มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 1137

ตอนเผชิญหน้ากับฉีเติ่งเสียน สองขาของหมาป่าโลภก็อ่อนปวกเปียกไปโดยปริยาย คิดในใจว่าตัวเองไม่น่ารนหาที่ตายตั้งแต่แรกเลยจริงๆ

ฉีเติ่งเสียนเห็นขาหมาป่าโลภหักไปข้างหนึ่ง ก็อดไม่ได้ที่จะถาม "ขาเป็นอะไร?"

ผู้คุมคนหนึ่งพูดพลางยิ้ม "เขาไม่เชื่อฟัง หัวหน้าใหญก็เลยจัดการหักขาซะ"

ผู้คุมอีกคนก็อดไม่ได้ที่จะยิ้มสะใจ หมาป่าโลภหาเรื่องใส่ตัวเอง ถึงกับใจกล้าไม่ฟังฉีปู้อวี่? ก็เท่ากับรนหาที่ตายไม่ใช่เหรอ?

"หมาป่าโภลเอ๋ย ไม่เจอกันนานเลยนะ" ฉีเติ่งเสียนยิ้มจนตาหยี มองประเมินหมาป่าโลภหัวจรดเท้า ราวกับกำลังวางแผนเรื่องไม่ดีอยู่

"รองหัวหน้าใหญ่ เรียกผมว่าหมาป่าน้อยก็ได้ครับ" หมาป่าโลภพูดดวยรอยยิ้มประจบประแจง "การได้พบรองหัวหน้าใหญ่ ทำให้ใจของผมเต้นราวกับมีชีวิตใหม่"

ผู้คุมคนเดิมถาม "หา? เมื่อกี้ยังบอกให้พากลับไปอยู่เลยไม่ใช่เหรอ? บอกว่าจะเป็นคนดีอยู่เลยนี่!"

หมาป่าโลภคิดในใจ ไอ้พวกผู้คุมโยวตูสารเลวนี่ ชอบขายคนอื่นซะจริง!

"จะเป็นไปได้ยังไง ผมมาเซียงซานเพื่อรับการขัดเกลาจากรองหัวหน้าใหญ่ ตอนนี้หัวหน้าใหญ่เป็นถึงพระอัครสังฆราช ถ้าผมได้อาบแสงของพระผู้เป็นเจ้าอันศักดิ์สิทธิ์ ผมจะได้เกิดใหม่แน่นอน!" หมาป่าโลภพูดอย่างจริงจัง

ฉีเติ่งเสียนได้ฟังแล้วก็หัวเราะหยัน ก่อนจะให้ทั้งสามคนขึ้นรถ เตรียมส่หมาป่าโลภไปที่บ้านของหยางกวนกวนก่อน

สภาพขาของหมาป่าโลภตอนนี้ ไม่เป็นปัญหาสำหรับหยางกวนกวนในการจัดการเขาแน่นอน นอกจากนี้ ที่เท้าของเขายังมีโซ่ตรวนอิเล็กทรอนิกส์อยู่ด้วย ถ้าไม่เชื่อฟังเมื่อไหร่มันก็พร้อมจะระเบิดได้ทุกเมื่อ

หมาป่าโลภรู้สึกว่าเขากำลังจะประสบปัญหาหนัก ช่วยฉีเติ่งเสียนทำงานเสร็จแล้วก็ไม่รู้ว่าไอ้คนไม่มีจรรยาบรรณในการต่อสู้นี่จะข้ามแม่น้ำเสร็จก็รื้อสะพานหรือเปล่า

แต่ที่แน่ๆคือเขากลัว

"รองหัวหน้าใหญ่เรียกผมมาเซียงซานมีอะไรให้รับใช้เหรอครับ?" หมาป่าโลภถามอย่างระมัดระวัง

"องค์กรใต้ดินที่แกก่อตั้งขึ้นชื่อว่าฝูงหมาป่าหรือเปล่า?" ฉีเติ่งเสียนถามเสียงเรียบ

หมาป่าโลภชะงัก ก่อนจะพยักหน้ารับ "ใช่ครับ ผมเป็นคนก่อตั้งฝูงหมาป่าขึ้นมาเอง ลูกน้องผมแต่ละคนจะมีสมาชิกเก้าคน......"

"ดูเหมือนองค์กรนี้ของแกจะมีชื่อเสียงมาก" ฉีเติ่งเสียนพูด

หมาป่าโลภรู้สึกภูมิใจขึ้นมาทันที "แน่นอนอยู่แล้วครับ ตอนนั้นพวกเราเป็นสิ่งมีชีวิตที่น่าสะพรึงกลัวมาก เรายังขโมยหัวรบนิวเคลียร์ของประเทศเสวี่ยมาได้อีกด้วย!"

ผู้คุมสองคนอดไม่ได้ที่จะยิ้มหยัน ดีใจอะไรของมัน ให้รองหัวหน้าใหญ่เปลี่ยนให้เป็นหมาฮัสกี้ดีกว่ามั้ง?

ไม่นานก็มาถึงวิลล่าที่หยางกวนกวนซื้อไว้ในเซียงซาน

วันนี้หยางกวนกวนไม่ได้ไปที่สโมสร พอเห็นหมาป่าโลภมาก็อดไม่ได้ที่จะแปลกใจเล็กน้อย "หืม? นี่คุณหมาป่าโลภไม่ใช่เหรอ ขาคุณเป็นอะไรน่ะ?"

"เขาไม่เชื่อฟัง ก็เลยถูกพ่อผมหักขา" ฉีเติ่งเสียนยิ้ม

หมาป่าโลภเป็นคนที่ความประพฤติแย่มากที่สุดในเรือนจำโยวตู ถ้าได้โอกาสหนีหรือหักหลัง เขาจะไม่ลังเลเลยแม้แต่น้อย

ดังนั้นฉีปู้อวี่จึงต้องจัดการหักขาเขาก่อนที่จะออกมา เรียกได้ว่าป้องกันปัญหาได้ดีมาก ถ้าร่างกายเขาสมบูรณ์ครบถ้วนเกินไปจะสามารถก่อเรื่องได้ง่าย

นอกจากนี้ โซ่ตรวนอิเล็กทรอนิกส์บนเท้าของหมาป่าโลภไม่ใช่ของธรรมดา หากโดนการกระทบกระเทือนอย่างแรงจากภายนอกอาจทำให้มันระเบิดได้ ซึ่งนำไปสู่ความตายในที่สุด

หมาป่าโลภรีบชม "คุณหนูหยาง ไม่เจอกันนานเลยครับ คุณสวยและสง่างามมากขึ้นเรื่อยๆเลยนะครับ! ดูเหมือนว่าที่ผมแนะนำไปจะไม่เสียเปล่า"

หยางกวนกวนตอบ "ต้องขอบคุณมากเลยนะคะที่คอยดูแลฉันในคุก ถ้าไม่ได้รับการเฆี่ยนตีเล็กๆน้อยๆนั้น ฉันก็คงไม่ได้พัฒนามาถึงขั้นนี้"