มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 1152

ฉีเติ่งเฉียนรู้สึกว่าของสมาคมหัวเหมิงเหล่านี้เป็นพวกลอบกัด ทุกคนกําลังเผชิญหน้ากับอำนาจกันแบบตัวต่อตัว แต่กลับมาวางเพลิงกันหลังบ้านกันแบบนี้?

โชคดีที่หยางกวนกวนเป็น "หญิงผู้ป้องกันไฟ" มิฉะนั้นสวนหลังบ้านแห่งนี้อาจถูกไฟไหม้จริงๆ!

ฉีเติ่งเฉียนเดินวนไปวนมาในบ้านตั้งหลายรอบ แต่กลับไปพบแม้แต่เงาของหยางกวนกวนเลย หมาป่าโลภกำลังนอนอยู่ในบ้าน หลังจากเห็นเขามา ก็ตกใจยกใหญ่

หนานเชี่ยนบอกว่าหยางกวนกวนอยู่ในสวนหลังบ้าน จากนั้นเขาก็เดินไปที่สวนหลังบ้านเพื่อหาใครบางคน

แน่นอนว่าหยางกวนกวนบึ้งตึงอยู่ในสวนหลังบ้าน ต่อยหมัดแล้วหมัดเล่าที่กระสอบทราย

อยู่ด้วยกันมาตั้งนาน ด้วยเป็นคนมีความฉลาดทางอารมณ์อย่างฉีเติ่งเฉียน ก็รู้นิสัยใจคอของอีกฝ่าย และรู้ว่าตราบใดที่เขาเองแสร้งทําเป็นไม่รู้ไม่ชี้เกี่ยวกับเรื่องนี้ เดี๋ยววันพรุ่งนี้ก็ดีขึ้น

แต่ว่า ถ้าทำอย่างนี้มันก็เกินไปหน่อย ดังนั้นเขาจึงคิดว่าเขามาปลอบสักหน่อยดีกว่า

จะเป็นผู้ชายที่อบอุ่นเนี่ย จะทำให้ผู้หญิงของตัวเองเคืองใจได้อย่างไรกัน?

“หมัดนี่ต่อยไม่ค่อยดี ไม่ได้รวมแรงได้ด้วยกัน ดูหลาวๆไปหน่อย ” ฉีเติ่งเฉียนเดินไปข้างหน้าด้วยรอยยิ้มและพูดว่า

"อย่ามารบกวนฉัน ให้ฉันฝึกด้วยตัวเอง หยางกวนกวนเห็นฉีเติ่งเฉียนเข้ามา ฮัมเบาๆแล้วก็มองบน

“ผมจะสอนคุณว่าต่อยยังไง ” ฉีเติ่งเฉียนยืนอยู่ข้างหลังเธอ เอาตัวแนบเข้าที่หลัง และจับมือทั้งสองข้างแน่น เพื่อสอนเธอใช้แรง

จู่ๆ หยางกวนกวนก็รู้สึกมีความสุขเหมือนที่เธอเรียนชกมวยกับเขาครั้งแรก และความโกรธในใจก็หายไปโดยไม่รู้ตัว

เธอก็เข้าใจดีว่าคนเหล่านั้นของสมาคมหัวเหมินไม่ได้มีเจตนาดี อยากให้เธอหักหลังฉีเติ่งเฉียน สิ่งของนั่นที่ให้กับเธอ มันคงเป็นสิ่งที่จะทําให้เธอรู้สึกไม่สบาย เธอจึงไม่ได้ดูมัน

นี่เป็นวิธีการที่ฉลาด เพราะเธอรู้ว่าตัวเองจะโกรธมากๆเมื่อเห็นมัน และนอกจากนี้การเปลี่ยนแปลงของฉีเติ่งเฉียนไม่ใช่เพราะความประสงค์ของเธอ

เธอไม่ได้ดูมันมัน และมอบสิ่งของให้กับฉีเติ่งเฉียนโดยตรง ซึ่งก็บอกเขาด้วยว่าตัวเองยังแคร์และอยากให้เขาให้ความสำคัญ

หลังจากที่ฉีเติ่งเฉียนสอนหยางกวนกวนต่อย เธอรู้สึกว่าความรู้สึกในอดีตกลับมาแล้ว และสิ่งที่เธอชอบที่สุดคือการที่ได้ฝึกศิลปะการต่อสู้กับเขา ซึ่งทําให้เธอรู้สึกเหมือนเป็นเอี้ยก้วยเจ้าอินทรีในนวนิยาย

“เบื้องหน้าเบื้องหลังของสมาคมหัวเหมิงนี่มันยังไงกัน ทำไมคุณถึงขุ่นเคืองพวกเขาล่ะ? ” หลังจากที่หยางกวนกวนชกจบชุดหนึ่ง เขาก็รู้สึกโล่งใจ นั่งลงและถามอย่างกังวล

"พวกเขาคือสมาคมหัวเหมิงที่ก่อตั้งโดยชาวจีนในพื้นที่นั้นของหนานหยาง และมีประวัติศาสตร์อันยาวนาน คนเหล่านี้ต้องการมีส่วนร่วมความขัดแย้งภายในของหนานหยางเฉินกรุ๊ปและพวกเขายังต้องการได้ส่วนแบ่งของประเทศหนานหยางด้วย และในขณะเดียวกันพวกเขาก็ค่อนข้างใกล้ชิดกับกองกําลังของตระกูลจ้าวด้วย ” ฉีเติ่งเฉียนส่ายหัวและพูดอย่างหมดหนทาง

สถานการณ์ของเขาก็เป็นแบบนี้ ที่บางครั้งไม่รู้ว่าศัตรูมาจากไหน แค่เพียงเพราะความขัดแย้งทางผลประโยชน์ทับซ้อน

เมื่อหยางกวนกวนก็ได้ยิน ก็อดที่จะตกใจไม่ได้ แล้วพูดว่า: “ คนเหล่านี้ไม่ได้มีเจตนาด ต้องหาวิธีจัดการพวกเขาทันที”

ฉีเติ่งเฉียนพูดว่า "ไม่ต้องกังวล ฉันคิดหาวิธีได้แล้ว" "

หยางกวนกวนกล่าวว่า:" อ่อ? คุณคิดวิธีอะไร?"

ฉีเติ่งเฉียนพูดว่า "คุณยังจำที่ผมเคยคุยกับอวี้เสี่ยวหลงเกี่ยวกับพวกนอกรีตได้ไหม?"

"ใช่ คุณถูกพวกนอกรีตโจมตี แต่ว่าโดนคุณใช้คทาทุบจนตายหมดไม่ใช่เหรอ" หยางกวนกวนขมวดคิ้วถาม

"พวกนอกรีตพวกนั้นจะยอมแพ้ง่ายขนาดนี้ได้ที่ไหน? ฉันให้อวี้เสี่ยวหลงใช้อํานาจของเธอเพื่อร่วมมือกับกองทัพราตรีนิรันดร์และจับตาดูพวกนั้นลัทธิแดร็กคิวล่าที่ซุ่มซ่อนอยู่ในเซียงซาน” ฉีเติ่งเฉียนเผยรอยยิ้มที่น่ากลัวบนใบหน้าของเขา