มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 1297

หลังจากที่ฉีเติ่งเสียนได้ฟังคำพูดของอาจารย์จางเทียน ก็อดไม่ได้ที่จะเงยหน้าขึ้นแล้วมอง "เจ้าเด็กน้อย"

เหรินซวนได้แสดงสีหน้าท่าทางที่เต็มไปด้วยรอยยิ้มและพูดว่า "คุณลุงเจิง คุณลุงนั้นอาวุโสกว่ามาก เมื่อก่อนผมเคยแสดงกริยาที่ล่วงเกินคุณลุงมานานแล้ว ตอนนี้ผมต้องการจะขอโทษอย่างจริงใจ ได้โปรดอย่าตำหนิผมเลย"

หลังจากนั้นไม่นานฉีเติ่งเสียนก็พยักหน้าแล้วพูดว่า "ในเมื่อเป็นแบบนี้ ถ้าอย่างนั้นผมก็จะยอมรับเด็กเหลือขอเช่นคุณอย่างไม่เต็มใจ"

คำว่า "เด็กเหลือขอ" สามคำนี้ทำให้เห็นได้ชัดว่าทำให้การกระทำที่แสดงออกของเหรินซวนแข็งทื่อ แต่ถึงอย่างไรเขาก็มีอายุที่แก่กว่าฉีเติ่งเสียน แต่เถ้าลำดับความอาวุโสของเขานั้นมีอายุน้อยกว่าฉีเติ่งเสียนเล็กน้อยเท่านั้น

เมื่อเห็นว่าเหรินซวนไม่ได้โกรธเพราะคําเรียกนี้ ฉีเติ่งเสียนก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะและพูดว่า "มันเป็นแค่เรื่องล้อเล่นเท่านั้น ไปกันเถอะทั้งสองคน ตอนนี้พวกเรามาจัดการแก้ปัญหาเรื่องของหลิวต้าฟู่กัน"

สวีเอ้าเสวี่ยนั้นรู้จักหลิวต้าฟู่เพียงเล็กน้อยเช่นกัน ก็อดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้วและพูดว่า"หลิวต้าฟู่เป็นผู้นำการขุดเหมืองแร่ในจังหวัดซีจิ้นเหรอ?"

ฉีเติ่งเสียนพูดว่า "ใช่ ผู้ชายคนนี้กำลังทำสงครามกับตระกูลจ้าวของผม ผมจะต้องจัดการกับเขา"

สวี่เอ้าเสวี่ยพูดว่า "คนที่ตระกูลจ้าวส่งไปยังเมืองจิงเต่าคือหลานอวี่ใช่ไหม"

ฉีเติ่งเสียนพูดว่า "หน่วยข่าวกรองของคุณนี่ช่างได้รับข้อมูลที่ดีมาก ก็เป็นเธอจริงๆ เป็นยังไงบ้าง คุณจะอธิบายว่าอย่างไร"

สวี่เอ้าเสวี่ยส่ายหัวแล้วพูดว่า "ฉันไม่มีคำอธิบายอะไรหรอก ฉันเพิ่งได้ยินชื่อคนนี้ เธอก็เป็นเพียงแค่นางร้ายคนหนึ่งและเธอไม่ได้อยู่บนเวทีเดียวกับฉัน"

ในตอนที่เธอพูดแบบนี้ สวี่เอ้าเสวี่ยก็มีสีหน้าที่รำคาญเล็กน้อยเห็นได้ชัดว่าเธอเคยพบกับหลานอวี่ และมันก็ไม่น่ามีความสุข

“แล้วทำไมคุณไม่พาฉันไปจัดการเธอต่อล่ะ? ทำให้ใบหน้าของเธอปูดบวมเองสิ” ฉีเติ่งเสียนพูดด้วยรอยยิ้ม

สวี่เอ้าเสวี่ยไม่เพียงแต่เก็บสีหน้าที่มีสดำมืดเอาไว้และไม่พูดอะไรเลย ในสถานการณ์ปัจจุบันของเธอการเหยียดหยามเป็นสิ่งที่อดทนถึงขีดจำกัดแล้ว ถ้าเธอฉีกหน้ากับคนในตระกูลจ้าวจริงๆ วันนั้นก็ไม่สามารถผ่านไปได้จริงๆ

“คุณดูสิ นี่เป็นความผิดของคุณ ทำไมคุณถึงเสแสร้งทำว่าสามารถทำได้ ทั้งที่คุณไม่มีกำลังที่จะทำอะไรเลย?” ฉีเติ่งเสียน พูดอย่างไม่เกรงใจ

