มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 114

หลี่เทียนลั่วโบกมืออย่างใจดีและพูดว่า “ช่างเถอะ วันนี้เป็นวันดี อย่ามีเรื่องวุ่นวายกันเลยครับ”

“ไร้ประโยชน์จริงๆ ทั้งสามีทั้งภรรยาไร้ประโยชน์ทั้งคู่ คนหนึ่งสร้างแต่ปัญหา ส่วนอีกคนหนึ่งก็ทำธุรกิจได้แต่ขาดทุนตลอด!” เฉียวชิงอวี่หหัวเราะเยาะ

ฉีเติ่งเสียนพูดอย่างใจเย็น: “เฉียวชิงอวี่ พูดถึงทำธุรกิจแล้วขาดทุน ไม่มีใครสามารถทำได้เท่าคุณหรอกไม่ใช่เหรอ?”

เฉียวชิงอวี่ขมวดคิ้วและพูดว่า “นายหมายความว่ายังไง? แสดงหลักฐานมาสิ!”

ฉีเติ่งเสียนอย่างสบายๆ: “คุณขายที่ดินทั้งหมดในดินแห่งความตายในคราวเดียว คุณรู้ไหมว่าสิ่งนี้ทำให้เกิดความสูญเสียมากแค่ไหน? อย่างน้อยๆ ก็สองพันล้าน!”

หลังจากที่เฉียวชิงอวี่ได้ยินสิ่งนี้ ก็ระเบิดหัวเราะออกมาและพูดว่า “สูญเสียเหรอ?”

“ไร้สาระ! นายพูดจริง ๆ ว่าฉันขาดทุนไปสองพันล้านเพราะการขายดินแดนแห่งความตายที่แม้แต่นกยังไม่มองนี่นะ?”

“นายนี่กล้าพูดจริงๆ จะมีคนกล้าแบบนี้ได้ไหน ที่ดินผืนนั้นมีค่ามากงั้นเหรอ?”

ฉีเติ่งเสียนพูดอย่างใจเย็น: “ที่ดินในดินแดนแห่งความตายมีโครงการพัฒนาในอนาคต หากคุณขายตอนนี้ มันจะเป็นการสูญเสียครั้งใหญ่! คุณพลาดโอกาสที่จะนำเฉียวกรุ๊ปไปสู่จุดสูงสุด!”

“อะไรนะ ฉันได้ยินนายพูดถูกต้องหรือเปล่า ดินแดนแห่งความตายมีแผนพัฒนาในอนาคต?” ญาติๆ ก็หัวเราะเช่นกัน

“ฉีเติ่งเสียนป่วยทางจิต พูดแบบนี้เพื่อช่วยเฉียวชิวเมิ่งแก้ตัว! คราวที่แล้วเขาซื้อสัญญาในราคามากกว่าแปดล้านหยวน! คนๆนี้โง่จริงๆ!” ป้าเจ็ดที่ขายสัญญาให้กับฉีเติ่งเสียนคราวที่แล้วอธิบายให้ญาติๆฟังในครั้งนี้ด้วยสีหน้าล้อเลียนดูถูกอย่างอดไม่อยู่

หลี่เทียนลั่วอดไม่ได้ที่จะหัวเราะและพูดว่า “คุณล้อเล่นฉันเหรอ?”

“ตระกูลหลี่ของเราเป็นตระกูลที่มีอิทธิพลมากในเมืองจงไห่ แม้แต่ในเมืองตงไห่ทั้งหมดด้วยซ้ำ!”

“ทำไมฉันไม่เคยได้ยินใครพูดถึงข่าวนี้เลย”

“นาย ผู้คุมตัวเล็กๆ รู้ข่าวแบบนี้ได้ไง? นายเป็นลูกนอกสมรสของผู้นำประเทศเหรอ ฮ่าๆ——”

เฉียวชิวเมิ่งยังดึงฉีเติ่งเสียนอย่างแรง ขมวดคิ้วและพูดว่า “พอแล้ว!”

“ฉันรู้ว่านายพูดแบบนี้เพราะช่วยฉัน แต่อย่าหลอกตัวเองเพราะคำโกหกของนายเลย!”

“เรื่องนี้จบลงที่นี่ อย่าพูดถึงเรื่องที่ดินต่อหน้าฉันอีก”

หลังจากพูดเช่นนี้เฉียวชิวเมิ่งก็หันหลังกลับและเข้าไปในบ้าน

ทุกคนก็เยาะเย้ยกันแล้วก็หันหลังกลับเข้าไป

หลี่เทียนลั่วเข้ามาใกล้หูของฉีเติ่งเสียนแล้วพูดอย่างเยาะเย้ย: “ไอ้คนสารเลว เรื่องระหว่างเรายังไม่จบ!”

“ถ้านายรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น คุกเข่าลงแล้วเรียกฉันว่าพ่อตอนนี้ แล้วสาบานว่าจะไม่เข้าใกล้ หวงฉิงเกออีก ฉันจะปล่อยนายไป!”

“ไม่อย่างนั้น หากนายขายขี้หน้าแบบเมื่อกี้ ก็อย่าหาว่าฉันไม่เตือน”

ฉีเติ่งเสียน มองไปที่หลี่เทียนลั่วแล้วถามว่า “คุณเป็นคนโง่หรือเปล่า?”

หลี่เทียนลั่วตกตะลึงกับคำพูดนั้น เมื่อเขากำลังจะต่อว่าฉีเติ่งเสียนก็หันหลังกลับเข้าไปในบ้านแล้ว

“คุณชายหลี่ อย่าไปสนใจขยะพวกนี้เลย เขาเป็นแค่คนเร่ร่อน หากไม่มีครอบครัว เฉียวของเราคอยสนับสนุน เขาก็คงเป็นเพียงขอทานข้างถนนเท่านั้น! เฉียวชิงอวี่ พูดด้วยความดูถูก

หลี่เทียนลั่วเยาะเย้ยก่อนจะพูดว่า: “ผมจะทำให้ผู้ชายคนนี้เป็นคนโง่เขลาตัวเองไปอีกสักพัก จะดูว่าเขาจะมีหน้ามาแกล้งทำเป็นเก่งต่อหน้าผมอีกไหม!”

เฉียวชิงอวี่มีความสุขมากเมื่อได้ยิน เธอไม่พอใจเขามานานแล้ว และเมื่อตอนแพ้พนันครั้งนั้นถึงกับต้องคุกเข่าเรียกเขาว่าพ่อ

ตอนนี้ ด้วยบุคคลที่ทรงพลังเช่นหลี่เทียนลั่วมาจัดการกับฉีเติ่งเสียนเธอแทบรอไม่ไหวที่จะปรบมือ!

วันนี้ผู้เฒ่าเฉียวสวมชุดถังโบราณสีแดงและดูรื่นเริงมากเขาทักทายแขกทุกคนทีละคนและขอบคุณพวกเขาที่มา

“เธอมาที่นี่ทำไม ทำสิ่งที่ฉันให้จัดการเสร็จแล้วหรือยัง?” ผู้เฒ่าเฉียวถามด้วยใบหน้าที่มืดมนหลังจากเห็นเฉียวชิวเมิ่งและฉีเติ่งเสียน

“คุณปู่ ทุกอย่างได้รับการแก้ไขเรียบร้อยแล้ว” เฉียวชิวเมิ่งเม้มริมฝีปากแล้วพยักหน้า “เจิ้งกวงหมิงถูกประธานเซี่ยงไล่ออก และเราก็ได้รับโครงการด้วย.....”