มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 1134

“คุณเฉินใช่ไหม”

ในตอนที่ทั้งสองคนกำลังรับประทานอาหารอยู่นั้น ก็มีผู้หญิงเดินคนหนึ่งเข้ามา เธอสวมชุดสูทสีดำ เธอช่างเป็นผู้หญิงที่สง่าผ่าเผยและดูห้าวหาญเป็นอย่างมาก

ฉีเติ่งเสียนเงยหน้าขึ้นไปมอง และอดไม่ได้ที่จะตะลึงไปครู่หนึ่ง นั่นไม่ใช่คามิยามะ ยุย จากสมาคมเสวียนหยางไม่ใช่รึยังไง?

วันนี้เขาและเฉินหยูไปตระกูลเหอด้วยกัน ถึงแม้พวกเขาจะทำให้ตระกูลเซี่ยถอนตัวออกไปได้แล้ว แต่ว่า เหอลั่วก็พยายามติดต่อสมาคมเสวียนหยางอยากสุดความสามารถ เพื่อขอความช่วยเหลือ

คาดไม่ถึงเลยว่า ตระกูลเหอเพิ่งจะตกลงเงื่อนไขบางอย่างกับสมาคมเสวียนหยางสำเร็จ และพวกเขาก็จะไปเจอกับคามิยามะ ยุย ที่ร้านอาหารในคืนนี้

ทางด้านคามิยามะ ยุยเองข้างกันนั้นก็มีผู้หญิงคนหนึ่งติดตามมาด้วย หน้าตาของผู้หญิงคนนี้ดูแล้วธรรมดา แต่ร่างกายของเธอกลับเต็มไปด้วยปราณพิฆาตที่เข้มข้นมากๆ เห็นได้ชัดว่าเธอจะต้องเป็นคนที่คร่าชีวิตคนไปไม่น้อยเลยทีเดียว

เฉินหยูอดไม่ได้ที่ยิ้มออกมาแล้วพูดตอบว่า “ที่แท้ก็คุณหนูคามิยามะ ยุยนี่เอง อยากเจอฉันมีเรื่องออะไรงั้นหรอ?”

คามิยามะ ยุย ตอบกลับอย่างใจเย็นว่า “เธอไม่ต้องคิดเรื่องตระกูลเหออีกต่อไปแล้ว เธอไม่มีโอกาสอีกแล้ว ถึงเธอจะเป็นคุณหนูใหญ่ของหนานหยางเฉินกรุ๊ป แต่ฉันขอเตือนเธอซักประโยคนะ อย่ามายั่วโมโหฉันไม่งั้นอย่าหาว่าฉันไม่เตือน!”

เฉินหยูยิ้มน้อยยิ้มใหญ่พลางหันไปทางฉีเติงเสียน ฉับพลันก็เปลี่ยนสีหน้าเศร้าโศกเช่นคนไม่ได้รับความเป็นธรรมในทันที แล้วพูดว่า "พี่ชาย~ เธอขู่มฉัน!”

ฉีเติ่งเสียนได้ยินเช่นนั้นก็ขนลุกไปทั่วตัว ช่วยอย่ามาทำตัวเสแสร้งอย่างนี้ได้ไหม มันทำให้คนรู้สึกรำคาญไม่รู้หรอ?

อย่างไรก็ตาม การที่คามิยามะ ยุย มาขุ่มขู่เฉินหยูต่อหน้าเขาเช่นนี้ มันก็ทำให้เขารู้สึกไม่พอใจอยู่บ้างจริงๆ นั่นแหละ

วันนั้นที่คามิยามะ ยุยมีเรื่องทะเลาะวิวาทกับกลุ่มธุรกิจซ่างชิงที่สมาคม และยังคิดที่จะจัดการเขา ยังดีฉีเติ่งเสียนมีคนรู้จักที่สมาคมเสวียนหยางอย่างหลิวจงเหยียนซุ่ย สุดท้ายแล้วก็ไม่ได้เกิดเรื่องร้ายแรงอะไรขึ้น ไม่อย่างนั้นละก็ กว่าครึ่งของสมาคมเสวียนหยางคงจะเต็มไปกองศพมากมาย หากไม่ใช้ศพที่ถูกทิ้งไว้กองใหญ่ อย่างน้อยก็ทิ้งเงินดอลลาห์จำนวนหลานร้อยล้านไว้แทน

แน่นอนว่าผู้หญิงฉลาดอย่างเฉินหยูไม่จำเป็นต้องไปเผชิญหน้ากับคามิยามะ ยุยต่อหน้าด้วยซ้ำ ตำแหน่งของเธอสูงจะตายไป ไหนจะมีฉีเติ่งเสียนที่นับได้ว่าเป็นอันพาลอันดับต้นๆ อีก ถ้าไม่ใช้ของพวกนี้ แบบนั้นเธอจะไม่โง่ไปหน่อยหรอ?

