มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 1211

คำพูดของอาจารย์จางเทียน ทำให้ฉีเติ่งเสียนอดไม่ได้ที่จะหัวเราะ เขาเดาออกนานแล้ว

ก่อนหน้านี้เขาเคยเข้าร่วมกรมการเมือง ตระกูลจ้าวก็ขัดขาคนอื่นให้ล้ม การสอบประลองกังฟูในโมตูก็ต่อยแบบเวียนเทียน

ตอนนี้เขาไม่ได้อยู่ในกรมการเมืองแล้ว เปลี่ยนแปลงตัวเอง กลายเป็นพระอัครสังฆราช เพียงแต่ ตระกูลจ้าวก็ยังไม่ปล่อยให้เขามีความสุข

จะไม่พูดก็ไม่ได้ ถ้าหากผู้มีฝีมือสูงของลัทธิเต๋าต่อต้านเขา ถ้าอย่างนั้น เขาก็ต้องยุ่งยากมากจริงๆ

ถ้าหน้าม่อยคอตกในการประชุมทางศาสนาครั้งนี้ นั่นทำให้อับอายมาก อาจทำให้ศาสนาศักดิ์สิทธิ์ไม่พอใจ และลดตำแหน่งของเขา

ท่ามกลางศาสนา มีผู้มีฝีมือสูงจำนวนมาก สุดท้ายวัฒนธรรม แนวคิดอื่นๆได้รับการสืบทอดกันมาหลายพันปี มีรากฐานที่ลึกซึ้งมาก

“ถ้าหากบรรพจารย์ไม่เอ่ยเตือนผม บอกฐานะของคุณ เกรงว่าจะต้องยุ่งยากแล้ว”อาจารย์จางเทียนหัวเราะเหอะๆ พร้อมยกมือคำนับ

“เกรงว่าจะเป็นความจริง คุณคนเดียว ผมก็หวาดเสียวแล้ว”ฉีเติ่งเสียนสำรวจมองอาจารย์จางเทียน และพูดเสียงเรียบเฉย

อาจารย์จางเทียนยิ้มและพูด ในฐานะประมุขนักพรตของเขาเสวียนหวู่ ก็มีความสามารถสูง ไม่อย่างนั้น ก็คงจะไม่ได้รับความเคารพจากสำนักลัทธิเต๋าต่างๆ

แน่นอนว่า คำพูดของฉีเติ่งเสียนบางทีอาจจะตั้งใจพูดคุยโว ถึงยังไง ระดับของเขามาถึงจุดนี้แล้ว ต่อให้มีพระเจ้า เขาก็ไม่มีทางกลัว

“ฐานะของผม คุณก็อย่าบอกคนอื่น ถึงยังไงผมก็เป็น…”ฉีเติ่งเสียนพูด

“ผมรู้ ตัวแทนคู่ระดับสูงที่มีชื่อเสียง!เข้าใจแล้ว เข้าใจแล้ว!”อาจารย์จางเทียนไม่รอให้เขาพูดจบ ก็พยักหน้าแล้ว

เรื่องนี้ทำให้อาจารย์จางเทียนแอบเหงื่อแตก ถ้าหากไม่ใช่ฉีเติ่งเสียนมาหาเขาล่วงหน้า บอกฐานะของตัวเอง ถึงเวลานั้นต้องก่อความวุ่นวายมากแน่นอน นั่นไม่ดีแน่นอน!ถึงยังไงนี่คือการคุมเครื่องของวัดต้าสุ่ยจงหลงหวัง ตัวเองทำร้ายคนของตัวเอง ถ้าเกิดความเสียหายก็จะดูไม่ดี

ฉีเติ่งเสียนพูดตรงไปตรงมากับอาจารย์จางเทียน“ประมุข ถ้าอย่างนั้น…พวกเราเขาเสวียนหวู่ มีการปรุงยาไหม?”

อาจารย์จางเทียนชะงักไปเล็กน้อย และพูด“ห้องปรุงยานานมากแล้วไม่ได้ใช้งาน ทุกคนแค่ฝึกฝนภายใน ไม่กลั่นยาภายนอก”

ฉีเติ่งเสียนก็พูด“ผมไม่เชื่อ ศาสนาศักดิ์สิทธิ์ยังมีน้ำศักดิ์สิทธิ์ หลังจากดื่มก็เหมือนเติมพลังร่างกายและจิตใจได้ทันที ลัทธิเต๋าของเราสืบทอดมาจากปรมาจารย์อาวุโส ทำไมถึงจะไม่มีของแบบนี้”

อาจารย์จางเทียนก็ฝืนยิ้ม และพูด“เมื่อก่อนตอนที่ผมยังไม่ได้เป็นประมุข ก็กลั่นยาขายรักษาคน แต่มีครั้งหนึ่งถูกตำรวจจับ พูดว่าผมทำผิดกฎหมาย ขังผมสิบห้าวัน!หลังจากนั้น ห้องปรุงยาก็ไม่เคยเปิดอีกเลย”

“……”

ฉีเติ่งเสียนพูดไม่ออก

อาจารย์จางเทียนก็พูดต่อไป“ต่อให้ผู้แสวงบุญมาขอยารักษาโรค พวกเราก็จะไม่จ่ายยาให้คนภายนอก”

ฉีเติ่งเสียนโกรธมาก“ถ้าอย่างนั้นก็ไปทำใบรับรอง!”

อาจารย์จางเทียนก็ถอนหายใจ และพูด“บรรพจารย์ คุณไม่รู้…ตอนวัยรุ่นผมเคยไปสอบ แต่สอบไม่ผ่าน แต่เมื่อเข้าไปในสนามสอบ ก็มึนงง!”

เวลาที่พูด อาจารย์จางเทียนก็ขมวดคิ้วขึ้นมา แทบจะมีความโกรธอยู่ข้างใน

เขากัดฟัน และพูดด้วยความโกรธ“ความจริงสอบยาจีน แต่มีสมการเคมีมากมายอยู่บนกระดาษนอกจากนั้น ก็ไม่รู้จักอะไรเลย!”

“……”

ฉีเติ่งเสียนได้ยิน ก็พูดไม่ออกอีก