มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 1200

ฮั่วตัวโกรธมากเมื่อรู้ว่าคนที่ฉีเติ่งเสียนให้มาจัดการกลุ่มเย่หนานปาง มาปรากฏตัวที่สาขาย่อยของเซียงซานหลงเหมินในวันนี้

คนแซ่ฉีไม่รักษาสัญญา แถมยังไม่สนหน้าอินทร์หน้าพรหมไหนทั้งนั้น ถ้าเรื่องนี้กลายเป็นเรื่องใหญ่แล้วมีปัญหาตามมามากมายจะทำยังไง?

ผู้บัญชาการเซียงซานคนนี้ก็ต้องเป็นคนรับหน้าก่อนน่ะสิ!

"ฮ่าๆๆ ผู้บัญชาการฮั่ว มีเพื่อนจากทางไกลมาหานะ......" ฉีเติ่งเสียนยิ้มทักทายอย่างเป็นกันเอง

"ไกลแค่ไหนก็ต้องฆ่าให้ได้!" ฮั่วตัวพูดอย่างโกรธจัด ทำให้ฉีเติ่งเสียนกลั้นหายใจไปชั่วขณะ

"ทำไมผู้บัญชาการฮั่วถึงโกรธขนาดนี้ล่ะ? เกิดอะไรขึ้น เล่าให้ผมฟังได้นะ ผมพอจะช่วยอะไรได้บ้างไหม?" ฉีเติ่งเสียนพูด

"คุณรับปากกับผมแล้ว ว่าถ้าคนพวกนั้นจัดการกับพวกเย่หนานปางเรียบร้อยแล้วจะไม่ลงมือทำอะไรอีก แต่คุณกลับมาพวกเขามาที่สาขาย่อยของเซียงซานหลงเหมินอีกครั้ง นี่มันหมายความว่ายังไง? แอบลักลอบพาคนเป็นร้อยเข้ามาที่นี่ ถ้าเรื่องนี้ถูกเปิดโปง วันข้างหน้าผมจะยังทำงานที่นี่ต่อไปได้อีกหรือไง?" ฮั่วตัวพูดเสียงเย็น

"ผู้บัญชาการฮั่ว พวกเขากลัวว่าผมจะถูกรังแก ก็เลยพากันมาที่นี่เอง ผมไม่ได้เรียกพวกเขามานะ!" ฉีเติ่งเสียนพูด

"คุณยังคิดจะทำอะไรอีก? บอกผมมาให้หมด! ผมจะบอกให้นะ ถ้าคนพวกนี้ยังอยู่ในเซียงซานต่อไปอีก ก็อย่าโทษว่าผมไม่ไว้หน้าแล้วกัน" ฮั่วตัวพูดเสียงขรึม

ฉีเติ่งเสียนตบไหล่ฮั่วตัว ก่อนจะพูด "ผู้บัญชาการฮั่วไม่ต้องกังวล ผมจะให้พวกเขาออกไปตอนกลางคืน ไม่กระโตกกระตากแน่นอน อีกอย่างนะ คุณเองก็เป็นคนของนายกหวงนี่ ผมจะหาเรื่องให้คุณลำบากใจได้ยังไงล่ะ จริงไหม?"

ครั้งนี้ฮั่วตัวไม่พูดดีด้วยอีกต่อไป ไม่ไว้หน้าฉีเติ่งเสียนแล้วด้วย

ฉีเติ่งเสียนพยายามใช้น้ำเย็นเข้าลูบ สุดท้ายก็สามารถบรรเทาความโกรธของฮั่วตัวลงได้บ้าง และส่งเขากลับไปในที่สุด

"ผู้บัญชาการฮั่วคนนี้ชอบทำเรื่องเล็กให้เป็นเรื่องใหญ่ เห็นฉันเป็นพวกไม่สนหน้าอินทร์หน้าพรหมหรือไง ฉันทำอะไรผิดถึงขั้นต้องมาหาที่นี่ด้วยตัวเองเลยงี้นเหรอ คิดจะขู่กันหรือไง?" ฉีเติ่งเสียนกอดหยางกวนกวนไว้หลวมๆ พูดด้วยสีหน้าเหนื่อยใจ

หยางกวนกวนฟังแล้วก็ริมฝีปากกระตุก "โทษนะ แต่นายเป็นคนแบบนั้นจริงๆ!"

ฉีเติ่งเสียนหน้าบูด เป็นครอบครัวเดียวกันแท้ๆยังเข้าข้างคนอื่นอีกหรือไง?

จากนั้นไม่นาน หวงเหวินหลั่งก็โทรมาบอกฉีเติ่งเสียนอย่างมีไหวพริบ บอกให้เขาควบคุมสถานการณ์ให้ดีและอย่าทำพลาดด้วย

ฉีเติ่งเสียนได้ฟังก็รู้ทันทีว่าฮั่วตัวกลัวเขาไม่รักษาสัญญา จึงโทรไปรายงานหวงเหวินหลั่งก่อนเรียบร้อย ให้หวงเหวินหลั่งมากดดันเขาแทน

เขารับปากหวงเหวินหลั่งไปว่าวันนี้จะจัดการส่งคนกลับ แล้วเรื่องนี้จะเป็นอันจบ

"เดี๋ยวจะมีเพื่อนสองคนมากินข้าวที่นี่นะ" หยางกวนกวนบอกฉีเติ่งเสียน "ฉันไปเปลี่ยนชุดก่อน"

ตอนนี้เธอใส่แค่กางเกงขาสั้นกับเสื้อกล้ามรัดรูปเอวลอย แต่งตัวแบบสบายๆแต่เซ็กซี่ไปในตัว

แต่อย่างน้อย เอวบางที่สมบูรณ์แบบกับลอนกล้ามเนื้อสุดเซ็กซี่ก็ทำให้ฉีเติ่งเสียนรู้สึกว่ามันดูสวยมาก

"ใครเหรอ?" ฉีเติ่งเสียนถามอย่างสงสัย

"คนเจียเผิง นายก็รู้จัก" หยางกวนกวนตอบเสียงเรียบ

ฉีเติ่งเสียนชะงัก ก่อนจะเดินตามหยางกวนกวนเข้าไปในห้อง "หลิวจงเหยียนซุ่ย?"

หยางกวนกวนเปลี่ยนเสื้อผ้าต่อหน้าเขาอย่างไม่อาย ก่อนจะสวมแจ็คเก็ตตัวนอกทับเป็นอันเสร็จ

"ฉลาดมาก แป๊บเดียวก็ทายถูกแล้ว มีหลิวจงเหยียนซุ่ยกับคามิยามะ ยุย" หยางกวนกวนพูดเสียงเรียบ

"หลิวจงเหยียนซุ่ยฝีมือไม่เลว เป็นถึงระดับปรมาจารย์ แต่คามิยามะ ยุยนี่มายังไง?" ฉีเติ่งเสียนพูด