มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 1291

ท่ามกลางสายฟ้าแลบจิ่วเฮิงสังเกตเห็นว่ามีคนมาช่วยเขา ดังนั้นเขาจึงเพิกเฉยต่อจ้าวถูหลงที่กำลังโจมตีเขาที่ด้านหลังศีรษะ แล้วเข้าใกล้ฉินเอ้าอย่างต่อเนื่อง หมัดกระแทกทำเอาหน้าของฉินเอ้าซีดลง

ทันทีจ้าวถูหลงถูกคนของหนานหยางนั้นดักเอาไว้ ฟังชายคนนั้นหัวเราะแล้วพูดขึ้น: “อย่างน้อยนายพลจ้าวก็เป็นถึงมังกรหนึ่งในห้าของเมืองหัวกั๋ว จะเข้าไปแทรกการปะลองของคนอื่นได้อย่างไร?อีกทั้ง พวกคุณพูดแล้วไม่ใช่หรอว่านี่คือการแลกเปลี่ยนทางแพ่ง ซึ่งคนที่ทำได้ไปก่อน และตอนนี้พวกคุณจะขัดคำพูดตัวเอง?”

สีหน้าของจ้าวถูหลงมืดลง รู้ว่าพลาดโอกาสนี้แล้ว อีกทั้งเขาเห็นท่าทางของเหยียนมู่หลงแล้ว ยิ่งทำให้รู้ว่ามีผู้คนที่แข็งแกร่งกำลังจ้องมองเหยียนมู่หลงอยู่ เวลานี้ตัวเองไปแทรกมันก็ไม่ควร

สักพักต่อมา จิ่วเฮิงก็ปะลองกับฉินเอ้า พลังหมัดที่ดุร้ายและครอบงำทำให้ฉินเอ้าแทบจะไม่สามารถรับมือกับมันได้ และทำได้เพียงปกป้องจุดสำคัญของร่างกาย

พลังไฟของจิ่วเฮิงปล่อยออกมาจนหมด ทั้งสองมือกำเอาไว้ บีบกลางอากาศจนแตก มือซ้ายขวาทำร้ายออกไปแล้วตบไปที่ไหล่ แขนเสื้อถูกพุ่งจนฉีกขาด หมัดทั้งสองข้างทุบลงไปที่ซี่โครงซ้ายและขวาของฉินเอ้า!

อย่างน้อยๆฉินเอ้าก็เป็นผู้แข็งแกร่ง แม้ว่าจะถูกบีบจนถึงขั้นนี้แต่ในใจของเขากลับสามารถระงับความวุ่นวายได้ ทันใดนั้นเขาก็หดกระดูกและบิดเอว ดูเหมือนทั้งตัวจะเหลือแค่หนึ่งนิ้วเท่านั้น เสื้อผ้าบนร่างกายของเขาไม่เหลือแล้วลอยออกไปหมด

สองหมัดของจิ่วเฮิงลอยไป ทุกอย่างหลุดจนหมด

ทั้งสองหมัดนี้ลงไป ทำให้ฉินเอ้านั้นคว้าโอกาสโจมตีกลับได้ ใช้ประโยชน์จากช่วงเวลาที่พลังหมัดของจิ่วเฮิง เขาก้าวไปข้างหน้าด้วยเท้าขวา ก้าวไปข้างหน้า หมุนตัว แล้วต่อยออกไป!

แต่ตอนที่หมัดนี้ออกไป เขากลับเห็นการล้อเล่นในดวงตาของจิ่วเฮิง

“กับดัก?!”ในสมองของฉินเอ้านึกขึ้น แต่ว่าลงมือไปแล้วไม่สามารถย้อนกลับไปได้แล้ว

ฉันเห็นกระดูกสันหลังของจิ่วเฮิงสั่นสะท้านราวกับว่าทั้งร่างกายของเขาไม่มีกระดูก ทั้งตัวนุ่มนิ่ม ไม่เหมือนฉินเอ้าตัวแข็ง ร่างกายเขาหักหลบเหมือนกับลมตัวเบา โดยปราศจากเปลวไฟและก็จับไปตรงหัวของฉินเอ้าอย่างไร้เสียง

ในเวลานี้ร่างกายของฉินเอ้าร้อนๆหนาวๆขึ้น ความหนาวเหน็บแห่งความตาย มันทำให้เขาหนาวสั่นทั้งกายและใจ!

ทันใดนั้นเขาก็เอียงศีรษะและเดินก้าวไปข้างหน้าเพื่อหลีกเลี่ยงการจับกุมของจิ่วเฮิง

มือกรงเล็บมังกรของจิ่วเฮิงไร้ประโยชน์ แต่ในเวลานี้สามนิ้วของเขากลับกำเอาไว้ เหลือเพียงนิ้วหัวแม่มือและนิ้วกลางที่ยกขึ้น เช่นเดียวกับพระกัสสปะถือดอกไม้

นิ้วทั้งสองนั้นมีกลิ่นอายของธรรมชาติแห่งพุทธะ แต่มีเจตนาฆ่าที่น่าสะพรึงกลัว!

นิ้วทั้งสองนี้แตะหูของฉินเอ้าโดยตรงแล้วดึงลง หูของฉินเอ้าถูกจิ่วเฮิงฉีกออกเลือดพุ่งออกมาและเขาก็กรีดร้องด้วยความเจ็บปวด

มืออีกข้างของจิ่วเฮิง ก็ถูกส่งออกไปในขณะที่มันยังขึ้นๆลงๆ แล้วพุ่งไปตรงท้องของฉินเอ้าโดยตรง

ทักษะกรงเล็บของจิ่วเฮิงสามารถผ่าท้องวัวได้อย่างง่ายดาย คุณสามารถจินตนาการได้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับท้องของคนๆหนึ่งหากโดยกรงเล็บ!

ใบหน้าครึ่งหนึ่งของฉินเอ้าแดงเพราะเลือดที่ไหลออกมาจากหูที่ขาดของเขา เขายิ่งหวาดกลัวมากขึ้นเมื่อรู้สึกถึงเจตนาฆ่าอันเร่าร้อนของจิ่วเฮิง

เขาลุกขึ้นและอยากจะกระโดดออกไป

แต่จิ่วเฮิงไม่ยอมปล่อยเขาไปง่ายๆหรอก?จิ่วเฮิงไม่เข้าใจพุทธศาสนาและวิธีการช่วยชีวิตผู้คน แต่เขาเก่งในการฆ่าผู้คนและจุดไฟเผาคน!

กรงเล็บมังกรของเขาเปลี่ยนเป็นนกอินทรีทันที และทันใดนั้นเขาก็คว้าไหล่ของ ฉินเอ้าฉีกมันออกจากกัน และแทงนิ้วทั้งห้าของเขาเข้าไปในเนื้อโดยตรง หลังจากนั้น จิ่วเฮิงก็บิดเอวและสะโพกแล้วพลิกมืออีกข้าง หลอดเลือดนูนออกมา เหมือนงูหลามดุร้าย และพันรอบคอของฉินเอ้าโดยตรง!

“จบแล้ว!”

ในสมองของฉินเอ้าจู่ๆมีความคิดนี้ขึ้นมา ใช้แรงทั้งหมดของตัวเอง แล้วกัดฟันสู้ ในเวลาเดี๋ยวกัน ท่าทางคล้ายกับมือคนวนมารอบตัวของเขาแล้ว ดีดหูของจิ่วเฮิง