มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 1201

คามิยามะ ยุยและหลิวจงเหยียนซุ่ยทั้งสองคนได้เดินเข้าไปยังวิลล่า เวลานี้หยางกวนกวนถึงจะออกมาจากห้อง

ส่วนฉีเติ่งเสียนนั้น ณ ตอนนี้ยังไม่โผล่หน้าออกมา ผู้ชายก็แบบนี้ ต้องการเวลาสงบจิตสงบใจ

“ยินดีต้องรับทั้งสอง รีบเข้ามานั่งเร็ว เดี๋ยวฉันไปชงชาให้” หยางกวนกวนพูดด้วยรอยยิ้ม“รบกวนหมาป่าโลภช่วยคุยกับทั้งสองก่อน”

หนานเชี่ยนเวลานี้กลับยุ่งกับการทำกับข้าวอยู่ในครัว ไม่มีเวลาออกมารับแขก เรื่องชงชา ก็ต้องพึ่งหยางกวนกวนทำด้วยตัวเองแล้ว

หมาป่าโลภก็รับเป็นอย่างดีพร้อมพยักหน้า และนั่งลงที่โซฟาแล้งจึงพูดกับทั้งสองขึ้นมาว่า“ทั้งสอง นั่งเถอะ！”

คามิยามะ ยุยรู้สึกว่าคนตรงหน้าที่เคยเป็นราชาแห่งโลกใต้ดินนั้นมีออร่าที่แข็งแกร่ง ไม่ว่าจะพูดหรือการกระทำก็แสดงให้รู้ว่าเป็นคนที่ยิ่งใหญ่

ลมหายใจของเธอ จึงพยายามที่จะหายใจอย่างเบาๆ ราวกับว่ากังวลจะเกิดอะไรขึ้น

หลิวจงเหยียนซุ่ยนั้นก็จัดเสื้อผ้าให้เรียบร้อยและนั่งตัวตรงเช่นกัน และอดที่จะตะลึงความรู้จักคนมากมายของฉีเติ่งเสียนไม่ได้

หยางกวนกวนถือชาที่ชงเสร็จแล้วมา เวลานี้ฉีเติ่งเสียนถึงจะเดินอย่างขี้เกียจออกมาจากห้อง เขาได้สงบสติอารมณ์เป็นที่เรียบร้อยแล้ว

“ดูเหมือนว่าสิ่งที่ฉันได้ยินมาจากปรมาจารย์เหยียนซุ่ยนั้น ไม่มีผิดเลยสักนิดเดียว！คิดไม่ถึงว่า จะได้เจอกับคุณหมาป่าโลภในตำนานได้ที่นี่” คามิยามะ ยุยพูด

หมาป่าโลภหัวเราะ“ชมเกินไปแล้ว！นั่นเป็นแค่เรื่องที่บ้าคลั่งตอนที่ยังเป็นวัยรุ่นเท่านั้น ไม่คุ้มแก่การพูดถึง”

“คุณหมาป่าโลภถ่อมตัวเกินไปแล้ว เรื่องทั้งหมดที่คุณได้ทำลงไปนั้น สุ่มหยิบออกมาหนึ่งเรื่อง ก็เพียงพอที่จะทำให้ตะลึงทั่วโลกแล้ว มีที่ไหนที่ไม่คุ้มแก่การพูดถึง？” คามิยามะ ยุยพูดด้วยความเลื่อมใส

เมื่อเห็นฉีเติ่งเสียนได้นั่งลงที่โซฟาเรียบร้อยแล้ว คามิยามะ ยุยจึงหันหน้าไปพูดกับเขา“นึกไม่ถึงเลยว่า คุณฉีจะมีความสัมพันธ์เช่นนี้กับคุณหมาป่าโลภ！”

ฉีเติ่งเสียนยิ้ม“เธอประหลาดใจมาก？เรื่องแบบนี้ ไม่น่าจะต้องแปลกใจนะ！”

“แท้จริงแล้วนายคอยช่วยคุณหมาป่าโลภทำงานมาโดยตลอดซินะ เป็นฉันที่วิสัยทัศน์ต่ำไป ที่จะเข้าใจเรื่องนี้” คามิยามะ ยุยพูด

“ห๊ะ？！”

ฉีเติ่งเสียนที่ฟังแล้ว ก็อดไม่ได้ที่จะตะลึง

หมาป่าโลภก็ตะลึง ใบหน้าที่แสร้งยิ้มนั้นบัดนี้ได้แข็งค้างไปเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ในใจมีคำว่ามารดามันเถอะเป็นหมื่นคำไหลผ่าน มารดามันเถอะไอ้ผีประเทศเจี๋ยเผิงนี่ มันจะชั่วเกินไปหน่อยไหม？ที่ทำให้กลุ่มหมาป่าหักหลังเธอนั้นไม่ใช่ฉัน มันต้องทำร้ายกันแบบนี้เลยหรอ？

หยางกวนกวนที่ฟังอยู่ด้านข้างนั้น ใบหน้าขยับไปมา พยายามที่จะควบคุมไม่ให้ตัวเองขำ จากนั้นจึงหยิบชาขึ้นมาดื่ม

“ถ้ารู้ว่านายทำงานให้กับคุณหมาป่าโลภเร็วกว่านี้ล่ะก็ ฉันก็ไม่ต่อต้านนายแล้ว” คามิยามะ ยุยถอนหายใจ

ฉีเติ่งเสียนมองหมาป่าโลภด้วยแววตาแปลกประหลาด หมาป่าโลภรู้สึกว่าขาของตนนั้นเริ่มไม่ค่อยมีแรง มีความรู้สึกแบบคุกเข่าลงไปกับพื้นโดยทันที

อย่างไรก็ตาม ฉีเติ่งเสียนกลับหัวเราะพูด“หมาป่าโลภ สุดยอดไปเลย！นั่งอยู่บนอาวุธนิวเคลียร์ รู้เห็นทุกอย่าง ไม่แม้แต่จริงใจ！อดีตมีเฉาเมิ่งเต๋อ ควบคุมโอรสสวรรค์บัญชาเหล่าขุนศึก ปัจจุบันมีหมาป่าโลภที่นั่งอาวุธนิวเคลียร์ ข่มขู่ประมุขรัฐ”

“ไม่มีสติปัญญา ใช้แต่กำลัง ศิลปะอ่อนด้วย ไม่ทอดทิ้งพี่น้องหมาป่า ภาษีตัวเองเก็บที่บัญชีกลุ่มหมาป่า”

“ฉันจะทําให้ดีที่สุดเพื่อพี่ชายหมาป่าโลภ แม้ตายแทนก็ยอม！”

“ตำราของไท่สื่อกงว่า ผู้ประเสริฐ！ผู้ประเสริฐ！”

หยางกวนกวนที่อยู่ด้านข้างเกือบสำลักชาตาย ไออยู่นาน ยังดีที่ไม่ได้ขาดหายใจไป

หมาป่าโลภก็ตะลึง มารดามันเถอะ ไม่ว่าจะกี่ยุคเขาก็เก่งกาจ แน่นอนว่าตนเป็นถึงแฮ็กเกอร์อันดับต้น ๆ แต่ภาษาคลาสสิค อันนี้ก็ไม่ค่อยเข้าใจแล้ว