มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 1123

ถึงแม้ว่าร็อบเบนจะไม่ได้เป็นชาวยุทธดั่งฉีเติ่งเสียน แต่เขาเป็นคนดุดันที่สามารถทําหน้าที่เป็นผู้นําของกลุ่มอัศวินศักดิ์สิทธิ์ได้！

อย่ามองว่าการที่ฉีเติ่งเสียนชนะร็อบเบนในตอนนั้นจะไม่ได้ออกเเรงอะไรมาก ก็จะนึกว่าร็อบเบนเป็นขยะที่จะทำอะไรด้วยได้ง่ายๆ

นั้นเป็นเพราะพลังของฉีเติ่งเสียนสามารถยืนอยู่เหนือมนุษย์ ถึงกระทั่งว่าเกินขีดจำกัดไปแล้ว ความแข็งแกร่งของร็อบเบนนั้น เทียบได้กับปรมาจารย์ที่มีทักษะลึกซึ้งอย่างสมบูรณ์

ตาแก่หลัวเหลยนี่ ใช่คู่ต่อสู้ของร็อบเบนซะที่ไหน？

ถึงแม้ว่าชื่อของทุกคนจะมีคำว่า“หลัว” แต่หลัวเหลยก็สูงอายุแล้ว พลังไม่เหมือนตอนหนุ่มสาว บอกเข้ากับ เขาเป็นผู้อาวุโสที่ใช้ชีวิตอย่างมีเกียรติ น้อยมากที่จะลงมือกับคนอื่น พลังที่ลดลงนั้นค่อนข้างเยอะเลยทีเดียว

ฉีเติ่งเสียนเข้ามาเผือกอย่างรวดเร็วจึงเห็นเข้ากับฉาก......ถุย！แอร์วิน สมิธตีหลัวเหลยอย่างบ้าคลั่ง

“การที่เป็นพระอัครสังฆราชนี่มีนสะบายซะจริง เมื่อมีเรื่องทะเลาะวิวาท ขอเพียงแค่ มีกลุ่มอัศวินศักดิ์สิทธิ์อยู่ ฉันก็จะนั่งดูอยู่ข้างๆได้！” ฉีเติ่งเสียนคิดอย่างสบายใจ

ซุนอิ่งซูที่เห็นร็อบเบนทุบตีหลัวเหลยอย่างบ้าคลั่งนั้น ใบหน้าก็เหยเก“นี่ลงมือหนักเกินไปหน่อยไหม อย่างน้อยเขาก็แก่แล้ว......”

ฉีเติ่งเสียนมองเธอแวบหนึ่ง“ในสายตาหมอนี่ ไม่มีหรอกเด็กผู้หญิงคนแก่อะไรแบบนี้ เขาสนใจแค่ฝ่ายตรงข้ามเป็นนอกรีตหรือเปล่า หรือต้องการที่จะทำรลายชื่อเสียงของเจ้านายตนไหม！”

ร็อบเบนเคร่งในศาสนาศักดิ์สิทธิ์อย่างถึงที่สุด ทั้งชีวิตเขาศรัทธาอยู่เพียงผู้เดียวคือพระเจ้า เขาได้ปฏิญาณตนมานานแล้วว่าชั่วชีวิตของเขานั้นจะอุทิศตนให้กับศาสนาศักดิ์สิทธิ์ โดยการเผยแพร่ศาสนาและประกาศพระกิตติคุณของพระเจ้า

หากเจอเข้ากับพวกนอกรีต เขาจะลงมือ โดยตาไม่กระพริบเลยทีเดียว

“ตูม！”

หลัวเหลยหันข้างใช้ด้านแขนรับเข้ากับหมัดของร็อบเบน แต่ร่างกายของเขาก็อดไม่ได้ที่จะลื่นออกไปด้านหลัง

นี่ทำให้เขาตกใจเป็นอย่างมาก หนุ่มร่างใหญ่ตรงหน้านี้ ทั้งๆที่ไม่ได้มีเลือดลมและกำลังภายในที่โหมซัดสาด แต่พลังที่ระเบิดออกมานั้น กลับอยู่เหนือตนเป็นอย่างมาก！

ร็อบเบนเลิกคิ้ว พูดด้วยเสียงเย็น“นอกรีต มีความสามารถอะไรก็ใช้มันออกมาซะ！ไม่อย่างนั้น อีกสักพักก็จะหมดโอกาสแล้ว！”

หลัวเหลยที่ได้ฟังร็อบเบนพร่ามนั้น ก็อดที่จะแสยะยิ้มออกมาไม่ได้“ไม่รู้ว่าไอ้ฝรั่งอย่างแกพูดอะไรอยู่！”

ฉีเติ่งเสียนหันไปพูดกับร็อบเบน“เขาบอกว่า เขาศรัทธาในเทพเจ้า ที่สามารถบดขยี้แสงสว่างของพระเจ้าได้”

ร็อบเบนฟังแล้ว จึงโมโหเป็นอย่างมาก ถึงขนาดที่ว่าผมแทบจะตั้งขึ้นมาเลยทีเดียว ร่างกายที่ใหญ่โตของเขาสั่น สองเท้ากระทืบไปที่พื้น ตึ้งๆสองที ได้ปรากฏหลุมใหญ่ออกมา พุ่งเข้าไปราวกับเสือดุร้ายที่ลงจากภูเขา！

ซุนอิ่งซูหมดคำพูดไปสักพักหนึ่งจากนั้นมองไปที่ฉีเติ่งเสียน“นายทำแบบนี้......จะดีหรอ？”

