มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 1194

อย่าพูดว่าเป็นลวี่ฉ่าย ถึงแม้ว่าเป็นฉีเติ่งเสียนในตอนนั้น ก็คงคิดไม่ถึงว่าหยางกวนกวนจะทำเรื่องแบบนี้ จะมีความสำเร็จแบบนี้

ตอนนั้นเขาสอนศิลปะการต่อสู้กับหยางกวนกวน คือคิดอยากจะเปลี่ยนนิสัยปอดแหกของเธอ เธอจะหน้าอกใหญ่ไหม เขาก็ไม่สนใจ ไม่ว่ายังไง เขาก็ไม่ใช่คนลามกที่อดอยาก!

ลวี่ฉ่ายคือนอนตายตาไม่หลับ ลืมตา จมูกมีเลือดไหลออกมา กระดูกหน้าอกยุบลงมาก

เดิมทีเธอมาที่เซียงซานเพื่อจะให้ตระกูลเหลยก้มหัวให้ แต่สุดท้าย ก็ตายด้วยน้ำมือของหยางกวนกวน

ในใจเธอ เป็นธรรมชาติที่จะไม่ยอม

แต่เหมือนที่หยางกวนกวนพูด เธอใช้ชีวิตอย่างสูงส่งมานานแล้ว ดังนั้นไม่เสียดายชีวิต ถ้าไม่กล้าที่จะลองในวินาทีสุดท้าย

ไม่อย่างนั้น คนที่นอนอยู่บนพื้น อาจจะเป็นเธอ

หยางกวนกวนขาทั้งสองข้างอ่อนยวบ คุกเข่าลงบนพื้น เธอยืดขาทั้งสองข้างออก ยิ้มให้กับคามิยามะ ยุยและพูด“ยังจะร่วมมือกับตระกูลจ้าวไหม?”

คามิยามะ ยุย อ้าปากค้างตกตะลึง ไม่เข้าใจว่าลวี่ฉ่ายที่เก่งกาจ จะพ่ายแพ้อย่างกะทันหัน!

หยางกวนกวนคิดว่าการต่อสู้ครั้งนี้ตัวเองสบายใจที่สุด จนกระทั่งยังถึงอกถึงใจกว่าการทำให้หยางจิ้งพิการหลายเท่า

เขานำขบวนท่าที่เรียนรู้จากฉีเติ่งเสียน และยังนำความรู้ด้านศิลปะการต่อสู้ของทั้งหมดไปใช้ การต่อสู้แบบนี้ ต่อให้สุดท้ายจะพ่ายแพ้ เธอก็จะนอนตายตาหลับ

ในกระดูกของเธอ มีนิสัยเฉพาะตัวแบบนักรบสมัยก่อนอยู่แล้ว!

หลิวจงเหยียนซุ่ยก็พูด“ฉันแปลกใจมาก พละกำลังอะไร สามารถทำให้เธอได้รับผลกระทบโจมตีแบบนั้น?เมื่อครู่ท่าปืนรูปนกนางแอ่น ถึงแม้ว่าจะยอดเยี่ยมมาก แต่พลังหมัดของคุณลวี่ฉ่าย จะต้องสามารถทำให้กระดูกเธอได้รับบาดเจ็บแน่นอน”

หยางหัวเราะเสียงดัง และพูด“นั่นคือพลังที่ปีนั้นขับไล่การรุกรานของพวกคุณเจี๋ยเผิงออกจากดินแดน”

หลังจากที่หลิวจงเหยียนซุ่ยได้ฟังก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะขึ้นมา ยกมือขึ้น คารวะหยางกวนกวน

คามิยามะ ยุยยังคงอดไม่ได้ที่จะหันไปมองหลิวจงเหยียนซุ่ย และพูดเสียงเย็นชา“ตอนนี้ลวี่ฉ่ายตายแล้ว และตายต่อหน้าพวกเรา ถ้าอย่างนั้น ตามที่เธอขอ พวกเราไม่สามารถจะร่วมมือกับตระกูลจ้าวได้อีกต่อไป ถ้าอย่างนั้น พวกเราจะต้องร่วมมือกับใคร?”

หลิวจงเหยียนซุ่ยก็พูดเสียงเรียบเฉย “คนที่เหมาะสมที่สุด ก็คือคนที่อยู่ตรงหน้าคุณไหม?”

คามิยามะ ยุยขมวดคิ้วและพูด“พวกเขาเปรียบเทียบกับตระกูลจ้าวแล้ว ยังห่างไกลกันมาก!”

หลิวจงเหยียนซุ่ยยิ้มและพูด“อย่ามองแค่ภายนอก ก่อนหน้านี้เพราะว่ามองคนแค่ภายนอก คุณถึงเสียเปรียบขนาดนี้ไหม?”

คามิยามะ ยุยเงียบไม่พูดจา

“ฟู่ว!”

