มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 1179

แฟนสาวเพียงหนึ่งเดียวของฉีเติ่งเสียน ก็คือดาราสาวสวยชาวโมตูที่แจ้งเกิดด้วยภาพยนตร์สุดโด่งดังของเซียงซาน เจียงชิงเย่ว์

เกาเม่ยผู้มีจิตใจไร้เดียงสาไม่รู้เลยว่า ภายในท้องของฉีเติ่งเสียนมีความคดเคี้ยวอยู่มากมายเท่าไหร่

ตอนนี้เธอยังรู้สึกมีความสุขมากด้วยซ้ำไป ในที่สุดก็สามารถไขว่คว้าความสัมพันธ์ที่เธอใฝ่ฝันได้แล้ว

"งั้นตอนนี้เราก็เป็นแฟนกันอย่างเป็นทางการแล้ว! นับจากนี้เป็นต้นไป นายต้องมีฉันเป็นแฟนเพียงแค่คนเดียวเท่านั้น" เจียงชิงเย่ว์ยกนิ้วขึ้นพลางพูดกับฉีเติ่งเสียนอย่างจริงจัง

"ในเมื่อเป็นแฟนกันแล้ว นายก็ต้องทำหน้าที่ของแฟนให้ดี......"

"อย่างเช่นเทศกาลพิเศษหรือวันครบรอบ นายต้องเตรียมของขวัญให้ฉัน ฉันเองก็จะเตรียมของขวัญให้นายเหมือนกัน"

"แล้วก็ ถ้าฉันมีถ่ายงานเยอะ นายต้องมาหาฉันที่กองถ่ายด้วย......"

"แล้วก็......บลาๆๆๆ"

ฉีเติ่งเสียนฟังหูซ้านทะลุหูขวา จนกระทั่งเธอพูดจบ เขาก็ยังจำอะไรไม่ได้เลยสักอย่าง

โชคดีที่หลี่เยว่เหมยเรียกทั้งสองคนไปกินข้าวพอดี

"เฮ้อ เกาเม่ยพูดมากเกินไปแล้ว ถ้าแต่งงานด้วยฉันต้องหูแตกแน่! ยังดีที่แม่เธอไม่เป็นแบบนี้ พูดก็ไม่มาก ไม่รู้ว่าเกาเม่ยไปเรียนมาจากไหน" ฉีเต่งเสียนอดไม่ได้ที่จะหัวเราะทั้งน้ำตาในใจ ด้านหนึ่งก็บ่นแฟนสาวของตัวเองในใจไม่หยุด อีกด้านหนึ่งก็ต้องคอยรับมือกับการสอบปากคำเป็นระยะๆของหลี่เยว่เหมย

เจียงชิงเย่ว์คีบอาหารให้ฉีเติ่งเสียนอย่างมีความสุข ทุกอย่างตกอยู่ในสายตาของหลี่เยว่เหมยทั้งหมด เธอพยักหน้ากับตัวเองในใจ ดูท่าความสัมพันธ์ของทั้งสองจะไม่มีปัญหาอะไรจริงๆ

แต่เธอไหนเลยจะรู้ว่าทั้งสองเพิ่งตกลงคบกันไปเมื่อกี้

หลังจากกินมื้อเย็นเสร็จ เจียงชิงเย่ว์ก็ลากฉีเติ่งเสียนออกไปเดินเล่น แต่ตอนนี้เธอนับได้ว่าเป็นดาราดังแล้ว จึงต้องปลอมตัวเล็กน้อยเพื่อหลบสายตาปาปารัซซี่

ฉีเติ่งเสียนเองก็ไม่อยากเป็นข่าวอื้อฉาว ถ้าเกินเรื่องแบบนั้นขึ้นมาจริงๆจะไม่ใช่แค่ยุ่งยาก แต่จะตายสถานเดียว!

โชคดีที่ส่วนสูงของเจียงชิงเย่ว์ไม่ได้เป็นเป้าสายตานักเมื่อเธอไม่ได้สวมรองเท้าส้นสูง

"เกาเม่ย บอกหน่อยได้ไหม ว่าทำไมพอได้พูดแล้วถึงหยุดไม่ได้น่ะ?" ฉีเติ่งเสียนถาม

"นายบอกว่าฉันพูดมากหรอ?" เจียงชิงเย่ว์ถามเสียงเย็น

"ใช่ที่ไหนเล่า!" ฉีเติ่งเสียนหัวเราะ รีบปฏิเสธ "ก็แค่สงสัยเฉยๆ จำได้ว่าตอนเจอคุณครั้งแรก สิ่งที่ทำให้ผมประทับใจเลยคือความนิ่งของคุณ"