ประโยคนี้ทำให้สวี่เอ้าเสวี่ยรู้สึกเขินอาย แล้วเธอก็ทำได้เพียงส่งเสียงฮึดฮัดเท่านั้น ถ้าเธอไม่พ่ายแพ้ให้กับฉีเติ่งเสียนอย่างสิ้นเชิงและสูญเสียเงินไปมากมายในสงครามธุรกิจครั้งนั้น ทำไมเธอถึงอยู่ในสภาพที่น่าสงสารแบบนี้

ฉีเติ่งเสียนไม่ได้พูดตอบโต้เถียงกับสวี่เอ้าเสวี่ยอีกต่อไป แล้วพาอาจารย์จางเทียนและเหริ่นซวนไปตามหาหลิวต้าฟู่โดยตรง

หลิวต้าฟู่ที่มีทรัพยากรเงินทุนอย่างแข็งแกร่ง ในที่สุดแล้วก็ทำให้เขานั่งอยู่ในตำแหน่งสูงสุดอย่างมั่นคงในเก้าอี้ตำแหน่งผู้นำอุตสาหกรรมเหมืองแร่ในจังหวัดซีจิ๋น และตระกูลเหอได้รับการสนับสนุนจากเขาซึ่งอาจกล่าวได้ว่าเต็มไปด้วยความมั่นใจ

ตอนนี้หลิวต้าฟู่อาศัยอยู่ในพูลวิลล่าที่เฮ่อเซียนเซียนซึ่งจัดเตรียมไว้ให้เขา พูลวิลล่าหลังนี้เป็นทรพย์สินของตระกูลเหอและใช้เพื่อรับรองแขกคนพิเศษอย่างหลิวต้าฟู่

แน่นอนว่าสวี่เอ้าเสวี่ยต้องไปกับเธอด้วย ถึงแม้ว่าเธอจะไร้ประโยชน์ช่วยอะไรไม่ได้ก็ตาม แต่เธอก็ยังสงสัยว่าทำไมฉีเติ่งเสียนสามารถแก้ไขปัญหายาก ๆ เหล่านี้ได้อย่างไรกัน

“ผมกับพี่สวี่จะเข้าไปก่อน แล้วพวกคุณสองคนรออยู่ด้านนอกสักพัก เพื่อให้เขาได้เสแสร้งโอ้อวดก่อน” ฉีเติ่งเสียนพูดกับอาจารย์จางเทียนและเหรินซวน

“เอ่อ...บูรพาจารย์ ทำไมท่านถึงอารมณ์ไม่ดีนัก พวกเราไปด้วยกันดีกว่า หลิวต้าฟู่คนนี้ช่างหยาบคายเกินไป ผมกลัวว่าจะทำให้คุณขุ่นเคือง ถ้าผมเผลอแล้วโดนคุณทุบตีจนตาย” อาจารย์จางเทียนสำลักและหัวเราะอย่างขมขื่น

ฉีเติ่งเสียนขมวดคิ้วและพูดว่า "ถ้าเขาไม่เสแสร้งทะนงตัว แล้วผมจะชดเชยกับการสูญเสียครั้งล่าสุดที่เกิดขึ้นได้อย่างไร เขารวยมาก พวกคุณต้องการให้ผมหารายได้เข้ากระเป๋าสักหน่อยใช่ไหมละ!"

เมื่อฟังคำพูดของฉีเติ่งเสียน ดวงตาของอาจารย์จางเทียนและเหรินซวนก็

ถลึงแทบจะหลุดออกมา คุณธรรมของพวกเขาอยู่ที่ไหน? !

ฉีเติ่งเสียนพูดว่า "พูดตามตรง มันก็เป็นเพียงการแสดงต่อหน้าอาจารย์จางเทียนเท่านั้น ไม่เช่นนั้นคงจะถูกผมฆ่าตายไปนานแล้ว เขาพึ่งพาตระกูลจ้าวและได้ผูกมิตรกับตระกูลเหอและเกือบจะทำให้ผมถูกตัดแขนตัดขาจากความสัมพันธ์ที่แน่นแฟ้นนี้! ซึ่งความเสียหายที่เกิดขึ้นกับผมไม่สามารถประเมินค่าได้เลย ถ้าผมไม่เขาฆ่าเขา สองครั้งนี้ก็จะไม่มีนองเลือดไม่ใช่เหรอ?”

จางเทียนซือหัวเราะอย่างขมขื่นและพูดว่า "แบบนี้ไม่เหมาะสมมั้ง ยังไงหลิวต้าฟู่ของพวกเราต้องมีบางอย่างที่เกี่ยวข้องกับเขาเสวียนหวู่ ทำให้ให้บรรพจารย์ฆ่าเขาแบบนี้..."