มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 126

หลี่อวิ๋นหว่านตกใจและโกรธมาก เธอไม่เคยเห็นคนหยิ่งผยองและไร้เหตุผลขนาดนี้มาก่อน

ชัดเจนว่าเขามาที่นี่เพื่อปล้น แต่เขาเลือกที่จะทำเหมือนว่าเขาได้รับความสูญเสียครั้งใหญ่ ยิ่งกว่านั้นเขาบอกให้มอบที่ดินหนึ่งร้อยเอเคอร์ให้เขาก่อน เขาอาจจะยกโทษให้ฉีเติ่งเสียน แม้ว่าตนเองจะต้องไปอยู่กับเขาด้วยอย่างนั้นเหรอ? !

“ให้แม่คุณมาล้างเท้าให้ผมเจ็ดวัน ผมอาจจะพิจารณาให้อภัยคุณ” ฉีเติ่งเสียนพูดด้วยสีหน้าไม่แยแส

“ไอ้สารเลว ไม่เชื่อฟังกันเลยใช่ไหม?” จ้าวเฉียงตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นก็เกิดความโกรธ

ฉีเติ่งเสียนเดินตรงไปข้างหน้าจ้าวเฉียงและมองเขาอย่างเฉยเมย

จ้าวเฉียงอดไม่ได้ที่จะหัวเราะและพูดว่า “ว่าไงนะ? คุณยังอยากสัมผัสผมอยู่เหรอ? คุณอยากลองสัมผัสผมใช่ไหม?”

“ลูกน้องของผมหลายคนก็ไม่ได้อ่อนแอ!”

“นอกจากนี้ ผมยังมีฐานด้านรัฐบาลด้วย ผมสงสัยจังว่าคุณจะรับมือได้ไหม?”

ผู้ใต้บังคับบัญชาของจ้าวเฉียงก็รวมตัวกันและมองไปที่ฉีเติ่งเสียนอย่างสนุกสนานพร้อมกับสายตาที่คุกคามอย่างชัดเจน

ก่อนที่เขาจะพูดจบฉีเติ่งเสียนก็ยื่นมือออกมาและคว้าคอของจ้าวเฉียง

“เพียะ!”

จ้าวเฉียงโดนตบเข้าไปอย่างจัง

“คุณคิดว่าผมไม่กล้าเหรอ? ถ้าอย่างนั้นผมก็ต้องลองดู!” ฉีเติ่งเสียนพูดอย่างจริงจัง หลังจากตบแล้วมือของเขายังคงยกขึ้นอีกครั้ง

คนของจ้าวเฉียงตกตะลึงทันที พวกเขาทั้งหมดตกใจและโกรธเป็นอย่างมาก จากนั้นก็ยกท่อนเหล็กในมือขึ้น

“ปล่อยประธานจ้าวซะ!”

“ไอ้สารเลว ถ้าแกกล้าทำร้ายประธานจ้าวอีกครั้ง ทั้งตระกูลของแกจะถูกฆ่าในวันนี้!”

“แกไม่รู้เบื้องหลังของประธานจ้าวรึไง? แกกล้าแตะต้องประธานจ้าวได้ยังไง? แกไม่อยากบริหารบริษัทนี้ต่อไปสินะ!”

คนเหล่านี้เกิดความโมโหขึ้นมา แต่ฉีเติ่งเสียนมีจ้าวเฉียงอยู่ในมือ พวกเขาไม่มีความกล้าที่จะทำอะไรทั้งนั้นทำได้เพียงข่มขู่

ฉีเติ่งเสียนยิ้ม ยกมือขึ้นแล้วตบจ้าวเฉียงที่ใบหน้าอันน่าตบนั้นอีกครั้งและพูดเบา ๆ “คุณคิดยังไงที่ทำเรื่องแบบนี้ต่อหน้าผม? จะให้ขยะพวกนี้จัดการผมอย่างนั้นเหรอ?”

จ้าวเฉียงถูกตบเข้าอย่างจัง และใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยเลือดและความเจ็บปวด

เขากลับมามีสติและคร่ำครวญ “แกกล้าดียังไง.......มาตีท่านจ้าว! ฉัน.....ฉันจะไม่ไว้ชีวิตแก ฉันจะหั่นแกเป็นชิ้นๆ!”

“เพียะ!”

ฉีเติ่งเสียนยกมือขึ้นแล้วตบจ้าวเฉียงอีกครั้ง ซึ่งทำให้ฟันกรามของจ้าวเฉียงหลุดออกมา และทั้งใบหน้าของเขาก็ผิดรูปอย่างมาก

“แกมีภูมิหลัง? ฉันทนไม่ไหว? แกมาที่นี่เพื่อทำให้ฉันกลัวเหรอ?”

“เพียะ!”

“ถ้ามีภูมิหลังก็รีบโทรหาใครสักคนสิ ฉันรออยู่!”

