มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 1196

หลังจากที่ฉีเติ่งเสียนได้ยินเสียงตะโกนดังลั่นราวกับคำรามของฮั่วตัว เขาก็อดไม่ได้ที่จะเอื้อมมือไปแคะหูของตนเอง พลางคิดว่าเสียงของผู้บัญชาฮั่วช่างทรงพลังจริงๆ

เขายิ้มอย่างจนปัญญาพลางพูดตอบไปว่า “ผู้บัญชาการฮั่ว ฉันน่ะหาคนที่พร้อมจะทำงานและร่วมทางอันแสนยาวไกลนับหลายพันลี้ไปด้วยกันกับฉัน เพราะฉะนั้น มันเป็นไปไม่ได้เลยที่ฉันส่งพวกเขาออกไปทันที หลังจากที่พวกเขาเพิ่งจะทำงานให้ฉันเสร็จหรอกถูกไหม?”

“ถ้าฉันทำอย่างนั้นไป หลังจากนี้จะมีใครยอมมาทำงานให้ฉันกันล่ะ?”

“ไม่ว่าอย่างไรผมก็ต้องรอให้พวกเขาพักสักวันก่อน ถึงค่อยให้พวกเขากลับไปจริงไหมล่ะ?”

หลังจากที่ฮั่วตัวได้ยินเช่นนั้น เขาก็รู้สึกว่าสิ่งที่กล่าวมานั้นมันก็สมเหตุสมผลอยู่ แต่เหตุผลที่เขากังวลขนาดนี้ก็เป็นเพราะฉีเติ่งเสียนนั่นแหละ ก็เขาคนนี้ค่อนข้างจะชอบออกนอกลู่นอกทางมากไปหน่อย

เพราะฉะนั้น ตอนที่ได้รู้ว่าคนกลุ่มนั้นที่ฉีเติ่งเสียนเรียกมาไม่ได้เดินทางออกเมืองเซียงซานโดยทันที หลังจากที่สังหารเย่หนานปางเรียบร้อยแล้ว นั่นทำให้เขาอารมณ์เสียจนแทบจะตั้งสติไม่ได้

ถ้าหากเป็นคนอื่นละก็ ฮั่วตัวยังคงสามารถวิเคราะห์มันได้อย่างใจเย็น แต่เมื่อเรื่องนี้เกิดขึ้นโดยฉีเติ่งเสียนแล้ว เขาก็กลายเป็นคนที่ต้องกังวลแทนอย่างห้ามไม่ได้

ฮั่วตัวตอบกลับไปอย่างเย็นชาว่า “ก็ได้ พวกเขาทุกคนจะต้องออกไปจากเมืองเซียงซาน ช้าสุดพรุ่งนี้! นอกจากนี้ นายจะต้องรับรองว่า ช่วงเวลาที่ยังอยู่ในเมืองนี้ห้ามก่อเรื่องอีกเด็ดขาด”

“วางใจได้ พวกเขาจะไม่ก่อเรื่องอะไรอีก! เพราะการกำจัดเย่หนานปางที่เป็นภารกิจของพวกเขาสำเร็จเรียบร้อยด้วยดีไปแล้ว” ฉีเติ่งเสียนกล่าว

หลังจากที่คุยกับฮั่วตัวจบ ฉีเติ่งเสียนก็กดวางสายอย่างรวดเร็ว หลังจากนั้นก็โทรหาปานซือต่อ

“เรียกรวมคนของนายมา ฉันมีแผนแล้ว!” ฉีเติ่งเสียนกล่าว

“ครับ รองหัวหน้าใหญ่!” ปานซือตอบกลับในทันที

ถึงแม้ฉีเติ่งเสียนจะรับปากกับฮั่วตัวเป็นอย่างดี แต่การกระทำจริงกับสิ่งที่เขาพูดนั้นช่างต่างกันอย่างสิ้นเชิง เพราะในตอนนี้เขากำลังวางแผนที่จะใช้คนของปานซือไปข่มขู่เฉินปาเซี่ยอยู่นั่นเอง

จะอย่างไรก็ตาม เฉินปาเซี่ยก็ไม่ใช่คนที่เอาแต่นั่งรอความตายเฉยๆ ในเมื่อคนคนนี้กล้าถึงขนาดที่หักหลังได้แม้กระทั่งประธานสมาคมหลงเหมิน เห็นได้ชัดว่าเขาเป็นบุคคลอันตรายโดยแท้จริง

เซียงซานคืออาณาเขตของเขา ประธานสมาคมหลงเหมินจะต้องไม่นั่งอยู่เฉยๆ และกำจัดทิ้งเขาอย่างแน่นอน

