มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 1195

เมื่อมองกระจกในห้องน้ำตรงหน้า หยางกวนกวนก็ตระหนักได้ว่าครั้งนี้เธอได้รับบาดเจ็บสาหัสเพียงใด

บนแขนและต้นขาทั้งสองแทบจะเต็มไปด้วยรอยช้ำ โดยเฉพาะไหล่ขวาซึ่งบวมมาก แค่ยกขึ้นเล็กน้อยก็รู้สึกเจ็บ

แต่โชคดีที่สุดท้ายแล้วเธอก็เป็นผู้ชนะ

หลังจากอาบน้ำและสวมชุดนอนสบายๆ หยางกวนกวนก็เรียกให้ฉีเติ่งเสียนรีบเข้ามานวดให้เธอ

แม้ว่าจะได้รับน้ำมนต์แล้ว แต่รอยฟกช้ำที่เกิดจากกระทบกระแทกยังคงต้องดูแลอย่างดี

ฉีเติ่งเสียนแทงเข็มเงินเข้าไปในกล้ามเนื้อ จากนั้นก็ถ่ายทอดพลังมืดเพื่อกระจายเลือดที่คั่งอยู่ภายใน

“เฮ้ ตอนที่รักษาคุณก่อนหน้านี้ ผมซ่อนมันเอาไว้นี่” ฉีเติ่งเสียนตบบั้นท้ายของเธออย่างอดใจไม่ได้จนเกิดเสียง

“อย่ามาฉวยโอกาสกับฉันนะ!” หยางกวนกวนพูดด้วยความขุ่นเคือง พร้อมดึงปกชุดนอนของเขาอย่างแรง

ฉีเติ่งเสียนเน้นไปที่การดูแลอาการบาดเจ็บที่ไหล่ของเธอ ขณะนวดกล้ามเนื้อโคนแขน เขาก็ถามขึ้นว่า “คุณใช้หอกนกนางแอ่นเพื่อรับหมัดอีกฝ่ายเหรอ”

หยางกวนกวนตอบรับและพูดว่า “ตอนนั้นเธอต้อนมาเกือบจะจนมุมแล้ว ฉันเลยยืดเอวและใช้ไหล่ปะทะหมัดของเธอ และกลับมาเป็นฝ่ายได้เปรียบอีกครั้ง”

ฉีเติ่งเสียนฟังเธอเล่าขั้นตอนการต่อสู้แล้วแสดงความคิดเห็นเป็นครั้งคราว เขาคิดว่ารูปแบบการต่อสู้ของหยางกวนกวนนั้นเหมาะสมมาก รุนแรงพอและเสี่ยงพอ

ในเวลาปกติ คำพูดดังกล่าวมักจะแฝงด้วยความหมายเชิงลบ แต่เมื่อต่อสู้กับยอดฝีมือซึ่งมีวิทยายุทธสูงกว่าตน รูปแบบการโจมตีนี้ถือว่าเหมาะสมที่สุด

“เฮ้อ ผมไม่รู้ว่าควรบอกว่าคุณบ้าบิ่นหรือโง่ดี” หลังจากฉีเติ่งเสียนดูแลเธอเสร็จ เขาก็เอื้อมมือไปกอดเธอไว้แน่น

“นายเป็นห่วงฉันขนาดนี้เลยเหรอ ถ้าฉันไม่มั่นใจ ฉันก็ไม่ไปหรอก!” หยางกวนกวนรู้สึกสบายใจและปลอดภัยมาก

ฉีเติ่งเสียนพูดว่า “มันก็ต้องห่วงอยู่แล้ว ผมรู้ดีว่าวิทยายุทธของลวี่ฉ่ายเป็นยังไง แต่ในเมื่อคุณจะไป ผมก็ไม่ขวางอยู่แล้ว เพราะไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น มันก็ต้องมีวันที่คุณได้สยายปีกและโบกบิน ในเมื่อคุณคิดว่าคุณพร้อมแล้ว ผมก็จะไว้ใจคุณอย่างเต็มที่”

หยางกวนกวนพูดว่า “แล้วนายไม่กลัวว่าคนที่จะถูกเล่นงานจนตายจะเป็นฉันเหรอ”

“บางครั้งคนที่มีวิทยายุทธสูงกว่าก็ใช่ว่าจะชนะ แม้ว่าลวี่ฉ่ายจะแกร่งกว่าคุณ แต่เธอก็กล้าหาญไม่เท่าคุณ” ฉีเติ่งเสียนพูดอย่างใจเย็น

“ในเมื่อคุณได้รับบทเรียนจากผมและได้เรียนกระบวนท่าของผมไปหมดแล้ว”

“ถ้าคุณไม่สามารถแม้แต่จะฆ่าหญิงต่ำต้อยที่เต็มใจเป็นทาสรับใช้คนอื่นได้ งั้นก็ถือว่าที่ผมสอนคุณไป มันไม่มีประโยชน์เลย”

หยางกวนกวนรู้สึกสุขใจมากเมื่อได้ยินแบบนั้น เพราะอย่างไรแล้วมันก็เป็นการยืนยันการโตขึ้นของเธอ

หยางกวนกวนพูดว่า “เวลาคุณพูดอะไรพวกนี้ ถ้ามือของคุณจะช่วยอยู่ให้สุขกว่านี้หน่อย บางทีผลลัพธ์ที่ได้อาจจะดีขึ้นนะ”

ฉีเติ่งเสียนตอบว่า “ช่วยไม่ได้ ผมเป็นผู้ชายที่ชอบถือบอลด้วยมือทั้งสองข้างและพุ่งไปดังค์ตรงกลางในสนาม NBA น่ะ”

“คุณเนี่ยนะเล่น NBA? คนอื่นเขาไม่ทำให้คุณ...” หยางกวนกวนพูดไปได้ครึ่งเดียวก็รู้สึกถึงสิ่งผิดปกติ หมอนี่จะทำเรื่องอย่างว่าอีกแล้ว

ด้วยเหตุนี้เธอจึงหน้าแดงและปล่อยหมัดระเบิดใส่เขารัวๆ

น่าเสียดายที่เธอใช้พลังงานหมดไปแล้ว แม้ว่าจะเติมน้ำมนต์แล้ว แต่ก็ไม่เพียงพอที่จะทำร้ายพระอัครสังฆราชใหญ่ฉีผู้แข็งแกร่งได้

“มา ผมจะวิเคราะห์ให้ว่ามีส่วนไหนบ้างที่คุณสามารถทำให้ดีขึ้นและสมบูรณ์แบบมากขึ้นได้ในการต่อสู้กับลวี่ฉ่าย” ฉีเติ่งเสียนเริ่มวิเคราะห์ด้วยสีหน้าจริงจัง

สำหรับหยางกวนกวน การต่อสู้ในวันนี้ถือว่าได้แสดงความสามารถอย่างเต็มที่แล้ว แต่ในสายตาของยอดฝีมืออย่างฉีเติ่งเสียน เขายังมองเห็นข้อบกพร่องอยู่

หลังจากฟังคำอธิบายของฉีเติ่งเสียน หยางกวนกวนก็บันทึกมันลงใน “หนังสือการสู้รบจริง” เล่มนั้นของเธอ เพื่อจะได้หยิบมาดูได้ตลอดเวลา