มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 1274

หลังจากออกมาจากตระกูลเฮ่อ หยางกวนกวนก็รู้สึกไม่ค่อยมีความสุขเท่าไหร่นัก

เพราะเฮ่อเซียนเซียน ทำให้พวกเขาสูญเสียโอกาสในจิงเต่าไปอย่างสิ้นเชิง หากพวกเขาหาวิธีทำลายสถานการณ์นี้ไม่ได้ ผลลัพธ์ก็ไม่มีทางออกมาอย่างที่ต้องการแน่นอน

หยางกวนกวนสีหน้ามืดครึ้ม "ฉันประเมินเฮ่อเซียนเซียนต่ำเกินไป คิดไม่ถึงเลยว่าเธอจะตีสองหน้าเก่งขนาดนี้ ทำให้พวกเราดูโง่กันทั้งคู่!"

ฉีเติ่งเสียนหัวเราะ ก่อนจะพูด "ดูยังไงตระกูลจ้าวก็ได้เปรียบกว่า ไม่แปลกหรอกที่เฮ่อเซียนเซียนจะใช้พวกเราเพื่อเพิ่มราคา เราก็แค่คิดไม่ถึงเท่านั้นเอง"

"ใจคนนี่มันน่ากลัวที่สุด!" หยางกวนกวนพูดอย่างโมโห

"ใครบอกว่าไม่ใช่ล่ะ? แต่ว่า......ทุกปัญหาย่อมมีทางออกเสมอ ไม่แน่ว่าเราอาจจะทำอะไรได้บ้าง" ฉีเติ่งเสียนพูด

ถึงแม้ว่าเขาจะพูดด้วยท่าทางสบายๆ แต่ในใจไม่ได้รู้สึกสบายด้วย การหักหลังของเฮ่อเซียนเซียนทำให้พวกเขาเสียโอกาสไป และอาจจะถูกกำจัดด้วย

แม้ว่าตระกูลฉีจะสนับสนุนสายตระกูลต่างๆในตระกูลเฮ่อ แต่เฮ่อเซียนเซียนได้รับการสนับสนุนจากตระกูลจ้าว ยากจะบอกได้ว่าสุดท้ายใครจะเป็นผู้ชนะ! ยิ่งไปกว่านั้น หากตระกูลเหอแตกสลาย ต่อให้ตระกูลฉีจะถือครองทรัพย์สินของครอบครัวสายสามของตระกูลเฮ่อ ก็ไม่นับว่าได้ผลประโยชน์อะไรมาก

เพราะฉะนั้นต้องพยายามรักษาตระกูลเฮ่อไม่ให้แตกแยก ใช้ตระกูลเฮ่อจัดการกับคาสิโนที่จะสร้างใหม่ ถึงจะสามารถจัดการตระกูลจ้าวได้

ถึงแม้ว่าจะสามารถเปลี่ยนเป้าหมายไปเล่นงานตระกูลเย่แทน แต่พวกเขาจะต้องระวังตัวอย่างดีแน่นอน โจมตีพวกเขาก็ไม่แน่ว่าจะได้ผลลัพธ์ที่ต้องการ

"หรือจะลองติดต่อกับครอบครัวสายรองดูก่อน ดูว่าพอจะได้เรื่องบ้างหรือเปล่า ถ้าไม่ได้ก็ค่อยหาทางอื่นอีกที" ฉีเติ่งเสียนพูด

หยางกวนกวนพยักหน้าเล็กน้อยอย่างเห็นด้วย นี่เป็นวิธีเดียวที่ทำได้ในตอนนี้แล้ว

"งั้นเราก็ไปคุยกับตระกูลสายรองตอนนี้เลยไหม?" หยางกวนกวนถาม

ฉีเติ่งเสียนหัวเราะ "ไม่ต้องรีบหรอก พรุ่งนี้ผมจะพาจิ่วเฮิงไปด้วย เขาฟื้นฟูร่างกายได้เยอะแล้ว ถ้าเกิดอะไรขึ้นก็ให้เขาจัดการ"

หยางกวนกวนรู้สึกว่าเป็นความคิดที่ดี ให้คนนอกได้เห็นความแข็งแกร่งของเขา อาจจะช่วยอะไรได้บ้าง

แล้วไอ้คนพวกนั้นก็จะได้รู้ ว่านอกจากฉีเติ่งเสียนจะมีฝีมือที่น่าสะพรึงกลัวแล้ว ลูกน้องของเขาก็มีฝีมือดีมากเหมือนกัน!

หลังจากกลับถึงบ้านแล้ว ก็เห็นจิ่วเฮิงกำลังฝึกกับปมาป่าโลภอยู่ หมาป่าโลภขายังไม่ทันหายดีก็โดนลากมาปู้ยี่ปู้ยำซะแล้ว

"ย่า!" จิ่วเฮิงคำราม รัวหมัดใส่ร่างของหมาป่าโลภไม่ยั้งราวกับห่าฝน

หมาป่าโลภถูกโจมตีอย่างหนัก สุดท้ายก็ล้มลงไปนอนกับพื้น ก่อนจะพูด "วันนี้พอแล้ว ไม่ฝึกแล้ว!"

"อะไร? เพิ่งจะฝึกได้แค่ชั่วโมงเดียวเอง! ลุกขึ้นมาอีกรอบ!" จิ่วเฮิงพูด

หยางกวนกวนได้ยินก็ขำลั่น ซ้อมคนเป็นชั่วโมงแล้วยังไม่พอใจอีกหรือ? จิ่วเฮิงนี่ ถ้าได้ฝึกขึ้นมาแล้วก็จะติดลมไม่อยากเลิก

การชกต่อยก็เป็นการเผาผลาญพลังงานอย่างหนึ่ง เช่นเดียวกับการชกมวย คนทั่วไปมักจะมีสมรรถภาพทางร่างกายเฉลี่ยอยู่ที่สามนาทีต่อยกเท่านั้น

"หือ? อาจารย์เสี่ยวฉีกลับมาแล้ว พอดีเลย มาสู้กันสักยกเถอะ" จิ่วเฮิงพูดอย่างดีใจ

ฉีเติ่งเสียนไม่พูดพร่ำทำเพลง มือซ้ายทำรูปเต่า มือขวาทำรูปงู สองมือประสานแล้วพุ่งเข้าไปทันที โจมตีเข้าที่หน้าของจิ่วเฮิงอย่างแรง!

จิ่วเฮิงคิดไม่ถึงว่าเขาจะระเบิดพลังกะทันหัน บวกกับได้รับบาดเจ็บที่หัวจากการฝึกมาสักพักด้วย เขาจึงไม่ได้เตรียมพร้อมที่จะรับการโจมตีนี้

จิ่วเฮิงยังไม่ทันตั้งตัวก็โดนฉีเติ่งเสียนคว้าไหล่เอาไว้แล้ว แรงสั่นสะเทือนทำให้เขาร่างกายปวกเปียกไปหมด ก่อนจะถูกเตะเข้าที่ท้องอย่างแรงจนกระเด็นออกไป