เช่นเดียวกับฉีเติ่งเสียนที่เพิ่งจะพูดกับหยางกวนกวนไปเมื่อสักครู่นี้เองว่า วันนี้เฉินปาเซี่ยมีประชุมใหญ่ ผู้ใต้บังคับบัญชาของเขาเองต่างก็รวบรวมสมาชิกแกนนำหลัก เพื่อมาหารือเกี่ยวกับแผนการรับมือในครั้งนี้กันที่ห้องประชุม

ตอนนี้ผู้ให้การสนับสนุนทางการเงินอย่างตระกูลเหอก็ล่มสลายไปแล้ว ธุรกิจทุกด้านก็ตกเป็นเป้าโจมตี ถ้ายังหาวิธีแก้สถานการณ์ที่เหมาะสมไม่ได้อีกละก็ เกรงว่าอนาคตของสำนักหลงเหมินแห่งเซียงซานคงน่าเป็นห่วงแล้ว

“พวกเราจำเป็นต้องหาวิธีที่ดีกว่านี้มาแก้ไขสถานการณ์ในตอนนี้ เราจะเป็นฝ่ายถูกโจมตีแบบนี้ไปตลอดไม่ได้ ถ้าหากไม่ไหวจริงๆ ละก็ เราก็ขายข้อมูลที่เป็นประโยชน์ให้กับพวกคนมีอำนาจในเมืองหลวงละกัน......” เฉินปาเซี่ยที่นั่งอยู่ในตำแหน่งประธาน กล่าวด้วยสีหน้าเย็นชา

เหล่าสมาชิกแกนนำหลักต่างก็ปรึกษาหารือกันอย่างจริงจัง

แต่ในขณะนั้นเอง ก็มีเสียงประตูที่ถูกถีบจากด้านนอกดังโครม คนในห้องประชุมต่างพากันมองที่ประตู พวกเขาก็พบเข้ากับฉีเติ่งเสียน และสมาชิกอีกสองคนที่ลงไปนอนที่แทบเท้าของเขา

ฉีเติ่งเสียนพูดอย่างยิ้มๆ ว่า “ขอโทษทีนะ พอดีฉันอยากจะเข้ามาข้างในมากเลย แต่สองนี้เอาแต่บอกว่าเข้าไม่ได้ ไม่ยอมให้ฉันเข้าไปสักที เพราะงั้น ฉันก็เลยต้องใช้ความรุนแรงนิดหน่อยนะสิ!”

หลังจากที่เฉินปาเซี่ยเห็นฉีเติ่งเสียน ใบหน้าของเขาเปลี่ยนเป็นมืดครึ้มลงในทันที แล้วพูดด้วยความโกรธว่า “เจ้าคนแซ่ฉี อย่าให้มันมากเกินนักนะ นี่ถึงขนาดกล้าบุกเข้ามาถึงห้องประชุมสำนักหลงเมินสาขาย่อยของฉันเชียวหรอ? นี่แกคิดจะฉีกหน้าสำนักหลงเหมินสาขาย่อยของฉันให้ถึงที่สุดเลยใช่ไหมห๊ะ?”

ฉีเติ่งเสียนยักไหล่ไปมาพลางกล่าวว่า “ขนาดลูกชายของแกยังถูกฉันส่งไปหาซาตานเลย คงไม่ต้องพูดเรื่องฉีกหรือไม่ฉีกหน้าแล้วมั้ง? ที่ฉันมาวันนี้ก็เพื่อที่บอกนายว่า ไอ้ตำแหน่งนายหางเสือของสำนักหลงเหมินแห่งเซียงซานของนายเนี่ยเป็นมานานพอละ มันถึงเวลาที่จะเปลี่ยนคนแล้ว”

เฉินปาเซี่ยตะลึงไปครูหนึ่ง จากนั้นก็หัวเราะออกมาเสียงดัง พลางกล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า “น่าขันนัก! ฉันเฉินปาเซี่ยอยู่ดูแลสำนักหลงเหมินมาตั้งกี่ปี แกพูดว่าเปลี่ยนคนก็ต้องเปลี่ยนรึไงกัน? ต่อให้ประธานสมาคมหลงเหมินเป็นคนพูด ฉันยังไม่คิดที่จะรับฟัง แล้วแกคิดตัวเองเป็นใคร มีสิทธิ์อะไรมายุ่งเรื่องของสำนักหลงเหมินของพวกฉันกันห๊ะ!”

ฉีเติ่งเสียนตอบกลับอย่างใจเย็นว่า “แกทรยศต่อผลประโยชน์ของชาติ ไหนจะต้องสงสัยว่าเกี่ยวข้องกับการลักลอบค้าของผิดกฎหมาย ยังไม่รวมค้าของเถื่อนและเรื่องผิดกฎหมายอื่นๆ อีก ศีลธรรมของแกมันไม่คู่ควรกำตำแหน่งที่แกนั่งอยู่สักนิด ตอนนี้แกน่ะไม่เหมาะสมกับตำแหน่งนี้ต่อไปแล้ว”