มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 1197

คนของเซียงซานหลงเหมินอดไม่ได้ที่จะเกร็งเครียดขึ้นมา เห็นได้ชัดว่าประธานสมาคมมาที่นี่เพื่อจัดการกับเฉินปาเซี่ยโดยเฉพาะ!

แต่เมื่อเห็นท่าทีไม่เกรงกลัวของเฉินปาเซี่ยแล้ว พวกเขาก็แอบรู้สึกโล่งใจ

มีอะไรต้องกลัวกัน?

เฉินปาเซี่ยเป็นนายหางเสือดูแลเซียงซานหลงเหมินมาหลายปี เผชิญหน้ากับประธานสมาคมมาก็ไม่ใช่แค่ครั้งสองครั้ง แล้วจะกลัวไปทำไม? จะบอกว่าเป็นสาขาย่อยของหลงเหมิน แต่ความจริงแล้วก็เป็นแค่กลุ่มๆหนึ่งที่ไม่ได้อยู่ในระบบของหลงเหมินเลยด้วยซ้ำ!

หลี่เหอถูสีหน้าเย็นชา พลางพูดเสียงต่ำ "เฉินปาเซี่ย หลายปีมานี้แกได้ใช้อำนาจสาขาย่อยของหลงเหมินทำเรื่องชั่วและผิดกฎหมายไปนับไม่ถ้วน! ฉันมีหลักฐานในสิ่งที่แกทำทั้งหมด และมาที่นี่เพื่อปลดแกออกจากตำแหน่ง ฉันจะส่งแกไปรับโทษทางกฎหมายกับหน่วยงานที่เกี่ยวข้อง"

เฉินปาเซี่ยฟังจบก็หัวเราะอย่างเย่อหยิ่ง "ได้ยินชื่อเสียงของประธานหลี่มานาน คิดไม่ถึงเลยว่าจะมาจัดการกับคนตัวเล็กๆอย่างผมถึงเซียงซานด้วยตัวเอง ต้องทำถึงขนาดนี้เลยเหรอ?"

"จะปลดตำแหน่งฉันงั้นเหรอ? หึ......ลองดูสิ!"

"คิดเหรอว่าฉันเป็นนายหางเสือแล้วจะต้องเชื่อฟังสมาคมของพวกแก?!"

ในขณะที่พูด สีหน้าก็พลันเปลี่ยนเป็นโหดเหี้ยม แววตาดุร้าย

"ฉันขอเตือนว่าอย่าเข้ามาจะดีกว่านะ เพื่อตัวแกเอง แล้วก็เพื่อคนที่ติดตามแกมาด้วย" ฉีเติ่งเสียนพูดเสียงเรียบ

"งั้นเหรอ? งั้นก็ทำให้ดูหน่อยสิว่าแกมีดีอะไร ที่จะทำให้ฉันต้องยอมก้มหัวให้ทั้งที่อยู่ในอาณาเขตของตัวเอง!!!" เฉินปาเซี่ยหัวเราะเสียงเย็น

"ยิงเลย ฆ่าพวกมันให้หมด!"

แต่ฉีเติ่งเสียนกลับพูดอย่างเบื่อหน่าย "ไม่เห็นโลงศพไม่หลั่งน้ำตาสินะ!"

ทันทีที่พูดจบ มือปืนจำนวนมากก็พากันกรูออกมาจากห้องประชุม ฝีมือของมือปืนเหล่านี้แน่นอนว่าไม่ธรรมดา ในมือทุกคนถือปืนกล และได้รับการฝึกฝนมาอย่างดี เห็นได้ชัดว่าเป็นมืออาชีพจากสนามรบ

คนร้อยกว่าคนถือปืนมาล้อมคนของเฉินปาเซี่ยสามสิบกว่าคนเอาไว้ ไม่ว่าจะเป็นจำนวนคนหรืออำนาจใดๆ เห็นได้ชัดว่าสู้อีกฝ่ายไม่ได้เลย

ปานซือเดินออกมาจากกลุ่มของมือปืน ก่อนจะพูด "ใครไม่อยากมีชีวิตแล้วก็ยิงสิ? พวกสารเลวอย่างพวกแกอย่าทำตัวขายหน้า!"

เฉินปาเซี่ยหน้าเปลี่ยนสี เห็นได้ชัดว่าตกใจมาก เขาคิดไม่ถึงว่าฉีเติ่งเสียนจะมีลูกน้องแบบนี้ด้วย แถมยังมีปืนดีมากมายขนาดนี้อีก

แม้แต่คนของสมาคมหลงเหมินเองก็ยังคิดไม่ถึงเหมือนกัน ว่าฉีเติ่งเสียนจะมีอำนาจและพลังมากมายขนาดนี้

มิน่าล่ะว่าทำไมวันนี้ไอ้หมอนี่ถึงให้พวกเขาลงมือ เพราะมั่นใจมากนี่เองว่าจะสามารถทำลายรังของเฉินปาเซี่ยได้

ลูกน้องของเฉินปาเซี่ยเองก็หน้าเปลี่ยนสี ต่างพากันตัวสั่นไปหมด มือแทบจะจับปืนไม่อยู่แล้ว

"พวกแกเป็นใคร?!" เฉินปาเซี่ยถาม เขารู้ดีว่าฉีเติ่งเสียนไปหาคนพวกนี้มาจากไหน

"พวกเราคือผู้ใต้บังคับบัญชาของนายพลหน่ายซิ่นจากตู๋ซานเจี่ยว ทำไม จะให้พวกไก่กาของแกพวกนี้มาลองดีสักหน่อยไหมล่ะ?"

"เมื่อคืนพวกเราจัดการพวกเย่หนานปางไปแล้ว จัดการโดยไม่มีรอยขีดข่วนเลยแม้แต่นิดเดียว"

ปานซือเบะปากใส่ พาด AK47 ไว้บนไหล่ พลางพูดกับเฉินปาเซี่ยด้วยท่าทีไม่ยำเกรง

เฉินปาเซี่ยสีหน้าเหมือนคนอยากตาย หลังจากที่ลูกน้องของเขาได้ยินที่ปานซือพูดก็พากันหัวหดไปหมด ทหารจากตู่ซานเจี่ยวพวกนี้ มีทั้งอำนาจและจำนวนคนมากกว่าพวกเขาอย่างเทียบไม่ติด แล้วจะโง่สู้ต่อให้ตายฟรีทำไม?

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: มังกรผู้ทรงพลัง