เจียงชิงเย่ว์ถอนหายใจ จากนั้นก็คิดอย่างสับสน "น่าจะเป็นเพราะตอนนั้นชีวิตหดหู่เกินไป คุยกับใครก็ไม่ได้เลย เพราะฉะนั้นถ้ามีโอกาสได้พูดแล้วก็จะหยุดไม่ได้ ที่จริงแล้วฉันไม่ใช่คนพูดมากหรอก มีแต่ตอนอยู่กับนายนี่แหละที่หยุดพูดไม่ได้!"

ฉีเติ่งเสียนหัวเราะ ยังจำตอนที่เจอเธอครั้งแรกที่โมตูได้ สิ่งแรกที่ทำให้เขาประทับใจเกี่ยวกับเจียงชิงเย่ว์คือความเยือกเย็นของเธอ ดูคิดคำนวณเก่งและฉลาดมาก

แต่พอได้รู้จักจริงๆแล้ว......

ผู้อำนวยการสวีเห็นท่าทางเสแสร้งของฉีเติ่งเสียนก็อดไม่ได้ที่จะโมโห ก่อนจะพูดเสียงเย็นชา "ถ้าประธานหวังรู้ว่าคุณเจียงแกล้งป่วยไม่ยอมมากินข้าวด้วยกันวันนี้ล่ะก็ คิดไว้บ้างหรือเปล่าว่าผลที่ตามมาจะเป็นยังไง?"

เจียงชิงเย่ว์ปล่อยให้ผู้อำนวยการสวีพูดพล่ามอย่างยอมแพ้ ไม่กล้าพูดอะไร

"เอาเถอะ คุณไม่พูดใครจะรู้ล่ะ? วันนี้เกาเม่ยไม่สบายจริงๆ ที่ผู้หญิงเป็นกันทุกเดือนน่ะรู้จักหรือเปล่า?" ฉีเติ่งเสียนพูดเสียงเรียบ

"ผมหวังดีกับคุณนะ คุณเพิ่งเริ่มก้าวแรก แถมยังได้รับความเอ็นดูจากผู้กำกับสวีมาตั้งแต่ต้น เพราะฉะนั้นอย่าทำลายอนาคตของตัวเอง! ตอนนี้คุณยังไม่ได้มีชื่อเสียงมากขนาดนั้น จะยอมทิ้งอนาคตเพราะผู้ชายธรรมดาคนหนึ่งจากต้าลู่ คิดว่ามันคุ้มเหรอ?" ผู้อำนวยการสวีมองเจียงชิงเย่ว์ด้วยสายตาเกลียดชัง น้ำเสียงไม่พอใจ

คำพูดเหล่านี้ไม่ต่างอะไรกับการดูถูกฉีเติ่งเสียนเลย

เจียงชิงเย่ว์สีหน้าพลันเย็นชา ก่อนจะพูด "ฉันก็เป็นแค่นักแสดงคนหนึ่ง ทำหน้าที่แสดงก็พอแล้ว ความสัมพันธ์เหล่านั้นมันเป็นเรื่องของพวกคุณ! ฉันไม่เข้าร่วมแล้วผิดตรงไหน?"

ผู้อำนวยการสวีพูดอย่างโกรธจัด "ตัวเองยังไม่ทันมีชื่อเสียงด้วยซ้ำ กล้าดียังไงมาพูดจาแบบนี้? อีกอย่าง ที่ผมพูดก็เพื่อตัวคุณเองทั้งนั้น!"

ในขณะนี้เอง ก็มีดาราสาวคนหนึ่งผ่านมาเห็นเหตุการณ์นี้พอดี แววตาเธอแวบแรกปรากฏแววประหลาดใจ จากนั้นก็เหมือนดูเรื่องตลกฉากหนึ่ง

เธอหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเงียบๆ จัดการส่งข้อความไปบอกประธานหวัง

ในวงการบันเทิงนี้ไม่มีใครหวังดีกับใครทั้งนั้น โดยเฉพาะกับดาราหน้าใหม่ไฟแรงอย่างเจียงชิงเย่ว์

"หึ ก็แค่นังผู้หญิงเหม็นเน่าคนหนึ่ง มีสิทธิอะไรเป็นถึงนักแสดงนำหญิงเบอร์หนึ่ง!" หลังจากส่งข้อความไปแล้ว เธอก็แค่นเสียงเย็นชาในใจ