คนของเซียงซานหลงเหมินอดไม่ได้ที่จะเกร็งเครียดขึ้นมา เห็นได้ชัดว่าประธานสมาคมมาที่นี่เพื่อจัดการกับเฉินปาเซี่ยโดยเฉพาะ!
แต่เมื่อเห็นท่าทีไม่เกรงกลัวของเฉินปาเซี่ยแล้ว พวกเขาก็แอบรู้สึกโล่งใจ
มีอะไรต้องกลัวกัน?
เฉินปาเซี่ยเป็นนายหางเสือดูแลเซียงซานหลงเหมินมาหลายปี เผชิญหน้ากับประธานสมาคมมาก็ไม่ใช่แค่ครั้งสองครั้ง แล้วจะกลัวไปทำไม? จะบอกว่าเป็นสาขาย่อยของหลงเหมิน แต่ความจริงแล้วก็เป็นแค่กลุ่มๆหนึ่งที่ไม่ได้อยู่ในระบบของหลงเหมินเลยด้วยซ้ำ!
หลี่เหอถูสีหน้าเย็นชา พลางพูดเสียงต่ำ "เฉินปาเซี่ย หลายปีมานี้แกได้ใช้อำนาจสาขาย่อยของหลงเหมินทำเรื่องชั่วและผิดกฎหมายไปนับไม่ถ้วน! ฉันมีหลักฐานในสิ่งที่แกทำทั้งหมด และมาที่นี่เพื่อปลดแกออกจากตำแหน่ง ฉันจะส่งแกไปรับโทษทางกฎหมายกับหน่วยงานที่เกี่ยวข้อง"
เฉินปาเซี่ยฟังจบก็หัวเราะอย่างเย่อหยิ่ง "ได้ยินชื่อเสียงของประธานหลี่มานาน คิดไม่ถึงเลยว่าจะมาจัดการกับคนตัวเล็กๆอย่างผมถึงเซียงซานด้วยตัวเอง ต้องทำถึงขนาดนี้เลยเหรอ?"
"จะปลดตำแหน่งฉันงั้นเหรอ? หึ......ลองดูสิ!"
"คิดเหรอว่าฉันเป็นนายหางเสือแล้วจะต้องเชื่อฟังสมาคมของพวกแก?!"
ในขณะที่พูด สีหน้าก็พลันเปลี่ยนเป็นโหดเหี้ยม แววตาดุร้าย
"ฉันขอเตือนว่าอย่าเข้ามาจะดีกว่านะ เพื่อตัวแกเอง แล้วก็เพื่อคนที่ติดตามแกมาด้วย" ฉีเติ่งเสียนพูดเสียงเรียบ
"งั้นเหรอ? งั้นก็ทำให้ดูหน่อยสิว่าแกมีดีอะไร ที่จะทำให้ฉันต้องยอมก้มหัวให้ทั้งที่อยู่ในอาณาเขตของตัวเอง!!!" เฉินปาเซี่ยหัวเราะเสียงเย็น
"ยิงเลย ฆ่าพวกมันให้หมด!"
แต่ฉีเติ่งเสียนกลับพูดอย่างเบื่อหน่าย "ไม่เห็นโลงศพไม่หลั่งน้ำตาสินะ!"
ทันทีที่พูดจบ มือปืนจำนวนมากก็พากันกรูออกมาจากห้องประชุม ฝีมือของมือปืนเหล่านี้แน่นอนว่าไม่ธรรมดา ในมือทุกคนถือปืนกล และได้รับการฝึกฝนมาอย่างดี เห็นได้ชัดว่าเป็นมืออาชีพจากสนามรบ
คนร้อยกว่าคนถือปืนมาล้อมคนของเฉินปาเซี่ยสามสิบกว่าคนเอาไว้ ไม่ว่าจะเป็นจำนวนคนหรืออำนาจใดๆ เห็นได้ชัดว่าสู้อีกฝ่ายไม่ได้เลย
ปานซือเดินออกมาจากกลุ่มของมือปืน ก่อนจะพูด "ใครไม่อยากมีชีวิตแล้วก็ยิงสิ? พวกสารเลวอย่างพวกแกอย่าทำตัวขายหน้า!"
เฉินปาเซี่ยหน้าเปลี่ยนสี เห็นได้ชัดว่าตกใจมาก เขาคิดไม่ถึงว่าฉีเติ่งเสียนจะมีลูกน้องแบบนี้ด้วย แถมยังมีปืนดีมากมายขนาดนี้อีก
แม้แต่คนของสมาคมหลงเหมินเองก็ยังคิดไม่ถึงเหมือนกัน ว่าฉีเติ่งเสียนจะมีอำนาจและพลังมากมายขนาดนี้
มิน่าล่ะว่าทำไมวันนี้ไอ้หมอนี่ถึงให้พวกเขาลงมือ เพราะมั่นใจมากนี่เองว่าจะสามารถทำลายรังของเฉินปาเซี่ยได้
ลูกน้องของเฉินปาเซี่ยเองก็หน้าเปลี่ยนสี ต่างพากันตัวสั่นไปหมด มือแทบจะจับปืนไม่อยู่แล้ว
"พวกแกเป็นใคร?!" เฉินปาเซี่ยถาม เขารู้ดีว่าฉีเติ่งเสียนไปหาคนพวกนี้มาจากไหน
"พวกเราคือผู้ใต้บังคับบัญชาของนายพลหน่ายซิ่นจากตู๋ซานเจี่ยว ทำไม จะให้พวกไก่กาของแกพวกนี้มาลองดีสักหน่อยไหมล่ะ?"
"เมื่อคืนพวกเราจัดการพวกเย่หนานปางไปแล้ว จัดการโดยไม่มีรอยขีดข่วนเลยแม้แต่นิดเดียว"
ปานซือเบะปากใส่ พาด AK47 ไว้บนไหล่ พลางพูดกับเฉินปาเซี่ยด้วยท่าทีไม่ยำเกรง
เฉินปาเซี่ยสีหน้าเหมือนคนอยากตาย หลังจากที่ลูกน้องของเขาได้ยินที่ปานซือพูดก็พากันหัวหดไปหมด ทหารจากตู่ซานเจี่ยวพวกนี้ มีทั้งอำนาจและจำนวนคนมากกว่าพวกเขาอย่างเทียบไม่ติด แล้วจะโง่สู้ต่อให้ตายฟรีทำไม?
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: มังกรผู้ทรงพลัง
ตั้งแต่ตอนที่ 217 ถ้าไม่อัพให้เต็มตอนก็คงต้องเลิกอ่านถาวรแล้ว...
อัพอีกวันไหนคะรับ...
ตอนละ6/7บรรทัด อัพใหม่ที...
ข้อความหายอีกแล้วครับ 280-284...
คนอัพไม่ดูเลยเหรอครับมันมาไม่กี่บรรทัดเอง...
ขาดตอนเลยครับ เนื้อหาไม่ครบแบบนี้...
ทำไมแต่ละตอนมันสั้นจัง...
253-264 ทำไมสั้นจังครับ...
ถ้าอัพมาแค่4, 5บรรทัดเลิกอัพเถอะ...
242 - 246 ข้อความขึ้นไม่ครบครับ...