหยวหยางซือถูกคนของเฉินปาเซี่ยฉันเป็นยี่สิบกว่าชิ้นแล้วก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะ รู้สึกว่าไอ้เด็กเหลือขอคนนี้ยังโชคดีด้วยซ้ำไป

ลูกน้องของเฉินปาเซี่ยรุมสับเขาเยอะขนาดนี้ แต่คนยังรอดชีวิตไปได้ แถมยังหนีไปแล้วด้วย

แต่เหตุการณืนี้ก็ทำให้รู้ว่าโหยวหยางซือก็รู้กังฟูอยู่บ้าง ไม่เสียแรงที่ฝึกมาจากสำนักพระจันทร์เต็มดวง

โหยวหยางซือถูกทำร้ายจนบาดเจ็บสาหัสแบบนี้ คงไม่พ้นต้องบอกลาตำแหน่งนายหางเสือแห่งเซียงซานหลงเหมินอย่างไม่มีทางเลือก เฉินปาเซี่ยรู้แล้วว่าเขายังมีชีวิตอยู่ ต้องตามล่าแบบกัดไม่ปล่อยแน่

"ไอ้คนแซ่ฉี ไสหัวออกมาเดี๋ยวนี้!" ฉีเติ่งเสียนที่กำลังนั่งดื่มกาแฟคุยเล่นกับคุณนายซุนอยู่ที่ลานบ้าน ได้ยินเสียงตะโกนเรียก

ซุนอิ่งซูขมวดคิ้ว พูดอย่างเย็นชา "ใครมาทำตัวไร้มารยาทแบบนี้?!"

เธอไม่สบอารมณ์อย่างมาก เพราะตอนนี้กำลังนอนอิงแอบอยู่ในอ้อมกอดของฉีเติ่งเสียน บรรยากาศกำลังโรแมนติก

คุณนายคนสวยมีความสุขกับบรรยากาศในตอนนี้มาก รู้สึกเหมือนได้ชดเชยวัยเยาว์ที่เสียไป

"ก็แค่คนแก่ไร้ศีลธรรมคนหนึ่ง ไม่ต้องไปใส่ใจ" ฉีเติ่งเสียนหัวเราะ ก่อนจะปล่อยมือจากเอวแสนบอบบาง แล้วลุกขึ้นเดินไปเปิดประตู

ฉีเติ่งเสียนเปิดประตูก็เจอเข้ากับหลัวเหลยที่กำลังยืนโกรธจัดอยู่ เขาโกรธจนหน้าแดงไปหมด เส้นเลือดบนหน้าผากเต้นตุบๆจนแทบระเบิด

หลัวเหลยเห็นฉีเติ่งเสียนก็พูดเสียงเย็น "ไอ้คนแซ่ฉี ถ้าวันนี้แกไม่ชดใช้มา ฉันจะตามจองล้างจองผลาญแกให้ดู!"

ฉีเติ่งเสียนได้ยินก็เบิกตากว้าง ก่อนจะถาม "ผู้อาวุโสหลัวเป็นอะไรหรือเปล่า? ผมไปทำให้ขุ่นเคืองตั้งแต่ตอนไหนกัน? ทำไมผมต้องชดใช้ให้ด้วย!"

หลัวเหลยตอบด้วยสีหน้ามืดครึ้ม "อย่ามาทำตัวเสแสร้ง อย่าคิดว่าฉันไม่รู้นะว่าแกเป็นคนเอาเรื่องของโหยวหยางซือไปบอกเฉินปาเซี่ย! เขาถูกทำร้ายจนบาดเจ็บสาหัส แกต้องรับผิดชอบ"

ฉีเติ่งเสียนกอดอก "เฉินปาเซี่ยสั่งให้คนทำร้ายเขาไม่ใช่เหรอ? ไปหาเฉินปาเซี่ยซะสิ! อีกอย่างนะ คุณบอกว่าผมเป็นคนทำให้ข่าวรั่วไหล มีหลักฐานหรือเปล่า?"

"คนระดับเราๆนี่ต้องกล่าวหากันด้วยหลักฐานนะ!"

"ดูสิ ผมหาหลักฐานเรื่องที่คุณเล่นงานสวี่ฉางเกอไม่ได้ ผมยังให้แล้วๆไปได้เลยไม่ใช่เหรอ?"

หลัวเหลยโกรธจัด กัดฟันกรอด จ้องฉีเติ่งเสียนเขม็ง "คิดให้ดีแล้วกันว่าตอบฉันยังไง ไม่งั้นอย่าหาว่าไม่ไว้หน้าประธานหลี่แล้วกัน!"

ฉีเติ่งเสียนสีหน้าเย็นชา "อยากใหผมตอบอะไรล่ะ? คิดจะขู่กันเหรอ? รู้หรือเปล่าว่ากำลังขู่ใครอยู่?"

ในขณะที่พูด ฉีเติ่งเสียนก็ปล่อยกลิ่นอายสังหารออกมาโอบล้อมหลัวเหลยเต็มไปหมด

หลัวเหลยรู้สึกเหมือนตกลงไปในหลุมน้ำแข็งหนาวจัด จู่ๆร่างกายของเขาก็สั่นไปหมด รู้สึกกลัวอย่างถึงขีดสุด!

แล้วเขาก็สะดุ้งในใจเพราะเหมือนจะนึกอะไรขึ้นมาได้ ชายหนุ่มที่อยู่ตรงหน้าคนนี้คือคนที่ฆ่าเหล่าวีรบุษนับไม่ถ้วนอย่างโหดร้าย ตัวเองโกรธจัดจนลืมตัวมาหาเรื่องเขาถึงที่ เห็นทีสถานการณ์จะไม่ค่อยดีแล้ว

แต่โหยวหยางซือก็เป็นหลายชายที่เขารักมากที่สุด เขากำลังจะประสบความสำเร็จแท้ๆ แต่กลับต้องมาบาดเจ็บสาหัส คนเป็นปู่อย่างเขาจะไม่ออกหน้าปกป้องได้อย่างไร?

หลัวเหลยกัดฟันกรอดพลางเดินขึ้นไปข้างหน้าหนึ่งก้าว ก่อนจะพูด "แน่จริงก็ตีฉันให้ตายเลยสิ! ฉันจะดูว่าแกจะกล้าพอที่จะเป็นศัตรูกับประธานหลงเหมินหรือเปล่า!"

"แกไม่ใช่สมาชิกของสมาคมหลงเหมินด้วยซ้ำ มีสิทธิ์อะไรมายุ่งกับการเลือกนายหางเสือคนใหม่ของเซียงซาน?"