มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 1206

"งั้นฉันจะพาหมาป่าโลภไปรอคุณที่เมื่อจิงเต่าก่อนนะ"

เช้าวันรุ่งขึ้น หยางกวนกําลังบอกลาฉีเติ่งเสียนที่สนามบิน

เธอใส่ชุดกระโปรง และเอาผ้าพันคอมาปกปิดร่องรอยที่ถูกหมากัด

ขนาดก่อนที่ฉีเติ่งเสียนและคุณนายซุนจะจากลายังต้องมีการขอพรปลุกเสกก่อนเลย และแน่นอนว่ากับเลขาหยางที่รักจะพลาดได้ไงล่ะ ก็ต้องจัดชุดใหญ่ให้สักหน่อย

"อย่าหัวรุนแรงเกินไปก็พอ เอาความปลอดภัยของตัวเองเป็นหลัก เรื่องในปีนี้ก็เยอะมากพอแล้ว ต้องเตรียมตัวเข้าปีใหม่แล้วนะ!" ฉีเติ่งเสียนกําชับหนึ่งรอบ

มีหมาป่าโลภคนนี้ที่เคยอยู่ในองค์กรใต้ดินเป็นบอดี้การ์ดให้หยางกวนกวน ฉีเติ่งเสียนไม่จำเป็นต้องกังวลเรื่องความปลอดภัยของเธอ

ยิ่งไปกว่านั้น หยางกวนกวนยังมีความสามารถจัดการลวี่ฉ่ายได้เลย กังฟูของตัวเธอเองก็พัฒนาขึ้น ไม่ต้องห่วงเธอหรอก

ฉีเติ่งเสียนเข้าไปในสนามบิน น่าเสียดายที่เวลาเที่ยวบินของเขาค่อนข้างผิดกับเวลาเที่ยวบินของเฉินหยู และไม่ได้เจอกันครั้งสุดท้ายที่สนามบิน

"หืม? ฉันนี่มันก็รักใครจริงจังจริงๆ เพิ่งลากับหยางกวนกวนก็นึกถึงเฉินหยูอีกแล้ว" ฉีเติ่งเสียนถอนหายใจในใจ ผู้ชายที่รักใครจริวมักจะแบกรับอะไรที่มากเกินไป ยากจริงๆเลยกับการเป็นผู้ชายที่อบอุ่น

เขานั่งเครื่องบินไปยังเมืองไท่เย่ว์ในประเทศ และตรงไปที่เขาเสวียนหวู่ซึ่งเป็นสถานที่ประชุมทางศาสนาในปีนี้

เขาเสวียนหวู่เป็นหนึ่งในสถานที่ศักดิ์สิทธิ์ของลัทธิเต๋า ได้สืบทอดมาหลายพันปีและได้ทิ้งตํานานของเทพเจ้าลัทธิเต๋าไว้มากมาย

พอลงจากเครื่องบินก็เห็นเจ้าหน้าที่ศาสนสถานถือป้ายมารับ

"ท่านก็คือพระอัครสังฆราชทางเขตใต้ของศาสนาศักดิ์สิทธิ์ ท่านฉีเติ่งเสียนใช่ไหมครับ?"

"เชิญทางนี้ครับ!"

ฉีเติ่งเสียนตามพนักงานคนนี้ออกจากสนามบิน ขึ้นรถตู้วีไอพีจากนั้นก็ไปที่เขาเสวียนหวู่

ฉีเติ่งเสียนหลับไปตลอดทางจากเซียงซาน พอตอนนี้ขึ้นรถตู้วีไอพีแล้ว ก็หาวและหลับตาอีกครั้ง

และไม่รู้ว่าผ่านไปนานแค่ไหน ท้องฟ้าเริ่มมืดลงเล็กน้อย ก็ถูกเรียกให้ตื่นขึ้นมา ทันทีที่ลงจากรถก็ถึงหน้าประตูโรงแรมระดับสามดาวแล้ว

โรงแรมอยู่ที่เชิงเขาของเขาเสวียนหวู่ ขึ้นไปอีกนิดก็คือสถานที่ประกอบพิธีศาสนาเขาเสวียนหวู่แล้ว

"ท่านพระอัครสังฆราช ผมเฝ้ารออยู่ที่นี่มานานแล้ว" ทันทีที่ฉีเติ่งเสียนลงจากรถ ก็มีคนต่างชาติเข้ามาต้อนรับ สวมเสื้อคลุมสีแดงและพูดด้วยสีหน้าเย็นชา

ฉีเติ่งเสียนถามว่า "คุณคือพระอัครสังฆราชลอร์ดเรียนใช่ไหม? มีหน้าที่รับผิดชอบด้านการศึกษาของประเทศหัวกั๋ว"

พระอัครสังฆราชลอร์ดเรียนพยักหน้าและพูดว่า "ฉันคือลอร์เรียนเอง"

ฉีเติ่งเสียนเผยสีหน้าเย็นชาออกมา ไอ่คนนี้คือหนอนบ่อนไส้ที่พระสันตะปาปาเฉามาฟ้องว่ารับเงินมืดจากเฉินปาเซี่ยนั้นสินะ อีกสักครู่ต้องหาวิธีกำจัดเขาหน่อยซะแล้ว!

ด้านหลังของลอร์ดเรียนยังมีศาสนาศักดิ์สิทธิ์คอยตามอีกหลายคน ตําแหน่งก็ไม่ต่ำ แต่พออยู่ต่อหน้าฉีเติ่งเสียนพระอัครสังฆราชท่านผู้นี้แล้ว ก็ถือได้ว่าเป็นแค่เศษขี้ผงเท่านั้น

"เดี๋ยวค่อยคิดบัญชีกับนาย!" ฉีเติ่งเสียนคิดในใจ

ถ้าไม่ใช่พระสันตะปาปาเฉามาฟ้องนะ เงินก้อนนั้น เขาสามารถรวบไว้เองครึ่งหนึ่ง และอีกครึ่งหนึ่งก็เอาออกมาบำรุงศาสนาศักดิ์สิทธิ์

หลังจากถูกฟ้อง เงินก้อนนั้นไม่สามารถรวบไว้เองทั้งหมด จะทำไงได้ พระสันตะปาปาเฉาเล็งไว้แน่นอน ไหนๆก็ต้องตรวจสอบบัญชี ถึงเวลานั้นคงส่งไปยังเทียนจู่กั๋วเพื่อตรวจสอบอีก

โรงแรมเต็มหมดแล้ว เต็มไปด้วยตัวแทนของนิกายต่างๆ และเจ้าหน้าที่จากศาสนสถาน