มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 1210

ประมุขนักพรตของเขาเสวียนหวู่ นั่นถือว่าเป็นหนึ่งในบุคคลสำคัญที่มีฐานะสูงสุดในลัทธิเต๋า

แม้ว่าลัทธิเต๋าจะแบ่งเป็นสำนักใหญ่ แต่ว่า บรรพบุรุษที่แท้จริง ก็ยังเป็นเล่าจื้อ

แบ่งแยกออกมา ความอาวุโสของแต่ละสำนัก ความจริงสามารถเปรียบเทียบกันได้

ตราประทับเต่าและงูในมือของฉีเติ่งเสียน คำนวณตามความอาวุโสของอาจารย์ เขาอยู่ที่นี่ เปรียบเทียบกับชุดคลุมจีนสีม่วง สูงกว่าอย่างน้อยสองชั่วอายุคน

ประมุขสำนักต่างๆ นักพรตเห็นเขา ยังต้องเรียกเขาว่าปรมาจารย์

“ขอเทียนจุนอำนวยพรความสุขกับทุกคน!”

นักบวชลัทธิเต๋ายังไม่ทันได้พูดตอบ ก็มีนักบวชเต๋าเฒ่าเดินออกมา สวมชุดคลุมจีนสีม่วง

นักบวชลัทธิเต๋ารีบหันกลับไปคารวะ“ประมุขใหญ่!”

นักบวชลัทธิเต๋าเฒ่าในชุดคลุมสีม่วงที่อยู่ตรงหน้า ก็คือประมุขนักพรตของเขาเสวียนหวู่ มองดูผู้นำปัจจุบันของสำนักลัทธิเต๋าใหญ่ๆ เห็นเขาก็เรียกว่าศิษย์ผู้พี่ จนกระทั่งนักบวชที่อายุน้อยก็เรียกเขาว่าบรรพจารย์

“ทันทีที่สหายลัทธิเต๋าคนนี้ขึ้นมาที่เขาเสวียนหวู่ของฉัน รู้สึกว่าบรรยากาศเปลี่ยนไป ออกมาดู เป็นมังกรในหมู่มนุษย์จริงๆ เหมือนกับจักรพรรดิเสด็จ เหมือนกับสัญญาณแจ้งเหตุ!”อาจารย์จางเทียนยิ้มและพูดกับฉีเติ่งเสียน ใช้มือข้างเดียวคารวะ

“แอ่กๆ…หาที่สุดมิได้…อืม อาเมน!”ฉีเติ่งเสียนเพิ่งจะอยากยกมือขึ้นมา แต่นึกขึ้นได้ว่ายังมีผู้ศรัทธาจำนวนหนึ่งอยู่ข้างหลัง ยกมือขวาขึ้นทันที วาดบนรูปไม้กางเขนบนหน้าอกทันที

ถึงแม้อาจารย์จางเทียนจะสีหน้าอ่อนโยน แต่สายตามีความขับไล่รุนแรงมาก เห็นได้ชัดเจนว่าไม่ต้อนรับฉีเติ่งเสียนที่เป็นพระอัครสังฆราช

อาจารย์จางเทียนพูดเสียงเรียบเฉย“สหายลัทธิเต๋าไม่สามารถเข้าไปในห้องโถงใหญ่เพียงลำพังได้ ต้องรอให้ทุกคนมาด้วยกัน ถึงยังไง เพื่อนลัทธิเต๋าเป็นคนนอกรีต….”

ฉีเติ่งเสียนกลับพูดเสียงหนักแน่น“บังอาจ!”

พูดคำนี้ออกมา นักบวชลัทธิเต๋าก็ตกใจมาก แม้แต่สมาชิกศาสนาอันศักดิ์สิทธิ์อยู่ข้างหลังพวกเขาก็ตกใจไปด้วย

พวกเขาอยากจะโผเข้ามาล็อกฉีเติ่งเสียนไว้ บอกพี่ใหญ่คนนี้ว่าอย่าบุ่มบ่าม คนที่อยู่ตรงหน้า เป็นประมุขนักพรตที่มีอำนาจสูงสุดของเขาเสวียนหวู่!ถ้าคุณล่วงเกินเขา ถึงเวลานั้นลัทธิเต๋าทุกสำนักก็จะลุกขึ้นโจมตี

สมเด็จพระสันตะปาปาจะมาก็ช่วยไม่ได้ ถึงยังไงนี้ก็เป็นประเทศหัวกั๋ว ไม่ว่ายังไงศาสนาศักดิ์สิทธิ์ก็เป็นศาสนาต่างประเทศ

ลอร์ดเรียนก็อดไม่ได้ที่จะคิดในใจ“ไอ้เด็กเลวคนนี้บ้าบิ่นมาก นึกไม่ถึงว่าจะกล้าพูดแบบนี้กับอาจารย์จางเทียน ถ้าอาจารย์จางเทียนลงมือ ก็ส่งเขาไปพบกับพระเจ้าผู้ศักดิ์สิทธิ์แล้ว”

นักบวชลัทธิเต๋าได้ยินฉีเติ่งเสียนพูดตำหนิก็อดไม่ได้ที่จะโกรธ และพูด“พระอัครสังฆราช นี้คือเขาเสวียนหวู่ ดินแดนศักดิ์สิทธิ์ของลัทธิเต๋า ไม่ใช่คริสตจักรของคุณ!คุณกล้าพูดแบบนี้กับอาจารย์ลุง?ยังไม่รีบขอโทษอีก!”

สีหน้าของอาจารย์จางเทียนก็อดไม่ได้ที่จะเย็นชาขึ้นมา แม้แต่การแสดงออกก็ไม่เสแสร้ง พูดเสียงเย็นชา“สหายลัทธิเต๋า โปรดอย่าทดสอบความอดทนของลัทธิเต๋าผู้น่าสงสาร”

ฉีเติ่งเสียนสีหน้ามืดครึ้มและพูด“คุณเรียกผมว่าอะไร?”

“เรียกคุณว่าสหายลัทธิเต๋า และเกียรติมากแล้ว หรือว่า จะให้เรียกคุณว่าพระอัครสังฆราช?”อาจารย์จางเทียนพูดเสียงเย็นชา

ฉีเติ่งเสียนควักตราประทับเต่าและงูออกมา ไว้ที่หน้าอก หลีกเลี่ยงจากสายตาของสมาชิกศาสนาศักดิ์สิทธิ์ได้พอดี

อาจารย์จางเทียนก็ชะงักไปเล็กน้อย มองสำรวจดู สีหน้าก็เปลี่ยนทันที นี้ไม่ใช่ตราประทับเต๋าและงูศักดสิทธิ์ของลัทธิเต๋าไหม?ทำไมถึงอยู่ในมือของพระอัครสังฆราชได้ล่ะ!

“เข้าไปคุยข้างใน!”อาจารย์จางเทียนคำนับตัวลง เปิดทางให้ เชิญฉีเติ่งเสียนเข้าไปในห้องโถงใหญ่

ฉีเติ่งเสียนพยักหน้า เดินเข้าไป และหันไปพูดกับทุกคน“พวกคุณรอกองทหารที่หน้าประตู ฉันมีเรื่องจะคุยกับประมุข”