คามิยามะ ยุย กลับไม่ให้ความสนใจ เพียงพูดอย่างใจเย็นว่า “รีบๆ ไสหัวกลับหนานหยางของเธอไปได้แล้ว ไม่ต้องคิดจะสร้างเรื่องอะไรอีก! ตระกูลเหอมีฉันปกป้องอยู่ นอกจากนี้ ถ้าเธอสร้างความเสียหายที่ฉันไม่อยากเห็นขึ้นมาละก็ ฉันคาดว่าแม้แต่สิทธิ์ที่จะกลับเธอก็จะไม่มีมันอีกต่อไป”

“ตอนที่เธอพูดประโยคนี้ออกมา หลิวจงเหยียนซุ่ยรู้รึเปล่า?” ฉีเติ่งเสียนถาม

“ปรมาจารย์เหยียนซุ่ยเคารพนาย มันไม่ได้หมายความว่าทุกคนจะเคารพนาย ต่อให้วรยุทธ์สูงแค่ไหน ก็แก้ไขไม่ได้ทุกปัญหาหรอกนะ!” คามิยามะ ยุย ตอบกลับ

“ก็จริงที่วรยุทธ์สูงแก้ไขปัญหาทุกเรื่องไม่ได้ แต่ถ้าวรยุทธ์สูงให้ได้เท่าระดับเดียวกับฉันในตอนนี้น่ะ ปัญหาทุกอย่างก็แก้ได้ด้วยวรยุทธ์อยู่ดีนั่นแหละ” ฉีเติ่งเสียนตอบอย่างยิ้มๆ

คามิยามะ ยุยอดไม่ได้ที่จะหัวเราะเยาะออกมา ผู้หญิงซึ่งเต็มไปด้วยปราณพิฆาตที่ยืนอยู่ข้างๆ เธอก็เลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย

ผู้หญิงที่ร่างกายอาบย้อมไปด้วยปราณพิฆาตเดินเข้ามาแล้วพูดต่อว่า “ต่อให้นายต่อสู้เก่งแค่ไหน แต่ไม่ได้ความว่าเป็นอมตะ ฆ่าไม่ตายสักหน่อยนิ พวกที่มีวรยุทธสูงๆ ตายด้วยน้ำมือของพวกฉันมาแล้วไม่แปดก็สิบคน นายอยากเป็นคนที่เก้าไหมล่ะ?”

เฉินหยูมองไปทางผู้หญิงที่ร่างกายรายล้อมไปด้วยปราณพิฆาต ทันใดนั้นก็เหลือบไปรอยสักที่หลังมือซ้ายของเธอพอดี ดวงตาของเธอก็มืดลง

ไม่ทันได้รอฉีเติ่งเสียนตอบ คามิยามะ ยุยก็โบกมือเบาๆ แล้วพูดว่า “พวกฉันไปกันเถอะ”

พวกเธอจากไปแล้ว

โดยที่ไม่ทำอะไรเฉินหยู ทำเพียงแค่เตือนอย่างง่ายๆ เท่านั้น

ตอนที่ฉีเติ่งเสียนหันหน้ากลับมาทันเห็นสีหน้าที่จริงจังของเฉิยหยูแวบหนึ่ง จึงอดไม่ได้ที่จะถามออกไปว่า “เป็นอะไรไป? ทำไมต้องทำหน้าจริงจังขนาดนี้......”

เฉินหยูพูดอย่างยิ้มๆ ว่า “แค่นายอยู่ข้างๆ ฉัน ฉันก็ไม่มีอะไรต้อวกลัวแล้ว เพียงแต่ว่า ผู้หญิงที่อยู่ข้างๆ คามิยามะ ยุยคนนั้น ที่มาของเธอจะต้องไม่ธรรมดาแน่ๆ เพราะอย่างนั้น มันเลยทำให้ฉันรู้สึกกลัวนิดหน่อย!”