หยางกวนกวนก็พ่นลมออกมา เธอรู้สึกราวกับว่ามีดเหล็กกำลังเกาไปมาในปอดของเธอ แทบจะฉีกไส้ข้างในออกมา

หลังจากที่จัดการอารมณ์สักพัก เธอก็ใช้แรงลุกขึ้นมาจากบนพื้น หลังจากนั้นก็ถามหามีดจากหลิวจงเหยียนซุ่ย

หลิวจงเหยียนซุ่ยก็ไม่ถามว่าเธอต้องการมีดไปทำอะไร หยางกวนกวนรับมีดมาก็ ก็ตัดศีรษะของลวี่ฉ่าย หลังจากนั้นก็ถอดเสื้อคลุมห่อเอาไว้ หมุนตัวเดินออกไปแล้ว

คามิยามะ ยุยที่อยู่ด้านข้างก็อดไม่ได้ที่จะหวาดกลัว

หลิวจงเหยียนซุ่ยมองเธออย่างมีความหมายลึกซึ้ง และพูด“ตอนนี้คุณรู้ว่าทำไมตอนนั้นผมไม่ขัดแย้งกับอาจารย์ฉีหรือยัง?ลูกศิษย์ของเขาเก่งขนาดนี้ ถ้ายิ่งเป็นเขาล่ะ?”

คามิยามะ ยุยได้ฟัง ก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะ หลังจากนั้นก็จมดิ่งในความคิด สมาชิกสมาคมเสวียนหยางทุกคน ก็ล้วนเงียบไม่พูดจา

หยางกวนกวนนำเสื้อคลุมที่มีเลือดหยดอยู่พันรอบเอวของเขา เดินเหินลงไปจากเรือ เดินไปถึงด้านข้างรถ

นี้เป็นน้ำศักดิ์สิทธิ์หลอดสุดท้ายที่อยู่ในมือเขา เพียงแต่ สำหรับหยางกวนกวน เขาไม่ได้สนใจอะไร พูดว่าสามารถให้ทุกอย่างกับเธอได้

“ฟู่ว”

หลังจากที่หยางกวนกวนกลืนน้ำศักดิ์สิทธิ์ลงไป ผลลัพธ์ก็ไม่ได้เห็นชัดเจน แต่หลังจากนั้น รู้สึกว่าจิตวิญญาณที่เหนื่อยล้ารู้สึกฮึกเหิมขึ้นมา หลังจากนั้น แขนขาที่เจ็บปวดค่อยๆ ถูกห่อหุ้มด้วยกระแสน้ำอุ่น อวัยวะภายในที่เสียหายก็ไม่เจ็บปวดอีกต่อไป

“ว้าว…นี้คือน้ำศักดิ์สิทธิ์ไหม?คุณพระอัครสังฆราช คงจะเอามาไม่น้อยแล้วเถอะ?”หยางกวนกวนพูดถาม

“นี่เป็นหลอดสุดท้ายในสต๊อก สมเด็จพระสันตะปาปาใจแคบมาก”ฉีเติ่งเสียนกลอกตามองบน “อย่าใช้สิ้นเปลือง ดูดน้ำฉันครั้งเดียวจนหมด!”

หยางกวนกวนรู้สึกว่าประโยคข้างหลังผิดปกติ

ฉีเติ่งเสียนไม่รู้ความคิดของเธอ ไม่อย่างนั้น คงกลืนไม่เข้าคายไม่ออก ฉันไม่ได้ซิ่งขนาดนั้นเถอะ?

หยางกวนกวนนำน้ำศักดิ์สิทธิ์ดื่มจนหมด เวลานี้ เธอก็รู้สึกว่ามีชีวิตชีวาและ

ฉีเติ่งเสียนลูบศีรษะของหยางกวนกวน และพูด“เธอไปอาบน้ำอุ่นเถอะ หลังจากออกมา ฉันจะช่วยคุณใช้กำลังภายในขจัดภาวะเลือดหยุดนิ่งให้ ดื่มน้ำศักดิ์สิทธิ์แล้ว พรุ่งนี้ก็ดีขึ้น!”

หยางกวนกวนก็พูด“ได้ อีกเดี๋ยวฉันก็เตรียมจะคุยกับคุณ การต่อสู้ครั้งนี้ อันตรายมาก แต่ก็สบายใจมากเช่นกัน!”

หลังจากที่พูดจบ เธอก็หมุนตัวเดินเข้าไปอาบน้ำ

หมาป่าโลกก็เดินออกมา และพูด“รองหัวหน้าใหญ่ คุณหยางถูกใครทำร้ายมา?ให้พวกเราไปฆ่ามันไหม!”

ฉีเติ่งเสียนหันหน้าไปมองหมาป่าโลภ พูดเสียงเย็นชา“นายคิดว่าเธอปอดแหกเหมือนเมื่อก่อนเหรอ?ผ่านไปหลายปี ระวังเธอจะจับนายห้อยและเฆี่ยนตี!”

หมาป่าโลภก็สะดุ้งโหยง เรือนจำโยวตูอย่ามีหัวหน้าใหญ่คนที่สามเถอะ…