“ทำไมหรอ？ฉันเพียงแค่ช่วยตาแก่แปลภาษาเพียงเท่านั้น ไม่ได้ปรุงแต่งใดๆทั้งสิ้น” ฉีเติ่งเสียนรู้สึกได้ถึงการเหยียดหยาบ

เธออดไม่ได้ที่จะถอนหายใจในใจ การกระทำหยาบกร้านของหมอนี่ มักเป็นชุดต่อชุดตลอด หรือว่าวันนี้จะต้องให้เธอติดต่อกับศาสนาศักดิ์สิทธิ์ เพื่อที่จะบอกว่าจะบริจาคทรัพย์ให้แก่ศาสนาศักดิ์สิทธิ์

แท้จริงแล้ว เขาก็รู้อยู่แล้วว่าหลัวเหลยจะมาหาถึงที่ อีกทั้งหลัวเหลยยังเป็นถึงผู้อาวุโสของสมาคมหลงเหมิน ไม่เหมาะที่จะลงมือก่อน ดังนั้นจึงยืมมือร็อบเบนเพื่อฆ่าคนสินะ......

ล้วนแซ่“หลัว” ใยต้องขับเคี่ยวจนวางวาย！

“คนแซ่ฉี นายกลบให้คนต่างชาติมาจัดการฉัน หากเรื่องนี้แพร่ออกไป ฉันก็จะดูซิว่านายจะยังมีที่ยืนในหัวกั๋วไหม！” หลัวเหลยที่ถูกทุบตีอย่างบ้าคลั่ง อดไม่ได้ที่จะหันไปด่าฉีเติ่งเสียน“แน่จริง ก็มาจัดการฉันด้วยตัวเองสิ！”

หากฉีเติ่งเสียนลงมือกับหลัวเหลยล่ะก็ แน่นอนว่าฝั่งตรงข้ามรับไม่ไหวแน่นอน แน่นอนว่าแบบนี้ เขาก็ต้องมีเรื่องกับสมาคมหลงเหมิน ซึ่งมันไม่มีความจำเป็น

หมัดของร็อบเบนได้กระแทกไปที่หลัวเหลยจนแทบจะล้มลงไป จากนั้นจึงหันไปถามฉีเติ่งเสียน“เขาพูดอะไร？！”

“เขาบอกว่า ถ้านายเก่งจริงก็ฆ่าเขาซะ และเขาจะได้รับชีวิตนิรันดร์ในเทพเจ้าที่เขาเชื่อ” ฉีเติ่งเสียนพูดอย่างครุ่นคิด

ร็อบเบนโกรธเป็นอย่างมาก จึงพุ่งเข้าไป จับเข้าที่คอเสื้อของหลัวเหลย จากนั้นโยนออกไป ราวกับโยนไก่ไม่ปาน！

ร่างแก่ชราของหลัวเหลยทะยานขึ้นไปในอากาศทันที ร้องอย่างโหยหวนที่ถูกโยนออกไปไกลสิบกว่าเมตร ทะลุออกจากบริเวณคฤหาสน์ของซุนอิ่งซู

“ไอ้นอกรีตสมควรตายนี่ ถ้าไม่ได้อยู่ในหัวกั๋วล่ะก็ ฉันเอาดาบศักดิ์สิทธิ์ของฉันแทงทะลุหัวใจมันไปนานล่ะ！” ร็อบเบนพูดเสียงเย็น

“แอร์วิน สมิธอย่าโกรธไป ฉันจะพยายามหนักขึ้นเพื่อเผยแพร่คำสอนของพระเจ้า และทําให้ผู้คนเชื่อในคำสอนของพระเจ้าของฉันมากขึ้น！ให้ความเมตตาของพระเจ้า กระจายไปทั่วทิศ！” ฉีเติ่งเสียนพูดด้วยรอยยิ้ม พร้อมกับตบไปที่ไหล่ของร็อบเบน

ซุนอิ่งซูที่อยู่ด้านข้างบัดนี้ได้กุมท้องขำกลิ้งอยู่ที่พื้นแล้ว

ไม่ใช่ว่าเป็นประจำเดือนแต่อย่างใด

แต่เพราะขำจนปวดท้องต่างหาก

ฉีเติ่งเสียนนี่มันเลวจริงๆ คำพูดของคนอื่น ไม่มีสักประโยคที่เขาตั้งใจแปล ล้วนแต่งมั่วๆทั้งสิ้น

หลัวเหลยที่ถูกร็อบเบนซ้อมจนมีสภาพเหมือนหมี ไม่มีความเกี่ยวข้องใดๆกับเขาที่อยู่ด้านข้างแม้แต่นิดเดียว

“แม้หลงเหมินจะเก่งเทพขนาดไหน ก็ไม่กล้าท้าทายศาสนาศักดิ์สิทธิ์！ถึงเรื่องจะแดงขึ้นมา ก็เป็นหลัวเหลยตาแก่นี่เริ่มลงมือก่อน จากนั้นจึงถูกร็อบเบนชนเข้า ฉันมีเหตุผล”

“อีกอย่าง ฮูหยินที่มั่งคั่งและงดงามผู้นี้เป็นพยานให้ฉันได้！”

ฉีเติ่งเสียนมองไปยังซุนอิ่งซูที่นั่งยองอยู่ที่พื้นแวบนึง มุมปากอดไม่ได้ที่จะยกขึ้น