มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 1224

แม้ว่าคนในศาสนาศักดิ์สิทธิ์จะเชื่อในคำพูดของพระสันตะปาปา แต่หลังจากที่พวกเขาอยู่ในประเทศหัวมาหลายปี พวกเขาก็รู้สึกว่า “พลังลึกลับแห่งตะวันออก” นั้นน่าเหลือเชื่อเล็กน้อย

ดังนั้นหลังจากที่ลอร์ดเรียนเห็นนักบวชเวย์หลงเดินออกมา เขาก็กระซิบเตือนฉีเติ่งเสียน

เขาเชื่อว่าฉีเติ่งเสียนอาจมีจิตวิญญาณของแซมสันอยู่จริงๆ แต่มันก็ไม่รับประกันว่าเขาจะเหนือกว่านักบวชเวย์หลงในแง่ของพละกำลังการต่อสู้ เพราะร่างกายของอีกฝ่ายสูงใหญ่กำยำมาก...

แต่ฉีเติ่งเสียนกลับชำเลืองมองเขาและพูดว่า “พระอัครสังฆราชลอร์ดเรียน คุณหลบไปด้านข้างเถอะ จิตวิญญาณของผู้พิพากษาในร่างของผมโกรธแล้ว!”

ลอร์ดเรียนสะอึกและถอยไปด้านข้างอย่างเงียบๆ ด้วยไม่อยากถูกฉีเติ่งเสียนทุบตีอีก

“ใช่แล้ว พลังทางจิตวิญญาณของผู้พิพากษาแซมสันมาจากคนโปรดของพระเจ้า ในเมื่อฉันรับจิตวิญญาณของเขามา ฉันจึงเข้าใจพลังของเขา” ฉีเติ่งเสียนมองนักบวชผู้ล่ำสันด้วยรอยยิ้มที่ไม่ได้มาจากความสุข

นักบวชผู้นี้สูงพอๆกับเขา แต่เมื่อมองจากสายตา มันกลับทำให้ทุกคนรู้สึกว่าเขาสูงกว่าฉีเติ่งเสียนมาก

นักบวชเวย์หลงพยักหน้าและพูดว่า “อาตมารักษาศีลธรรมของพระโพธิสัตว์มังกรสวรรค์ผู้ยิ่งใหญ่ ในศาสนาของเรา พระโพธิสัตว์มังกรสวรรค์ผู้ยิ่งใหญ่มีพลังเขย่าเขาพระสุเมรุได้! อาตมาก็มิอาจรู้ได้ว่าเมื่อเทียบกับผู้พิพากษาแซมสัน ใครจะแข็งแกร่งกว่ากัน”

ทันทีที่คำพูดนี้ถูกเอ่ยออกมา ผู้คนในนิกายเต๋าก็กระซิบกระซาบกันอย่างอดไม่ได้

ในหมู่พวกเขาก็มีคนที่รู้ว่านักบวชเวย์หลงทรงพลังเพียงใด ถึงขั้นที่ทำให้พวกเขาต้องประสบกับสูญเสียในการประชุมครั้งล่าสุด

นักบวชผู้นี้เกิดมาพร้อมพลังเหนือธรรมชาติและเขาก็ฝึกร่างกายอย่างหนักหน่วง ในด้านความแข็งแกร่ง

เดิมทีทั้งสองนิกายจะปราบศาสนาศักดิ์สิทธิ์ด้วยกัน แต่ไม่รู้ว่าเพราะเหตุใด ปรมาจารย์สวรรค์ในชุดสีม่วงจึงเปลี่ยนใจ ปรมารย์แห่งเขาเสวียนหวู่ก็เปลี่ยนใจเช่นกัน

ฝ่ายนิกายเต๋าจึงกลายเป็นฝ่ายกลางที่เข้ามาดูความสนุกล้วนๆ

ในฐานะผู้นำ ตู้ฉางหมิงไม่ได้เข้าไปขัดขวางความขัดแย้งระหว่างทั้งสองฝ่าย แต่เขากลับยิ้มและเติมเชื้อไฟ “ระหว่างศาสนาหลักควรมีการแลกเปลี่ยนกันให้มากเข้าไว้ ถึงจะสามารถส่งเสริมความก้าวหน้าร่วมกันและความสามัคคีในสังคมได้!”

หลังจากได้ยินสิ่งนี้ฉีเติ่งเสียนก็แค่นหัวเราะออกมาและพูดว่า “ในเมื่อนักบวชเวย์หลงต้องการรู้ขนาดนี้ งั้นเราก็มาแลกเปลี่ยนกันเหมือนที่ตู้ฉางหมิงบอกกันเถอะ!”

ฉีเติ่งเสียนเรียกตู้ฉางหมิงด้วยชื่อจริงซึ่งทำให้เขาโมโหไปโดยปริยาย ในฐานะผู้นำของการประชุม มีใครที่พบเจอเขาแล้วไม่เติมยศต่อท้ายด้วยความเคารพบ้าง

มีแค่ฉีเติ่งเสียนคนเดียวเท่านั้น วันแรกที่ปรากฏตัว ฉีเติ่งเสียนก็ปีนเกลียวและตบหน้าเขา แถมยังติดต่อสื่อต่างประเทศเพื่อขุดหลุมฝังเขาด้วย

“เวย์หลง จัดการเรื่องบ้าๆ ของคุณซะ เมื่อถึงเวลาฉันจะรายงานเรื่องนายดีๆ ให้!” ตู้ฉางหมิงยิ้มเยาะในใจ

หลังจากได้ยินคำพูดของฉีเติ่งเสียน เวย์หลงก็พยักหน้าซ้ำๆ ก่อนจะพูดด้วยรอยยิ้มว่า “ได้เลย ได้เลย ในฐานะนิกายที่เป็นตัวแทนมากที่สุดในตะวันออกและตะวันตก ฉันก็ควรแลกเปลี่ยนสักหน่อย”

คำพูดของนักบวชเวย์หลงทำให้ชาวนิกายเต๋าแอบโมโหอยู่ในใจ อะไรคือนิกายที่เป็นตัวแทนมากที่สุดในตะวันออกและตะวันตก!

บอกว่าศาสนาศักดิ์สิทธิ์เป็นตัวแทนของตะวันตกนั่นไม่ผิด แต่ศาสนาพุทธของคุณเป็นตัวแทนของตะวันออกเมื่อไรกัน

ลัทธิเต๋าต่างหากที่เป็นลัทธิพื้นเมืองของหัวกั๋ว! ศาสนาพุทธเป็นศาสนาที่มาจากข้างนอก พลิกจากแขกมาเป็นเจ้าบ้านตอนไหน

“ในช่วงไม่กี่ปีทีผ่านมาเวย์หลงผู้นี้อาศัยพลังสวรรค์ของเขาแสดงตัวเพื่อดึงดูดความสนใจของผู้อื่น” ปรมาจารย์สวรรค์ในชุดคลุมสีม่วงพูดกับอาจารย์จางเทียนที่อยู่ข้างๆ