“เพียะ!”

“ถ้าคนที่แกโทรหาวันนี้ไม่สามารถฆ่าฉันได้ ฉันจะฆ่าแกเอง!”

“เพียะ!”

“ทำลายบริษัทของฉันเหรอ? ทำให้เพื่อนของฉันกลัวเหรอ? แกยังอยากให้เธอไปกับแกอีกเหรอ?”

ฉีเติ่งเสียนตบจ้าวเฉียงอย่างต่อเนื่องจนกระทั่งจ้าวเฉียงไม่สามารถพูดอะไรได้สักคำและเกือบจะหมดสติคามือของเขา

คนของจ้าวเฉียงกล้าที่จะโวยวายแต่ไม่กล้าลงมือทำอะไรเลย เพราะกลัวว่าเขาจะฆ่าจ้าวเฉียงจริงๆ และเมื่อถึงเวลานั้นพวกเขาจะไม่สามารถรับผิดชอบเรื่องนี้ได้

“ถ้าแกปล่อยประธานจ้าว พวกเราจะไม่ฆ่าแก!” พวกผู้ชายคำราม

หลี่อวิ๋นหว่านเกิดความหวาดกลัวขึ้น คนเหล่านี้ดูดุร้ายมาก หากพวกเขาจับกลุ่มกันจริงๆ ฉีเติ่งเสียนก็ไม่รู้ว่าเขาจะทนมันได้หรือไม่?

ฉีเติ่งเสียนเรียกเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยของบริษัทเขามาและพูดอย่างเย็นชา “พวกนายดูแลเธอให้ดี หากเธอได้รับบาดเจ็บเล็กน้อย อย่าว่าฉันไม่ปฏิบัติต่อพวกนายในฐานะมนุษย์!”

เมื่อเห็นว่าฉีเติ่งเสียนแสดงอารมณ์ที่รุงแรง เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยก็ไม่กล้าพูดอะไรเลย จึงล้อมและปกป้องหลี่อวิ๋นหว่านทันที

เมื่อพนักงานของบริษัทเห็นเหตุการณ์นี้พวกเขาก็ตกใจเกินกว่าจะพูดได้

“เจ้านายของเรา...ทำไมเขาถึงรุนแรงขนาดนี้! เมื่อกี้เราพูดผิดไป เขาไม่ใช่คนขี้ขลาด......”

“โล่งใจมาก! แต่ว่าคนที่เขาเอาชนะคือจ้าวเฉียงจากอสังหาริมทรัพย์เฟิงเหิงซึ่งมีภูมิหลังที่ยิ่งใหญ่มาก!”

“ใช่แล้วล่ะ ว่ากันว่าจ้าวเฉียงมีภูมิหลังที่ไม่ธรรมดาในกรมตำรวจ ถ้าประธานฉีทุบตีเขาอย่างรุนแรง แล้วบริษัทของเราจะยังสามารถดำเนินธุรกิจต่อไปได้ไหม?”

พนักงานอดไม่ได้ที่จะพูดคุยเบา ๆ และรู้สึกกลัวเล็กน้อย

หลี่อวิ๋นหว่านรู้สึกอบอุ่นในใจ ในช่วงเวลาวิกฤติแบบนี้ฉีเติ่งเสียนยังคงคิดถึงแต่เธอและให้เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยของเทียนไล่แคปปิตอลปกป้องเธอก่อน

“ปล่อยประธานจ้าวนะ!”

คนของจ้าวเฉียงคำรามอีกครั้ง

ฉีเติ่งเสียนโยนจ้าวเฉียงลงบนโซฟาแล้วพูดอย่างใจเย็น “เอาล่ะ ขอฉันดูก่อนว่าขยะอย่างพวกนายทำอะไรได้บ้าง?”

คนของจ้าวเฉียงตะโกนและวิ่งไปข้างหน้าโดยยกแท่งเหล็กในมือขึ้นเพื่อโจมตีฉีเติ่งเสียน!

“ตีมันให้ตาย! ตีมันให้ตาย แล้วฉันจะรับผิดชอบเอง!” จ้าวเฉียงคำรามด้วยความโกรธแค้น ร่างกายของเขาสั่นเทาอยู่บนโซฟาใบหน้าของเขาถูกทุบตีจนแทบมองไม่เห็น

ทันทีที่หลี่อวิ๋นหว่านเห็นฉีเติ่งเสียนถูกฝูงชนรุม ใบหน้าของเธอก็ซีดลงจากนั้นเธอก็หยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาเพื่อโทรหาตำรวจ

แต่ว่าวินาทีต่อมาเธอก็ล้มเลิกความคิดนี้ทันที เพราะเธอเห็นฝูงชนกระจัดกระจายออกไป และอันธพาลเหล่านั้นก็ล้มลงกับพื้น และร้องไห้ด้วยความเจ็บปวด บางคนถึงกับเป็นลมหมดสติไป

ฉีเติ่งเสียนหยิบแท่งเหล็กสองอันจากบางจุด แท่งเหล็กทั้งสองในมือของเขานั้นเช่นเดียวกับหอกในมือของจ้าวจือหลงในยุทธการที่เตียงปัน ชนิดที่สามารถฆ่าศัตรูและละทิ้งชุดเกราะได้เลย

“ปัง ปัง ปัง! ปุบ ปุบ ปุบ! แก๊ง แก๊ง แก๊ง!”

ฉีเติ่งเสียนพละกำลังรุนแรงจริงๆ ภายในระยะเวลาอันสั้น อันธพาลยี่สิบกว่าคนก็กลิ้งลงไปที่พื้น กรีดร้องและคร่ำครวญด้วยความเจ็บปวด

เมื่อเห็นฉากนี้พนักงานของเทียนไล่แคปปิตอลก็ตกตะลึง แต่ละคนก็น้ำลายไหลถึงพื้น

ชายผู้นี้แข็งแกร่งจริงๆ เขาจัดการคนไป 20 กว่าคนด้วยตัวเองและจัดการกำจัดคนเหล่านั้นได้ราวกับดอกไม้ที่ร่วงโรย โดยที่เขาไม่เป็นอะไรเลย มีแต่คู่ต่อสู้ที่ได้รับบาดเจ็บสาหัส

เมื่อจ้าวเฉียงเห็นสิ่งนี้เปลือกตาของเขาก็เต้นอย่างดุเดือดเขาไม่เคยเห็นคนที่มีความสามารถเช่นนี้มาก่อนในชีวิต!

“ไอ้สารเลว ฉันให้โอกาสแกแล้ว แต่แกไม่ทะนุถนอมมันเลย! ถ้าฉันให้แกได้ตายในวันนี้ แกคงไม่มีอะไรพูดใช่ไหม?” ฉีเติ่งเสียนเดินไปหาจ้าวเฉียงพร้อมกับแท่งเหล็กสองอันแล้วพูดถามอย่างเย็นชา

จ้าวเฉียงมองไปที่ฉีเติ่งเสียนใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความไม่พอใจ กัดฟันแล้วพูดว่า “แก ไอ้เวร...แกให้ฉันโทรหาใครสักคนสิ!”

“โทรหาใครซักคนเหรอ? งั้นก็รีบโทรสิ ถ้าคนที่แกโทรหาไม่สามารถฆ่าฉันได้ วันนี้ฉันก็จะฆ่าแก” ใบหน้าของฉีเติ่งเสียนแสดงออกถึงท่าทีที่ดุร้ายและเผยให้เห็นฟันขาวของเขา

ขณะที่เขาพูด เขาก็โจมตีด้วยท่อนเหล็กสองอัน!

“ปัง! ปัง!”

จ้าวเฉียงได้ยินเสียงดังสองครั้งในหูของเขา เขาตกใจมากจนร่างกายสั่นเทาจนแทบจะล้มลง

เมื่อเขาหันกลับมา เขาเห็นแท่งเหล็กสองท่อนทะลุผ่านหัวทั้งสองข้างของเขาราวกับมีดเล่มใหญ่สองเล่ม เจาะลึกเข้าไปในโซฟาหนังด้านหลังเขา แทงทะลุโซฟาไปเลย!

ถ้า......สิ่งนี้ทะลุเข้ามาที่ร่างกายของฉันมันจะเป็นอย่างไรนะ?

“รอเดี๋ยวนะ แกจะต้องชดใช้ความเย่อหยิ่งของแก!” จ้าวเฉียงกัดฟันด้วยความโกรธ “ตั้งแต่เด็กจนโตฉันไม่เคยโดนตบหน้าแบบนี้!”

“รีบโทรหาใครสักสิ!” ฉีเติ่งเสียนตบหน้าเขาอีกครั้ง “ยังต้องรออะไรอีก?!”

จ้าวเฉียงหยุดพูด กดหมายเลขโทรศัพท์ด้วยสีหน้าหวาดกลัวแล้วพูดว่า “สวัสดีครับ! พี่เป้า คนมาหาผมหน่อยสิ มีคนทำร้ายผม ส่งคนมาฆ่ามันที!”

“ใช่แล้วล่ะ ส่งพี่น้องมาเพิ่มให้เยอะเลยนะ ผู้ชายคนนี้เก่งมากในการต่อสู้ มันล้มคนของผมไปมากกว่า 20 คน…”

“สิบนาทีใช่ไหม?”

“ดี!”

“ภายในสิบนาที ฉันจะให้ผู้ชายคนนี้ไปหาเจ้าแห่งนรกเพื่อสารภาพบาป!”